Pacific Crossing Part III, Arrival Ilses Gambier, Rikitea, Mangereva, Frans-Polynesië (Blog 89)

Maandag 21 April, 2025, Day 21 (Noon 18°04’.1S 122°04’5W 148’~6.3 kn/ 3100’)

Tweede Paasdag begint voor mij om 0500. Ik word vroeg wakker. Zo kom ik niet aan mijn nodige uurtjes slaap. Ach als ik alleen was geweest had ik nog minder geslapen. Gelukkig zijn we met z’n tweeën. Heel blij mee. En meer was misschien wat afwisselender geweest maar zeker niet nodig. Ik vind het prima zo. Ik kan goed met Ethan vinden en hij ook met mij geloof ik. We liggen weer te rollen als een gek. Ethan heeft van alles geprobeerd. De wind is afgenomen tot 12 knopen. Maar de kruisdeiningen zijn er nog wel. We proberen dan maar eens halve wind naar het zuiden. Dat wordt te veel zuid. Dan eens over de andere boeg meer naar het westen. Passaat bomen uitzetten? Ik twijfel. Met deze deining? Ballooner erbij? Het is een moeilijke keuze. Als ik het op safe speel niet. Dan beter rollen en een losse genua. Als de wind nog verder afneemt naar 9 knopen hak ik de knoop door. Nu moet toch echt de ballooner erbij. Deze wind is hij voor gemaakt. Dan kan ik hem ook mooi even ontzouten en laten drogen van de dip in het water eergisteren toen de nylon haak brak. Als alles om 0645 staat gaat Ethan slapen. We hebben de ballooner en genua iets ingedraaid. Zo komt er naar mijn idee minder kracht op de nylon haak in de swivel en is de kans een stuk kleiner dat hij door het klappen op de deining breekt. Ik leg de slang uit en spuit de ballooner schoon van het zout. Ook de railing, het dek de kuiptent en de cockpit spoel ik af. Heerlijk alles fris. Dan toch ook maar even het ingedraaide stuk van de ballooner ook schoonspuiten. Hij droogt snel. Ik draai de ballooner uit en spuit het laatste deel schoon. Alles lekker even laten drogen. Als ik binnen wat onderdeeltjes bij elkaar zoek om wat versleten rubbertjes van het controlepaneel te vervangen hoor ik iets gebeuren aan dek. Ik spurt naar buiten. Ligt de ballooner weer in het water! Shit, ik vloek alles bij elkaar! Zo pissig! Weer de haak gebroken. Nee hè! Ik roep snel Ethan erbij. Die staat binnen enkele seconden aan dek. Top. Samen halen we de ballooner weer voorzichtig aan boord. Precies dezelfde oorzaak. Nylon haak gebroken.

Ik heb al 4 jaar lang, veel in mijn eentje de ballooner onder allerlei omstandigheden gevaren en nooit is de haak gebroken! Nu twee keer in drie dagen. Het enige verschil is dat we de ballooner nu aan bakboord varen en niet aan stuurboord zoals ik altijd deed. Dat doen we omdat de wind meer uit het zuidoosten komt. De hoge (loef) kant is altijd makkelijker om de ballooner te varen. Deze klapt minder snel in bij rollen dan de genua. Die is een stuk zwaarder en klapt sneller in. Ik had de ballooner net afgespoten! Zeker 75 liter zoetwater gebruikt. We hebben ook geen derde reserve haak. Nu kunnen we de ballooner niet meer varen. Shit, shit, shit! Net op het moment dat hij het beste tot zijn recht gaat komen in de komende week. De week dat hij het verschil maakt of we een knoop harder lopen en stabieler liggen in de deining. Ik baal echt als een stekker. Had ik hem een stukje ingerold gelaten met de genua rond de voorstag zoals eerder deze morgen dan was het niet gebeurd. Fuck, fuck, fuck! Zie nu maar eens wanneer ik weer een nieuwe haak kan krijgen. Dat kan maanden duren. We spoelen de ballooner wéér af met zoet water en legen hem over dek uit om te drogen in de zon. Gelukkig had ik eerder deze morgen de railing en het dek ook grotendeels afgespoeld. Geen zout meer aan dek dus. Ethan gaat nog even verder slapen. Ik was bezig met het vervangen van een aantal kleine rubbertjes die over de bedieningsknoppen zitten. Balend over de ballooner ga ik er mee verder. Pfff, het wordt nu wel vermoeiender zo met die blijvende deining. De komende dagen is voorspeld dat de wind afneemt en zelfs naar het noorden en noordwesten gaat draaien. Dan zou ook de deining nu toch snel van richting moeten gaan veranderen. We besluiten dat we op een wat zuidelijkere koers verder gaan dan we hadden gewild. Zo kunnen we ruime wind varen zonder dat de genua inklapt. Als de wind straks naar het noorden draait gaan we over bakboord ruime wind weer wat westelijker. De voorspellingen geven qua wind nu aan dat het niet zoveel uitmaakt of we ten noorden of ten zuiden van de originele koerslijn zitten. Regelmatig draai ik de ballooner een beetje zodat alle delen goed kunnen drogen. Gaat redelijk snel in het zonnetje. Om 1200 zet ik de middag positie in het logboek en start de Starlink op. Dan maak ik Ethan wakker. We nemen weer een lekkere omelet. Het is tenslotte tweede Paasdag. Met een vers stuk bananenbrood. Door Ethan gebakken volgens moeders recept. Top!

Op de app en internet komt het nieuws dat de Paus is overleden. Ach wat zielig. Al heb ik niks met religie, ik geloof :), dat het dit geen slechte man was, een progressieve en goede Paus wat ik ervan meegekregen heb. Benieuwd wanneer er weer witte rook te zien is in het Vaticaan en wat dat voor nieuwe Paus gaat brengen. Shannon & John, Alison & Dan zijn nu ook vertrokken uit Panama. Dat zal nog wel even duren voor we die in Gambier weer zien. Ik schat ergens eind mei. Ik zet het op de 28ste mei. Na de late brunch zien we dat we nog maar 280 l. drinkwater hebben. Met al dat spoelen van de ballooner en dek is het hard gegaan. Zeker 200 liter gebruikt. Het is redelijk rustig dus beter nu even een paar uur de watermaker en generator bij. Als het strak echt rustig zou worden, willen we een paar wassen draaien. Dat gebruikt 30 l. per was programma. We bekijken de nieuwe weersvoorspelling en besluiten definitief dat we over stuurboord iets zuidelijker gaan sturen. We moeten de rest maar afkruisen nu we geen ballooner meer kunnen gebruiken. Misschien morgen de bezaan-ballooner (een soort genneker) er eens opzetten. Omdat we toch nog aardig liggen te rollen komt er bij iedere zijwaartse rolling veel lucht in het water. Het schip drukt de golven weg waardoor er veel zuurstof in de toplaag rond de boot komt. Heel vervelend want die lucht gaat ook onder de boot door en wordt zo aangezogen door het zee inlaat filter. Als je in het filter kijkt zie je de belletjes omhoogkomen. Die drukken op den duur na een uur het water uit het filter weg. Dan komt er ook lucht in de aanzuig van de generator en de watermaker. Daar houden deze machines niet van. Om de zoveel tijd dus generator en watermaker stoppen en filter ontluchten

Zo komt er ook niks van mijn middagslaapje. Dan maar die ene olielamp repareren. De soldeer was al een tijdje los. Tijdelijk een en ander vastgezet met een lijntje. Nu hij er toch af is voor het poetsen even maken. Nou ja even! De soldeer bout die ik heb is niet er goed. Hij krijgt de boel niet goed warm om de soldeer te laten smelten. Vervolgens proberen we het met een brandertje. Gaat beter maar de soldeer wil niet houden. Als we de lamp te warm hebben gemaakt valt er nog een deel af doordat de soldeer daar ook loslaat. Van de wal in de sloot. Het zit niet mee vandaag. En ik ben ook moe. Het losgelaten deel plakken we eerst met sterke lijm vast. Dat moet nu een dag drogen. Morgen verder. Ach komt ALLEMAAL goed, TOCH? Er is nog één avocado. Die kunnen we beter nu opeten voor hij over een paar dagen begint te bederven. Tijd om Mexicaanse tortilla’s te maken met de laatste groentes die het langste goed blijven. Een peen, wat witte kool, een ui, blikje mais, bruine bonen, tomaten blokjes en gehakt. Ethan snijdt de groentes, ik begin met de knoflook en het gehakt. Zo hebben we om 1800 een prima maaltijd. Genoeg ook om een twee porties in te vriezen zodat we er volgende week ook nog een keer van kunnen eten. Na het eten zet ik de generator en de watermaker af. 520 l. water gemaakte en batterijen 50 % meer opgeladen in ongeveer vier uur. Prima. Ethan neemt een douch en gaat naar zijn kooi. Vannacht weer een uur de klok terug. Omdat ik zo weinig heb geslapen biedt Ethan aan om dat extra uur voor zijn rekening te nemen. Heel fijn! Ik neem een sterke bak koffie en begin aan de avond wacht. Even weer relaxen. Daar is het een mooie wacht voor. Wat een dag!

Dinsdag 22 April, 2025, Day 22 (Noon 19°03’.6S 124°02’4W 136’~5.4 kn/ 3237’)

Er klopt weer niks van de weersvoorspellingen. Er staat veel minder wind dan aangegeven. Helaas. We lopen zo achteruit op onze ETA. En nu zou de ballooner meer dan ooit op kunnen. We zouden een mijl harder lopen en minder slingeren op de constant aanwezige deining. Die gaat niet weg maar de wind wel. Heel frustrerend. Nu de reis vordert en de kruisdeiningen aanhouden, wordt het een mentale uitputtingsslag. De deining negeren is onmogelijk maar toch moet je je erbij neerleggen. Moeilijk want elke klap van de zeilen gaat door merg en been. Als alles het maar houdt. We kunnen ook niet direct voor de wind op Gambier afsturen zonder ballooner maar moeten afkruisen. Hiermee komen er in ieder geval minder krachten op de mast dan pal voor de wind. De genua klapt dan niet zo snel terug op de deining. Het is wat het is maar wel moeilijk om bij neer te leggen. Ik poets als afleiding nog maar de koperen barometer. Nog één klok en één grote olielamp hierna. Dan hebben we al het koper weer eens blikkend.

Tijd zat. Het was vannacht en vanmorgen de dag van squalls. Langstrekkende lijnen van regenwolken waarin veel wind en regen zit. Ethan had er vannacht meerdere en ik deze morgen. De wind valt op de middag helemaal weg. We liggen alleen nog maar te rollen en de zeilen klappen heftig. Dit kan zo niet doorgaan. We starten voor het eerst sinds twee weken de Volvo en varen tijdens de lunch een 1.5 uur op de motor. Even rustig eten. Deze middag een zelfgemaakte goed gevulde soep met toastjes Camembert, blauwe kaas en Serrano ham. Wat een luxe lunch. Na het eten komt er weer wat wind en zetten we de motor af. Als ik om 1430 voor mijn middagdutje ga, valt de wind weer weg. Alles klappert. Zo kan ik niet slapen. We zetten de motor nog maar even bij en liggen gelijk een stuk rustiger. Zowaar een goed middagdutje. In de avond eet ik een paar boterhammen en Wasa crackers. We hebben tijdens een prachtige zonsondergang ook nog een regenboog

Ik probeer weer een brood te maken. Dat wil maar niet meer lukken met de broodmachine. Misschien moet ik er maar gewoon eens een in de oven proberen te bakken. Omdat er weinig van het weerbericht klop download ik een nieuwe. Tegelijk heb ik contact met Kurt over de app. Hij is op zoek naar een speciale zekering die ik nog blijk te hebben liggen. Ik gebruik hem niet meer omdat er bij mij in het verleden een andere watermaker is ingebouwd. Toen werd deze zekering ook vervangen. Wel zie ik dat ik zelf nodig een aantal van hetzelfde merk zekeringen van 16 en 10 A moet bestellen. Die kan Kurt hopelijk dan meenemen als hij terugkomt uit Oostenrijk. Als Ethan op wacht komt om 2355 maakt hij na een koffie en een broodje een nieuwe yoghurt. Ik neem nog een G&T en ga om 0020 slapen. Hopen dat het een rustige nacht wordt met veel slaaptijd.

Woensdag 23 April, 2025, Day 23 (Noon 20°21’.8S 125°44’0W 129’~5.4 kn/ 3490’)

Ik heb goed geslapen. Fijn. Het is een mooie dag met 15 knopen wind. We varen een bakstag koers van 210. Redelijk in de richting. Nog een squall en dan alleen maar cumulus wolken. Lekker zonnetje, 26 graden. Aangenaam. Dit is een koers voor de bezaan ballooner. Nu of nooit. Na wat voorbereidingen staat hij redelijk snel. We lopen 1.5 kn harder. Een prachtig gezicht.

Wel op het randje met windsterkte. Het rollen doet pijn tot in merg en been. Hopen dat de bezaan ballooner het aankan. Ethan benadrukt nog eens dat het geen probleem is om hem wakker te maken als de bezaan ballooner naar beneden moet met te veel wind. Als hij ligt te slapen maak ik een boterham voor me zelf. Het brood is redelijk maar niet optimaal gerezen. Ik ga nu zeker eens kijken of ik een brood in de oven kan bakken. Ik doe de afwas en maak de kombuis schoon. Het is tenslotte woensdag. Schoonmaak dag. Nog even het houtwerk met Pledge een beurt. Ethan hoeft straks alleen nog te stofzuigen, beetje Pledge in de voorhut en de vloer een beurt. Ik neem een lekkere douche. Het water is nog warm van de drie uurtjes motor draaien gisteren. Wel zo comfortabel nu de temperaturen iets lager zijn geworden. Lekker drogen aan dek in de zon. Heerlijk. We varen super zo. Nu alleen nog wat minder deining zou de kers op de taart zijn. Na de middag positie en deze online zetten op Noforeignland maken we middageten. We hebben verse broccoli uit de vriezer. Blij met de extra koel-vries combo van Dometic. Die maakt het een stuk luxer en vriest top. Alles voor een prijs. Na de lunch gijpen we naar het Westen. We kunnen zelfs bijna een directe koers naar Gambier aanhouden. De middag is een mooie wacht. Redelijk rustig en een homogene deining. We maken gelijk weer goede voortgang. Ik probeer wat te slapen maar ben er om 1700 uit. Ik wil graag een brood bakken in de oven. Met de broodmachine krijg ik het maar niet goed voor elkaar. De deining begint alleen een zooitje te worden. Die komt nu van meerdere kanten. Heb ik weer! Als ik een brood wil gaan bakken. Gvd! Kut deining. Ik ben er nu wel klaar mee. Het deeg weet ik uiteindelijk te kneden. Nu een uur rijzen. We nemen ondertussen nog een paar sneetjes van het broodmachine brood. Beter in ieder geval dan Bimbo brood. Zeker met blauwe kaas en met sardientjes. Lekker. Ethan gaat proberen te slapen. De deining wordt echt zeer vermoeiend. We slingeren en rollen als een gek. Het wordt tijd dat we er zijn. Ik probeer de hele avond van alles om rustiger te liggen. Passaat bomen weg. Genua half in, dan weer uit, passaatbomen weer terug. Het is net een wasmachine. We worden alle kanten opgegooid. Het komt denk ik voornamelijk doordat we in een transitiegebied zitten van de Zuidoostpassaat naar Noordelijke winden. We gaan van de bovenkant van het stationaire hogedrukgebied naar de oostelijke kant ervan. En aangezien de wind op het zuidelijk halfrond linksom draait rond het hogedrukgebied, gaat de wind dan van zuidoost naar oost naar noord en noord west. Het gevolg is dat er deiningen in alle richtingen gaan. De bewegingen zijn onvoorspelbaarder dan een kermisattractie. Heel vermoeiend. Uiteindelijk gijp ik en liggen we over bakboord. De hele avond èn nacht blijven we rollen. Een positief puntje. Het brood bakken in de oven is goed gelukt. Top!

Veel makkelijker dan verwacht. Nu een bruinbrood gemaakt. Als het op is ga ik een wit brood proberen. Zo sluiten we de dag positief af. Pfff.

Donderdag 24 April, 2025, Day 24 (Noon 20°57’.1S 127°51’5W 131’~5.5 kn/ 3497’)

De nacht was zwaar. Het heftige en korte rollen hield maar niet op. Zwaar voor mij om te slapen maar ook voor Ethan om de wacht te houden en de verantwoording te dragen. Hij is begrijpelijkerwijs nog terughoudend om zelf een beslissing te nemen. Wel of geen passaat boom, wel of niet de genua verder inrollen. Wel of niet koers veranderen. Welke richting uit. In de nacht is het bovendien een stuk moeilijker. Je kan de deiningen bijna niet zien. Je moet de richting inschatten op basis op gevoel, op de manier waarop de boot beweegt. Lastig. Zelfs ik had er gisterenavond veel moeite mee. Op een gegeven moment word je er gek van. Kan het nu niet eens over zijn en steady worden! Ik ben er uiteindelijk om 0400 even uit geweest en de koers iets meer verlegd naar het Westen. Zo lagen we iets rustiger. Wel te veel naar het Westen maar dat komt hopelijk vandaag goed. Ik neem de wacht over en Ethan kan rustig gaan slapen. De deining wordt iets homogener. Na de ochtendkoffie neem ik een lekkere verfrissende douch op het achterdek in de zon. Ik werk mijn klad blog bij. Tijd voor een paar heerlijke boterhammen. Het brood is een stuk beter dan vanuit de broodmachine. Nog 3 dagen. We komen nu in de ochtend van de 27ste aan. Vandaag maken we het poetsen van het koperwerk af. Alles glimt weer mooi. Vis vangen wil maar niet lukken. We blijven het proberen. Echt goede lokaas hebben we niet meer. Vijf kwijt. En twee kleine vissen. Dure vissen zo. We gebruiken nu de vliegende vissen als lokaas.

Voor brunch eten we een lekkere omelet. Met vers brood. Een natuurlijk met pure hagelslag. Dat heb ik nog voldoende. Via de app horen we dat John en Shannon ook vertrokken zijn richting Gambier vanuit Panama. Tezamen met Alison en Dan. Die laatsten zijn alleen alweer teruggekeerd naar Panama City. Ze hebben problemen met de motor die ze toch eerst willen oplossen. In Panama gaat dat een stuk makkelijker. Om daarmee aan een oversteek van een maand naar Frans-Polynesië te beginnen is geen geruststellende keuze. Beter eerst oplossen. Na de middag twijfelen we of we de bezaan ballooner zullen zetten. Als alles voorbereid is steekt de wind weer op tot boven de 16 kn. Dat is te veel voor deze lichtweer genneker. Dan maar niet. Geen zin om die ook te verspelen. Het is al een oudje, origineel uit 1996. Ik probeer een tukkie te doen in de kuip. De swell wordt maar langzaam minder. In mijn hut lukt het slapen dan toch niet. Een beetje doezelen in de kuip voor een uurtje. Ethan begint aan het poetsen van de laatste olielamp. Ik hang rond 1600 een van de andere gepoetste olielampen terug in de voorhut. De ophangbeugel waarin de lamp hangt zat al heel lang los. Tijdelijk had ik hem met een touwtje vastgezet. Een aantal keer proberen te solderen maar dat wil maar niet lukken. Waarschijnlijk is de soldeerbout niet sterk genoeg en heb ik niet de juiste soldeer. Gisteren ben ik op het idee gekomen om de lamp beugel pootjes gewoon met epoxyhars vast te zetten. Met een paar injectiespuitjes in de goede verhouding harder en epoxy aangemaakt en daarna in de gaatjes geïnjecteerd waar de pootjes in moeten. Vandaag na het uitharden blijkt het prima vast te zitten. Top. Ook opgelost. De lamp is weer als nieuw. Ook moet ik wéér een lichtdimmer in de voorhut vervangen. Die gaan wel erg snel kapot. Hij dimt nog wel maar gaat niet meer helemaal uit. Heel vervelend. Gedurende het laatste jaar heb ik er al 4 vervangen. Ik had er zes reserve gekocht. Chinese troep. Maar ja, zie nu maar eens wat anders te krijgen. We nemen om 1700 een G&T. De deining lijkt eindelijk iets homogener te worden. We kunnen al een paar uur mooi rechtstreeks naar Gambier sturen. De wind is meer naar het NNE gedraaid. We eten vanavond een eerder gemaakte curry met rijst. Ik doe de afwas en Ethan neemt een douch voor het slapen gaan. Hopelijk hebben we een rustigere nacht dan gisteren. Om 200O is helaas de pret alweer wat minder. De wind neemt af en daardoor wordt de boeg niet meer lekker in het water gedrukt. Met als gevolg dat we meer beginnen te rollen, kort en onvoorspelbaar. Ik draai de genua wat in zodat bij het klappen ervan de krachten op de passaatbomen en mast niet te extreem worden. Het wordt ook weer vlageriger. Soms wisselt het binnen enkele seconde, van 9 naar 18 kn. Ook daardoor rollen we heel onrustig. Bij iedere vlaag maken we een haal als de Genua wordt vol geblazen. Tevens verandert dan de windrichting 20 graden. Heel vervelend. Beter een krachtig constante storm. Dit is zo onrustig. Afijn, nog 3 dagen. We zijn er bijna. Dan zijn we deze paar onrustige dagen zo vergeten. Hopelijk. Om middernacht zijn we precies 24 dagen onderweg. Niet slecht. De meesten doen er meer dan een maand over. Wij zijn bijna een week sneller. Als we de ballooner nog zouden kunnen gebruiken waren we zeker de 26ste al aangekomen.

Vrijdag 25 April, 2025, Day 25 (Noon 21°36’5S 130°08’5Wm 135’~5.6 kn/ 3632’)

Ethan heeft een onprettige nacht gehad. De wind viel helemaal weg en we lagen te rollen als een gek. Om 0400 kon hij het niet meer aan en porde me om te vragen of we de motor konden starten. Natuurlijk. Ik er even uit om het zee inlaat filter te ontluchten. Toch beter bij het opstarten. De rest doet de koelwaterpomp wel. Na anderhalf uur waren we door het centrum van een kleine hogedruk cel heen en was er weer wind. Alles bij elkaar hebben we de motor in 24 dagen nog geen 16 uur gebruikt. Dat is lekker. Scheelt een hoop diesel. Om 0700 maakt Ethan me pas wakker. Hij wilde ook nog even genieten van de wind en een beetje echt zeilen. Tijdens mijn ochtendwacht staat er een mooie NNE-wind, kracht 5. Met een bakstag wind lopen we 7 kn. Not bad. Recht op Gambier af. Ik haal een pastasaus uit de vriezer die we eerdere vorige week gemaakt hadden. Toch zo goed als verse groente. We zijn bijna klaar met het poetsen van de laatste olielamp. Ik poets alvast het kroontje van de laatste lamp. De rest wilde Ethan vanmiddag afmaken. Prachtig alle koperen olielampen en klokken weer eens gepoetst. De wind gaat volgens de voorspellingen straks weer wat afnemen. Dan kan de bezaan ballooner er nog een keer op hopelijk. Ik leg alles alvast klaar. Als Ethan er straks bij is trekken we hem omhoog bij minder dan 15 kn wind. Op de middag is het nog 295 mijl naar Rikitea. Dat moet lukken in twee dagen. De verwachting is dat we de laatste dag zelfs noordenwind hebben. Mooi halve wind Gambier aan lopen. Onder die koers vaart Abayomi het snelst. De rest van de morgen geniet ik van het zonnetje aan dek. Als we de middag positie verzonden hebben checken we de whatsapp en e-mail. John & Shannon hebben twee vaatjes motorolie overgedragen op zee naar een jacht dat motorproblemen had. Helemaal goed gegaan. Wel hebben ze zelf weer wat nieuws ontdekt. Er lekken een paar bouten zout water in de skeg. Vorige week zijn ze nog het water uit geweest voor vertrek om het schroefas lager en de seals te vervangen. Nu dit weer. Even overwegen ze naar Ecuador uit te wijken. Uiteindelijk denken ze het onderweg te kunnen oplossen. Gelukkig maar. Bij hun zit het wat dat betreft ook niet mee. Ach ik heb nog geen cruisersboot ontmoet waar niet wat aan de hand is. Altijd wat. Een geruststelling dat het niet alleen bij mij af en toe zo is. Ik maak macaroni vandaag. Met verse Parmezaanse geraspte kaas en een gebakken eitje er overheen. Na de lunch hijsen we de bezaan ballooner. Hij staat er prachtig bij, dit oudje. Helaas blijft de deining ons parten spelen. We blijven weer rollen. Dat is iets wat deze genneker niet leuk vindt. Ook wordt de kans te groot dat hij bij het openklappen op de deining scheurt. Deze ook nog eens verliezen wordt me te veel. Naar beneden dus. Ik kan me herinneren dat op de reis van Trinidad naar Grenada met Shannon dat hij bijna de hele reis heeft opgestaan. Ik neem een boek en ga na de lunch en het genneker verhaal lekker ff in het zonnetje liggen op het voordek. Beetje bij bruinen en stukje lezen over Gambier. Aan het einde van de middag probeer ik nog even te slapen maar dat wordt niks met al dat gerol. Even met Ethan kijken hoe we hieruit kunnen komen. Een beetje Noordelijker sturen voor de tijd dat de wind minder is kan wel. Straks draait de wind als het goed is weer van het oosten naar het noorden. We hangen samen de laatst gepoetste olielamp op. Prachtig. Tijd voor een G&T en wat toastjes met cream cheese en blauwe kaas. Stukje worst erbij. Voor het avondeten nemen we een paar boterhammen met sardientjes, ansjovis en kaas met piccalilly. Die had ik in Curaçao gevonden. Ook alweer 8 maanden geleden. Niet te geloven. De tijd gaat veel te snel. Op mijn avondwacht probeer ik weer een brood te bakken in de oven. Nu een witte. En ik doe er een beetje baking soda bij. Daarvan zou het wat luchtiger moeten worden. Het deeg plakt aan alle kanten aan mijn handen. Ik weet niet of dit wel in de goede verhoudingen is. Met een beetje bloem op mijn handen gaat het kneden een stuk beter. Na een uur en daarna nog 30 minuten rijzen gaat hij in de oven. Het is in ieder geval goed gerezen. Ik smeer er nog wat eigeel op, maak een paar creatieve inkepingen (Dat doet de Echte Bakker toch ook?) en strooi er wat maanzaad op. Na een half uurtje is hij al klaar. En goed gelukt. Wauw!

De broodmachine gaat van boord! Wat een waardeloos apparaat. Ik hebben op zoveel verschillende manieren geprobeerd om er een brood mee te bakken en ze zijn gewoon niet te vreten. Het duurt bovendien drie uur en 50 minuten voor het klaar is. Nu ben ik met twee uur klaar en heb een perfect brood gemaakt. Eindelijk. Beste resultaat ever! Om 2300 als ik de blog zit bij te werken schrik ik me het lazarus. Een keiharde klap in het donker aan stuurboord achter. Als ik alle daklichten aan zet om te inspecteren wat er aan de hand is zie ik een gigantische vliegende vis op apengapen liggen. Die was tegen de kuiptent aangevlogen. Dat was de klap. Pfff. We liggen ook nog steeds weer als een gek te rollen. De wind is afgezwakt en daardoor klappen bij iedere haal de genua en de bezaan met een bang uit. Om gek van worden. Iedere keer gaat het door merg en been. Ik ben wel klaar met deze k. deining! Pff ik heb het er ff mee gehad. Alles leuk en aardig maar die kruis deining kan me gestolen worden. Zenuwslopend. Blij als we er zijn. En tot die tijd negeer ik alle klappen maar gewoon. Gek word ik ervan. Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet gaan zitten met mijn IPad zonder dat ik heen en weer gegooid word. Hopelijk kan ik dadelijk even lekker slapen. Ik ben moe. Nog twee dagen en dan zijn we de Pacific over gestoken. Ones in a life time. Hebben we dan toch maar mooi ff gedaan met z’n tweeën. Als kers op de taart komt er op het einde van mijn wacht nog even een squall met 22 kn wind en regen over. Help mag ik gaan slapen 😴.

Zaterdag 26 April, 2025, Day 26 (Noon 22°02’5S 132°17’7W 126’~5.25 kn/ 3758’)

Het laatste deel is zeker niet het makkelijkste deel. Vannacht heeft Ethan geprobeerd het rollen te beperken. Hiermee zijn we echter ver boven de koerslijn gekomen. Dat is niet echt handig want nu moeten we nog meer voor de wind varen zonder ballooner. Zijn voorstel is om te gijpen en naar het zuiden te varen. Een mogelijkheid maar dan halen we het niet om voor donker morgen bij Rikitea te zijn. Dan sturen we veel te veel zuid en missen we de noordelijke wind die morgen voorspeld is doordat daar de isobaren naar het zuiden afbuigen. Er komt een lagedrukgebied onder de Gambier eilanden langs. De noordelijke wind zou ons de gelegenheid geven om het grootzeil er weer bij te zetten en halve wind met ruim 7 tot 8 kn Gambier aan te lopen. Nu zitten we te noordelijk. We gijpen toch om Ethan te laten zien wat ik bedoel. Ook hij ziet nu in dat zuid geen optie is. We gijpen terug en proberen onder een klein bakstag windje zo snel mogelijk west te komen. Op mijn ochtend wacht gaat het nog redelijk maar rond de middag valt de wind weg. We starten de motor en varen een zuidwestelijke koers om onder de koerslijn te komen. Nu maar wachten op die noordelijke wind. Ik maak vanmiddag sinds lange tijd lekkere gehaktballen. Echte Hollandse gehaktballen zoals mijn moeder het me geleerd heeft. Samen met verse snijbonen uit de vriezer en aardappelpuree hebben we een heerlijk maaltje. De wind lijkt van richting te veranderen en wordt zowaar noordelijk. Eindelijk. We trekken het grootzeil erbij en kunnen onder een windhoek van 130 graden zowaar 7 knopen halen. We laten nog wel even de passaat boom staan. Deze kan de genua net even wat stiller houden. Hè hè, dit is lekker zeilen. Abayomi wordt mooi in het water gedrukt. Zo liggen we niet meer te rollen. Ik probeer eerst een dutje te doen in de kuip maar dat wordt hem niet. Om 1530 besluit ik nog even te gaan liggen in mijn kooi. Niet voor lang want om 1630 moet de passaatboom toch ook weg. We lopen wel lekker zo en een goede koers. Slapen komt niks meer van. Dan maar eens popcorn maken. Tijdje geleden. Met een biertje erbij. Gezellig. Voor het avondeten maakt Ethan tonijn salade. Samen met het goed gelukte brood prima eten. Ethan stelt voor om de kleine afwas te doen. Ik moet koers en de zeilen iets bijstellen want de wind draait. Als alles staat, nog een keer. De wind blijft draaien en ook nog eens afnemen. Niet veel later sturen we noordoostelijk. Nee hè!? Grootzeil weer weg en passaatboom optuigen. We zijn weer bij af. Nu zitten we voor een tweede maal aan de noordkant van de koerslijn wat we niet willen. Om gek van te worden. Bakstag wind sturen we ook nog 270 en de genua begint weer te klappen bij zo weinig wind. Ik heb er even genoeg van. Wat een k.u.t. wind hier! Zo frustrerend. De laatste dagen zijn echt het zwaarst. De voorgaande 22 dagen vlogen voorbij als of het een lang weekend was. De laatste 5 duren een eeuwigheid. En met 3.9 kn snelheid komen we in het donker aan. Dat is geen optie in een Atol. Ik mis de ballooner heel erg. Daarmee hadden we gewoon voor de wind de deining kunnen afrijden. Of er nu 9 of 15 kn wind staat. We hebben voor het eerst een AIS-signaal van een ander jacht. Hij zit 11 mijl achter ons. Aan zijn koers en snelheid te zien moet hij wel een spinnaker hebben of zo. Hij loopt ons langzaam in. Ik ben het echt zat en zet de motor bij. Helemaal gehad met deze draaiende en vlagerige winden. Eerst een stuk de goede kant op. Om 2100 lijkt de wind weer aan te trekken. We proberen het maar weer eens op de zeilen. Zoveel mogelijk diesel sparen. Het gaat weer beter nu. Op koers en op snelheid. Hopen dat de wind nu verder naar het Noorden draait of het beste Noordwest. Om 2345 mag Ethan weer een tijdje. Ff blij dat ik kan gaan slapen.

Zondag 27 April, 2025, Day 27 Arrival Rikitea (Noon 22°52’2S 134°44’W ’149~ 6.2 kn/ 3907)

Om 0600 ben ik er weer bij. We varen met alleen de genua en de bezaan. Vijf knopen vaart is niet genoeg. We moeten harder lopen anders komen we in het donker aan. Een nieuwe atol aanlopen in het donker is geen goed idee. Dan maar iets hoger varen zodat het grootzeil erbij kan en we halve wind een hogere snelheid kunnen maken. Hopelijk gaat de wind toch nog naar het NW draaien en kunnen we langzaam naar de directe koers van 252. Nog 67 nm naar Rikitea. Halve wind beginnen we goed te lopen. Gelukkig. De wind neemt toe en draait zowaar meer naar het Noorden. Top. We lopen ruim 8 kn. De tijd blijft spannen. Om 1030 zie ik voor het eerst de bergen van Mangereva. (Foto’s)Mount Duff en Mount Mokoto, 400 m hoog. Land ho!!!! Na 26 dagen en 10.5 uur. Middernacht op 1 April vertrokken uit Panamá. Om het makkelijk te houden en niet te hoeven rekenen. 🤪 Om 1130 komt Ethan er ook bij, Het wordt spannend of we het gaan halen voor het donker. In de Gambier groepsapp vraag ik hoe de situatie lokaal is en of het te doen is om na donker aan te komen. Ken (Een Schotse HWTK van sv Antares II, blijkt later) reageert en raadt het af. Geen lichten op de boeien en veel Pearl farm floats. Ik kijk naar een alternatief. Er is een anker plaats bij een van de andere eilandjes net binnen de atol pass. Als back-up prima maar toch liever naar de ankerplaats bij Rikitea. Ethan maakt de soep met brood. Terwijl hij er mee bezig is begint de wind af te zwakken. Vijf knopen vaart is te weinig. Ik wil zeker voor 1600 door de pass zijn. Daarna is het nog 9 mijl door de atol naar de ankerplaats. Om 1736 gaat de zon onder. Ik zet om 1400 de motor bij. Nu lopen we weer 7 tot 8.5 knopen. Zo gaan we het redden. Twee uurtjes de motor bij moet kunnen. Uiteindelijk blijken we na aankomst de motor 26 uur gebruikt te hebben op 26.75 dagen (4%). Natuurlijk ook een aantal keer de generator laten draaien voor de watermaker (16 uur, totaal gebruik op de reis 2200 l, incl. een twee keer ballooner en 3x dek spoelen), de wasmachine 3x35 l, de droger en opladen van de batterijen. Totaal hebben we blijkt na aankomst 160 liter diesel gebruikt voor 26 uur Volvo en 17 uur Generator. Behoorlijk veel water gebruikt. Maar wel lekker alles steeds ontzout, twee keer per dag douchen en 3x per dag afwassen. Alles met zoetwater. Een luxe. Wat zouden we doen zonder watermaker. Ook mogelijk maar zeker een stuk minder comfortabel. We lopen lekker. Om 1510 lopen we door de pass de atol binnen.

Met 8.7 kn vaart. Fantastisch. En een grote opluchting. De pass is vrij breed en diep. Geen probleem. Om ons heen twee eilanden. Ilses de Gambier is een jonge nog steeds zinkende atol. Vandaar dat er nog eilanden met (vulkanische) bergen zijn. De bergen zinken langzaam weg. Tegelijkertijd groeit het koraal met dezelfde snelheid. Uiteindelijk eroderen en zakken de bergen weg in zee en groeit de koraal rand. Een echte atol heeft slecht nog kleine zand eilanden met meestal alleen palmbomen. Een van de weinige bomen die kunnen groeien op zand in een zout omgeving. Mount Duff is nog 400 m hoog. Als we langsvaren spreken we af dat we die zeker gaan beklimmen. Het is bewolkt en in de verte komt een heftige bui aanzetten. Ik minder even vaart. Hier is het nog ruim water. Het is een korte heftige bui. Geen zicht. Na 10 minuten is het weer droog, het zicht terug en kan alles weer open. Op de Open CPN kaarten en de Google Earth overlays varen we na een uur door de smalle route tussen de koraalriffen door naar de ankerplaats. Het is 1630 als het anker valt. Tussen een groepje van 20 boten. We zijn er!!!!

De champagne mag open. Dank Ethan voor het vergezellen van mij op deze bijzondere en unieke tocht. Het was me een waar genoegen. We hebben tegenslagen gehad maar over het algemeen verliep het op rolletjes. Een paar lekkende koperen pijpen, twee keer de ballooner haak gebroken, wat kleine scheurtjes in grootzeil, wat loszittende stiksels op de genua. Ach kan allemaal gerepareerd worden. De Starlink kan weer op roaming. Onbeperkte data voor US$ 81 per maand. De avond valt. We zijn in Frans-Polynesië, Ilses de Gambier, Mangereva, Rikitea Anchorage. We nemen er nog een biertje op. We zijn moe maar kunnen nog niet slapen. We liggen ineens zo stil als een huis. Na 26 dagen rollen en slingeren een vreemd gevoel. Het lijkt wel of we op de wal staan. Al snel komt een Nederlands echtpaar ons verwelkomen. Ze varen een in Nederland gebouwde Colin Archer. Wel een stalen replica. Maar toch. Een beroemde bouwer. Ze hebben afgesproken met andere cruisers deze avond en gaan morgen een eilandje verder. Ze vertellen ons waar de Gendarmerie zit voor het inklaren, de bakker en de supermarkt. De meest essentiële zaken weten we binnen een paar minuten. Fijn. Nu even rustig een boterham en dan? De gemiste drie Formule 1 races terugkijken. 🤣 Eerst die van Japan. We brengen ons zelf op de hoogte van de laatste nieuwtjes op de whatsapp, website, insta en Facebook. Even ontspannen. Om 2300 toch wel erg moe. Ik duik mijn kooi in. Een die niet beweegt en niet kraakt.

Maandag 28 April, 2025. Rikitea Anchorage.

Om 0630 alweer wakker natuurlijk. Een half uur verslapen. Oh nee, geen wacht meer voorlopig. Ik zet een lekkere bak koffie en geniet van de omgeving. Het is echt rustig hier. Geen golven of deining. Mooie begroeide bergen, nou ja meer heuvels. Ik maak Ethan om 0800 wakker. We hebben nog een hoop te doen en moeten voor elf uur bij de Gendarmerie zijn. De Fransen kennende gaan ze om 1130 al met lunch en dan zie je ze niet meer voor 1400. Ethan maakt gebakken eieren. Met onze laatste tomaat en de laatste sneden zelfgebakken brood. Ik maak de dinghy klaar om te water te laten. De brandstofleiding terug in de boot. Nieuw lijntje aan de plug voordat ik deze weer kwijtraak, stootwielentjes, hoosblik, ankertje en de brandstoftank. Na het ontbijt hijsen we samen de dinghy van het voordek het water in en hangen de 15 pk motor erachter. Hij start gelijk. Fijn zo’n twee takt. Start altijd. We varen naar de pier waar om de 3 weken een bevoorrading schip aanlegt. Daar is ook een dinghy steigertje. We stappen een beetje onwennig aan wal. Echt zeebenen valt wel mee. Het is een heel net onderhouden eiland. Overal bloemen en fruit bomen. Het gras in alle tuintjes netjes kort gemaaid. Alle afgevallen bladeren opgeveegd. Keurig onderhouden, Geen plastic afval op straat of in de tuinen. Na 10 minuten lopen komen we bij de Gendarmerie. Een immigratie en douanekantoor hebben ze hier niet. Online hebben we al alle gegevens ingevuld en ons registratie document bijgevoegd. In mijn roestige Frans, vol met Spaanse woorden vragen of we kunnen inklaren. Ik heb alle documenten bij me maar de agent wil alleen ons online dossiernummer en onze paspoorten. Hij stempelt de paspoorten en binnen 5 minuten staan we weer buiten. Supermakkelijk, aardige agent, geen kosten en geen gezeur. Wauw. Dat is een van de makkelijkste entries sinds ik uit Nederland ben vertrokken. We lopen iets verder en vinden de geldautomaat. We pinnen Polynesische Franken, CPF of XPF. 1000 voor €8.39. De dollar staat een stuk ongunstiger. Die is 1000 voor $9.52. Dan eens even bij de supermarkt kijken. Heel weinig tot geen groente. Een zakje aardappel, wat uien en wortels. Verder geen verse groente of fruit. Voor de rest hebben ze aardig wat andere houdbare en vries producten. We kopen een kilo aardappelen, drie uien en twee blikjes frisdrank. US$ 23. Alles is duur hier. Bij het gemeentehuis

gaan we langs om de vuilbijdrage en toeristenbelasting te betalen. US$ 56 voor een week. Ach geen inklaringskosten! Dan kan dit wel. Ze kijken niet zo nauw denken we dus de bijdrage voor vuil voor de weken hierna van US$ 15 per week zal wel niet zo’n vaart lopen. We varen naar de steiger waar we het vuil kunnen dumpen. We verwachten een echt verwerkingsproces bedrijf maar er staan een paar kapotte huis vuilnis containers. Mhhh. Niet wat we verwachtten. Een stukje verder op zou een bakker moeten zitten. Onderweg ernaar toe komen we langs nog een supermarkt. Daar kopen we een flinke tros mooie kleine banaantjes. De lekkerste. Dat valt mee us$5. De bakker is alleen open van 0500 tot 0700. Dat is wel erg kort en vroeg. Gelukkig kunnen we bij de supermarkt een bestelling plaatsen. Twee stokbroden. We varen op de terugweg langs Antares II. De Schot Ken en zijn Singaporese vrouw liggen hier sinds twee weken. Hij is ook een ex zeevarende, HWTK. We spreken af om later deze week samen een wandeling te gaan doen. Terug aan boord eerst even dek ontzouten en een paar wassen met beddengoed draaien. Als ik de wasmachine aanzet stroomt het water via het poederbakje naar buiten. Oh NEE! Wat nu weer? Het is al 1400 en we moeten nu echt snel een paar wassen draaien anders is het beddengoed niet droog voor de avond. Ik trek de machine er maar weer uit. Openmaken is nu een routine. Ethan begint met achterdek ontzouten. Wel eerst nog even al het water uit de wasmachine halen. Die zit veel voller met water dan normaal. Eerst proberen we het water met de waterstofzuiger via het filter eruit te halen. Dat duurt veel te lang. We zetten de machine op blokken. Zo kunnen we er net een afwasteiltje onder zetten. Ik kijk alle slangen na maar kan niets vinden. Het bakje van de waspoeder zet ik er iets strakker in. Alles maar weer in elkaar zetten en nog eens proberen. Eigenlijk heb ik weinig gedaan maar hij draait weer zonder lekken. Een mysterie! Geef mijn portie maar aan Fikkie. Alles weer opruimen. Ondertussen is Ethan druk met dek soppen en ontzouten. Ik begin met de kuip en de kuiptent binnen. Niet voordat ik de generator en de watermaker heb bijgezet. Zo zijn we de hele middag druk. Ik weet verder twee wassen te draaien zonder problemen. Een raadsel. Na de kuip help ik Ethan verder aan dek. Alle rvs en dek soppen en afspoelen. Alles lekker fris. Je voelt het direct. Vanavond eten we onze laatste rauwkostsalade. Witte kool, geraspte wortels met rozijnen en ui. Lekker. Met gebakken aardappel en een gehaktbal. Jammie. De rest van de avond rustig de blog bijwerken. Twee dagen achterstand. Lekker slapen, in een schoon fris bedje. Morgen weer een dag. Nog aardig wat wassen draaien. Ik denk 5. Alle kleden, hoezen en tapijten doen we ook. Alles volledig ontzout. Dan nog het onderwaterschip bekijken. We hebben al wat aangroeit aan de spiegel gezien, zelfs op de witte gelcoat boven de waterlijn. Het onderwaterschip is nog een vraagteken. Als alles weer schoon is gaan we denk ik woensdag het eiland verkennen.

Dinsdag 29 April, 2025 Wasdag.

Ik zet de koffie aan om 0630 en gelijk de eerste was erin. We hebben er aardig wat te doen we willen alles wassen zodat overal het zout uit is. Ook de vloerbedekking uit de voor, achter en zij hut geven we deze week maar weer eens even een schrob beurt. Een prachtige windstille ochtend. Als een spiegeltje is het. Ik laat de drone op om een eerste blik te werpen op Mangereva en Rikitea.

Prachtig zoals we op deze ankerplaats liggen. De batterij is echter niet volledig opgeladen dus echt hoog boven de hele atol kom ik niet. Doen we nog wel een keer later. Om 0900 komt Yvonne langs op de koffie. Een Canadese die op een van mijn post had gereageerd en waar ik sinds Linton Bay contact mee had. Ze wilde graag mee maar besloot uiteindelijk om op een andere boot mee te gaan wat goedkoper voor haar was. Een drukke dame van eind 50. Vol met verhalen. Leuk maar wel erg druk. Zo met Ethan samen is zeker een betere keuze voor me geweest. Wel leuk om haar hier te ontmoeten. Die zien we hier zeker nog wel meer. Ondertussen hangt de tweede was al en draait de derde. Ethan gaat met de dinghy naar de bakker om de bestelde stokbroden op te halen. Of eigenlijk bij de supermarkt. De bakker zelf is om 0700 alweer naar zijn bed gegaan. Ondertussen maak ik alle kunststof ramen schoon met de acryl spray. Helder als glas. Alleen de twee kleine kuipraam delen voor en de twee grote aan de zijkant die we veel oprollen, beginnen wat verwering te tonen op sommigen plekken. Precies die plekken die in de zon blijven als ze opgerold zijn. Jammer maar na 1.5 jaar tropen en zout niet verrassend. De rest is nog steeds netjes. Als Ethan terug is nemen we een laat ontbijt met vers stokbrood. Jammie. Ondertussen zit was vier er al in. Het droogt hier iets langzamer dan in Panamá maar we hebben genoeg ruimte om alles aan dek op te hangen. Eerst nu een duik in het water. Zo nieuwsgierig hoe het onderwaterschip eruitziet. De temperatuur van het water valt mee. Ik had het kouder verwacht. Vooral op de spiegel zit er aardig wat aangroei. Heel apart, een soort sliertachtige aangroei.

Eendenmossel zeepokken zijn het. In het Engels gooseneck barnacles. Nog nooit eerder gezien. Ze zitten zelfs op een deel van de gelcoat boven de waterlijnen. Zeker aan stuurboord. Die heeft het grootste deel van de reis onder water gelegen. We lagen 90 % op onze stuurboordzijde. Met een kunststof schraper gaan ze er wel makkelijk af behalve het puntje waar ze zich op de anti-fouling hebben aangehecht. Er blijven lijmachtige witte puntjes lijmresten achter. Dat gaat er erg lastig af. Even afwachten of dat er vanzelf afvalt als het uitgedroogd is. Ik wil niet de anti-fouling eraf poetsen. Samen met Ethan maken we een groot deel van het onderwaterschip schoon. Tussen het roer en de skeg zitten verbazingwekkend veel kokkels. Die steek ik met een spatel allemaal weg. De rest doen we morgen. Het wordt na een uurtje toch wel te koud. We doen alles snorkelend dus ook best vermoeiend. Op de bakboordzijde zit een gitzwarte veeg op de gelcoat romp boven water. Het blijkt dat een Jan Van Gent zijn hele vismaaltijd heeft uitgestrooid. Ach moet er zo vanaf zijn toch? Beetje polijst vloeistof en een doekje. Nou blijkbaar eten die vogels een zuur want we krijgen het er met geen mogelijkheid af. Speciale gelcoat reiniger. Polijst paste, de Dremel, de polijst machine, fosforzuur. We proberen van alles maar helemaal krijgen we het gewoon niet weg. Er blijft een vage zwarte plek zichtbaar als je erbovenop staat. Uit eindelijk geven we het op. Vanaf afstand zie je het niet meer. Wat een agressief goedje die zeevogel poep. In de middag draaien we de laatste was. Langzaam wordt alles droog en kunnen we het opruimen. De rest van de middag rustig aan. Nog wel even een salon kussen met beetje antischimmel inspuiten. Morgen doen we de laatste grote kussens van de stuurboord salon bank. Dan zijn alle salon kussens weer hagelwit. Ik kijk al een stukje van de Formule 1 race van Bahrein. Hier doet Max het niet zo goed. Het seizoen is nog jong. Om 1630 komt onze buurman Charles op bezoek. Hij is 71 en al 10 jaar aan het rondzeilen. Origineel Zwitser maar lange tijd in California gewoond en ook in het bezit van een Amerikaans paspoort. Een duiker met een compressor. We spreken af snel een keer hier in de atol te gaan duiken. Vanavond eten we chili con carne, met een laatste gehaktbal en rijst. Prima maaltje en snel klaar. De rest van de avond relaxen en Formule 1 kijken. Voor het eerst sinds een maand kijk ik het Acht uur journaal weer eens. Even tot rust komen na de lange reis. Er is nog tijd genoeg om de eilanden te verkennen.

Woensdag 30 April .2025, schoonmaak dag en beklimming Mount Mokoto

Ethan had beloof dat hij het eerste uit bed zou zijn. De cockpit tent open zou maken en de koffie zou zetten. Ik ben laat, om 0730 pas uit bed maar geen Ethan. Die ligt nog zwaar in coma. De jeugd van tegenwoordig. Dus ik leg alle kussens weer uit, open alle flappen en zet koffie. Daarna eerst een FODtje. Lekker gelijk wakker. Na de koffie en ontbijt is het de wekelijkse schoonmaak dag. Stofzuigen, douche/wc ruimtes soppen en dweilen. Ik doe achter en de salon. Ethan voor en de vloer. Als Ethan nog voor bezig is neem ik alweer een duik. Even bij het anker kijken en laatste stukje van de romp schoonmaken. Het anker kan ik niet bereiken. Net te diep. Ach zal wel goed zijn. Ik heb het niet zien krabben bij ten anker gaan. Met de ruitenkrabber haal ik de laatste aangroei van de kiel en de romp. Ook laten we de boegschroef even zakken voor haar maandelijkse strekoefening en test. Als ik bezig ben komt er een 50 cm lange yellow fin tonijn op me af zwemmen. Hij kijkt me nieuwsgierig aan en zwemt dan weg in de diepte. De aangroei in de boegschroef kamer is minimaal. Een beetje modderaanslag. Netjes. De romp ziet er op dit moment goed uit, vol in de anti-fouling. Terug op de boot komt Yvonne langs. Of we zin hebben om Mount Mokoto te beklimmen. Tuurlijk. Om 1400 varen we met de dinghy naar de wal. We lopen eerst links het dorp uit. Dan is het al snel een wild pad door de bossen. Er staan veel bomen. Van alles. Van naaldbomen tot loofbomen, struiken en varens. Zeer tropisch. Maar opvallend dat er zoveel naaldbomen staan. Misschien door de zeelui gepland om voldoende hout te hebben om de schepen te repareren. Het is een bijzondere steile klim van bijna twee uur. Het uitzicht is prachtig. Je kijkt over de hele atol uit. Je ziet de buitenriffen en de andere eilandjes. Geweldig 

Er is hier nog zoveel te ontdekken. Op de terug weg net voor donker lopen we langs het vervallen nonnen terrein. De missionarissen en nonnen hebben hier aardig huisgehouden. Vreselijk, er is maar heel weinig over van de originele religie. Op het terrein van het oude nonen klooster staan veel fruitbomen waar we zo uit mogen plukken. Vandaag pompelmoezen. Hele grote grapefruit.

Heerlijk. We plukken een hele rugzak vol. Loodzwaar. We moeten nog twee kilometer teruglopen naar het dorp en de dinghy. In totaal was het een tocht van drie uur waarvan twee uur steil omhoog en weer steil omlaag. Na een 26 dagen op zee is dat best heftig merk ik aan mijn knieën. Die voel ik het meest. En zeker met 15 kg pompelmoezen op mijn rug. Om 1830 zijn we terug aan boord. Nadat we de dinghy uit het water hebben gehesen zet ik eerst de watermaker en de generator bij. Even wat drinkwater bijmaken. Met al dat dekwassen gaat het hard en morgen willen we de tapijten schrobben. We eten verse broccoli en snijbonen uit de vriezer met een gebraden worst en aardappelpuree. Om 2200 gaat de watermaker en de generator af. We hebben 400 l drinkwater gemaakt en 50% accu’s geladen. De rest van de avond wat lezen en de laatste formule 1 terugkijken. Aanstaand weekend is er weer een nieuwe race in Miami.

Donderdag 1 May, 2025 Rikitea

Deze morgen is het tijd voor het reinigen van de tapijtstukken en de sofa kussen bekleding. Lekker in het zonnetje op het achterdek. Beetje Vanish, beetje bleek en een borstel. Ethan vaart even naar de wal om stokbrood te bestellen voor morgen. Ook vaart hij langs een van de nieuwe cruisers boten om ze te verwelkomen na hun lange oversteek. We hebben een berg aan pompelmoes dus daar kunnen we er gelijk een paar van geven. Ze zijn er erg blij mee. Het is vandaag dag van de arbeid, ook hier in Frans Gambier. De dokter Yves van de andere Amel is dus ook vrij. Nou ja vrij. Hij is de enige dokter in de archipel dus altijd “on call”. Ik ga even langs om gedag te zeggen als Amel fanaten. Een Super Maramu uit 1994. Zelfde bouw en uitrusting. Hij heeft de kombuis mooi gemoderniseerd. Al snel vraagt hij hoe de oversteek vanuit Panama was. Als ik vertel dat ik helaas twee ballooner haken heb gebroken heeft hij een verrassing. Hij gebruikt de ballooner weinig tot niet en heeft een reserve haak. Ik bied gelijk $100. Dat vindt hij veel. Als ik aandring om $100 te geven is hij snel akkoord. Yehhhh! Een gloednieuwe ballooner haak.

Ik ben over de moon. Zo blij. Alleen al het bestellen en transport zou meer geld en tijd kosten. Misschien wel twee maanden. Ik nodig hem, zijn vrouw en haar vriendin uit voor een sundowner die avond. Terug maak ik een vreugde dans met de dinghy rond de boot terwijl ik de haak omhooghoud zodat Ethan hem ziet. Waanzinnig blij. We besluiten te gaan snorkelen op het. Koraalrif voor de ankerplaats. Vooraf varen we eerst langs Rolf en Daniëlle. Die liggen niet met een catamaran al jaren in Frans-Polynesië en zijn bijzonder goed op de hoogte van het hoe en wat hier. Een heel gezellig en sympathiek stel Zwitsers. Rolf is ook volledig op de hoogte van de zwarte parelhandel hier in de Gambier. Een van de mooiste en veel kleurige parels van de wereld. Hij nodigt ons uit voor een uitleg morgenmiddag. Daar gaan we graag op in. Het is alweer 1630. April en de eerste dag van mei is alweer voorbij. De tijd vliegt. Geen snorkelen vandaag. Morgen is er weer een dag. Ik maak popcorn en we maken de boot netjes aan kant voor het bezoek. Om 1730 komen Yves, Nathalie en Marie aan boord. Yves is de enige dokter in de archipel. Een zware taak, Altijd oproepbaar. Nathalie is een van de twee zusters. Ze zijn in de wolken over Abayomi en sommige details. Natuurlijk helemaal de patrijzen in de romp en de navigatie hoek. Leuk. Ik kan niet anders zeggen dan dat zijn boot er ook heel mooi en netjes uitziet. Het grappige is dat hij iedere keer spreekt over een Fransman Jean Toomuch die ook dezelfde verbouwing heeft gedaan als de vorige eigenaar van Abayomi, HansPeter. Al snel blijkt Jean Toomuch een goede vriend te zijn van Yves. Als ik vertel dat ik foto’s heb van de verbouwing op Abayomi blijkt dat het Jean Toomuch was die de verbouwing op Abayomi in 2012 heeft gedaan. Hilarisch! Wat is de wereld klein. We zitten midden op de Zuid-Pacific. Het is een gezellige avond en natuurlijk moet ik ook de medicijn voorraad laten zien. Yves is onder de indruk en geeft graag wat extra aanwijzingen op de voorraad lijst. Daar kan ik wat mee. Weer werk aan de winkel om bij te werken. Voor we het weten zijn er drie flessen witte wijn soldaat gemaakt en is het alweer 2100. Wat een dag. Ethan maakt toch nog een gebakken rijst schotel met snijbonen, ui, doperwten uit blik en kip. Heerlijk. Nog even Formule 1 kijken. Ik val halverwege in slaap. Er zitten te weinig uren in een dag.

Vrijdag 2 mei, 2025, op jacht naar verse groente

Na de koffie gaan we de wal op om te kijken of we wat groentes en fruit kunnen scoren. Een zeldzaamheid. Voordat we weggaan heb ik een video call met Martijn van Interhouse. De verhuurmakelaar van mijn huis. We spreken over de mogelijke nieuwe huurders en volgende stappen. Spannend en belangrijk voor de financiering van deze wereldreis. De huidige huurders hebben medewerker die ook naar Nederland komen en graag in het huis willen. We moeten door wat formaliteiten maar de vooruitzichten zijn positief. Aan wal vinden we langs de weg een tafeltje met papaja’s, bananen, breadfrute en limoenen. Top US$10. In de supermarkt hebben ze helemaal niets, geen eens aardappelen of uien. Vanuit een pick-up verkoop een lokaal tomaatjes. Kleintjes maar wel mooie, US$10 voor een kilo. Hoppa. Grijpen wat je grijpen kan. Er is zo weinig dat we met alles blij zijn. We lopen terug naar de dinghy en varen naar de afval verzamel om ons vuilnis zakje af te geven. We lopen door naar de Jojo supermarkt om ons bestelde stokbrood op te halen. Die zijn ze vergeten! Jammer. Morgen dan. Wel vonden we nog een soort verse spinazie of paksoi. Ook meenemen. Zo scharrelen we wat groente en fruit bij elkaar. Onderweg komen we weer ander nieuwe cruisers tegen. Leuk. Allemaal nieuwe mensen. Aan boord gaan alle tapijt stukken weer in de zon. Ze zijn bijna droog en alles is mooi schoon en ontzout. Alle interieur is weer netjes. Nu nog de rvs poetsen en het stoomlicht repareren. Het stoomlicht is waarschijnlijk tijdens het vele rollen door de genua van de mast gestoten. Ethan hijst me omhoog. Eerst even kijken. De basis zit nog op de mast. Alleen de kap is ervandoor getrokken. Die plak ik wel weer vast met Sikaflex.

Het licht doet het nog gewoon. Mooi. Ik doe gelijk een algemene rig-check van de grote mast en de verstagingen. Alles ziet er goed uit. Geen zichtbare haarscheurtjes in de lassen of gebroken strengen in de verstaging. Ik maak aan dek de Sikaflex gereed en wat tie raps. Binnen 10 minuten zit het stoomlicht weer op z’n plek. Bij de volgende grote refit maar eens een nieuwe kopen. De vloerkleden zijn ondertussen droog en kunnen teruggelegd worden. Zo ook de stuurboord bankkussen-hoezen. Nu is alles weer prachtig schoon en zoutvrij. We sluiten snel af want we zijn uitgenodigd bij Rolf en Danielle aanbood. Een Zwitsers echtpaar dat al meer dan vijf jaar door Frans-Polynesië zeilt met hun catamaran. Rolf en Danielle waren in de COVID tijd ook hier in Gambier. Zo zijn ze in contact gekomen met de lokalen. De parelvissers. Beiden weten erg veel van de parelkwekerijen en de verschillende kwaliteiten.

Prachtig zoals ze er over vertellen met alle voorbeelden erbij. We leren er veel van. Gambier schijnt toch echt de allermooiste parels van de wereld te kweken. Aan het einde van de middag varen we terug naar Abayomi met een schat aan kennis over parels. Ergens voor vertrek uit deze Archipel zullen we er wel een paar kopen. Uniek. Ik moet Arno en Robert Mostert van Mostert Juweliers eens bellen of ze geïnteresseerd zijn. Hier koop je sommige topkwaliteit zwarte parels voor US$ 600 waar ze in Amerika al snel US$ 5000 voor betalen. Terug op de boot heb ik een video call me Josie, een 50-jarige Amerikaanse uit Texas die geïnteresseerd is om aan boord te komen als crew. Wauw wat een leuke meid. Ex-militair, waar ze een logistieke functie had. Op zoek naar een eerst boot om voor langere tijd op te gaan cruisen. Volledig onafhankelijk. Heeft per 1 juni haar huidige baan en huis opgezegd om de wereld per zeilschip rond te gaan. Zonder dat ze al een zeilschip heeft om op mee te gaan. Dat is een vastberaden vrouw. Het gesprek is leuk en ze is enthousiast. Ik ook. Nu afwachten of ze voor ons kiest of een andere boot. Spannend. Trust the Journey!! We wachten het rustig af. De rest van de avond kijk ik wat Formule 1 en het journaal. Morgen de sprint race en de kwalificatie voor de Grand Prix van Miami.

Zaterdag 3 Mei, 2025. Eerste tochtje binnen de Gambier Atol,

Deze morgen als ik om 0700 wakker word belt mijn lieve Tante Jos, 84 jaar. Ze heeft een nieuwe woning in Poortugaal. Geweldig. Nog geen 10 minuten van mijn huis. Het gaat goed met haar en ze is weer de oude. Vol zelf spot en helder. Heel fijn om te zien. Na een koffie en een FODtje haal ik de bestelde stokbroden op. Lekker vers brood. Ethan heeft ondertussen een paar eitjes gebakken Deze morgen zet ik de gekregen tracks binnen de atol in de Open CPN kaart. Erg handig. De tracks komen van een echtpaar die hier jaren met hun zeilboot rondgevaren hebben. Ethan maakt een begin met het poetsen van de rvs. Alles heeft een film van zout die er met dekwassen niet eens afgaat. Ik bereid ondertussen de tochten voor binnen de atol. Morgen is er bij het buureiland een cruisers BBQ. Leuk. Het is 6 mijl varen. Een tocht van een uurtje. We besluiten om 1500 te vertrekken. Op het zeil natuurlijk. Zonder motor. Er is een nauwe doorgang maar zo nauw is die nu ook weer niet. Het bevoorrading schip komt er ook doorheen. We hijsen de bezaan en Ethan haalt het anker op. Als het vrij is van de bodem trek ik de genua bak en hop daar gaan we. Veel bekijks. Binnen de kortste keren lopen we 6 knopen. Alleen het laatste stukje van de passage door het binnen rif is tegen de wind in. Vijf minuten de motor bij en de genua even in. Daarna is het halve en voor de wind naar Ilse Taravai. Onderweg krijgen we nog een regenbuitje over ons heen. Het regent hier wel elke dag even. Een squall die langstrekt. Voor de oostelijke ankerplaats van Taravai ligt ook weer een binnen rif. Zo maken we onze eerste zeiltocht door een atol. Een eenvoudig stukje maar toch spannend. En we zien gelijk dat we te laat in deze westelijke richting zijn vertrokken. We kijken recht tegen de zon in. Beginners hè! Volgende keer op letten. Hier en daar een paar boeitjes van de parel kwekers. Aan deze (westelijke) kant van de atol valt het nog mee. Op de ankerplaats volgen we de gekregen track en houden de voorwaarts kijkende sonar goed in de gaten. De dieptes veranderen sterk. Van 12 m naar 1 en weer naar 8. We passeren zo een aantal bommies. Koraal bergen onder water. We draaien een paar keer rond om de dieptes te scannen. Dan laat ik het anker vallen op 10 m diepte. Langzaam trekken we aan 32m ketting. Hij houdt goed. Het is al 1645 en wordt zo snel donker. Ik trek mijn vinnen aan en spring met masker en snorkel in het water. Even het anker en de omgeving onder water controleren. Er ligt op een scheepslengte achter ons een bommie met niet al te veel water erboven. Als ik me uitstrek kom ik met mijn vinnen op het koraal terwijl mijn vingertoppen boven water uitkomen. Dat is 3 m. Genoeg. Ook als het anker zou krabben hebben we dus nog ruimte achter ons om te reageren voor we aan de grond zouden lopen. Een prachtige ankerplaats met prachtig koraal bommies. We kijken uit naar morgen. Nu is het donker. Etenstijd. We maken Spaghetti. Tijdens en na het eten kijken we de kwalificatie voor de Miami Grand Prix. Deze dag onze eerste tocht door de atol met al zijn koraal bommies. Het viel mee. Fascinerend. Morgen een vroege snorkel duik onder de boot. Dat is nog eens een FODtje :)

Zondag 5 Mei, 2025 Taravai BBQ

Deze morgen na de koffie een lekker FODtje. Prachtig. We kunnen gewoon onder de boot op het koraal snorkelen. Grote papagaai vissen en veel scholen vissen. Later gaan we uitgebreid snorkelen. We zijn weer laat uit bed, 0800. We nemen ons voor iedere keer vroeg op te staan maar gaan te laat naar bed. We hebben gehoord dat er om 1200 al een BBQ is op het eiland hier bij Herve en Valerie. Een Polynesisch echtpaar dat veel met de cruisers omgaat. Ik laat de drone op en zie het eiland en de riffen om ons heen vanuit de lucht

We liggen precies boven een bommie. Een berg eiland van koraal. Ons anker ligt netjes in het zand op 10 m diepte. De ketting hangt in een boog en blijft mooi vrij van de bommie zodat we het koraal niet beschadigen. Na een ontbijtje gaan we om 1100 even met de dinghy naar Herve om te vragen of de BBQ doorgaat. En ja zeker. We worden met open armen ontvangen. We vertellen dat we dan snel teruggaan naar de boot om ons eten klaar te maken. Ik maak Nasi Goreng met Satésaus. Die valt altijd in de smaak. Om 1215 hebben we alles klaar en varen tussen de binnen riffen en bommies door naar het strandje voor hun huis. Het is al druk. In de schaduw van de bomen hebben zich al 20 cruisers verzameld. Voornamelijk Franstalige. Maar ook Zwitsers, Australiërs, Italianen en elke anderen. Iedereen heeft iets lekkers gemaakt.

Het is ontzettend gezellig en er wordt veel informatie uitgewisseld. Zo handig. Er is hier zoveel te zien. Hier in de Zuid-Pacific kunnen we jaren rondvaren. In de middag spelen we Jeu de Boulle en Volleybal. Voor we het weten is het alweer vijf uur. We nemen voor de dag afscheid. We willen nog de watermaker laten lopen en de batterijen optoppen. Morgen gaan we met Herve een lange tocht over het eiland maken. Dit is het begin van vele avonturen in de eilanden van Gambier. Maar meer daarover in de volgende blogs. Vergeet vooral niet je vragen en reacties onder aan de blog achter te laten. Ik hoop dat jullie er weer van genoten hebben. Wij zijn na 3939 mijl aangekomen op een groepje eilanden in het midden van de Zuid-Pacific. De grote stille oceaan. Indrukwekkend.

Later xoxo