Afscheid van Josie (Blog 99)

Woensdag 3 September ,2025 BBQ aan boord van Abayomi

Gisterenavond hebben we een klein BBQ-feestje aan boord gehad met Carisma en Into The Blue. Was weer heel gezellig met het spelen van Spoons.

Wel een paar rum te veel op merk ik. Tijd geleden dat ik een kater had. Na de koffie haal ik de bestelde stokbroden op en lever ze af bij Peter en de andere boten. Dan maken we de boot klaar om naar de noordkant van de Fakarava atol te zeilen. Prachtig weer, halve wind, kracht 4 bft. Om 0910 halen we het anker op. Ik maak de ketting in het water nog even schoon voor hij omhoogkomt. Scheelt een hoop roest aan dek. Dan blijkt de outhaul motor van het grootzeil niet te werken. Shit…. Hopen dat het niets ernstigs is. Ik haal de beschermkap van de motor en de koolborstels uit de elektromotor. Van eentje is de veer afgebroken. Gelukkig heeft Josie de nieuw bestelde borsteltjes meegenomen. Met de stofzuiger de koolstof uit de motor zuigen en nieuwe koolborstels erin. Hij doet het gelijk weer. Gelukkig een eenvoudige fix. De kap schoonmaken en verse Sikaflex afdichting erlangs. Na een half uurtje alles weer ok. Een hele opluchting. Na een heerlijk ochtendje zeilen (4 uurtjes, 30 mijl) komen we aan bij Rotoava. Het grootste dorp in de atol. Hier kunnen we hopelijk goed inslaan in de supermarkt, vuil afgeven en diesel tanken. We komen op de ankerplaats Sv Roller Coaster en sv Paradiso weer tegen. Ken ik ook al meer dan een jaar. Leuk om ze weer even te zien. Het zijn twee gezinnen met kinderen. Die trekken veel met elkaar op. Om 1500 gaan we aan land. Even de benen strekken en het dorp Rotoava verkennen. Het is een langgerekt dorp langs een lange weg. Er zijn drie supermarktjes. Aan het einde van de lange weg is een luxe resort. 

Het ziet er fancy uit. Alles netjes aangeharkt. Drinkbarretjes in het water. De mensen komen hierheen voor een weekje. Ze betalen waarschijnlijk duizenden euro’s. Wij gaan graag terug op onze boot. Ons huis in dit paradijs. Op de terugweg eten we een pizza. Niet zo goed als in Makemo maar we hoeven een keer niet te koken.

Donderdag 4 september, 2025 Rotoava

Het stikt hier op de ankerplaats van de scholen met kleine jonge visjes. Daar wordt door de tonijnen net onder het wateroppervlak op gejaagd. Je ziet ze versnellen. Hierdoor hangen er ook grote weer grote groepen sternen boven. Die proberen mee te liften op de visjes die de tonijnen proberen te ontsnappen.

Vandaag gaan we met de Dinghy naar de luchthaven steiger. Samen met John, Shannon en Kelsey. We wandelen naar de vuurtoren. Deze is uit 1800 en volledig opgebouwd uit cement met koraal. Indrukwekkend.

Op de terugweg doen we boodschappen. Het blijkt alleen dat 2 van de 3 supermarktjes gesloten zijn. In de grote die nog open is hebben erg weinig spullen. De boot komt pas aanstaande woensdag. Gelukkig had Josie in de ochtend al wat boodschappen gedaan. Zij was samen met de anderen naar de Pearl farm geweest. In die tijd heb ik blog 98 afgemaakt en eindelijk online gezet. Daar kwam in de afgelopen dagen niks van door al het duiken. De sundowner houden we aan boord van Carisma. Kelsey en Shannon vliegen maandag naar huis dus die zien we niet meer voor ze weggaan. Shannon gaat mee omdat haar vader ernstig ziek is. Hopelijk is ze met een week of twee terug. Ik heb al een aantal dagen last van een loszittende kroon linksboven. Hier is geen tandarts. Als het zo doorgaat moet ik hem zelf opnieuw vastzetten. Een tandarts is er wel in Tahiti maar daar komen we voorlopig nog niet. Ik stuur een e-mail naar mijn tandarts in Nederland om advies te vragen. De volgende dag antwoord hij al. Zo fijn. Ik kan er beter een maand mee wachten tot ik in Tahiti ben. Er is een speciale sleutel voor nodig om de schroef weer vast te zetten. John heeft een 3D printer en is voor mij bezig met het maken van nieuwe raam frames voor de vliegenhorren. Geweldig. Na wat aanpassingen passen ze precies. Nu nog nieuw gaas erin en de delen op elkaar lijmen.

In de avond het ik weer een video call met Valia. De Nederlandse die graag wil meevaren. Het is een spontaan en leuk gesprek. Ze wil graag komen. Goede vooruitzichten.

Vrijdag 5 September, 2025 Terug naar de South Pass

Om 0700 gaan we anker op. We varen terug naar de ankerplaats in het zuiden van Fakarava om Sharon te helpen met binnenkomen. Zij is dinsdag uit Fatu Hiva vertrokken met haar Solar Punk. Tuff lady, zo in haar eentje zeilend op een grote Amel 54. Regelmatig hebben ik en Kurt contact om haar bij te staan. De zeiltocht naar de zuidkant van de atol is heerlijk.

Halve wind en 4a5 bft. Een prachtige zeilochtend. Om 12 uur liggen we na een aantal pogingen weer ten anker. Er liggen hier veel koraal bommies. De ketting moeten we drijven met behulp van stootwielen zodat deze niet achter het koraal blijft hangen. Door de wind is het moeilijk te zien of het anker in het zand valt. Drie pogingen hebben we nodig. Iedere keer snorkel in naar het anker om te kijken of hij goed ligt ingegraven. Bij poging drie ligt hij goed. Sharon zal net te laat zijn voor het slack tij deze middag. Omdat het bijna volle maan is wordt de stroom te sterk buiten de periode rond slack tij. Ze moet nog een nachtje buiten blijven. De vermoeidheid slaat toe dus niet prettig met flink wat wind. In de middag worden we uitgenodigd bij Kurt en Elke voor een heerlijke late lunch. Spaghetti volgens Siciliaans recept. De rest van de avond doen we rustig aan. Ik probeer alvast wat reserveonderdelen op het internet op te zoeken die Valia mee zou kunnen nemen. Zondag hoor ik definitief wanneer ze komt. Ook weer geweldig om naar uit te kijken. 

Zaterdag 6 September, 2025 Aankomst Sharon.

Om 0645 na een paar koppen koffie varen Kurt en ik met zijn dinghy naar buiten om Sharon op te vangen. Dat stelt haar een stuk geruster. Ik klim in de 2 m deining buiten de atol aan boord en vaar samen met haar de boot de pass binnen. Een beetje stroom tegen maar het valt mee. Binnen varen we even wat langzamer om de stootwielen op te blazen die we als ketting drijvers nodig hebben. Kurt vaart met de dinghy vooruit en bekijkt al snorkelend de beste plek om het anker in het zand te krijgen. Ik laat de ketting zakken tot net boven de bodem en hang op 15 m een eerste drijver aan de ketting. Op aangeven van Kurt laat ik het anker in het zand vallen en geef gelijk 20 m ketting uit waar de volgende drijver aan de ketting komt. Dan naar 30 en 40 m. Sharon ligt nu ook veilig ten anker. Een hele opluchting voor haar. Na een kop koffie varen we terug naar onze boten om te ontbijten. Sharon kan eindelijk lekker rustig gaan slapen. De rest van de morgen zit ik achter de computer om onderdelen uit te zoeken. Josie maakt een heerlijk Vietnamees stokbrood met van alles en nog wat erop. Ik luister naar een podcast van Alison. Die dame heeft ook veel meegemaakt en blijft altijd positief. Bewonderenswaardig. In de link kan je de podcast terugluisteren 

In de middag gaan Josie en ik snorkelen met Kurt en Elke. Op de uitgaande stroom. We scheren over het koraal. Veel vis en haaien natuurlijk.

Vanavond maakt Josie een heerlijke Chinese noedels schotel. Deze dame ga ik missen. Na het eten stofzuig ik de boot terwijl Josie de afwas doet. Dan realiseer ik me dat dit weekend de GP van Monza is. Snel de kwalificaties kijken! En yes Max did it again! Ondanks een mindere auto weet hij pole positie te pakken met een allertijden record rondje op Monza. Morgen vroeg na wakker worden de race kijken die vannacht om 0400 mijn tijd van start gaat. En daarna maar weer eens duiken in de zuid pass.

Zondag 7 September 2025 GP van Monza en duiken op de Zuid Pass Fakarava.

In de vroege ochtend als ik wakker word kijk ik de GP van Monza. Max weet hem te winnen. Top. Leuke race. Vandaag gaan we om 1000 duiken. Sharon is nog te druk met bijkomen en opruimen. Die gaat morgen mee. Nu samen met Kurt en Elke. Josie brengt ons weer als Triple D (Designated dinghy driver) naar buiten. Al snel komen we weer op de Wall of sharks. Elke keer fascinerend. Omdat het volle maan is hebben we een sterkere stroom. In het begin valt het nog mee. Zo lekker op de stroom driften.

In de Wall of sharks moeten we ons al vasthouden om op dezelfde plaats te kunnen blijven. De haaien cruisen en hangen zo goed als stil op de stroom. Dan laten ze zich met de stroom meedrijven om daarna weer op dezelfde plek te blijven hangen. Naar het einde komen we bij de duikstijgers uit waar Josie ligt aangemeerd. Onder de steigers hangt een giga Napoleon papegaai vis. Wel een meter lang en 60 cm hoog. De safety stop maken we op 3 m terwijl we aan een meerboei lijn hangen te wapperen als vlaggen in de wind. De stroom wordt sterker. Na de middag ga ik bij Sharon langs om haar duikset te bekijken. Er zit een lek in de tweede trap. Het is een aparte set die ik niet ken. Voorlopig kan zij mijn tweede set gebruiken. Ik kan de RO-membranen voor de watermaker van Sharon overnemen. Heel blij mee. Ze kosten de helft van de membranen die ik in Trinidad zou bestellen. Alleen even afwachten wat transport van twee nieuwe membranen naar Tahiti kost zodat Sharon ook weer reserve heeft. Om 1700 hebben we met Kurt, Elke en Josie sundowners aan boord van Solar Punk

Maandag 8 September, 2025 Nieuwe membranen watermaker installeren

Vandaag ga ik de nieuwe membranen installeren. Een behoorlijk karwei. Duiken gaat hem vandaag niet worden. Het is regenachtig en er staat veel wind. Na de koffie en ontbijt schroeven we alle slangen en de houders los in de machinekamer.

Dan voorzichtig alles uit elkaar halen. Heel spannend. De kleinste fout kan zorgen voor een lekkage die ik pas kan zien als alles weer gemonteerd is en onder druk staat. Met uiterste voorzichtigheid te werk gaan. Een zenuwslopend werk. Om 1500 zit alles weer in elkaar. Heel fijn dat Josie er is om te helpen. Dat scheelt veel tijd. We zetten de druk op het systeem en testen de boel door langzaam de druk op te voeren naar 56 bar. Een heel klein lekje op een lagedruk slang aansluiting met slangklem is een kwestie van aandraaien. De opluchting is groot. Ik hoef de boel zo te zien niet meer uit elkaar te halen. We maken weer drinkwater met een snelheid van 170 l per uur. Fantastisch . De drinkwater tank is binnen 3 uur weer op getopt. Ook laden we gelijk de batterijen vol en zetten de droger een paar uur bij. Een hele productieve dag. Ik bel met Valia maar ik heb het gevoel dat ze nu twijfelt omdat de kosten te hoog zijn voor haar. Het is een lange vlucht. We spreken af woensdag nog een keer te bellen om definitief te kijken wat mogelijk is.

Dinsdag 9 september, 2025

Het plan is om vandaag te gaan duiken maar het weer zit een beetje tegen de laatste dagen. Veel wind en regen. We liggen niet in de beste hoek met deze windrichting dus deinen behoorlijk. Ik check het anker. De ketting zit achter een koraal bommie door al het draaien en het anker heeft een beetje gekrabd. Het ligt nu wel in een mooi groot gebied met zand. Ik duik met mijn set even naar de ketting en haal deze achter de bommie vandaan. Het anker graaft zich gelijk opnieuw in het zand. Een beter gevoel. We trekken hem met de motor nog even op 2000 toeren verder in het zand. Deze ochtend de olie van de watermaker hogedrukpomp vervangen, volgens schema elke 300 uur. Ook bak ik tegelijk een nieuw brood. Super gelukt deze keer.

Lekker vers boord met kaas en hagelslag  De duik in de middag gaat weer niet door. Te veel wind en regen. Jammer. Wel ook even bij het anker van Sharon kijken. Daar zit de ketting om een bommie en moeten de drijvers iets strakker gemaakt worden zodat de ketting beter boven het koraal blijft. Mijn duikfles moet toch opgetopt worden dus dan doe ik het graag. Sharon vult mijn fles. Om 1640 worden we uitgenodigd bij Elke en Kurt voor koffie met appelgebak. Uiteindelijk krijgen we ook een heerlijke Gin-Tonic of Rumpunch. Weer een dag voorbij. We wachten op beter weer. Ook is John in twijfel wat te doen. Shannon is met haar dochter gisteren al naar huis gevlogen omdat haar vader ernstig ziek is en de vooruitzichten niet erg goed zijn. John wil nu eigenlijk ook naar huis vliegen maar moet een oplossing met de boot vinden. We bieden allemaal aan om te helpen. Nu nog een beslissing maken.

Woensdag 10 september, 2025 Sharons eerste duik in de Zuid-Pass

We krijgen al snel te horen dat gedurende de nacht Shannons vader is overleden. Erg verdrietig. Wel heel fijn dat Shannon er in ieder geval op tijd bij was. Dit is een moeilijke situatie voor John. Even afwachten wat hij wil. We willen hem allemaal graag ondersteunen. Hij is er altijd voor ons. Nu is het onze beurt. Vrijdag varen we in ieder geval naar het noorden van Fakarava waar hij ten anker ligt. Om 1100 gaan Sharon en ik eindelijk duiken. Drie dagen lang moesten we uitstellen i.v.m. met het slechte weer. Nú wordt het beter en ideaal om te duiken. Kurt is onze Surface man. Sharon is wat nerveus omdat ze nog niet zoveel heeft gedoken maar dat komt wel goed. We dalen af naar 29 meter. Na 10 min zijn we bij de Wall of sharks. Ze cruisen door de pass zoals elke keer. Prachtig. Ik film Sharon zoveel mogelijk met de GoPro van Kurt. Ook zijn er veel grote groupers. Aan het einde komen we boven bij de duikclub waar Kurt aan de steiger ligt. Ondanks de stroom is het een relatief makkelijke duik. Terug aan boord doen we de rest van de middag rustig aan. Josie snorkelt wat. Ik eet een brood lunch in het zonnetje. Helaas wordt dat weer onderbroken door een fikse regenbui. Om 1600 komen Sharon, Kurt en Elke aan boord voor koffie met bananenbrood. Daarna al snel over op de Sundowner en een potje PIT. Zo is het weer een mooie dag. Vanaf morgen wordt het weer beter en blijft de zon weer volop schijnen. Tijd voor nog een duik. Kurt en Elke gaan alvast naar het Noorden van Fakarava om John te ondersteunen.

Donderdag 11 September. 2025

Gisterenavond met Valia gesproken. Het is een leuke dame. Helaas heeft ze op dit moment nog niet de mogelijkheid om te komen. Dat is wel jammer. Ik keek er erg naar uit. Het was misschien te mooi om waar te zijn dat ik zo snel al een nieuw bemanningslid gevonden had. Het brengt me in een lastig pakket wat ik nu moet doen. Het is zo jammer dat Josie van boord moet i.v.m. haar verlopen visa. Hoe langer ze nu aan boord is hoe fijner het samen gaat. Ze is een grote hulp en een fijne metgezel. Ik kijk ertegenop om weer alleen te moeten varen voor een tijdje. Maar naar Tahiti moet ik wel want de kroon op mijn implantaat zit los. De tandarts in Nederland heeft gezegd dat ik nog wel even de tijd heb maar dat het verstandiger is als een tandarts hem vastzet met de juiste sleutel. Deze morgen stuur ik een e-mail naar een tandarts gespecialiseerd in implantaten. Hopen dat hij het juiste schroevendraaiertje heeft van het Zwitserse merk Strausmann. Om 1200 gaan Sharon en ik nog een duik maken. Altijd leuk. We hebben veel lucht over als we onder de steiger zijn en besluiten ons door de stroom verder mee naar binnen te laten nemen. De stroom neemt snel toe. Het wordt ook ondieper dus besluiten op een punt waar het nog kan in ondiep water te wachten. Het duurt even maar als Josie ons ziet pikt ze ons op terwijl we door de stroom worden meegevoerd.

Vrijdag 12 September. Zeilen naar Rotoava

Na de koffie ruimen we alle duikuitrusting op die te drogen hing en maken de boot klaar om te varen. Navigatiecomputer, GPS, AIS, VHF, winches en autopilot bij. De route hebben we al een keer gevaren. Om 0900 gaan we anker op. Ik boen in het water de ketting schoon voor Josie hem aan boord trekt. De ketting moet nodig gedraaid worden. De onderste 30 m heeft zijn galvanische laag verloren en begint te roesten. Ziet er naar uit dat ik binnen een niet al te lange tijd van een jaar of zo ook een nieuwe ketting nodig heb. Weer zeker €1000. Bij de laatste 15 m kom ik terug aan boord. Josie neemt het roer en ik haal de rest van de ketting binnen. Sharon gaat tegelijk anker op. Zij vaart met ons mee naar het noorden van Fakarava. Ik laat de dames een wedstrijdje varen  Josie kan het onder tussen prima zelf. Zeker op dit stuk in de atol waar er alle ruimte is en zo glad als een meer. Kan ik eens lekker lui in het zonnetje liggen als passagier. Het is een prachtige halve winds stuk van 29 mijl varen.

Onderweg maak ik tosti’s. Om 1330 komen we op de ankerplaats van Rotoava. Het is er erg druk. Wel 20 boten. We proberen een plekje maar het zicht in het water is hier een stuk minder. Iedereen keer als we ten anker liggen duik ik naar het anker. Iedere keer zit het anker achter een stuk oud koraal. Overal liggen bommies. Na drie keer geef ik het op. We proberen een andere plek in de Amel hoek. Iets beter met meer zand maar ook hier weer ligt het anker niet lekker diep in het zand. Als we ten anker liggen komt Kurt al langs om te vragen of ik misschien een o ring heb voor John zijn hydraulische stuur cilinder. Met een zak voor o ringen varen we naar John. Helaas heb ik ook niet de juiste maat. Terug aan boord eerst met mijn duikset bij het anker kijken. Die verplaats ik naar een beter stuk zand. Josie zet er nog wat vermogen op. Nu ligt hij iets beter en vast genoeg. Ik breng Josie aan de wal omdat ze nog een rekening moet betalen in de supermarkt. De vorige keer deed de pinautomaat het niet. De mensen zijn vol vertrouwen. Ze zeiden kom later maar terug om te betalen. Wat een fijne mensen wonen hier toch. Gelijk neemt Josie nog wat boodschappen mee. Er is zowaar sla  Yehhhh!! Kurt en Elke hadden vanmorgen al tomaten en selderij meegenomen die Kurt heeft langsgebracht. Woensdag was het bevoorradingsschip hier. Met zoveel cruiser boten moet je snel zijn anders is alles na een dag al uitverkocht. Ik ga ondertussen even bij Kurt en Elke langs om mijn duikfles te laten bijvullen. Daarna uit eten met Sharon en Josie op de wal. De rest heeft vanmiddag al een uitgebreide lunch gedaan. Het eten is heerlijk. Parmaham met avocado, sashimi, een tweede mix van rauwe vis en patatjes. Lekker. Even op de wal eten. Om 1930 zijn we toch alweer moe en varen terug naar boord. Weer een lange mooie dag met een geweldige zeiltocht.

Zaterdag 13 september, 2025

Vanmorgen helpen Kurt en ik John met zijn lekkende hydraulische stuurkolom. Na veel zoeken vindt Kurt een passende o-ring bij Sharon. In de middag gaan we met Kurt en Elke aan wal en eten een heerlijke traditionele hamburger met patatjes. We wandelen wat over het eiland en lopen langs bij het watersport winkeltje. Daar kunnen we maandag de gastank vullen. De dagen vliegen voorbij. Zoals het er nu naar uitziet kan ik nog geen nieuwe bemanning vinden. Ik zie er tegenop om alleen in Tahiti te liggen en blijf dus liever bij de groep. Josie vindt het geen probleem om van Fakarava te vliegen.

Zondag 14 September, 2025

Er komt deze morgen weer een cruiseschip binnen. Die maken een rondje langs door Frans-Polynesië vanuit Tahiti.

Geen dag dus om de wal op te gaan. Veel te druk. Vandaag een rustige zondag. Lol. Het is hier altijd zondag dus maken we de boiler schoon en zetten er een nieuwe anode in. Dan de bilge schoonmaken. Van Kurt kunnen we de hogedrukreiniger lenen. Dat scheelt. Zo gaat het schoonmaken een stuk sneller en grondiger. Met de waterstofzuiger de laatste restjes eruit. Zo is alles weer schoon. Josie roeit met de sub naar de wal en gaat voor een massage aan de wal. 

 Ik ga langs bij Elke en Kurt om de hogedrukreiniger terug te brengen. En voor een heerlijke Nespresso. Terug aan boord besluit ik om de bakboord kant van de romp maar eens een sop beurt te geven. Even de aanslag van de generator eraf en de strepen onder de patrijspoorten. Zo zijn we toch weer aardig bezig. Gerard Cox is overleden. Aardige man, gewone Rotterdammer en zeer getalenteerde acteur. Ik kijk het interview met Jeroen

Pauw. De sundowner is vandaag bij In Cahoots aan boord. We zouden uit eten gaan maar als we daar om 2000 aankomen is de keuken al dicht. Nog wel een heerlijk chocolate parfum. Aan boord maakt Josie nog een broodje met worstjes. We hebben eten genoeg. Een dagje iets minder uitgebreid is ook geen probleem.

Maandag 15 September, 2025 Fietsen over de motu

Deze morgen gaan Kurt en ik eerst naar de bakker /supermarkt. Verse brood, croissants en choco broodjes. Na het ontbijt brengen we onze gastanks naar de jachtservice om te vullen. We huren fietsen met Elke en Kurt. Eindelijk eens een beetje beweging. Ondanks het duiken bewegen we veel te weinig heb ik het idee. We fietsen een groot deel van de motu af. Bijna een rechte weg maar overal staat alles in bloei. Zoveel mooie struiken met grote bloemen. En natuurlijk overal kokosbomen. Zeker 12 kilometer. Het is behoorlijk warm. We bezoeken een eenmanszaakje waar kokos en Tamaru olie wordt geperst. We lunchen in een nieuw restaurantje en zwemmen daarna naast het restaurant om af te koelen.

Terug in het dorp boekt Josie haar vlucht naar Tahiti. Zondag moet ze helaas en met veel tegenzin ons verlaten. Haar visa verloopt. Ik zal haar erg gaan missen. Ze was een heel fijn bemanningslid. En was zij geliefd bij de anderen. Terug aan boord vaar ik naar het tankstation om de benzine jerrycans van de buitenboordmotor bij te vullen. We houden een sundowner aan boord bij Elke en Kurt. De dag is voorbijgevlogen en we zijn allemaal moe. Josie maakt Mexicaanse tortilla’s. Weer een lekkere maaltijd. Vroeg naar bed vandaag. Morgen gaan Josie en ik Abayomi bijtanken en de ankerketting omdraaien op de kade bij het tankstation. Een ideale plek om langszij te gaan.

Dinsdag 16 September, 2025 Bunkeren en ketting draaien.

Vanmorgen weer vroeg wakker. Ik zou zo graag willen uitslapen maar het lukt maar niet. Om 0500 ben ik al wakker. Dan maar koffie om 0600 en de boot klaar maken om langszij te gaan. Meerlijnen uitleggen. Stootwielen ophangen. Instrumenten aanzetten. De bakboord opslagruimte leeg maken zodat ik de kettingbak in kan. Om 0830 haal ik Kurt op die wel meewil helpen om aan te leggen en het anker en de ketting op de wal te trekken. Alles gaat soepeltjes. Ook anker ophalen. Hij zit gelukkig niet achter een koraal stuk. Langszij bunkeren we eerst de dieseltank vol.

 262 liter in drie maanden. Ongeveer 2.7 l per dag voor Volvo en Generator samen. De prijs is hier wat hoger €1.55 per liter. Voorlopig kan ik er nu wel de winter euh… aankomende zomer mee door. Dan leggen we het anker en de ketting op de wal. Een mooie gelegenheid om deze om te draaien. Zo komt het goede gegalvaniseerde deel weer in gebruik. Het oudere deel, zonder galvanisering spuit ik in met WD40 zodat het niet verder roest. Ik breng Kurt terug met de dinghy zodat hij op de duik meekan. Ik sla die over. Met de hogedrukreiniger van Kurt spuit ik de ketting schoon zodat hij kan drogen. Een paar roestige schakels slijp ik van de ketting af.

Josie poetst het roestvrijstalen anker netjes op terwijl ik de ankerbak schoonmaak. Na een twee uurtjes hebben we alles schoon. Top. Nog even drogen terwijl we wat drinken. Het is behoorlijk warm zo aan de kade. Aan de kade!? De laatste keer was denk ik Panama eind Februari net nadat we door het kanaal waren. Blij dat we een goede dinghy hebben. Van levensbelang. We trekken het einde van de ketting terug in de kettingbak en maken deze vast aan het schot. Omdat hij goed vast zat hebben we hem in Fatu Hiva gelukkig niet verloren. De rest van de ketting is zo binnen op de winch. Dan nog even de opslagruimte vullen en we zijn weer klaar om terug ten anker te gaan. Josie heeft nog wat boodschappen gedaan bij de supermarkt. Het ankeren gaat ook soepel dit keer. Ik breng Josie naar de wal. Die wil nog een stukje alleen gaan fietsen. Ik ruim de rest van de spullen op en ga even langs bij een paar andere buren. Zo is er weer een dag voorbij. Voor sundowners gaan we langs bij Paulo en Nora. Ook Sharon is er. Gezellig even. Wel even geen drank voor me. Elke dag wordt een beetje te veel. In de avond maakt Josie een lekkere spaghetti pasta. Een zeer bevredigende dag. Veel gedaan.

Woensdag 17 September, 2025 Duik dag

Na de koffie vaar ik om 0830 naar de Duikschool om wat extra info over de North Pass te krijgen. Een van de duikmasters staat me graag te woord en legt wat zaken uit over de North Pass en de plekken waar je het beste in en uit kan stappen. De meeste van de groep zien het echter niet zitten onder deze weersomstandigheden. Te veel golven en nog te onbekend. Het is een wat lastigere duik maar voor de kern van de groep lijkt me toch te doen. Met John Kurt en Elke gaan we om 1100 dan toch maar even op de bommie in de atol duiken. Vlak bij de ankerplaats. Op groter diepte van 28m is het zicht niet al te best. 6-8 m Je moet de andere goed in de gaten houden anders verdwijnen ze uit het zicht. Dichter onder het oppervlak op 12 m is het zicht een stuk beter. Mooie koralen en heel veel kleine vis. Grote scholen met blauwe visjes. Na een uur komen we boven.

De laatste 20 min waren het mooist. Dit is een perfecte plek voor een nachtduik. Vanavond dus nog een keer. Terug aan boord lekker even wat lunchen en beetje zonnen. Om 1500 even de wal op om de gasfles op te halen. Josie heeft ondertussen al in de supermarkt gekeken want het bevoorradingsschip in vanmorgen binnengekomen. Wat uien, rode kool. Helaas nog weer geen kaas. In de avond gaan we met 8 duikers op de bommie duiken. Altijd leuk een nachtduik. Nu blijven we op maximaal 12 m. Een prachtige duik.

Donderdag 18 september, 2025 wasdag, water maken, batterijen optoppen.

Vandaag gaan we na de koffie een paar wassen draaien. Beddengoed, kleding en handdoeken. Als de tweede was gedraaid heeft is een groot deel van de eerste al droog. Er staat een aardig windje. Wel bewolkt maar het blijft gelukkig droog. Na de wassen zet ik de watermaker en de generator om 1000 bij. De PPM zijn al een stuk beter. We maken bijna 700 liter in 4,5 uur. Tegelijk zijn de batterijen weer vol en gebalanceerd. Top. Gedurende de dag zwemmen en snorkelen we wat, Josie maakt granola en ik lees en zon wat in de hangmat. Natuurlijk even langs de ankerketting en de schroef om aangroei eraf te houden. Zo is het een rustige dag met wat klusjes.

We maken een reservering bij het restaurant voor zaterdag als afscheidsdiner voor Josie. Iedereen gaat mee. Dat beloofd een gezellige avond te worden.

Vrijdag 19 September ,2025 Maintenance op Into the blue

Vandaag een rustige ochtend. Ik zon in de ochtend wat aan dek en kijk naar de formule 1 training in Baku. In de middag help ik Kurt met de problemen met de vriezer. Gelukkig heb ik de juiste O-ringen voor hem. Daarna halen we zijn hogedruk pomp van de watermaker uit elkaar voor groot onderhoud omdat hij lekt. Alle o-ringen en lipseals vervangen nadat we alles goed schoongemaakt hebben. Om 1830 hebben we alles zover dat hij weer in elkaar gezet kan worden. Dat is een eenmanswerkje. Josie, de schat heeft ondertussen alweer avond eten voor me gemaakt. Ik ga haar ontzettend missen. Maarja zondag moet ze echt afscheid nemen helaas. De rest van de avond app ik wat met een aantal mogelijke nieuwe bemanningskandidaten en kijk het nieuws.

Zaterdag 20 September, 2025 Josie dag

Vandaag is de laatste volle dag met Josie. Na de koffie en inpakken gaan we om 1100 met Kurt en Elke wandelen. Even gezellig met z’n vieren.

Bij de foodtruck beginnen we met een vers ijsje. Altijd lekker. 

We wandelen naar het andere restaurant maar die is dicht. In een perfect turquoise kraakhelder water koelen we af. We willen niet dat Josie weggaat dus ketenen we haar vast aan de meerboeien.

Even tot het vliegtuig opgestegen is. LOL. Terug bij de foodtruck is het druk. De duikgroepen zijn terug van de duik. We eten aan boord een lichte lunch. Ook John heeft besloten morgen naar huis te vliegen om zijn Shannon bij te staan in het regelen van de begrafenis van haar vader en de grote taak om al zijn bezittingen een goede plek te geven. Met twee andere cruiserboten zullen we op zijn boot passen de komende twee weken. Om 1630 hebben we sundowners bij Andy en Shannon aan boord van Tino Pai. De dames van de groep hebben zich allemaal opgedoft voor het afscheidsetentje van Josie. De groep is hecht en hebben we mooie band. Het wordt een prachtig afscheidsdiner. 

Na het etentje worden we bij John uitgenodigd voor een smoked whisky afzakkertje. Een latertje wordt het. Om 2300 vallen we uitgeput in bed. Een prachtig afscheid voor Josie. Ik kijk er tegenop de komende weken alleen aan boord zijn.

Zondag 21 September, 2025 Afscheid nemen.

Deze morgen pakt Josie haar spullen verder in. Ik ga bij John langs met Kurt en Paolo om de draaiende systemen te leren kennen en te leren waar we op moeten letten in zijn afwezigheid. Om 1100 gaan we met Kurt, Elke, Paolo en Norma naar de food truck voor een laatste gezamenlijke lunch. Het afscheid valt zwaar. Ik ga Josie missen. Ze vertelt dat ze een toptijd heeft gehad aan boord. Dat doet goed. De groep maakt het extra leuk. Om 1440 varen we met de tassen in de dinghy langs alle boten om nog een keer afscheid te nemen. Dan halen we John op. Met z’n drieën varen we de 3 mijl naar de luchthaven. Beiden checken in. Het wordt een emotioneel afscheid. Ik kan mijn tranen niet bedwingen. Hopelijk komt ze over een maand of 4 terug. Dan kan ze weer met een nieuw visum Frans-Polynesië in.

We gaan zien wat de toekomst brengt. Trust the Journey! Ik vaar alleen terug naar Abayomi. Vandaag houd ik het verder heel rustig. Het feestje van gisteren en alle emoties eisen hun tol. Op naar weer een nieuwe fase. Wat zal de toekomst brengen?