Donderdag 30 December, 2023 Domburg op de boei
Na een prachtige zeiltocht onder vol zeil gisteren over de Suriname rivier langs Paramaribo zijn we op de boei bij Domburg gegaan. We werden heel vriendelijk ontvangen door de 53-jarige manager Jeroen op het Harbour Resort Domburg. Alles in het Nederlands. Zo leuk. Aan de ene kant van de rivier ligt het dorp. Aan de andere kant is de jungle. ’s Avonds hoor je de brulapen tekeergaan. Een oorverdovend lawaai. Indrukwekkend. De rivier is ongeveer 600 m breed maar je hoort de apen alsof ze in de tuin van de buren zitten. We liggen op 150 m van de dinghy steiger. Gisteren hebben na aankomst gelijk de zonnetent opgezet.
Die biedt wat extra verkoeling in de boot. Dat is ook wel nodig als de zon tevoorschijn komt. Gemiddeld 32°C. Met de dinghy gaan we naar de dinghy-steiger van het resort. Jeroen helpt ons met het indienen van de aankomst formulieren van de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname). Het zijn eigenlijk alleen een crewlist en een tweede formulier met de aankomst gegevens en boot details. Stelt niet veel voor maar we moeten een gestempeld setje formulieren terugkrijgen voor we naar de Militaire politie kunnen voor verder inklaren en stempel. Die zijn belangrijk want 3 Januari gaan de resterende bemanningsleden van boord. Tjark gaat naar zijn vriendin die al naar Tobago is gevlogen, Skip gaat naar Barbados naar zijn nichtje en Monica vliegt via Tobago naar huis. Ze vond het een intensieve twee maanden en wil nog wat rustige maanden alleen doorbrengen voor zij weer aan het werk moet. Het bootleven was vermoeiender dan ze verwacht had. Voor zij naar het vliegveld kunnen moeten we ingeklaard zijn en een aankomst stempel in ons paspoort hebben. Anders kunnen ze niet vliegen. Het wordt krap want we zitten rond Oud en Nieuw. Niets is nog zeker, òf en wanneer de autoriteiten open zijn. Op het resort ontmoeten we de bemanning van Dali, een Nederlandse catamaran. Gezin met twee jongens en vriend Robbert.
Al snel blijkt dat Robbert met zijn boot in Medemblik ligt aan dezelfde steiger als sy Kolibri van Herman en Hella! Onze bevriende Amel Super Maramu die in April gaan vertrekken vanuit Nederland. De wereld is klein. Verder kennen ze ook nog Catamaran Ceder van Renske en Runar. Een stel met kids die Els en ik in 2017 hebben leren kennen op de Grevelingen. Een stel waar we daaraan in 2018 een zeilvakantie in de kleine Belt van Denemarken mee hebben gehad. Met nog drie andere boten. Die zijn onderweg vanuit Mindelo naar hier maar hebben nog 700 mijl te gaan en komen rond 5 Januari aan. We ontmoeten Wilco die hier al 10 jaar met zijn boot ligt. Een ongeveer 60-jarige man. Heel aardig en behulpzaam. Hij let een beetje op de boten die ten anker of op de boei liggen als de eigenaren weg zijn en helpt wat op het resort. Verder liggen er natuurlijk de Noren van Nordlys en nog een Duitser en een Spanjaard. Die laatste twee hebben we nog niet ontmoet. Vijf mijl verder op de rivier heb je een steiger van het resort Waterland. Daar liggen nog 4 Nederlandse, een Zweedse en Noorse boot. Dat is echter nog verder van Paramaribo en ook 3x zo duur. De boei bij Domburg kost € 11.5. Dat is te doen voor een paar weken. Water en stroom heb ik toch niet nodig. We mogen gebruik maken van douches, zwembad, wasmachine en wifi. Dat is genoeg. In de middag besluiten we met de taxi naar de plantage in Frederiksdorp te gaan. Dan hebben Tjark en Skip toch nog wat gezien voor ze weggaan. Monica gaat niet mee, te moe. Het is een lange taxi rit van ongeveer 1.5 uur, daarna moeten we nog met een veerpontje ook. Wat is dit een mooi land! En zo makkelijk. Alles staat in het Nederlands. En drempels hebben ze hier ook. Netjes aangegeven met de gevarendriehoek met bult en bordje “DREMPEL” Aan het einde van de week weten de niet Nederlanders ook wat drempel betekend. Het ligt er vol mee. Onderweg zijn er wat regenbuitjes maar voor de rest van de tijd is het zonnig en warm. Overal Nederlandse reclameborden.
Het voelt als thuiskomen maar dan op de tropische dagen. Het is 32°C. Net voor Paramaribo gaan we de Wijdenbosch brug over waar we gisteren onderdoor gevaren zijn. Dan blijkt al snel dat de taxichauffeur niet precies weet waar het veerpontje aanlegt. Het is ondertussen 1530. Voor we er zijn is het zeker 1600. Om 1800 is het donker dus dat wordt niks. Deze taxi zou alleen op de heenweg zijn. Voor de terug weg moeten we nog een nieuwe regelen. We besluiten eerst maar eens in een Warong langs de weg wat te eten. Heerlijke Nasi Goreng met kip. Wauw! Wat een tof land. Alle culturen en hun eten zijn hier vertegenwoordigd. Javaans, Creools, Indiaas, Chinees. Allemaal Surinamers. Als we om 1800 terug zijn in Domburg blijkt dat ik via Noforeignland een berichtje van de Nederlanders in Waterland heb gehad. Of we met z’n allen morgen meewillen varen op een koraal naar Paramaribo om het oud en nieuw te vieren. De koraal vertrekt al om 1000 vanaf Domburg. Dat is de steiger naast ons. Een uur varen naar Paramaribo. Een stuk sneller en goedkoper dan met de auto want heel Suriname komt om 11 uur naar het centrum. Dus dat zorgt voor grote file. Al snel stemt iedereen in en verheugen we ons op de dag van morgen.
Vrijdag 31 December, 2023 Owru Yari!
We ontbijten met z’n vieren aan boord en maken ons klaar voor de Oude jaar viering. Mijn knie is nog steeds dik. Ik word er een beetje hopeloos van. Het duurt nu al bijna 2 weken. Ik laat me dit feestje niet ontnemen. Daar ben ik speciaal voor naar Suriname gekomen. Ik pak mijn been weer in de rek kous en stop er wat Naproxen en Paracetamol in. Ook een kruk neem ik mee. Het wordt iets minder dik maar echt weg is het zeker nog niet. Zoals we begrepen hebben van Jeroen is het één groot knalvuurwerk feest vanaf 12 uur. Daarna gaat iedereen rond 17 uur naar huis en viert Oud en Nieuw thuis met de familie. Om 10 uur ontmoeten we de andere Nederlanders, een Noors stel en een Zweeds stel. In totaal zijn we met z’n 20tigen. Een volle koraal.
De tocht is mooi. Langs de hele rivier gebeurt wat. Vissersboten, taxi boten, wrakken en natuurlijk de Wijdenbosch brug weer onderdoor. Op de boot kom ik ook nog een oud Nederlands expert collega Pieter tegen. Bij Artz van Helden gewerkt. Ook hij is op de lange reis gegaan. Rond 1120 zijn we bij het centrum en lopen we de stad in. Het is een drukte van belang. Overal eetstalletjes. Koelboxen daarvanuit het bier en andere koude dranken worden verkocht. Elk jaar blijken ze een T-shirt te maken speciaal voor de jaarwisseling. De meiden Helen en Monica hadden er gisteren al een gekocht. Die moeten wij ook nog zien te scoren. Toen we vertrokken uit Mindelo hadden we al een tijdje een Team song. “Paramaribo”, van Kenny B. Op alle belangrijke mijlpalen hebben we dit nummer gedraaid. Nu lopen we de Domineestraat in waar de winkel van de T-shirts zit en wie staat er voor de deur te signeren? Kenny B!!! Grote hilariteit natuurlijk en we vertellen Monica en Tjark wie ze nu zien! Het moet niet gekker worden. Helaas was hij al weg toen we de T-shirts betaald hadden maar later kwam hij nog even op het podium op het kruispunt. Het is een drukte van belang en om de haverklap wordt er een Pagara afgestoken. In Nederland zouden we dat een 1000 klapper of rits noemen. Om 12 uur is het hoogte punt. Op de kruising van de Domineestraat en de Jodenbreestraat staat een hoogwerker. Eerst wordt van de ene kant een Pagara afgestoken en later een van de andere kant. Elk zeker 40 m lang. Ze duren beide zeker 10 minuten. Langzaam komt de rits tot ontploffing met als hoogte punt de grote klapper onder aan de hoogwerker. De rode snippers vliegen als confetti over de massale menigte. Wat een happening! Hiervoor hebben we dus bijna 8000 mijl afgelegd dit jaar. Het was een super afsluiting van het oude jaar. Ik had een feestje verwacht maar dit was boven alle verwachtingen. Wat een toffe stad en wat een feest.
Na de pagara estafette lopen we door de stad en eten op straat allerlei lekkernijen en luisteren naar de bandjes. Om 1630 gaan we met de koraal terug naar Domburg. Er is nog van alles in de stad te doen maar het wordt ook wel al wat rustiger als we wegvaren. Het was wel vermoeiend voor iedereen en zeker voor mijn met m’n kruk. ’s Avonds vieren we op het resort Domburg nog de jaarwisseling. Met oliebollen gebakken door Jeroen. Het was een memorabel jaar. Op naar 2024.
Zaterdag 1 Januari 2024 Domburg
We slapen lekker uit en brunchen daarna met z’n allen aan de grote tafel in de kuip. We internetten wat op het resort en ’s middags maken Tjark en ik een groot deel van de boot binnen schoon. Als ook Skip en Monica terug aan boord zijn poetsen we al het hout werk nog eens met meubelspray. Binnen en buiten ziet de boot er weer netjes en schoon uit. Morgen hebben we er geen tijd voor. Dan hebben we een huurauto en moeten we proberen in te klaren en boodschappen te doen. ’s Avonds laat gaan Tjark, Monica en Skip van boord. Ze moeten om 0200 naar het vliegveld. Ik maak deze avond nog maar eens mijn Nasi Goreng als afscheidsdiner. ’s Avonds regelen we op Tjark’s computer nog de inreis visa kosten van 36 Euro online. Dat hoorden we pas op het laatste moment. Ook nodig voor de stempel in het paspoort. Tjark betaald met zijn Visa card online.
Zondag 2 Januari, 2024 Inklaring, boodschappen en afscheid.
We staan vroeg op en zijn om 0800 op het resort. Jeroen gaat bellen of de MAS de getekende en gestempelde papieren kan sturen. Geen reactie van de MAS! We besluiten om zonder de gestempelde papieren naar de immigratie te gaan op de Nieuwe Haven voor een stempel in de paspoorten. Kleine kans maar we moeten het proberen anders kunnen ze niet naar het vliegveld. Bij de immigratie aangekomen horen we dat we eerst een gestempelde bevestiging van de betaling van de entryfee moeten hebben. Daarvoor moeten we naar Civiele zaken in de stad. Gelukkig hebben we een auto, En een grote dus de Noren kunnen ook mee. Met z’n zevenen naar het volgende loket. Daar aangekomen moeten we weer een bewijs hebben van de online betaling. Visa heeft echter nog niet overgeschreven. Het wordt steeds ingewikkelder. Als we nu de entryfee bij de bank betalen krijgen we een bewijs van storting. Daarmee moeten we terug naar Civiele zaken. Daar krijgen we dan het entryfee bewijs, Een vodje van 2 bij 3 cm. Je zal het maar uit je paspoort verliezen. Na 2 uur hebben kunnen we eindelijk naar de Militaire politie voor de stempels. De Immigratie op de Nieuwe Haven is om 12 uur al dicht gegaan dus daar kunnen we niet mee terecht. Op naar de Militaire Politie in de stad. Een heel mooi koloniaal gebouw. Alleen in zeer slecht onderhouden staat. Zit hier de Militaire politie?
Via een zij ingang komen we in een wachtkamer die meer lijkt op een oude barak met in de hoek een stapel oude matrassen. De politieambtenaar is een strikte. Dat wordt een harde dobber. Waar zijn alle gestempelde MAS papieren??? Euuuh die hebben we nog niet ontvangen meneer de agent. …. Tja dan kan ik u niet helpen……Maar deze 3 personen moeten vannacht vliegen meneer de agent! Kunt u ons helpen. Tja tja…. Nou als u nu de Mas papieren die u heeft opgestuurd aan mij geeft dan kan ik er misschien iets mee. Tja die heb ik alleen op mijn telefoon (had ik gelukkig Jeroen deze ochtend nog gevraagd aan mij door te sturen via de email). Tja dan moet u ze eerst uitprinten anders kan ik u niet helpen. Ok! Wij op zoek naar een printshopje dan maar. En verdomd om de hoek zit een Chinese supermarkt met printshopje. Alle supermarkten in Suriname zijn in handen van de Chinezen! Het zijn er heeeeeel veel. In elke straat zitten er wel 2 of 3. En allemaal met veel Nederlandse producten. Deze Chinees spreekt zelfs goed Nederlands en kan vanaf mijn telefoon zo alle papieren naar zijn printer zenden. Binnen 15 minuten zijn we terug bij de Militaire politie. De ambtenaar neemt alle papieren en paspoorten mee en wij beginnen duimen te draaien. Een half uur later komt hij terug en geeft ons een gestempeld paspoort terug. Hoera!!!! Het is 4 uur verder maar we hebben een stempel! De Noren hebben minder succes. Ze waren niet in de gelegenheid om op tijd de visum betaling te regelen. Die moeten morgen nog een keer terug. Niet erg want die kunnen dan gelijk met gestempelde MAS papieren in en uitklaren. Zij gaan de 4de al richting Tobago omdat Matthias daar naar huis gaat.
We besluiten met z’n allen naar Saramacca te rijden om het Luiaard opvangcentrum te bezoeken. Daar aangekomen krijgen we uitgebreide uitleg over de luiaards die ze verzorgen. Grappig genoeg is de Amerikaanse ambassadeur er ook met zijn kinderen. Heel officieus. Leuk. De meeste luiaards (Sloths) zijn van stropers afgepakt of de moeder van de baby is doodgereden. Hier worden de luiaards verzorgt en kunnen ze vrij rond “lopen” en kiezen of ze het bos in willen. Als het etenstijd is komen ze vanzelf terug. De bedoeling is dat ze uiteindelijk weer worden uitgezet. Maar of dat gaat lukken met deze manier van verzorgen is de vraag. Helen helemaal blij dat ze het opvangcentrum heeft bezocht. Op de terugweg doen we grote inkopen voor de komende maanden. We zouden het eerst in Kourou doen maar daar was het een stuk duurder. Op de valreep nog een keer boodschappen doen met z’n vieren. Ik ben er erg blij mee want mijn knie gaat wel iets beter maar heeft nog een paar dagen rust nodig. Alle hulp is dus meegenomen. We slaan weer groots in na 6 maanden op reis. En dit is een goede plek. Ze hebben zelfs slasaus en bruine bonen, Jif, volle melk van Campina en nog veel meer Nederlandse producten. Op veel producten vind je zelfs de logo’s van AH en Jumbo. Wat een heerlijk land is dit zeg🤣 Als we om 19 uur terug zijn in Domburg nemen we een patatje met gefrituurde kip van Cecile bij Tretties. Zulke lekkere kip. Om 2200 hebben we alles aan boord met de dinghy en het meeste is gelijk weggeruimd. Tjark, Skip en Monica pakken het restant van hun bagage in en we nemen nog een gezamenlijk biertje op de geslaagde reis. Het was een heel avontuur en het was een top crew. Ik had niet beter kunnen wensen. Bedankt allemaal. Het was één feest. Monica besluit op het laatste moment in te gaan op het aanbod van Helen om de 4 dagen mee te varen naar Tobago op Nordlys. Die gaan morgen weg dus dat is een goed alternatief voor dure ticket naar Tobago. Om 23 uur gaan we met z’n allen de wal op en nemen we daar nog een biertje. Harry de taxichauffeur komt ze om 0200 ophalen om naar het vliegveld te gaan. Om 0030 neem ik afscheid en vaar met de dinghy terug naar de boot. Wonder boven wonder krijg ik het gevoel dat mijn knie vooruitgaat. Hij begint nu alleen te vervellen. Zal wel van de spanning op mijn vel zijn. De zwelling is in ieder geval een stuk minder. En de stijfheid ook. Ik hijs voor het eerst sinds begin November de dinghy weer in mijn eentje uit het water. Het was een hele leuke crew. Een leuke ervaring om met z’n zessen en later met z’n vieren deze boot te varen. Doe ik het nog een keer op deze manier? Ja, ik denk het wel maar dan misschien op de Pacific oversteek naar de Marques eilanden. In de Cariben is een kleiner groepje van max 4 denk ik mooier. Zoals we nu van Kourou naar Suriname zijn gevaren was ook erg leuk met z’n vieren. Voorlopig heb ik het vooruitzicht dat Dennis komt meevaren voor 2.5 weken vanaf 15 Januari. Ik kijk er naar uit. Tot die tijd even rustig alleen. Tijd om mijn Abayomi te vertroetelen. En een Jungle tocht te maken!
Woensdag 3 Januari 2024, Domburg. Paramaribo
Vandaag eerst een paar wassen draaien. Alle beddengoed, handdoeken en wat kleren. Op het resort hebben ze een wasmachine dus ik neem alles mee in de dinghy. Er is geen droger maar als het meezit regent het niet en droogt het snel in de zon. De laatste dagen regent het een stuk minder. We hebben zowaar genoeg aan de zonnepanelen. Dat is mooi. De extra koelkast is nu uit. Dat scheelt een slok op een borrel. Ik ga na de wassen nog wat meer boodschappen doen. Ik heb de auto voor 3 dagen gehuurd dus kan ik op mijn gemak overal stoppen om te winkelen. Het is erg leuk om door Paramaribo te rijden. Zeker met een herstellende knie. Ook ga ik even langs Fort Zeelandia. Het beruchte fort waar de december moorden hebben plaatsgevonden. Ik heb via de radio begrepen dat Bouterse nu tot 20 jaar veroordeeld is maar dat er nog een gratie zaak zou kunnen aankomen. Santokhi gaat die natuurlijk nooit geven. Ik hoor verder dat Bouterse gevlucht is en ergens in het binnenland verblijft. Veel merk ik er hier niet van. De taxichauffeur was in ieder geval van mening dat hij terecht veroordeeld is. We gaan het horen. Het fort blijkt vandaag nog dicht te zijn i.v.m. de feestdagen. Morgen dan nog maar even terug. Op de terugweg ga ik even naar de steiger bij Waterland. Kijken hoe de Nederlanders er daarbij liggen. Het is nog een heel gedoe om het te vinden. Het gaat uiteindelijk over onverharde zand wegen met flinke kuilen. De hoofdwegen zijn alle redelijk goed geasfalteerd. Indonesië was een stuk slechter. En veel drempels. Overal drempels😊Als ik bij Waterland aankom vind ik een T- steiger met een stuk of 6 boten. Er is nog plek zat. Maar ja, ik lig lekker in Domburg. Op de boei is vrijer dan aan de steiger vind ik. Ik word uitgenodigd aan boord van de Blauwe Zwaan een 34 voet koopmansachtig zeilschip Van Duco en Marjolijn. Zij hebben dus wel een encouter met orca’s gehad en moesten uiteindelijk in Portimao het water uit voor reparatie. Het heeft ze uiteindelijk 7 weken gekost. En i.p.v. de Algarve af te varen zijn ze gelijk naar Madeira vertrokken toen alles gerepareerd was. Een andere beleving. Ze blijken Jan Hein en Judy van sy Erica ook goed te kennen. Jan Hein was kun walkapitein geweest. Wat een kleine wereld toch. Na een biertje neem ik afscheid voor de dag. Dan kan ik nog net voor het donker op de geasfalteerde weg naar Domburg zijn. Over twee dagen gaan we met z’n allen op jungle tocht. Terug aan boord ruim ik alle boodschappen op en berg de was op. Weer een dag voorbij. Het is al 4 Januari!? Jeetje oud en nieuw is alweer dagen geleden. Nog steeds te weinig uren in een dag.
Donderdag 4 Januari Domburg-Paramaribo
Deze ochtend lekker ontbijten, verse dag melk, vers brood, ham en oude kaas. Wat kan het leven mooi zijn. Om 1000 ga ik de wal op en betaal online de kosten voor de jungle tocht. De eigenaar komt me morgen om 0800 ophalen en dan rijden we naar Waterland om de anderen op te pikken. Ik neem afscheid van Nordlys, Hellen, Ole, Mathias en Monica die om 12 uur vertrekken. Ik ga naar Paramaribo. Naar de Centrale markt, Fort Zeelandia en Choi’s Supermarkt in de stad. De Albert Hein van Paramaribo voor Tonic. Nergens anders te krijgen. Wat is dit toch een leuk en fijn land voor ons Nederlanders. De weg vragen is simpel, de mensen zijn erg vriendelijk en er is zo lekker eten. Aangekomen in Paramaribo is het een drukte van belang. De wegen zijn aardig dicht geslipt met verkeer. Maar er is genoeg te zien. En zulke mooie houten koloniale huizen. De gebouwen rond het fort en de regeringsgebouwen zijn mooi opgeknapt. Wat verder daarvandaan zijn ze jammer genoeg in erbarmelijke staat. Ik parkeer voor Fort Zeelandia en loop de poort binnen. Er is een groot museum. Netjes onderhouden. De hele geschiedenis van Suriname is tentoongesteld. Heel interessant. Het geeft een goed beeld wat er allemaal in de geschiedenis gebeurd is. En hoe dit land zich gevormd heeft. Na de afschaffing van de slavernij in 1809 kwamen eerst de Chinezen, daarna de hindoestanen uit India. De Javanen kwamen voornamelijk tijdens en na de oorlog met Japan, verder natuurlijk veel over de inheemse Marrons, Aukaners en andere bos creolen. En de mislukte tocht van Nederlandse boeren naar Suriname. Op een van de vesting torens vind je de gedenksteen van de vermoorde personen op 8 december 1982. Toch een bijzonder moment om hier te staan en met eigen ogen dit alles te zien. Het geeft een gevoel van schaamte maar toch ook waardering wat Suriname nu voor een mooi cultuur divers land is.
Na Fort Zeelandia rij ik naar de andere kant van Paramaribo. Naar Choi’s supermarkt. Als ik erbinnen kom valt mijn mond open. De hoeveelheid Nederlandse producten is oneindig. Op dezelfde manier verpakt en uitgestald als bij de Appie of Jumbo. En dezelfde prijzen. Ik kan het niet nalaten om een stuk ontbijtkoek mee te nemen. En Slasaus, Ice tea green, vers bruinbrood. En JA hier hebben ze ook curry ketchup😊 En Tonic.
Het is weer een trolley vol. €137. Nu zit ik op een totaal van €500. Daar kan ik wel weer een lange tijd mee vooruit. Alleen nog de verse groentes, brood en fruit en we kunnen weer op langere reis. Even wachten tot Dennis er is. Ondertussen op Jungle tocht. Mijn knie is gelukkig een stuk beter. Rustig lopen is geen probleem meer. Terug aan boord neem ik vier heerlijke verse boterham met huevos reveltos en een glas verse dagmelk. Morgen vroeg op.
Vrijdag 5 Januari, 2024 Domburg-Atjoni-Pingpe
Om 0800 brengt Chris van catamaran Dali me met zijn dinghy naar de wal. Zo kan ik mijn dinghy in de val laten hangen aan Abayomi. Ik ga voor het eerst sinds ik vertrokken ben uit Nederland vier dagen weg van Abayomi. Spannend maar hier ligt hij goed op de boei en iedereen houdt een oogje in het zeil. Met een klein busje rij komen ze me ophalen en rijden we naar waterland om de rest van de groep op te halen. In totaal zijn we met z’n negenen 3 Nederlandse stellen en een Zweeds stel. We rijden 3 uur over een mooie weg het binnenland van Suriname in. In Atjoni stopt de weg. Daar liggen alle koralen van de boscreolen. Het is een drukte van belang. Er wordt van alles in de koralen geladen. Van etenswaren, bier, huisraad tot golfplaten en bouwmaterialen. Alles wordt netjes afgedekt met dekzeilen. De koraals zijn voorzien van grote Yamaha of Suzuki buitenboordmotoren. Sommige met wel 85 pk. Wij eten een lunch van kip, rijst, komkommer, tomaat en paksoi. Dan stappen we met z’n allen in een 20 m lange koraal en begint onze 3 uur durende reis stroomopwaarts. Het is een waanzinnige mooie tocht over allerlei stroomversnellingen en tussen de rotsblokken door. Zeer verrassend dat er naast ede zandbanken zo waanzinnig veel rotsblokken in de rivier liggen. De bootsman stuurt de koraal met onwaarschijnlijke precisie over zandbanken en rakelings langs grote rots blokken. De tocht is lang maar de bootsman weet precies waar hij de motor moet optillen om de schroef niet te beschadigen. Waanzinnig knap. Wat een stuurmanskunst en geheugen. Op een enkele plaats moeten we de boot uit en een stukje lopen. Op die punten is het te ondiep voor een volle boot. Op andere plekken worden we door de stroomversnelling getrokken door een groepje jonge bos creolen. We passeren vele dorpjes. Bij allemaal staan de vrouwen de was te doen in de rivier. Kleren worden in de rivier gewassen. Op de rotsen geschrobd. Ook de pannen worden met het rivierzand geschuurd. De natuurlijke Jif. En natuurlijk tandenpoetsen. Wel met Colgate hoor! Het is prachtig om te zien met overal jungle om ons heen. Grote visarenden, aasgieren, allerlei papagaaien, zwaluwen en vele andere vogels. Hier en daar een cayman op het oever zand.
Na een lange reis komen we om 1600 aan bij het resort Pingpe. Midden in Suriname zijn we op een resort van ongeveer 6 huisjes aangekomen. Met een centrale eetplaats, hangmatten en Mango bomen. Veel mango bomen. De mango’s vallen om de haverklap uit de boom. Je moet opletten dat je er niet een op je hoofd krijgt. De elektriciteit wordt gemaakt met een mobiele generator. Die loopt van 1800 tot 0600. Voor 2000 is er nog geen koud bier. We krijgen een mooi diner met rijst, kip, courgette, komkommer en tomaten. De huisjes hebben een enkel en dubbel bed. Met klamboe. De douches en wc’s worden gevoed uit een grote ton met water uit de rivier. De druk is niet er hoog en douchen of baden in de rivier is dus net zo makkelijk. Af en toe wordt de pomp gestart om het vat weer te vullen met rivierwater. Mijn knie gaat gelukkig een stuk beter. Ik kan er al goed mee lopen. Wel moet ik oppassen dat ik hem niet stoot. Dat is nog erg pijnlijk. Duco blijkt fysiotherapeut te zijn en bevestigd dat ik op de goede weg ben. Hij geeft me wat tips voor oefeningetjes. Heel fijn om te horen dat ik er niet veel meer aan kan doen. Het zal nog weken duren voor het helemaal weg is. Het herstel van het ontstoken zakje (de technische naam ben ik weer kwijt Duco, iets met een “B”) op mij knieschijf duurt lang.
Zaterdag 6 Januari, Pingpe, Suriname binnenland
Na een ontbijt met edammer kaas plakjes en melk hagelslag gaan we met de koraal een stukje verder de rivier op. Daar stappen we aan de voet van een dorpje de oever op en lopen een heel stuk door de jungle onder begeleiding van Ian onze gids. Hij spreekt perfect Nederlands en weet over alle bomen, planten en dieren veel te vertellen. Het is een wandeling van2 uur die met mijn knie goed te doen is. We zien de meest gigantische bomen en lianen. Hij vertelt over wat er eetbaar is en over de killer mieren en giftige slangen. Net na de middag zijn we terug op het resort en kunnen we na de lunch relaxen, zwemmen of kanoën. De consternatie is groot als er door een van de lokale jongens een Anaconda wordt gespot een stukje verder op de rivier in een zij beekje. Met de koraal schieten we ernaartoe. De Anaconda is behoorlijk groot en ligt in de beek te slapen onder een bosje. Een mooie spotting. ’s Avonds na het eten wordt er een kampvuurgemaakt. De junglegeluiden zijn veelzijdig, van kikkers en sprinkhanen tot apen. Er zit ook een luiaard in een van de bomen van het resort.
Zondag 7 Januari 2024 Pingpe Suriname Jungle
De volgende ochtend staan we om 0530 op en terwijl de dauw nog als een mist boven de rivier hangt glijden
we in de koraal op de stroom langs de oevers de rivier af. Allerlei mooie tropische vogels en dieren worden gespot. Na de vroege tocht en het ontbijt bezoeken we het dorp aan de ander kant van de rivier tegenover het Pingpe resort. Er wonen zo’n 200 mensen maar de meeste hutjes zitten op slot met een hangslot. De mensen zijn in Frans-Guyana of in Paramaribo. In totaal zien we misschien 30 mensen die daadwerkelijk in het dorp zijn. In de middag lopen we de jungle in naar de Ananasberg. Er groeien daadwerkelijk ananassen op de rotsgronden. Ook Zien we meerdere kost grondjes. Een klein stuk jungle dat is platgebrand en gekapt om er een soort moestuintje te maken. Er groeien ananassen, watermeloenen, cassave en bananenboompjes. De eigenaren komen om de paar maanden even wat onkruid wieden en oogsten wat volgroeit is. Op de tocht zien we weer veel vogels. Apen en Toekans horen we ook maar zien we niet. Wel stappen we bijna op een van de giftigste slangen van Suriname. Op hetzelfde pad waar we op de heenweg over liepen ligt hij nu op de terugweg naar de boot. Met een groot bananenblad sturen we hem het bos in en lopen er snel voorbij. Toch wel waardevol zo’n gids. Geen goed idee om in je eentje hier de jungle in te trekken zonder kennis. De rest van de dag genieten we in de hangmat van de rust.
8 Januari, 2024 Pingpe-Domburg
Vandaag is alweer de terugreis naar Domburg. Het is ook de dag waarop mijn moeder jarig zou zijn. Zij zou 83 geworden zijn. De tijd gaat snel. Om 0800 varen we met de boot weg. Het kleine dochtertje van de kokkin van het resort wordt tegelijk opgehaald door de school koraal. Een dorp verder gaat zij van 0800 tot 1300 na de kerstvakantie voor het eerst weer naar school. De terugreis over de rivier is weer genieten. Het duurt drie uur maar er is van alles te zien en er is bij ieder dorp langs de rivier veel bedrijvigheid. We moeten ook nu weer twee keer stuk lopen want het water is in 3 dagen alweer 40 cm meer gezakt. De bootsman weet de koraal iedere keer weer netjes langs de stroomversnellingen en over de ondieptes te brengen.
Om 1600 ben ik terug op Domburg en ontmoet gelijk Wolf, Kale, Renske en Runar. Zij zijn met catamaran Ceder op vrijdag middag aangekomen, Net nadat ik naar de jungle ging. Het is erg leuk om ze na 5 jaar hier weer te ontmoeten. Er is veel te vertellen. Het wordt een gezellige avond met uitwisseling van ervaringen en gebeurtenissen. En we gaan dezelfde kant uit. De komende dagen eerst eens wat aandacht aan de boot besteden. Op 15 Januari komt Dennis al. Nog een weekje om wat klusjes te doen. Daarna gaan we waarschijnlijk snel richting de Caribbean. Eerst Tobago en Trinidad.
Later xoxo