Ilses De Gambier, Frans-Polynesië (Blog 90)

Maandag 5 Mei, 2025 Mount Taravai hike

Na de koffie en een FODtje, snel een ontbijt. Om 0900 gaan we een beklimming van de pieken van het eiland Taravai doen. We zijn laat. Als we met de dinghy op het strand bij het huis van Herve en Valerie komen staat er al een groepje van 8 Fransen met hun Nordic walking sticks op ons te wachten.

We hadden niet verwacht dat er zoveel mee zouden gaan. Het is een stevige klim om 0900 s’ morgens. Al snel hebben Ethan en ik de hele groep ingehaald. Herve moet er om lachen. Hij is een sterke Polynesiër die de beklimming op blote voeten doet. Het is een prachtige beklimming.

Eigenlijk recht de berg op. Geen echte paden en alles is alweer overgroeid. Je hebt nog net geen machete nodig. De uitzichten zijn prachtig. De drone wordt opgelaten en door iedereen met enthousiasme ontvangen.

Op de terugweg stuurt Herve ons twee langs een steile moeilijkere route. Hij neemt met de groep dezelfde route terug. We volgen de rivierbedding die de berg afloopt. Geen water maar wel veel losse stenen. Tussen de vele naaldbomen door. Allemaal bomen die hier door de missionarissen zijn gebracht. Alleen aan het strand staan nog wat inheemse bomen. De meeste begroeiing is verdrongen door naaldbomen en een of andere snelgroeiende Chinese loofboom, the Chinese tree of Heaven, niet dus. Er is veel kapotgemaakt door die missionarissen. Ook de inheemse cultuur en inheemse religie is volledig verdwenen. En dan is er zo’n arrogante Française Tut Hola die zegt dat het vanzelfsprekend is dat je hier Frans moet spreken. Je bent toch in Frans-Polynesië! Excuse me!? Ik kom uit Nederland en spreek Engels omdat dan iedereen de conversatie kan volgen!

Beneden komen we uit bij een van de weinige andere huizen. In totaal wonen er op dit moment 6 mensen op het eiland. Vier inheemse bewoners en een stel Fransen. Het blijkt de neef van Herve te zijn die in het huis woont. We maken een praatje en krijgen gelijk gekookte kokosrolletje aangeboden. Hij wijst ons de weg terug naar het huis van Herve en Valerie. Die gaat langs de door de missionarissen gebouwd kerk. Of eigenlijk door de inheemse bevolking gebouwd in slavernij onder de missionarissen. Het is ongelooflijk dat ze het voor elkaar gekregen hebben dat de hele bevolking nu zo zwaar katholiek is. Vreselijk. Nou ja, mijn mening is wel duidelijk. De kerk wordt niet meer gebruikt. Ooit woonden er honderden mensen op dit eiland. Nu nog zes. De kerk blijkt wel in renovatie.

Alles is eruit en er ligt net een nieuwe vloer onder het altaar. Het is bijna een uur. Ethan stelt voor dat we proberen de kerkklok te luiden. We zoeken de trap naar de kerktoren. En ja hoor we beklimmen de steile stenen ring trap. Boven aangekomen is er daadwerkelijk nog een klokken lijn. Om een uur luiden we de klok. En hij doet het.

We lopen over een netjes onderhouden gras pad terug naar Valerie. Tussen bananen en broodfruitbomen door. Ze moet lachen als ze ons ziet. Dat waren jullie zeker hè? Die de kerkklok luidden? Valerie heeft al toastjes met avocado gemaakt. En een glas water. Een half uur later komt Herve met de groep terug. We wisselen telefoonnummers uit zodat ik iedereen de drone beelden kan sturen. Ook neemt Herve van iedereen de bestelling op voor avocado’s, bananen, broodfruit en limoenen. We nemen afscheid van Herve en de groep en gaan terug naar Abayomi. Eerst een was in de machine. Even bijhouden. Ondertussen eten we als lunch de overgebleven Nasi Goreng. Met satésaus natuurlijk. Als de was aan dek opgehangen is nemen we een duik en gaan snorkelen op het rif naast de boot. Heel veel torentjes koraal. En grote terras koraal waaiers. Papegaai vissen, Eenhoorn vissen en talrijke scholen met kleine turquoise en zebra visjes. Ik zie een kleine wit tip haai. Een meter lang. Een baby’tje. Voor de grote vis zullen we aan de buitenkant moeten gaan snorkelen. Na een uurtje wordt het wel wat koud en tijd om terug te gaan. Na een lekkere douche en even scheren tijd voor een G&T. Zo is er weer een dag voorbijgevlogen.

We eten gebraden worstjes met een soort paksoi en aardappelpuree. Vanavond doe ik nog een poging om een brood te bakken met de broodmachine. Ik heb van de dokter Yves een nieuwe bereidingswijze gekregen. Als die lukt mag de broodmachine blijven. Anders gaat hij eruit

Dinsdag 6 Mei, 2025 Taravai, SB RVS en romp poetsen, snorkelen

Na een ontbijtje met zelfgebakken verse brood

vaar ik met de dinghy naar Herve voor het bestelde fruit. Een tros bananen en 6 avocado’s. De limoenen en papaja’s komen morgen van zijn neef op het andere eilandje. We spreken af om samen te gaan speervissen. Terug aan boord hangen we op aanraden van een van de andere cruisers de bananen in zee achter de boot. Minder bugs en beter voor een langzamere rijping zeggen ze. We gaan het proberen. Ethan gaat verder met het roestvrijstaal poetsen van de railing. Ik neem de dinghy langszij en poets de ramen in de romp en de rvs-stootrand. 

Alles heeft van de reis vanuit Panama een dikke zout aanslag die er met een sopje niet afgaat. Het ziet er na het poetsen weer top uit. Ook polijst ik de roest strepen en aanslag weg op de romp. Beetje was eroverheen en het kan weer een tijdje mee. Na een paar boterhammen met een champignon ragout besluiten we nog een uurtje te gaan snorkelen aan de andere kant van het kleine eilandje naast ons. We varen met de dinghy om het eilandje en gooien het anker erin op een zandplaatje tussen het koraal. Een geweldig mooi gebied met uitgestrekte hoeveelheden terras koraal. Overal om ons heen. Zoveel heb ik nog op weinig plekken in de wereld tegelijk gezien. Ook veel blauw en geel in het koraal. We zien 5 grote groupers. Wel een meter lang. De enige plek waar ik ze groter heb gezien was op het Great Barrier reef in Australië. Ook weer een White-Tip haai. Eentje, maar toch. Verder veel Angle vissen en hele groepen met turquoise klein visjes. Als je ernaartoe duikt verschuilen ze zich in het koraal. Een mooie snorkel tocht. Een uurtje is genoeg. Dan wordt het te koud zonder wetsuit. Terug bij de boot hijsen we de dinghy langszij uit het water. Het begint weer te regenen. Het regent hier wel elke dag even. Soms een felle bui, soms een paar druppels. We eten vandaag een grote boerenomelet met ui, boontjes, en tomaatjes. En ons eigen gebakken brood. Geen zin in het bereiden van een uitgebreide maaltijd. We hebben ook bijna geen groentes meer. We moeten nodig naar Rikitea. Alle verse spullen zijn op. Hopelijk hebben ze daar nog wat. Het bevoorrading schip komt pas volgende week. Best lastig hier om verse spullen te krijgen.

Woensdag 7 Mei, 2025 bakboord kant poetsen en speervissen.

Ik staat op met pijn in mijn rug. Heel vervelend. Ik neem een duik om te kijken of ik het kan loszwemmen. Een beetje. Na de koffie en een paar boterhammen maak ik me klaar om te gaan speervissen met Herve. Als ik hem zie langskomen vaart hij echter door. Tegelijk zie ik dat de tros bananen die ik aan een lijn achter de boot had gehangen is verdwenen. Niet goed vastgeknoopt of door vissen opgegeten, jammer. Een half uurtje later zie ik Herve weer terugkomen van het andere eilandje. Hij heeft eerst papaja’s en citroenen gehaald bij zijn neef. Geen limoenen maar citroenen. Ook prima. Een hele tas vol. Hij wil er niks voor hebben.

Samen varen we naar het tussen rif en laten zijn bakstenen ankerblok op een zandplaatje zakken. Ook prima. Het houdt goed. Herve heeft een hele lange speer gun. Bij de eerste duik gelijk een grote papegaai vis raak. Ik doe mijn best maar met mijn kleine speer gun moet ik echt op de vis zitten om raak te schieten. Het rif is prachtig. Ook weer veel grote groupers en dit keer een black tip haai. Een midden maatje. Herve heeft uiteindelijk twee papegaai vissen en twee sergeant vissen. We nemen er een aan van hem.

Vanavond fileren. Eerst aan het werk. We willen nu de bakboord romp en rvs railing poetsen. Er staat echter wat meer wind vandaag. In de dinghy gaat het behoorlijk te keer. Ik zet vanaf een kikker op het achterdek een lange lijn op de ankerketting en steek wat meer ketting. Zo komen we een beetje meer dwars op de wind te liggen en is het aan bakboord iets rustiger. Nu beweegt het iets minder. Ik doe weer de stootrand, de ramen in de romp. Ethan gaat verder met de railing. Elke dag een stukje. Net als ik op dek stap om de dinghy iets te verplaatsen roept de catamaran voor ons. We zijn aan het krabben? Shit. Er is wat meer wind gekomen en doordat we dwars op de wind liggen is het blijkbaar teveel. Snel starten we de motor en halen het anker binnen. Ver waren we nog niet afgedreven. Even overwegen we gelijk naar Rikitea te varen. Er ligt van alles aan dek en om door het rif te gaan moet ik eerst de computer opstarten om de juiste track te kunnen volgen. We gaan toch opnieuw ten anker. Er staat te veel wind om weer de boot scheef tegen de wind in te trekken. Ik hang de dinghy aan het achterschip en help Ethan met het rvs aan dek. De rest van de bakboord romp doen we morgen of overmorgen wel in Rikitea. Daar is het een stuk rustiger. Als we weer met het rvs bezig zijn roept de buurman weer? Wat nu? De dinghy? Shit. De dinghy is al 100 m afgedreven. Ik had hem toch goed vastgemaakt? Het zit duidelijk niet mee vandaag! Ik trek mijn vinnen aan en spring met mijn duikbril het water in. Stukje zwemmen. Halverwege schiet de buurman langs met zijn dinghy. Hij is er eerder en neemt hem op sleeptouw. Bij mij aangekomen klim ik terug in de dinghy en bedank de buurman. Niet onze dag vandaag. We maken een deel van de RVS af voor we het welletjes vinden voor vandaag. Mijn rugpijn was bijna weg maar komt nu toch weer opzetten. Heel vervelend. Ethan maakt Mexicaanse tortilla’s terwijl ik een nieuwe tros bananen, een broodvrucht en vijf passievruchten bij Herve ophaal. Hij wil er weer niks voor hebben. En wat voor tros bananen. Gigantisch. Bijna 50 bananen. Wauw. 

Na het eten maak ik een nieuw brood. Deze keer weer in de oven. Dat vonden we lekkerder en ging ook sneller vonden wij. Kneden is alleen een heel gedoe. Het deeg blijft in het begin alleen maar aan mijn handen kleven. Met veel bloem krijg ik het uiteindelijk wel van mijn handen. In totaal 1.5 uur rijzen en dan in de oven een half uurtje bakken.

Donderdag 8 Mei, 2025 Terug naar Rikitea

Vandaag gaan we terug naar Rikitea, de voorraad begint te slinken. Geen eieren en verse groentes meer. Niet dat we verwachten dat er al groentes zijn maar zaterdag komt er in ieder geval een bevoorradingsschip binnen. Beter op tijd zijn. Omdat we de zon niet in ons gezicht willen moeten we nog even wachten tot de middag. Dan kunnen we de riffen en bommies beter zien. Tot die tijd poetsen we nog een stukje rvs en zetten wat was op de zijkant van de opbouw. Het knapt er zienderogen van op. Mooi. Om 1200 halen we het anker op en varen door het binnenrif de atol in. Altijd spannend. De diepte is erg moeilijk in te schatten. Langzaam op de motor volgen we onze oude track. De Echopilot geeft de meeste steun. Minimale diepte onder de kiel 0.9 m. Het is een uurtje varen op de motor. Helaas tegen de wind in dus van zeilen komt niet veel. Om 1400 laten we het anker weer vallen. Gelijk maar even de wal op om te kijken of er nog wat te scoren valt in de supermarkt. Het blijkt echter een feestdag te zijn. De supermarkt JoJo is wel open maar geen verse groentes. Dan maar diepvries boontjes en gelijk een paar stokbroden voor morgen bestellen. Voor eieren proberen we eerst de andere supermarkt nog maar die is dicht. Dan maar morgenochtend. Samen met de eieren. En dan wachten op het bevoorradingsschip.

Vrijdag 9 Mei, 2025 Regendag, buiten en binnen

Ethan haalt deze morgen eieren en stokbrood. Ik stofzuig in die tijd de boot. We willen vandaag eigenlijk Mont Duff, Auorotini beklimmen. Eerst na het ontbijt echter even stroom draaien en dan gelijk wat water maken. Het is wat bewolkt geweest de laatste dagen. Dan gaat het snel met de accu’s als er elektrische gekookt wordt en er twee koelkasten en vriezers staan te draaien. Nou na vijf dagen is nog niet slecht. Als ik de generator bijzet en een controle rondje maak zie ik echter de sifon lekken. Alles snel uit. Hij lekt precies boven op de elektrische schakelkast van de generator. Er zit een speldenknop gaatje in de roestvrijstalen sifon. Puur corrosie. Shit! Ik heb er nog wel een liggen maar die is ook niet nieuw meer. Weer iets voor de bestel lijst, pfff. Ik besluit voorlopig een noodverbandje aan te leggen. Een beetje Leak Hero pasta, een stukje rubber en een rvs-slangenklem. Het is na een 15 minuten voorlopig opgelost. Hopen dat het een jaartje uithoudt. Dat zal wel te veel gevraagd zijn maar hier kan ik geen nieuwe buis laten maken van rvs. De generator weer bij en dan de watermaker. Ondertussen rennen we ook nog heen en weer want het begint te regenen. Alle kussens in de kuip opstapelen. Het is geheel bewolkt vandaag en er trekken veel regenbuien langs. Als we de watermaker op druk brengen controleer ik ook daar alles. Drup drup……nog een lek? Het zit niet mee vandaag! Alles stop!! Wat nu weer? De lagedruk driewegkraan op de zoetwater uitgang van de membranen lekt. Niet de eerste keer. De kunststof fitting op de driewegkraan gescheurd. Die zijn gewoon te zwak. Derde keer al. Gelukkig heb ik die wel reserve. Nu eens een ander type proberen. Nieuwe driewegkraan erop. Alles is weer lekvrij. De watermaker kan verder draaien. Met al deze regenbuien vandaag lijkt het geen goed idee om Mont Duff te beklimmen. Veel te glad en nat. We berichten Tobias dat we kijken of het morgen beter is. Het is wel weer even droog dus dan maar verder met een stukje rvs poetsen terwijl de watermaker en de generator draaien. Als we een 10 minuten bezig zijn komt de volgende bui alweer over. We hadden net alles open gemaakt om te drogen. Pfff wat een dag! Deze morgen is de Nederlandse sv Marelief met Karin en Eric binnengelopen. Om 1500 komen ze even buurten en kennis maken. Gezellig. De drinkwater tank is net vol als ze langskomen. Snel even afzetten en filter spoelen. Generator af en tijd voor een welkomstdrankje. Dat hebben zij maar ook wij wel verdient vandaag. Om 1600 zien we samen het bevoorradingsschip ms Nukuhau binnenlopen.

Karin en Eric gaan voor de zekerheid terug naar hun boot. Ze liggen misschien een beetje in het vaarwater van het schip. Geloof dat het uiteindelijk wel meeviel. Ze hoefden niet te verplaatsen. Morgen snel en vroeg de wal op om te kijken of de supermarkt verse yoghurt en groentes heeft gekregen. Ik stap nog even de machinekamer in om de urenteller af te lezen van de generator als ik WEER een slang ergens een paar druppels zie lekken. Dat komt echter niet van een verbinding in de machinekamer maar uit de bakboord bakskist waar de aansluitingen van de watermaker naar het bedieningspaneel in de kombuis zitten. Pffff. Alle kisten met vet en spuitbussen moeten eruit.

De hele kuip staat er vol mee. Dan kan ik het schot weghalen om bij de achterkant van het bedieningspaneel te komen. De lekkende slang gelukkig snel gevonden. Stukje slang eraf snijden en nieuwe slangenklem erop. De aarddraad op het roestvrij ziet er echter behoorlijk geoxideerd uit. Die ook dan maar gelijk vernieuwen. Een belangrijke verbinding tussen de rvs en de anode op het roer om galvanische corrosie te voorkomen. (Foto’s) Al met al ook opgelost. Wat een dag! Ik had zoveel plannen, nieuwe logboek klaar maken, laatste stuk rvs poetsen. Wat nieuwe stukjes Velcro onder de tapijtstukken plakken etc. etc. Geen een kunnen beginnen. Het is 1800 en ik ben op van al die lekkages repareren. Eerst een G&T. Ethan heeft fantastisch geholpen maar vindt dat ik niks meer mag doen. Hij maakt vanavond Spaghetti met een saus uit de vriezer. Top. Ik heb er even geen puf meer voor. Na het eten heb ik app-contact met de Amerikaanse Josie. Leuk. Ze heeft aangegeven dat ze definitief wil komen. Zal nog wel even duren. Ergens eind Juni. Spannend. Tegelijk heeft Ethan gisteren besloten dat hij 10 juni gaat terugvliegen. Hij moet weer aan het werk om centjes te verdienen. Hij wil echter ook graag weer terugkomen. Misschien volgend jaar ergens. Hij is meer dan welkom. We kunnen het goed vinden denk ik zo samen. Hij is ondertussen al meer dan 3 maanden aan boord. Het langste van alle bemanningsleden die ik tot nu toe aan boord heb gehad. Dat zegt genoeg denk ik. Helaas hebben we gisteren ook minder leuk nieuws gehad. Onze buddyboot Carisma heeft besloten eerst naar de Marquises te gaan. Ze waren onderweg naar Gambier maar wind en deining zien er niet gunstig uit in hun laatste week. We keken er erg naar uit om samen hier te gaan duiken. Heel jammer. Maarja, het is wat het is. Ik zal ze over een paar maanden wel weer ergens treffen in de Tuamotus.

Zaterdag 10 Mei, 2025, Het bevoorradingsschip, Mont Duff, optredens

Om 0800 varen we met de dinghy naar de wal. Even kijken of er ook verse groente is gebracht door het bevoorradingsschip. Het is een drukte van belang. Het schip de Nukuhau heeft twee ouderwetse spieren van 10 ton waarmee ze aan het lossen zijn.

Het hele eiland is met zijn pick-up naar de kade gekomen. Overal worden dozen en kisten uit containers gehaald en op kleine vrachtwagentjes en pick-ups geladen. Al snel wordt duidelijk dat er geen groente gaat worden gelost. De 4 reefer containers zijn langszij het schip op de kade gezet. Die zijn duidelijk voor een andere haven en zijn alleen gelost om het ruim te kunnen openen. Dit schip is voornamelijk constructiemateriaal en brandstof in drums aan het lossen. Er staan twee 10’ porto-cabines waarvan uit de Bills of lading worden verwerkt. Ook kan je diesel of benzine kopen. Een van de cruisers staat al twee uur in de rij. Misschien nog geen eens zo’n gek idee. De diesel is 155 Polynesisch Franken. Dat is €1.30. Dat is helemaal niet zo slecht voor een eiland midden in de Zuid-Pacific. Ik besluit ook in de rij te gaan staan want Karin en Eric willen ook wel 80 liter. Het gaat per vaten van 200 liter. Nou dat kan ik wel kwijt. Ethan gaat ondertussen voor de zekerheid toch even in de supermarkt kijken of er verse groente is. Dat is helaas niet zomaar hij weet wel een zak tomaten en een zak met kleine paprika’s van de lokalen te regelen. €15. Hoppa, als of het niets is. Maar ja we hebben wat. Redelijk snel ben ik aan de buurt voor de diesel. Met een betalingsbewijs gaan we terug naar de boot om eerst onze jerrycans in de tank te legen.

Met de dinghy en 5x 20 l lege jerrycans varen we terug naar kade. Bij de stuurman leveren we het bonnetje in en hij vult vanaf het schip een 200 l drum met groene diesel. Ziet er goed uit. Met de handpomp vullen we vervolgens zelf onze jerrycans. Gaat hartstikke snel.

Ook die van Karin en Eric vullen we. De tank is daarna netjes leeg. Een ander stel cruisers heeft nog veel over. Ach wij kunnen nog wel 60 liter meer hebben. Nadat we drie jerrycans in onze tank hebben gegooid vullen we die ook nog. Alles zo weer vol. Deze ochtend was dus brandstof tanken. Tijd voor een lunch met verse eieren, tomaat en paprika. Het is vandaag lekker weer, zonnetje schijnt. Geen regen. Een uitgelezen moment om Mont Duff te beklimmen. Tobias, een Oostenrijks bemanningslid van een van de andere cruiserboten gaat ook mee. Gezellig. Het is een flinke klim.

Steil omhoog over modderige paadjes. Eigenlijk geen echte paadjes maar de route is niet lastig te vinden. Wel steil. Onderweg vinden we pompelmoezen, frambozen, hete pepers en basilicum. Na 1.5 uur klimmen zijn we op de top. Een geweldig uitzicht over de hele atol. Prachtig. De drone beelden spreken voor zich denk ik.

De afdaling aan de andere kant van de berg is nog steiler dan de tocht omhoog. Er zijn zelfs touwen gespannen om veilig te kunnen afdalen. Echt een leuke afdaling.

Om 1700 zijn we terug in het dorp. Precies op tijd voor de optredens van de lokale middelbare school. Alle klassen hebben een dans ingestudeerd. Sommige een traditionele dans anderen een moderne dans. Het hele eiland is uitgelopen. Ook kunnen we BBQ bestellen. Een steek met frietjes. Het is een grote happening. Erg leuk om alle lokalen zo bij elkaar te zien.

Om 2030 varen we terug naar Abayomi. Het was weer een lange maar leuke dag met veel nieuwe indrukken en ervaringen. Maandag of dinsdag komt waarschijnlijk het volgende bevoorradingsschip. Hopen dat die wel verse producten heeft voor de supermarkten. Deze zondag doen we rustig aan. Ik bel met mijn Tante Jos van 85 en breng deze blog online. Meer van ons verblijf in Ilses de Gambier in de volgende blogs.

Later xoxo