Bye Gambier-Hallo Fatu Hiva, Marquisas. Twee jaar onderweg! (Blog 95)

Zondag 6 July,2025 Afscheid nemen van Herve en Valerie op Taravai

Nadat we ontbeten hebben varen we naar Taravai voor de verjaardag van Herve. Een uurtje varen. Er staat alleen geen wind dus dit keer op de motor.

Om 1230 komen we ten anker aan de Oostkant van Taravai. Het regent weer de hele morgen maar als we naar Taravai varen is het gelukkig droog. Om 1530 geeft Herve een verjaardag borrel. De BBQ is morgen. Dat geeft ons mooi de tijd om de grote buitenboordmotor alvast van de dinghy te halen. We hebben na het bestuderen van de weerkaarten besloten om morgen toch naar de Marquesaseilanden proberen te komen. Het is niet de meest gunstige weer situatie. We zitten aan de NO kant van het hogedrukgebied. Grote kans dat de wind ongunstig draait van Oost naar Noordoost en zelfs naar Noord. Maar ja anders komen we hier nooit weg. En we zijn de regen en het koude water (22°C) zat. Als we mazzel hebben blijft de wind Oost en Noordoost. Zo niet dan wijken we uit naar Hao of Anume in de Tuamotus. Als we in de Gambier eilanden blijven houden we constant regen en koud weer. Daarvoor zijn we niet naar de Pacific gegaan. Dan kunnen we ook wel in Nederland blijven, LOL. De volgende kans kan wel drie weken verder zijn. We willen warm en zonnig weer nu. Vandaag de grote buitenboord eraf en het koelsysteem reinigen met Barnacle Buster, tegen de kokkels en aangroei. We varen dan met de klein naar het huis van Herve en Valerie. Wordt die ook weer eens gebruikt. Laatste keer was 4 maanden geleden in Panama. Om 1600 hebben we alles klaar en varen met een paar flessen wijn als cadeau naar Herve. Ze geven morgen een BBQ maar die gaan we missen. Het is vandaag 6 JULI!!!’ Nog wat meer te vieren dus! Vandaag ben ik precies TWEE JAAR onderweg.

Op 6 juli 2023 vertrok ik uit Rhoon. Pfff ongelofelijk. In totaal nu 15004 mijl afgelegd sinds vertrek Rhoon Nederland op 6 July, 2023 en 19091 mijl met deze boot sinds wij aan boord van Abayomi zijn gekomen in Gaeta Italië. Nu vertrekken we morgen voor een nieuwe fase van de reis. Samen met Josie. Gambier was leuk maar twee en halve maand is wel weer erg lang. Het wordt hier nu alleen maar kouder en natter. De eerst maand was het leukste en het mooiste weer. Nadat Ethan van boord is gegaan op 10 Juni jl. had ik het liefst gelijk verdergegaan. Het is dat Josie niet eerder kon overkomen. Twee jaar, een hele tijd maar het lijkt voorbijgevlogen. Een hele belevenis. Bij Herve aangekomen leggen we de dinghy voor het strand ten anker en worden uitgenodigd bij hem thuis. Zulke mooie en gastvrije mensen. Josie vindt het al snel erg leuk en kletst een uur in het rond met Valerie. Valerie vertelt alles over haar Polynesische tattoo. Een groot verhaal en veel levensfases staan erin symbolen in verwerkt. Een inspiratie om ook eens over een tattoo na te denken. Specialer kan niet. Dit is iets anders dan een plaatje van Schumacher. Er zijn op de borrel nog twee andere Franse stellen. Lars &Isabel zijn ook wel op de ankerplaats maar wachten tot de BBQ morgen. Zo ook Karin &Eric.

 We hebben een gezellige borrel. Als het donker begint te worden krijgen we van Herve nog een grote tros groene bananen. Hij kapt er speciaal een boom voor om. Zo kunnen we ze nog een lange tijd bewaren. Ook krijgen we nog vers geoogste sla en passievruchten. Alles voor 10 euro. Een koopje en vers van de pers. Als we afscheid genomen hebben varen we terug. Herve geeft aan dat we rechtstreeks kunnen. Nou dat lukt dus niet. We varen halverwege boven op een Bommie. Gelukkig dat ik niet de grote buitenboord erachter heb anders hadden we een hoop schade aan de polyester romp van de dinghy gehad. Met de klein 2.5 pk gaan we niet zo hard en valt de schade mee. Nadat we ons losgewerkt hebben varen we een stukje om. We downloaden nog een nieuw weerbericht. Ach het ziet er nog steeds twijfelachtig uit maar we gaan gewoon. Op naar nieuwe avonturen.

Maandag 7 July 2025. Dag 1: Bye bye Gambier

Na de koffie halen we de klein buitenboord van de dinghy en spoelen van deze ook het koelsysteem. Daarna de dinghy aan dek halen, even schoonpoetsen en vastsjorren. Om 1130 hebben we alles klaar. Via de whatsapp groep bellen we de Hollandse Gambier groep. Helaas hebben we geen tijd gehad om persoonlijk van iedereen afscheid te nemen. Zo gaat het echter ook erg leuk. Iedereen komt online. Het is een emotioneel afscheid voor me. Ik ben iedereen in de groep dankbaar voor de mooie tijd hier in Gambier. En ook de hulp bij alle probleempjes die ik heb gehad. Het is een hartverwarmende en prachtige groep geweldige cruisers waar we lief en leed mee gedeeld hebben. Deze blijven voor altijd vrienden. En we komen elkaar zeker weer tegen ergens in de nabije toekomst. Om 1200 precies gaan we anker op. We varen op de motor door het rif en hijsen de zeilen. Halve wind varen we de Atol uit.

Om 1300 zijn we al buiten. Het weer is redelijk. Met de wind onder een ware hoek van 90 graden van stuurboord rijden we schuin over de deining. Het wordt een pittige reis van ongeveer vijf dagen als het meezit. 

 De eerst lange reis voor Josie. Ze heeft in de Carieb al een aantal weken gezeild maar dat zijn allemaal dagtochten. Nu meerdere nachten op zee. We kunnen helaas niet de koers van 350 aanhouden die we zouden willen. Het wordt voorlopig 340 wat redelijk comfortabel is. Het zal pittig worden. De wind is erg vlagerig. Tussen de 15 en 21 knopen. Na 6 uur varen hebben we ons eerste akkefietje. Het grootzeil scheurt op het onderlijk. Precies op de plek waar ik al een tijdelijke reparatie had gemaakt. Het is een oud grootzeil. Ik kon erop wachten. We rollen het zeil tot na de scheur in. Prima voorlopig. Er staat zoveel wind dat we niet meer nodig hebben. De rest vullen we aan met de bezaan meer of minder. We eten aan het einde van de middag warm. Nasi Goreng uit de vriezer. Als Josie het klaar maakt wordt ze toch een beetje zeeziek. De frisse lucht doet goed. Na het eten bellen de tennis vrienden van TVP in Poortugaal NL. De mannen hebben de wekelijkse tennisavond. Na de partijtjes zitten ze nu aan het bier en de bitterballen. Top om Rinus en Ante even te zien en te spreken. Net voordat we uit de 12 mijl zone van Gambier zijn. Daarna gaat de Starlink op oceaan mode. Josie probeert wat te gaan slapen tot middernacht.

Dinsdag 8 July, 2025 Dag 2: Een zware nacht

Omdat Josie net aan boord is hebben we een flinke kluif aan deze reis. Zeker een van de zwaarste sinds mijn vertrek. We willen zo graag naar de Marquises. Onder de huidige weersomstandigheden is het echter een moeilijke reis. We zitten aan de meest ongunstige kant van het hogedrukgebied (de linker bovenkant) De wind is Oost, Noordoost maar kan afhankelijk van de weg die het lagedrukgebied neemt tegen draaien naar het Noorden. Daarom zijn we gisteren vertrokken met de hoop dat we op tijd op lagere breedte zijn zodat we die noordelijke wind voor zijn. De nacht is zwaar omdat het erg vlagerig is. Soms tot 25 knopen. En dan weer naar 16kn. De boot wordt daardoor steeds op zijn kant geduwd met als gevolg dat we niet alleen door de deining en golven rollen maar ook door de vlagen. Ik probeer in de kuip te slapen want er zijn nog te veel nieuwe dingen om Josie alleen wacht te laten lopen. Ook zij probeert te slapen maar alle bewegingen zijn nieuw en daardoor gaat het slapen moeilijk. We hebben allebei uiteindelijk een twee uurtjes geslapen. We downloaden meerdere malen een nieuwe weerkaart om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Een lastige afweging. We kunnen alleen hopen dat we geluk hebben. De weerkaarten voorspellen niet veel goeds. Josie doet het geweldig ondanks dat alles nieuw is. Top. We zijn aan het einde van de ochtend wel allebei kapot. En we moeten nog zeker 4 dagen. Het is natuurlijk ook weer wennen na zolang in Gambier te zijn geweest. Normaal duurt het 3 dagen voor je in een nieuw ritme komt. Onder deze zware omstandigheden is dat extra vermoeiend. Om 12 uur hebben we 161 mijl afgelegd. Een hele goede afstand te weten dat we in de atol nog langzaam voeren. Een gemiddelde snelheid van 6.7 kn is top. We eten nasi goreng die weer eerder klaargemaakt hadden. Achter het computerbeeldscherm wordt Josie toch een beetje zeeziek. In de kuip met wat frisse lucht is het gelukkig snel weer weg. Ethan had er ook last van. Die kon met zoveel beweging ook niks lezen. We proberen heel de dag zoveel mogelijk te rusten. Iedere keer een klein uurtje slaap erbij. Na het middageten probeer ik een aantal uur achter in de hut te slapen. Het is een stuk rustiger geworden gelukkig. Er staat 15 kn wind en we sturen 343, tussen aan de wind en halve wind zodanig dat we niet te veel stampen en zoveel mogelijk schuin over de deining en golven heen glijden. De koers die we moeten varen is 350. Het wordt spannend of het gaat lukken om naar Marquises te komen. Om 1400 ga ik achter slapen. Ik krijg twee uurtjes voor elkaar. Dan word ik wakker van het stampen. Het luistert allemaal nou om optimaal met wind en deining te sturen en toch zoveel mogelijk in de richting van de Marquesas te komen. Ik laad weer een paar nieuwe kaarten. Het ziet er niet goed uit. We hebben ook contact met de groep in Marquises en Dan & Alison die vanaf de Galapagos onderweg zijn op de grote oversteek en nog 1000 mijl moeten. In de komende 18 uur wordt het kritiek. De weerkaarten zeggen dat de wind naar het noorden gaat draaien. Dan gaan we het niet redden. Als alternatief hebben we Amanu in de Tuamotus. Als we besluiten om daarheen te gaan is het zeker over en uit met De Marquises en ook met in Frans-Polynesië blijven. Dan zijn we gedwongen om het orkaanseizoen in Nieuwe Zeeland door te brengen want Josie is Amerikaanse. Die krijgen in eerste instantie slechts voor drie maanden een visa. Alleen door een lang proces te doorlopen kan ze een long-stay visa krijgen. Dat willen we in Hiva Oa proberen. Moeten we er wel kunnen komen. We besluiten om minimaal 12 uur door te bijten om te kijken of we door het komende windgebied kunnen komen. Daarna is er oost tot zuidoostelijke wind voorspeld. Als we in dat gebied kunnen geraken zal het lukken. Zo niet dan buigen we morgen af naar het westen. Naar Amanu. Een grote beslissing. En ik wil ook zo graag weer Elke, Kurt, John, Shannon, Alison en Dan zien. Shannon en John zullen zo wie zo zeker in de Tuamotus worden want die vertrekken woensdag uit de Marquesas. We geven het nog een halve dag. Josie gaat om 1730 slapen. Ze zal de 0-4 wacht gaan lopen. Het is een stuk rustiger geworden dus zal ze nu wel slapen denk ik. Ik maak een paar boterhammen voor mezelf. Als ik de kaas uit de koelkast wil pakken zie ik weer water onder het poortraam in de bakboord romp. Fxxx!!! Nee he!? Heel lang geleden. In de eerste maand na ons vertrek hadden we dat ook. Els zag ineens water binnen gutsen om 0300 s ’morgens. Nu hebben we ook weer zulk slecht weer met veel stampen en veel massief water langs de romp. De bakboord kant ligt meer onder dan boven water. Destijds hebben we het in eerste instantie tijdelijk dichtgemaakt met LEAK HERO. Een super spulletje. Een soort vettige pasta waar je alles waterdicht mee krijgt. Later heb ik het raam dicht gekit met Sikaflex. Voor het installeren van een nieuwe pakking heb ik nog steeds geen tijd gehad. Ik wilde het in Linton Bay doen maar daar was het te druk. Omdat het niet lekte heb ik dat toen niet als prioriteit gehad. Nu lekt het dus weer. Kan er ook nog wel bij. Zo vermoeiend allemaal. Ik smeer er dus voorlopig maar weer LEAK HERO op. Het werkt gelukkig prima. Ergens in de nabije toekomst dus weer een extra klus. Misschien ergens in de Tuamotus in een Atol. In de Marquesas rollen we te veel om dat op de ankerplaats te doen. Ik eet mijn stokbroodjes met kaas, salami en rockfort. Even loslaten. De wind neemt steeds verder af. De snelheid zakt ook in elkaar. Nog ongunstiger om op tijd door dit wind gebied te komen. Helaas kan ik niet het grootzeil vol bijzetten omdat er bij de mast een scheurtje in het onderlijk zit. Als het zo doorgaat met afzwakken van de wind moet ik misschien morgen toch het grootzeil verwisselen. Zo blijf je constant bezig. Op een slingert schip. Leuk hè ?! Ik probeer wat te rusten op de bank in de kuip. Josie slaapt rustig gelukkig. Straks als ze op wacht komt zal ik proberen wat meer te slapen. Maar ja weinig wind is ook lastig als je deze boot nog niet door en door kent.

Woensdag 9 July 2025 Dag 3: Een dag vol verrassingen

Josie heeft goed geslapen en komt om 2230 al op wacht. Haar eerste wacht alleen want ik ga achter proberen te slapen. Niet voor lang want als er een squall aankomt wil ze de genua een stuk inrollen en schiet de schoot uit haar handen. Ze probeert hem nog, zonder dat hij op de lier zit, vast te houden. Dat kan zelfs ik niet. De krachten zijn veel te groot met 18 knopen wind. Ze heeft gelijk een paar blaren op haar vingers. Heel vervelend. We verbinden ze later op de dag netjes. Ik ga verder proberen te slapen als alles weer goed staat. Om 0330 hoor ik de motor bij gaan terwijl er nog zat wind staat. De genua has been back-winded. Te laat. De boeg wordt door de wind omgeduwd. Daar gaat zelfs geen motor tegenin. Als ik naar het display van de motor kijk zie ik geen rpm’s, geen 12v dynamo indicatie, geen oliedruk en geen temperatuur indicaties. Wat is hier nou weer aan de hand??? Eerst maar overstag gaan en dan opnieuw vaart maken en terug over bakboord. Het is een crash course voor Josie maar komt wel goed. Het niet werken van de indicaties van de hoofdmotor is me echter een raadsel. Pfff. Ik word er gek van. Al die dingen die onverwacht kapotgaan. Wat moet ik hier nu weer mee. De motor doet het prima, koelwater prima, geen gekke dingen. Ik gooi het op de stapel en neem de wacht over. Zo kan Josie goed slapen met het rustige weer wat we nu hebben. De rest van mijn wacht verloopt verder prima. De wind draait eerder dan verwacht naar het Oosten. Een lekkere 15 knopen. Recht op Fata Hiva af. Geweldig. Om 0800 is Josie weer wakker. Ik vertel het goede nieuws en probeer te beredeneren waarom we nu al gunstige wind hebben. We genieten samen van de mooie weers-ontwikkelingen onder het genot van een bak koffie. Ik maak een omelet met frans stokbrood uit de oven. Tegen de middag als we de weerkaarten en de middagpositie opnemen draait de wind helaas toch weer naar het NNO en Noorden. Te vroeg gejuicht. We moeten 320 gaan sturen waar we 350 nodig hebben. Omdat er zo’n 15 kn staat en de deining en golven laag zijn varen we aan de wind wel rustig en met goede vaart. Moet te doen zijn. Tegen de avond zou de wind weer gunstig moeten draaien. Dan breekt ineens de bakboord Genua schoot. Een paar uur daarvoor zag ik dat hij vreemd rekte bij de traveller. Ik dacht nog: zal ik hem vervangen? In Linton Bay heb ik al een nieuwe gekocht maar deze oude leek nog prima voor wat langer. Niet dus alhoewel hij de Pacific oversteek goed bleef. Bam! Ineens brak hij nu.

We rollen de genua in op de stuurboord schoot. Als ik de nieuwe tevoorschijn gehaald heb maken we alles klaar om te vervangen. Eerst zetten we voorlopig de oude stuurboord schoot aan bakboord en rollen de genua weer uit. Zo kan ik makkelijk bij de schoothoek. Ik splits een nieuwe dyneema op de schoothoek van de genua en we wisselen de schoten uit. Prachtige nieuwe schoot. Weer een geslaagde operatie. Na een tijdje zien we ineens een scheur in de genua voor het achterlijk ter hoogte van de onderste grote zaling. Nee he!!! Is het nou nooit genoeg. Houdt het nu nooit op??!

Ik heb genoeg aan mijn hoofd! De scheur lijkt stabiel en zit op een plek waar geen druk op staat. Moet gebeurd zijn toen de schoot brak of toen gisteren de genua bak kwam. Zucht! Dat wordt geen makkelijke klus op zee. Alles is nat en er staat 15 kn wind. De Dacron genua is giga groot (78 m²) en zwaar. Alleen het opvouwen is al een hele lastige zaak op zee. Als we zoveel aan de wind moeten varen zullen we hem toch echt moeten vervangen. Zo ga ik snel door mijn nieuwe spullen, pff. Nu kan ik het zeil nog redden en de scheur later repareren. Als hij verder schuurt wordt het bijna onmogelijk. Even rustig op me in laten werken. Niet normaal. De dag begon zo mooi. En nu alweer drie problemen erbij. De motor hebben we nodig als we de genua besluiten te wisselen. Dan wil ik wel indicaties zien dat alles met de motor goed gaat. Eerst dus naar het motor display probleem kijken. Het moet ergens in de signalering zitten. Ik overleg via de whatsapp met Kurt, misschien heeft hij dat probleem ook al eens gehad alhoewel hij een Amel 54 heeft en geen Super Maramu. Er moet ergens een los contact zijn. Losgetrild door het stampen gisteren. Ik kijk boven de kombuis naar alle bedrading aan de achterkant van het display. Een grote weer war van elektra draden. Josie kijkt naar het display boven en ik rommel wat aan stekkertjes. Gelijk doet alles het weer. Pfff, welk contact het is? Geen idee! Als ik er een aanraak dan kan ik niet voorkomen dat de anderen ook bewegen. ….. Hij doet het. Mooi dan. Voorlopig genoeg aan mijn hoofd. We halen de nieuwe genua tevoorschijn. Zo goed als nieuw. Een aantal keer gebruikt deze reis toen de oude gerepareerd moest worden. Die is oud maar was prima voor de oversteek.

We wachten tot de wind zoals voorspeld is gaat afnemen. Niet dus. Kut voorspellingen! Om 1430 moet het gebeuren anders is het straks donker voor we klaar zijn. De wind waait nog met 12 knopen. Ik neem het proces met Josie door en we starten de motor om rustig tegen de wind in op te varen. Het gaat redelijk snel. En zonder in het water te komen. De grootste klus is het opvouwen van 78 m² Dacron in een kleine ruimte. Eerst proberen we het in de kuip. Het pakket wordt veel te groot. Dan maar binnen. Niet blij mee want er zit zout op de genua. Dat komt nu op alle bekleding. Aan dek staat te veel wind en we rollen ook behoorlijk. Niet echt veilig.

Uiteindelijk lukt het om hem redelijk op te vouwen. We zijn kapot. Ook omdat we in de afgelopen twee dagen niet veel geslapen hebben. Ik begon net een beetje in een ritme te komen. Na een glas water verder anders is het strak donker. De nieuwe genua leggen we uit aan dek. Ook zwaar maar daarnaast van een veel stugger Pro radiaal zeildoek.

 Die vouw je helemaal niet op binnen. Dat zou aan dek moeten. Om 1615 staat de nieuwe. Een prachtige mooie genua. Met nieuwe schoot.

 We zijn trots dat het samen gelukt is. Zo midden op zee. Wat een klus. De wind gaat natuurlijk helemaal liggen als we klaar zijn. Motor maar even bij. Oh oh oh. Wat een dag. Wel een mooie zonsondergang. Josie maakt een heerlijke salade met tonijn. Daarna neem ik de wacht op me en gaat zij slapen. Ik probeer wat in de kuip te slapen.

Donderdag 10 July, 2025 Dag 4: We zijn in de Trade winds!!!

De wachten verlopen redelijk. Het is vermoeid. Josie kan nog niet echt alleen wacht lopen dus ik ben constant bedacht op de situatie. Slapen doe ik in de kuip. De minste ongewone verandering voel ik dan het beste. Josie slaapt achter in mijn hut als ze geen wacht heeft omdat het daar rustiger is. Ze kan al een drie uur aan een slapen. In de ochtend bij zonsopkomst zet ik de vishengel uit met een van de nieuwe azen. We zijn benieuwd. Na een kop koffie leer ik Josie hoe zij een takeling op het einde van een lijn zet. Zo zetten we op de nieuwe genua schoten een eind-takeling. Ook op de oude gebroken schoot. Die is altijd handig als reservelijn of om te ruilen met de visser mannen. We maken een nieuwe yoghurt. Genoeg om te leren. Deze dag geen grote problemen. We zijn eindelijk in de oostelijke Trade Winds aangekomen. In de ochtend al. Geweldig. We made it! In de middag draait de wind wel iets terug naar NO en NNO maar nog goed te doen. Klein beetje verder naar bakboord, een koersverlegging van 345 naar 338. Als de wind morgen echt Oost en zelfs OZO draait kunnen we wel weer iets hoger sturen. We moeten naar 350. In de avond maakt Josie een Aziatisch rijstgerecht. Fijn dat er weer eens iemand anders kookt. Na het eten maken we samen een nieuw bananenbrood. De buiten temperaturen zijn echt al drastisch veranderd, 28 tot 30°C. Sinds vertrek Gambier heeft het niet meer geregend behalve bij het passeren van een aantal squalls. Die hebben we deze avond behoorlijk wat keer en zo komt er niet veel van slapen voor mij. Iedere keer zeil oppervlakte verkleinen en weer vergroten.

Vrijdag 11 juli 2025 Dag 5: Champagne sailing

Ook in de nacht passeren er verschillende squalls. Vermoeiend. Als de zon op komt spoel ik de ramen zoutvrij. Vandaag zetten we beide vislijnen uit. Gisteren wel een keer beet gehad maar die ontsnapte. Hopelijk vandaag meer geluk. De wind begint nu echt naar het oosten en ONO te draaien. Vanaf de ochtend varen we met 7 a 8 knopen en 15 kn ruime wind. Eindelijk champagne sailing. Pffff, er was heel wat zweet en werk voor nodig maar dit is zijn de mooiste omstandigheden.

We maken vandaag samen chili con carne met aardappelen. Dan begint om 1300 ineens de wind drastisch toe te nemen terwijl ik net probeerde wat te slapen. Er komt donkere bewolking langs. Een squall reeks zonder regen. Al snel varen we in een vlagerige 25 kn wind op drie kleine lapjes zeil. De richting is nog goed gelukkig en we lopen 8 en soms bijna 9 kn op drie kleine zakdoekjes aan zeil. Om 1530 zakt de wind langzaam en kunnen een voor een de zeilen weer uitgerold worden. Tijd voor een sundowner. Die hebben we wel verdiend na zoveel werk. De vissen willen nog niet bijten. We blijven het proberen. Al hoewel. Als we een vaart van 6.5 kunnen aanhouden zijn we er morgen. Zoals het er nu uitziet moet het lukken om voor donker bij Fatu Hiva te zijn.

Zaterdag 12juli 2025 Dag 5.5 Aankomst Hanavave, Fatu Hiva, Frans-Polynesië

Dit is een van de zwaarste reizen sinds mijn vertrek uit Nederland. Ik denk eerder zulk weer gehad te hebben in het Engels kanaal in juli 2023 en rond de Canarische eilanden in november 2023. Maar dan was het slechts voor een dag. Nu is het vijf volle dagen. Pffff. Deze nacht neemt de wind toe tot 20 kn met vlagen tot 26kn. We varen slechts nog met een derde genua, 1/3 grootzeil en 1/3 bezaan. In het begin van de nacht komt de deining en wind uit een bakstag richting. Later uit de zij. Dan beginnen we ook meer te rollen. Lopen doen we goed, 7 soms 8 knopen. Kan harder maar de krachten worden wel erg groot dus verminderen we zeil. Zodanig dat we wel stevig in het water blijven gedrukt worden en een ETA bij daglicht te kunnen aanhouden. Het ziet er goed uit. De hele ochtend delen we ervaringen en vertel ik over de welke keuzes en details voor mij belangrijk zijn voor een goed schip. Josie heeft de droom om samen met haar vriend ook een blue-water cruiser te kopen. Veel ambitie. Nog een lange weg te gaan.

Land Ho om 1230! Fatu Hiva rijst als een gigantisch rotsblok midden uit de oceaan omhoog op 25 mijl afstand. Tegen 1500 zijn we bij het eiland. We trekken er nog wat zeil bij en lopen al snel 8.5 kn. Achter het eiland hebben we geen last van deining meer. Aan de wind denderen we op de baai Baia de Virgins met het dorp Hanavave af. We worden verwelkomd in de marquises door dolfijnen. Waanzinnig wat een indrukwekkend hoog torent eiland. 

Om 1630 komen we ten anker. Er liggen 8 andere jachten dus we moeten op wat dieper water (22m) ankeren. De eerste keer dat ik 80 m ketting gebruik. Josie geeft aan dat we op 60m ketting zitten terwijl ik denk pas op 30 m. Ik blijf dus ketting uitgeven. Dan zit ik ineens op het einde. Fxxx!!! Zo raken we ons anker en ketting kwijt. Het enige wat ons redt is de veiligheidslijn die binnen in de ketting bak vastzit. Nog nooit meegemaakt! Mijn angst is groot dat de lijn breekt door zoveel kettinggewicht en het slingeren op de deining. Dadelijk zijn we alles kwijt! Met veel moeite weten we met de lijn op de winch de ketting terug aan boord te trekken. Snel weer in de ketting geleider. We trekken de ketting terug aan boord tot 80 m. Dan de snubber erop om de kracht van de winch te halen. Pffff bijna het anker en ketting kwijt!! Er gebeuren allerlei dingen deze reis die ik nog nooit heb meegemaakt. Afijn weer geleerd dat Josie begrijpt hoeveel ketting eruit is. Vertrouwen moet groeien. Als we ten anker liggen komen gelijk onze buren ons verwelkomen en vertellen dat er (alleen) vanavond uitzonderlijk mooie lokale traditionele dansoptredens zijn in het buurthuis op de wal. We vallen met onze neus in de boter. Hoewel we doodmoe zijn van de zware reis besluiten we te gaan kijken. Terry en zijn vriendin nemen ons mee omdat we geen kracht en puf hebben om de dinghy in het water te gooien. Het is een fantastisch dans optreden van jong tot oud. De bevolking van het hele eiland is gekomen om al hun kinderen, klein kinderen, zus, dochter of ander familie lid te zien optreden. En er is een tweetal kraampjes met verse BBQ-kip en patatjes. Geweldig, wat een binnenkomst.

Doodmoe varen we om 2230 terug naar de boot waar we neerstorten in bed. Wat een reis, wat een aankomst. Nu uitslapen.

Zondag 13 juli, 2025 The day after

Ondanks ons slaapgebrek zijn we allebei om 0700 al wakker. Wel een hele nacht geslapen. Uitslapen zit niet in ons systeem. Eerst een bak koffie en een heerlijke ochtend duik (FOD: frisse ochtend duik). Niet te geloven. Een FOD!!! In de 2.5 maanden in Gambier slechts enkele keren gedaan. Hier is het 38 graden en het water zeker 26. Heerlijk. Boven het hoge eiland hangen dreigende regenwolken maar ze lijken daar te blijven.

 Wel zijn er veel sterke valwinden. Daardoor regelmatig onverwachts vlagen van 25 kn en meer. Het anker houdt goed. Na de koffietijd om even de boot zoutvrij te maken. Dat scheelt heel veel comfort. Als de zon door de middag is komt hij achter de wolken vandaan en wordt het prachtig weer. Tijd ook dus om een aantal wassen te draaien. Lekker fris bedje en schone kleren. Omdat er zoveel wind staat droogt de was supersnel als de tweede was gedraaid heeft is de eerste al droog. Wel heeft elk kleding stuk met deze katabatische wind 6 knijpers nodig. De windvlagen bereiken soms snelheden van 28 knopen. Tegelijk is het lekker zonnig dus alleen beetje wind is geen issue. Ongelofelijk, waanzinnig. Ik heb net gesnorkeld met niet 1, 4 of 6 maar minimaal 8 manta’s. Waanzinnig. Hele groepen. Ze bleven terugkomen en spelen.

Zo mooi. Een van de belangrijkste redenen om hier heen te varen. Nu al een geslaagde reis. Zo mooi. In de avond hebben we alle was gedraaid en is de boot weer lekker schoon. Josie maakt een lekkere gehakt schotel in Zuid Koreaanse stijl. Prachtig. Het doet me aan mijn vele reizen naar Korea denken. 

Maandag 14 Juli 2025 Franse Nationale feestdag

Vandaag rustige morgen. We gaan even op de wal kijken waar de festiviteiten zijn. Voor we aan land gaan eerst even langs de andere Amel die gisteren aangekomen is. Het is een Frans stel met twee kindjes en een extra crew. Duikers. We spreken af snel samen te gaan duiken. De dame is duikinstructrice. Leuk. Ze hebben ook een compressor. We verkennen het dorp Hanavave. Overal staan fruitbomen. Pompelmoes, Citroen, papaja, broodvruchten, mango’s 

In het buurthuis is er muziek. Het feest is echter vanavond. Op de terugweg komen we een visser met zijn vrouw tegen die net een grote Wahoe hebben gevangen. We krijgen gelijk een stuk aangeboden in ruil voor een flesje rum. Ook nodigt hij ons uit om in de middag mee te varen naar het dorp in de andere baai waar er meer festiviteiten zijn. Om 1600 zijn ze er echter nog niet.

Wij hebben ondertussen al de helft van de Wahoe in sashimi opgegeten. Heerlijk. Als ze er om 1700 nog niet zijn varen we naar de wal om daar een beetje van het feest in het buurthuis mee te maken en wat te eten bij een van de kraampjes. Steak met patat. Het duurt eeuwen voor het klaar is maar ondertussen vermaken we ons met de andere cruisers en de locals. We worden uitgenodigd om donderdag bij iemand thuis te komen eten. Om 2100 zijn we moe en varen we terug naar huis onder een prachtige sterrenhemel.

Dinsdag 15 Juli, 2025 onderhoudsochtend

Deze morgen installeren we de nieuwe battery protector voor de winches die ik besteld had in Amerika en die Josie had meegenomen. 

Helaas heb ik er een besteld die geen Bluetooth heeft. Weer niet goed opgelet. Hij doet het wel maar komt dus niet op mijn telefoon. Helaas pindakaas. We resetten gelijk de stuurboord batterij bms. Kijken of deze nu ook beter gelijk blijft lopen. Zodra dat gefixeerd is laten we de generator lopen om de batterijen op te toppen tot 100%. Natuurlijk ook een droger bij in de voorhut om alles eens helemaal te ontvochtigen. Dan tijd om te kijken wat het probleem is met de elektrische schakeling op de gasfles. Die hapert op het switch board. De fles is bijna leeg dus ik vermoed dat het daardoor komt. Daarvoor moet de hele achter opslag leeg. Alle stootwielen eruit en alle jerrycans met benzine. De opslag wordt gelijk gedroogd en schoongemaakt. Als we de gasfles bekijken zit er nog een paar liter in. Toch maar even wisselen. Tussendoor zetten we ook de watermaker bij. De tank moet nodig opgevuld worden nu we het dek ontzout hebben en vier wassen hebben gedraaid. Als alles aan het drogen is en de watermaker draait halen we de kapjes van de step-lights van de achtersteven. Net nieuw gemonteerd in Linton Bay maar de chroomverf is al van de bovenkant van de kapjes, Nu hebben we rondom schijnend licht i.p.v. licht dat alleen de treden verlicht. Goedkope Chinese rommel! De kapjes schuren we en zetten we in een nieuwe laag Chrome verf. Als we vervolgens de elektrische gasschakelaar testen is deze nog steeds aan het haperen. Het is dus niet de lege fles die het probleem veroorzaak. Ik haal het 24V elektra paneel los. Misschien het lampje kapot? Nee die doet het ook als we hem ergens anders testen. Dan is het misschien de zekering schakelaar zelf. Daarvoor moeten alle zekering schakelaars los. Heel omslachtig. Als we de verdachte schakelaar testen blijkt deze het probleem te zijn. Hij is versleten. Die heb ik niet meer nieuw. Wel nog een oude waarvan de uitknop verdwenen was. Met een beetje McGuyver trucs is deze weer bruikbaar. Gelijk passen we wat elektrische verbindingen aan die er een beetje slecht en versleten uitzien. Als alles weer in elkaar zit blijkt het weer te werken. Pfff.  Toch iets gelukt vandaag. Ondertussen is het 1600. Josie heeft weer een hoop geleerd. We wisselen de elektrische schakelaar weer terug van de volle naar de bijna lege gasfles. Eerst die helemaal leeg maken. Alles heeft ondertussen in de achter-opslag goed kunnen drogen. We kunnen alle spullen weer in de opslag terugplaatsen. Om 1730 gaat het deksel erop. Een hele dag werk waar we een ochtend gepland hadden. De waterval moet tot morgen wachten. Tijd voor een biertje. Die hebben we wel verdiend. Ondertussen maakt Josie een heerlijke curry. We kunnen met trots terugkijken op een geslaagde dag. Wel heel blij dat we met z’n tweeën zijn. Het is erg fijn dat Josie enthousiast is, meedenkt en in het leed deelt. Dat scheelt de helft. We kunnen ook morgen naar de waterval zegt ze De rest van de avond kijken we wat internet. Effe bijkomen van een hectische dag.

Woensdag 16 Juli, 2025 De waterval, grootzeil wissel en rol stabilisatoren

Ik ben laat uit mijn bed want gisterenavond heb ik nog om middernacht een video call gehad met Poortugaal. De huidige huurders gaan naar hun nieuw gekochte huis in Poortugaal. De makelaar heeft een eind inspectie gepland. Alles ziet top uit. Netjes onderhouden. De tuin wordt binnenkort nog wel goed gesnoeid door tuinman Arie. Ik mag in mijn handjes knijpen met zulke huurders. Ze hebben de tuinzijdeur zelf gemaakt en ook de vaatwasser zelf vervangen. Top. Ik ging wel pas om 0130 slapen. Deze morgen na de koffie, een ontbijtje met ei en yoghurt gaan we de wal op. Even eruit en het eiland verkennen. We maken een wandeltocht van een uur naar de waterval. Onderweg blijf ik me verbazen over de hoeveelheid fruit dat overal hangt. Bananen, pompelmoes, limoenen, citroenen, papaja’s en mango’s. Die laatste zijn echter voorlopig nog niet volgroeit en rijp. Onderweg komen we langs het huis van de dansleider die we zaterdag in actie hebben gezien. We herkennen hem gelijk. Hij ons ook. Met zijn zoon is hij pompelmoezen aan het oogsten. Hij heeft wel 6 bomen staan. We krijgen er gelijk 8 aangeboden. De rugzak zit vol. Sommige zijn zo groot als mijn hoofd

We moeten nog wel een half uur lopen naar de waterval. De waterval is prachtig al is er weinig water. Het heeft niet genoeg geregend om een sterke waterval te maken. Dat vonden we niet zo erg. We zwemmen lekker in het koude water. 

Op de terugweg komen we langs Simon. Een houtbewerker. Hij maak prachtige Tiki’s, paddels en andere sier houtwerk. Een waar kunstenaar. I(FOTOS) k vindt het fascinerend om te zien hoe hij de paddels maakt. Hij legt alles heel graag uit. Dan blijkt dat hij bizon houtlijm gebruikt en epoxy van AkzoNovel/ International uit Nederland.

Zo grappig. Ik zit helemaal aan de andere kant van de aardbol. Morgen is er een grote Marquises traditioneel kuil BBQ waarvoor alle cruisers uitgenodigd zijn. Het blijkt bij hem te zijn. Om 1100 morgen gaan ze beginnen met het varkensvlees en van alles en nog wat in de grond te begraven om te garen. Dat willen we graag zien. We beloven er op tijd te zijn. Simon vraagt ook of ik morgen zelf een paddel wil maken. Natuurlijk, geweldig! Josie oefent op de heen en terugweg met de dinghy motor varen. Alles lijkt een eerste keer. Intensieve leerschool. Aan boord bergen we de nieuwe pompelmoes en citroenen op. Omdat er weinig wind staat besluiten we dan maar gelijk het grootzeil te wisselen. Allemaal nieuw voor Josie. Als kers op de taart zetten we ook de Passaat Wind bomen op met de stabilisatoren. De eerste keer dat ik ze gebruik sinds ik ze in Linton Bay van iemand heb overgenomen. Erg benieuwd. Morgen bij daglicht maar eens beter kijken. We maken koolsalade met op de huid gebakken Wahoe en gekookte aardappelen. Een soort gegrilde tonijn maar dan wit vlees. Heel gezond en lekker.

Donderdag 17 Juli 2025 Pit BBQ & Paddel maken

Deze morgen optimaliseren we het Magma stabilisatoren systeem.

De retrieval lijnen moeten iets langer en ook moeten de stabilisatoren wat dieper. Daarvoor maken we nieuwe langere lijnen van elk 10 m. Josie heeft genoeg oefening met het maken van de eind takelingen op de lijnen. Ook zijn de zaden uitgelopen. Taugé en salade spruitjes.

Heerlijk voor op de nasi. Om 1200 ga ik de wal op om te zien hoe Simon de pit BBQ klaarmaakt. De kolen hebben de lava stenen gloeiend heet gemaakt. Rooster erop, pannen met bananen broodvruchten en manden met gemarineerd varkensvlees.

Dan wordt de kuil afgedekt met bananenboom bladeren, jutte zakken, een zeil en een laag aarde. Zes uur laten garen, stomen, BBQ’en.  Vanavond hebben we een feestmaal met alle cruisers bij Simon thuis. Als alle andere weg zijn gaan Simon en ik een paddel maken. Uit een stuk Hibiscus boom zagen we een plank van 2cm dik met de motorzaag.

Dan gladschaven met een elektrische schaaf. Simon maakt ondertussen de stok voor de paddel. Als hij glad genoeg is zagen we met de zaagbank machine twee stukken van 30 cm lang. Dit worden de bladdelen van de paddel. Even door de schaaf machine voor een gladde afwerking. Dan lijmen we de bladdelen aan de steel met International epoxy lijm van Akzo Nobel. LOL. 

Nachtje drogen en dan kunnen we hem verder gaan bewerken. Echt gaaf om zo zelf een paddel te maken. Voor ik naar huis ga laat ik Simon nog de video en foto’s van de Happy Buccaneer zien. Het commerciële schip waarop ik lang als stuurman heb gewerkt. Terug aan boord heeft Josie een eerste aanzet gedaan om mijn onderhouds-xls sheet te automatiseren. Deze dame weet veel van programmeren en informatica. Mooi! Genoeg projectjes. We wisselen de kleine 2.5 pk voor de grote 15 pk buitenboordmotor omdat ik morgen ga duiken. Ook kunnen we dan naar Omoa, het grotere dorp in de andere baai, drie mijl verderop. Of eigenlijk terug naar het zuiden. In deze baai staat veel deining dus niet zo comfortabel met Abayomi ten anker te gaan. Al hoewel, met de stabilisatoren valt het misschien wel mee. Ik snorkel nog wat met de Manta’s rond de boot en bekijk het anti-rol systeem onderwater. Het lijkt goed te werken al staat er hier relatief weinig deining. Om 1750 gaan we aan wal voor de traditionele Marquesas kuil BBQ met alle cruisers. Simon heeft uitgepakt. Een prachtige lange tafel waar we in zijn huis aan worden ontvangen. Niet voordat we de kuil opengemaakt hebben waar het vlees, de bananen, broodvruchten en zelfs een cake 5 uur lang in hebben gekookt, gestoofd en ge-BBQ’d.

Het is heerlijk. Zo leuk en gezellig met z’n allen. Om 2130 zijn we terug aan boord na een mooie ervaring en lekker eten.

Vrijdag 18 Juli 2025 Duiken en de Aranui V.

Om 0900 gaan we in de dinghy met een aantal cruisers op verkenning voor een duik. Aan het einde van de baai lijken we een interessante plek gevonden te hebben. Josie heeft helaas geen duik certificaat en blijft liever aan boord. Ze is druk bezig met het automatiseren van mijn xls onderhoud schema en overzetten van allerlei programma’s van mijn oude laptop naar de nieuwe. Fantastisch! Nadat iedereen aan boord zijn uitrusting heeft klaargemaakt vaart een van de dames ons in twee groepen naar de duikspot. We dalen af naar 25 m. Een rotsachtige bodem met heel veel rif vis. Van alles. En natuurlijk Manta’s! Zo’n mooi om nu onder water te kunnen blijven terwijl de Manta’s voorbijglijden als vogels. Ook zien we Lion Fish , moray eels, octopus en nog veel meer. Een geslaagde duik van een uur lang. Die eindigt in de baai vlak bij de boten. Om 1200 komt het bevoorradingsschip de Aranui V de baai binnen varen.

Hij laat vlak achter ons zijn anker vallen. Passagiers worden heen en weer gevaren. Ook brengen ze de nieuwe voorraden voor het dorp. Om 1415 gaan we naar de wal om te kijken wat er in de supermarkt binnen gekomen is. Het is een drukte van belang in de dinghy haven. De sloep van het schip vaart af en aan met passagiers. Zo ook het ponton met de nieuwe producten. Terug nemen ze de oogst aan bananen, citroenen en pompelmoes van de lokalen mee.

Die wordt verkocht in Tahiti. In de Magasin (supermarkt) hebben ze helaas niet veel groentes. In ieder geval scoren we een hele zak tomaten. We voelen ons de koning te rijk, lol.

Aan het einde van de middag komt de bemanning van de andere Amel, Circé aan boord op visite. Ze kijken hun ogen uit. Trots laat ik de verschillende aanpassingen zien. Bijna allemaal nog gemaakt door de vorige eigenaar maar toch. Het zijn mooie verbeteringen.

Zaterdag 19 juli, 2025 de Paddel & Bezoek aan Omoa

Na de koffie gaan we om 0900 de wal op. Vandaag is de lokale viscompetitie. De vissers zijn om 0530 naar zee gegaan om de grootste en meeste vis te vangen voor 0930. Om 0900 komen ze een voor een binnen. De meeste hebben Skip Jacks gevangen. Enkele hadden meer geluk en vingen yellow fin tuna. De grootste zo’n 35 kg. Een kanjer. Nadat alle vissers hun vangst hebben laten wegen aan de schaal worden gelijk de prijzen uitgereikt. De grootste vangst was 69 kg. 

De vissers waaraan ik mijn lure had gegeven hadden minder geluk maar toch een 15 kg yellow fin en een 25 kg Skip Jack. Eigenlijk ook gewoon een heerlijke tonijn alleen geen gele vin of blauw vin. Mijn lure zijn ze kwijtgeraakt aan een haai. We krijgen 3 kg skip Jack mee. Heerlijk. S’ avonds eten we weer sashimi. Het verschil proef je niet als je de verschillende tonijnsoorten niet naast elkaar hebt. De rest gaat in vacuüm zakken de vriezer in. Om 0950 ga ik maar Simon om verder te gaan met de paddel. Simons’ vrouw heeft net een nieuwe Polynesische kroon gemaakt. In een half uur,

Josie maakt ondertussen een wandeling in de omgeving. Simon leert me de trucjes van het vormen van de paddel. Hij heeft mooie zaagbanken en haakse slijpmachines met schuur schijven van grof naar fijn. Na twee uurtjes is de paddel klaar. 

Een topcursus houtbewerking. Simon zal hem graveren en dan haal ik hem maandag op. Als Josie terug is van de wandeling ben ik klaar ben met schuren van de paddel. We gaan naar boord met de 3 kg vis. Als alles in de vriezer ligt nemen we de dinghy naar Omoa.

Het grootste dorp op het eiland in de andere baai. Met de grote 15pk buitenboord zijn we er in 15 minuten. In de baai van Omoa staat een stuk meer deining. In de baia of Virgins bij Hanavave liggen we een stuk rustiger. In het kleine vissershaventje achter de breakwater lig je nog redelijk rustig met de dinghy maar een hekanker is wel essentieel om de dinghy van de kade weg te houden. Er staan veel Tiki’s in en rond het dorp. Ook is er een leuk restaurantje met lekker eten.

) De supermarkt gaat pas om 1430 open dus eten we eerst wat. We wandelen doorschiet diep naar de historische plek met Petroglyphs. Oude steengravuren van wel 1000 jaar oude. We wandelen door een prachtig landschap met een weelde aan fruitbomen en veel bijenkorven. Zo veel pompelmoes, bananen, mango’s, citroenen, papaja’s, Kokosnoten Geweldig. Hert blijft me fascineren. Alles omgeven door hoog op torende bergen. Indrukwekkend. Terug in het dorp gaan we langs de supermarkt. Op zoek naar verse groente. Het is niet veel maar ze hebben komkommers en wortels. Het is een weelde, lol. Met nog wat andere boodschappen in de rugzak lopen we terug naar de haven. Niet voor we nog een ijsje hebben gehaald in het restaurant. Op de terugweg varen we met de dinghy in plané langs de hoge steile bergwanden van Fatu Hiva. Prachtig.

Een geslaagde dag sluiten we af met sashimi en het bakken van een bananenbrood. In de komende dagen moet ik me ertoe gaan zetten om de verschillende onderdelen van de watermaker te vervangen. Daarna gaan we naar Hiva Oa. Daar komen dan ook hopelijk Dan en Alison snel. Die zijn de laatste 500 mijl op de hand aan het sturen op hun oversteek vanaf de Galapagos naar hier. Meer daar over en nog veel meer in de volgende blogs

 Later! xoxo