Haul-out Linton Bay Marina (Blog 82) Two weeks of continuous maintenance.

Maandag 27Januari, 2025, Linton Bay Marina

Deze morgen vaar ik om 0830 met de dinghy even naar het havenkantoor. Ze hebben een plekje op steiger A. Had liever op B gelegen maar die is vol aan de goede kant. A61 wordt het. Er staat een aardig windje. Altijd wel weer spannend, zeker alleen. Er komt wel een havenmedewerker de lijnen aanpakken dus dat scheelt. Ik maak aan boord alles weer klaar om te verplaatsen. Fenders, meerlijnen, gangway. Om 0930 ga ik anker op. Op mijn gemakje vaar ik de jachthaven binnen. Er staat een aardig windje (4 à 5). Boegschroef naar beneden. Binnen de haven is het iets beschutter. Voor de ligplaats draai ik de boot om en vaar achteruit naar de steiger tegen de wind in. Beetje boegschroef erbij. Achterlijn en daarna spring aan de wal. Vervolgens een voorlijn. Alles ligt klaar dus gaat heel geruisloos. Om 1000 lig ik volledig gemeerd.

Dan vervang ik de achterlijnen door de Chili rekkers met veren. Er staat een behoorlijke deining. Zelfs langszij bewegen we nog best veel. Ik zet twee extra lange springen naar voor en naar achter. Ook aan de andere kant kan ik er nog een lange spring bijzetten. Een beetje de krachten over de kikkers verdelen. Ik heb al meerdere Amel Super Maramu’s met afgebroken kikkers gezien. Door de lijnen extra lang te maken hoop ik dat te voorkomen. Er zit dan meer rek in. We gaan gelijk door met werk. De hele boot moet zoutvrij gemaakt worden. Lekker alles met zoetwater schrobben. Eerst de binnenkant van de kuiptent en de kuip. Dan de buitenkant, de gieken en masten zover ik erbij kan. Daarna het dek goed schrobben. Zoveel mogelijk voorbereiden voor het polijsten en opnieuw in de was zetten. Om 1400 ben ik een heel eind. Dan nog de stootrand en de railingen. Ze ziet er al aardig netjes uit. Dan haal ik met hulp van Dan (mijn Amerikaanse buurman) de grote buitenboordmotor aan dek. Ik plaats de grote afvalbak eronder om met Barnacle Buster het koelsysteem schoon te spoelen. Terwijl het intrekt zweem ik al het roestvrijstaal. Na twee keer spoelen en een biertje spoel ik voor de laatste keer en trek de carburateur leeg. Die is ook weer klaar. Alleen nog een keer de gear olie vervangen. Dat moet maar nadat ik op de wal ben geweest. Ook de dinghy haal ik aan dek. Alles klaar om over een paar weken het water uit gaan. Om 1600 komt Jose langs. Hij gaat de boot boven het water polijsten en in de was zetten. De romp, het dek en de kuip. Zo kan ik me met Ethan mooi concentreren op het onderwaterschip. Hij ziet het wel zitten en begint 1 Februari. Ik loop even de wal op. Even kijken hoe de situatie eruitziet. Ik zie de kraanmanager Kevin. Die herkent mijn gelijk. Hij bevestigt dat ik er de 30ste uit kan. En dat ik naast Akko en Liza kan komen te staan. Mooi. Ik loop naar het restaurant en trakteer me op een gebakken kippetje met patatjes. Heb ik wel verdient na weer een dag hard werken.

Ik ben moe en hoop dat ik vanavond goed slaap nu we niet meer liggen te rollen. De wind is ondertussen gaan liggen dus hopelijk liggen we ook niet te veel aan de lijnen te trekken. De rest van de avond even relaxen.

Dinsdag 28 januari, 2025. Linton Bay Marina.

Vandaag wil ik eigenlijk zoveel mogelijk de romp ook een schrobbeurt geven. Jose zal het nog wel een keer doen maar nu heb ik er tijd voor. Als ik echter de hydraulische gangway wil laten zakken doet hij niks. Het zal toch niet waar zijn dat hij het nu ik hem nodig heb weer niet doet. In mei heb ik al eens de elektromotor rotor op nieuw moeten laten wikkelen. Ik haal de motor uit elkaar en zie dat deze er goed uitziet. 

Wat nu weer dan. Ik kom er na een paar uur niet achter. Ik laat het voor wat het is. Te veel stress krijg ik ervan. Peter belt uit Nederland dat het niet gaat lukken om een wasmachine mee te nemen in de ruimbagage. Hij is 18 kg te zwaar. Maximum is 32 kg. Hij gaat nog kijken wat het kost om hem met gewone luchtvracht mee te geven. Ben bang dat dat te kostbaar wordt. Zeker omdat ik dan ook nog invoerrechten met betalen. Peter geeft het een poging. Heel fijn. Ik besluit naar de Chinese winkel te lopen om te kijken of ze extra hydraulische olie hebben voor de hydrauliekpomp van de gangway. Niet de juiste. Even een wandeling gemaakt. En ik herinner me ineens dat ik toch een jerrycan van de juiste olie heb in de achter opslag. Onder de pomp. Terug aan boord vind ik in ieder geval de olie. Beetje bijvullen maar dat is niet de oorzaak van de weigeringen. Af en toe doet hij het en af en toe niet. Ik word er zo moe van. Ik heb ook geen puf meer om de romp te soppen. Dat doet Jose maar als onderdeel van zijn polijst- en poets werk. Ik zoek de onderdelen uit die ik nodig heb om de boegschroef uit elkaar te halen en de olie te verversen. Ook neem ik de scheepsmanual en wat boeken door. Hetzelfde doe ik voor vervangen van de schroefas lipseals en de C-drive olie. Ook hiervoor lees ik alle manuals door. Op de wand in de salon heb ik de projectenlijst opgehangen met post-its. Zo kunnen we de voortgang volgen en in de gaten houden.

Ik maak een wandelingetje over de werf en praat met Johannes. Die krijgt een nieuwe rvs steun voor zijn zonnepanelen. Ik help hem om de boot te verhalen naar de werksteiger.

Hij heeft een van de eerste Amels. De Fango. Een waar Henry Amel zelf mee gevaren heeft. Leuk. Terug aan boord maak ik een verse salade met van alles erin met gekookte aardappelen. De rest van de avond rustig aan voor zover dat kan. Deze steiger is echt vreselijk op z’n zachts gezegd. De boot ligt op een deining te trekken en rukken aan zijn springen. Ik heb ze extra lang gemaakt en extra veel in beide richtingen om maar te hopen dat de kikkers niet uit dek worden getrokken. Rustig slapen en uitrusten voor wat komen lukt zo niet echt. Een onrustige ankerplaats en een onrustige haven. Alle om hier de wal op te kunnen.

Woensdag 29 Januari, 2025, De komst van Ethan

Ik kijk uit naar vandaag. Mijn nieuwe bemanningslid, de jonge 26-jarige Amerikaanse Ethan komt vandaag aan uit San Francisco. Ik ben er zo blij mee dat hij wil helpen met het onderhoud. Gedeelde smart is halve smart. Voordat hij er is loop ik in de ochtend nog een keer naar de Chinese winkel. Ik besluit wat extra dekwas shampoo, extra schuurschijven en wat ander schoonmaakmiddelen te kopen. Ook loop ik langs bij de hijsvoorman van de kraan om te horen hoe laat hij morgen de boot eruit kan halen. Het gaat echt gebeuren. Abayomi gaat voor het eerst sinds April 2023 weer op de kant. Ik ben de enige die er morgen uit gaat en als alles meezit in de ochtend. We bespreken het blokken plan en de hijspunten. Ook de plaats waar ik kom te staan. Alles vrij eenvoudig. Morgen dus om 0830 verhalen naar de Travellift steiger. Om 1445 is Ethan er. Alles is vrij snel gegaan en hij is dolenthousiast. Ik ook dus ik klets hem de oren van het lijf🤣. Hij blijft er zin in hebben. Hoe meer ik van hem te weten kom hoe meer ik onder de indruk ben. Een klassieke basspeler, een afgestudeerde industrieel ontwerper, opgegroeid met zeilen op de boot van zijn ouders.  En ook nog een videomaker en talent voor website bouwen. Wauw. Die beloofd veel goeds. Bovendien dolenthousiast om de komende twee weken de handen uit de mouwen te steken. Ik laat de hele boot zien en ook de lijst met projecten. Hij heeft alle onderdelen mee die ik in Amerika heb besteld en daarna naar hem toe heb laten sturen. Een aantal daarvan hebben we morgen gelijk nodig. Ook de nieuwe transducer voor de echopilot van 435 euro😅 zit erbij. Nu maar hopen dat dit de veroorzaker van het probleem is. Voor we op de wal gaan kijken hijsen we dec Amerikaanse gastenvlag in het bakboord wand. 

Ik trakteer op een etentje in het jachthaven restaurant. Niet erg bijzonder maar wel makkelijk. Vanavond vroeg naar bed. Morgen beginnen een paar zware weken maar met deze hulp heb ik er meer zin in gekregen. We gaan ervoor. En slapen gaan we op de motelboot in de haven doen. Heel simpel maar met een airco, goed bed en douch veel comfortabeler. Bovendien wordt het interieur van de boot niet zo vuil.

Donderdag 30 Januari, 2025. Linton Bay haul-out dag!

Vandaag gaan we het water uit voor een twee weken onderhoudsbeurt van voornamelijk het onderwaterschip. Na een ontbijtje met eieren varen we naar de liftsteiger waar we om 0900 vast maken.

Ze zijn nog even een andere boot aan het verplaatsen. Om 1000 komt Kevin met zijn 160 mt Travel lift naar de hijssteiger. Een hele vriendelijke en behulpzame jonge vent van rond de 30. Erg prettig en alles is mogelijk en geen moeite. Top. We gaan er vooruit in. Dat gaat net. Het voorstag komt net niet tegen de dwarsbalk. En hierdoor hoeven we niet de achterstagen van de bezaan los te maken zoals in de meeste gevallen wanneer we achteruit in de travel lift gaan.

Als we eruit zijn wordt het onderwaterschip met de hoge druk afgespoten. Dat scheelt een hoop schuren en krabben. Al moet ik zeggen dat het onderwaterschip er redelijk uit ziet. De zelf slijpende en de harde anti-fouling is er wel op alle scherpe kanten af. Op de grote verticale vlakken zit er zelfs nog aardig wat zelf slijpende zwarte anti fouling op. Wel zie je over het algemeen overal de blauwe harde anti fouling. Op alle scherpen plekken en 40 cm onder de waterlijn moet ik gewoon wat meer harde en zelf slijpende aanbrengen. Het meest zorgen maak ik me op dit moment over de eerste vijf meter romp aan bakboord. Daar zie ik allemaal kleine ronde speldenknop grote plekjes van 4 mm doorsnede waar alle antifouling weg is en soms zelfs een aantal lagen Gelshield primer. Ik maak extra veel foto’s die ik naar Arjan Krijger stuur van Delta Yachts in Colijnsplaat, Nederland. Ik heb vijf jaar garantie op de osmose behandeling die ik 22/23 heb laten doen. Het zal toch niet waar zijn dat ik na zo’n kostbare en intensieve behandeling nog steeds last heb van Osmose😣. Het is moeilijk te zien. Ik ruik tot dus ver geen zure lucht. Om 1400 staat de boot op zijn plek.

We beginnen gelijk met voorbereiden. We halen de boegschroef er uit, keren hem om zodat de oude olie eruit kan lopen. Geen sporen van water in de olie dus dat ziet er goed uit, geen lekkende seal. Morgen de boegschroef en houder een beetje schuren.

Daarna een paar lagen nieuwe primer en dan kan hij met nieuwe olie worden gevuld en terug. Wel zijn er een paar beschadigingen op de tips van de polyester schroefbladen. Die kan ik repareren of een vervangende schroef erop zetten. Die heb ik reserve. Ik ga verder met polijsten van de voortstuwing schroef. Die zetten we deze keer in een speciale anti-aangroei verfprimer en coating. Het is geen propspeed maar zoiets dergelijks. Ach het is de moeite waard om proberen. Ik heb het nog van de vorige eigenaar. Anders moest ik de schroef toch iedere keer voor vertrek van een ankerplaats schoonmaken. De laatste keer, 2023 heb ik hem gewoon meegenomen in de antifouling maar dat gaat er snel af en moet je ook regelmatig blijven schoonhouden.

Ethan heeft ondertussen de hardnekkigste pokken verwijderd van de huid en de overboord gaten schoongemaakt met een stuk staaldraad en een staal borstel. Het is alweer 1730. We stoppen ermee voor vandaag. Eerst even inchecken op de motelboot die in de jachthaven ligt. Heerlijk eenvoudig kamertje met douche en airco voor USD 25 per nacht. Dat scheelt veel gedoe.

We eten een pizza bij het kleine restaurantje van Rodriquez aan de weg. Om 2015 gaan we terug naar ons bed. Morgen wordt een lange dag.

Vrijdag 31 Januari, 2025, Linton Bay haulout dag 2

Nadat we gisteren het water uit zijn gekomen vandaag de eerste volle werkdag. We hebben redelijk geslapen op de motelboot. Eenvoudig maar er is een comfortabel. Het tolt in mijn hoofd van wat er allemaal gedaan moeten gaan worden. Het houdt me wakker en doet me slecht slapen. Ik moet het loslaten maar dat lukt me natuurlijk niet. Om 0600 wakker. Om 0630 lopen we naar de boot om koffie te maken. We nemen de plannen voor vandaag door. Zo fijn dat Ethan erbij is. Zo blij dat hij deze zware taak met me wil delen. We gaan eerst de schroef demonteren en lip-seals, wear bushing en de olie van de C-drive gearbox vervangen. Ik draai de bout van de schroef los maar krijg hem er niet uit. Dan realiseer ik me dat ik vergeten ben de borgbout van de grote moer eruit te halen. Holi Moli dit is een grote stomme fout. Wat ontzettend stom! Nu is de borg bout krom en krijg ik hem er niet meer heel uit. We proberen nog om het boutje recht te tikken maar dat lukt niet. De schroefdraad is nu ook echt gaar. Wat een major domme fout! Uiteindelijk zit er niets anders op dan hem uit te boren. Daarmee verziek ik ook nog de schroefdraad in de schroef hub. Fxxx Fuxx xxck. Ik kan mezelf wel vervloeken. De schroef is wel eraf maar dit krijgt nog een staartje. Nu een aluminiumfolie goot voor de aftap van de olie maken. Die mag niet op de anti fouling komen anders houdt die niet meer of gaat die bladderen. We tappen de 8.5 liter olie af.

Ziet er allemaal goed uit maar de komende twee jaar zal het moeilijk zijn om de boot eruit te halen. Allemaal preventief onderhoud. Terwijl de olie uitdruppelt laten we het anker zakken en halen alle ketting naar de grond. Ethan heeft een stelling gemaakt zodat we de ketting kunnen ophangen en schoonspuiten. Ik vraag heel vriendelijk of dat even met de hogedruk spuit van de haven mag. In eerste instantie is het antwoord nee. Nadat ik het aan de grote baas heb gevraagd lukt het wel. Een van de werf mannen komt met de hogedrukspuit naar de boot en spuit de ketting schoon. We geven hem halverwege een cola en ondertussen spuit Ethan de tweede helft van de 85 m ketting schoon. Dat scheelt een hoop tijd en werk. Ethan slijpt vervolgens met de Dremel de schalmen schoon die opnieuw gemerkt moeten worden. Ik ga verder met de lipseals vervangen op de schroef as. Voor de nieuwe erin gaan eerst de as en de ruimte opschonen met 400 schuurpapier. Een hele klus want er is weinig ruimte en de behuizing is van messing. Heel voorzichtig dus. Een tijdrovend werkje. Als dat klaar is en de nieuwe lip-seals erin zitten gaan we eten in Karla’s eettentje. Kip met bonen rijst en een beetje salade voor 18 USD. Met een smoothie erbij. Als we terug zijn bij de boot help ik Ethan eerst even op weg om de ankerkettingbak schoon te maken. Waterstofzuiger erbij, waterslang en een sopje. Dan komt de Fransman Simon me even helpen om de walstroom aansluiting werkend te krijgen. Het blijkt dat de programmering van de Victron Quattro via de computer moet worden aangepast om te kunnen laden. De walstroom is hier 220V /60hz. Dat kunnen de lader en de batterijen wel aan maar de elektronica op de boot niet. Helaas pakt de Quattro dit niet automatische op. Het is een heel gedoe want de programmering moet tijdelijk worden aangepast. Nu kan ik in ieder geval laden als de zonnepanelen het niet zouden kunnen bijhouden. Er zijn hier waarschijnlijk ook bewolkte dagen. We moeten een hoop slijp en schuurmachines gebruiken in de komende 12 dagen. Dat kan via de accu’s. Als het nodig is kan ik in ieder geval nu s’ nachts de accu’s laden. S’ Morgens moet ik dan wel weer via de computer de lader/omvormer terugzetten naar 50Hz zodat de omvormer bijgezet kan worden. Zo kunnen we overdag alle 220v/50hz apparatuur gebruiken via de batterijen. Nadat Simon is vertrokken vul ik de C-drive met 8.5 liter verse SAE 80-90 gear olie. Dat is ✅ afgerond. Alleen mijn fuck-up met de borg bout nog oplossen. En de schroef met speciale verf verven. Ethan is druk met het merken op de ankerketting. Ik heb nog wat tijd voor we stoppen. Ik slijp de antifouling van de rand van het roer en de skeg weg tot op het polyester. Op die plekken heb ik wat oude schades uit 2023.

Ik was net in het water nadat het hele onderwaterschip opnieuw was gedaan en raakt bij binnenkomst in Rhoon wat stenen. Nu wil ik dat netjes herstellen met epoxyfiller. Op de skeg zullen ook wat glasvezel matjes moeten worden gelegd voor de sterkte. Gelukkig heeft de Nederlander Akko van sv Choctaw er ervaring mee en kan ik wat epoxy overnemen. Zij zijn al maanden bezig om de osmose plekken op hun onderwaterschip te behandelen met epoxy en filler. Als ik het wegschuren van de lossen stukken en de verfklaar heb spoelen we het geheel af met water. Zo kan het drogen en kunnen we morgen de eerste laag epoxy filler aanbrengen. Dan is het alweer 1730 en tijd voor een biertje onder de boot met Akko, Liza en Ethan. 

Het was een lange dag maar we hebben al aardig wat kunnen doen. Helaas is er ook onnodig meer werk bijgekomen door mijn amateurisme. Na het biertje zet ik de Quattro om van 50 naar 60 Hz zodat ik kan kijken of het vannacht goed lukt met laden. Na een douch op de motelboot eten we wat bij het restaurant van de jachthaven. Niet het beste maar het is ff makkelijker. We zijn best wel moe. Om 2000 tijd om effe te relaxen en deze blog bij te werken. Ik hoop dat ik goed slaap vannacht.

Zaterdag 1 februari, 2025, Linton Bay, haul- out day 3

Na een redelijke nacht gaan we om 0615 naar de boot. Als we aan de koffie zitten komt Jose al aan boord voor het polijsten van het dek, de cockpit en de romp boven water. Top. Hij gaat gelijk aan de slag. Dat is een goed teken. We helpen hem met de waterslang klaar maken en geven hem alle schoonmaak en polijst spullen.

Ethan gaat verder met polijsten en poetsen van het rvs-anker en tweede keer verven van de merken op de ketting. Ik ga aan de gang met slijpen en schuren van de kiel. 

Aan het einde van de ochtend zet ik samen met Akko en Liza de eersten laag epoxy filler op de geslepen delen van de skeg en roer schade plekjes. aan het einde een velletje PLY erover. Daardoor is het resultaat veel gladder en hoef je bijna niet meer te schuren.

Erg fijn dat hij me helpt en wat epoxy wil geven. Hij is blij met usd 50. De fotos laten eigelijk het hele proces zien. Zover zijn we vandaag nog niet. k probeer met Peter Panama te overleggen over eventueel een nieuwe wasmachine opsturen vanuit Nederland. Ik krijg echter vreemde berichten van hem op de app. Ik probeer hem te bellen maar hij neemt niet op. Hij geeft aan dat hij geen tijd heeft en mijn volgende week wel belt. Vreemd en ik moet vandaag of morgen een beslissing nemen anders is er geen tijd genoeg om de wasmachine te bestellen in Oostenrijk en via Nederland naar Panama te sturen. Dat had ik aan hem laten weten. Later vandaag dan maar. Ik moet verder met schuren van de kiel en Ethan begint met schuren van de eerste 5 meter aan bakboord.

Die kant moet tot op de primer worden geschuurd omdat er een heel aantal plekjes in zitten waar alle primer weg is. Een hele klus. Het zijn er zoveel dat het eenvoudiger is om de hele 5 meter te schuren dan een voor een honderden gaatjes zo groot als speldenknopjes. We nemen rond de middag een stukje kip met een pasta van mais van een paar dames die de boten langs komen om dit te verkopen. Jose maakt aardige vorderingen met polijsten van dek en cockpit. Morgen komt hij met zijn neef de komende drie dagen de romp doen. Daarna gaat hij verder met dek. Hij vindt mijn polijstmachine niet fijn en wil zijn eigen machine gebruiken. Die werkt echter op 110V. Daarvoor moet hij een 110V verlengsnoer hebben. Tot die tijd toch maar met mijn machine. Later zie ik echter dat hij toch een verlengsnoer heeft weten te krijgen en met zijn eigen machine werkt. Ook prima. Om 1500 stoppen Ethan en ik ermee. We moeten wat meer schuurpapier en een paar slijpschijven bij de Chinees in het dorp gaan halen. Dan maar wat vroeger stoppen. Na een lekkere douch wandelen we langs de ijzerwerker op de werf om hem te vragen of hij een nieuwe schroefdraad in de schroef hub kan tappen. Hij belooft morgen even te komen om te kijken. Daarna wandelen we naar de Chinees in het dorp en kopen onze boodschappen. We eten gelijk bij het restaurant Casa X van Hans. Die heeft goed eten. Terug op de haven leggen we de gekochte spullen op de boot. Terwijl we wat te drinken nemen zoeken we ook nog alle maten schuurpapier uit. Om 1900 lopen we naar het jachthaven restaurant waar Roxanne een vioolconcertje geeft

Een Roemeense dame die al 4 jaar alleen onderweg is met haar zeilboot Een prachtige dame die ook nog eens geweldig viool speelt. Top. Terwijl we nog wat drinken krijg ik allerlei vreemde appjes van Peter uit Panama City. Ik probeer hem te bellen maar hij neemt niet op terwijl de appjes steeds heftiger, bozer en dreigender worden. Niet te geloven. Hij heeft me veel geholpen toen ik in Shelter Bay was met zoeken naar onderdelen. Daarvoor was ik hem heel dankbaar. Hij heeft me overal naar toe gereden. Ik had hem daarvoor aangeboden om alvast een week mee te varen als proefperiode waarbij we alleen in de kosten voor de boodschappen zou delen. Hij hoefde dan niet de gebruikelijke dagfee te betalen die ieder ander normaal betaald als ze op een langdurige reis meegaan. En ik wilde hem nog wel gaan meenemen over de Pacific. Hij kreeg nog usd 120 van me maar we hadden afgesproken dat we dat zouden vereffenen als hij weer aan boord kwam. Hij zegt dat ik hem ook nog geld schuldig ben van de tabak die hij voorgeschoten had. Die heb ik toch echt dezelfde dag terugbetaald. Er komen nog allerlei andere valse beschuldigingen. Ik ben er even door uit het veld geslagen. Als er iets niet naar je zin is gegaan of gaat zou ik verwacht hebben dat je er direct mee zou komen. Nu komt er een stortvloed van onwaarheden en beschuldigingen achteraf. Het probleem is dat hij de nieuwe koelkast en nog wat onderdelen van mij in zijn bezit heeft. Verder zou hij een busje regelen om met de hockeymannen boodschappen te gaan doen en ze naar Linton Bay brengen zodra ze de 16de Februari in Panama City aankomen. Als ik hem uiteindelijk overtuigd heb om even te bellen om er over te praten krijg ik een heftig scheldende man aan de lijn die me voor matennaaier en oplichter uitmaakt. Ik ben helemaal van mijn stuk en uit het veld geslagen. Uiteindelijk krijg ik alleen maar scheldende opmerkingen naar mijn hoofd. Er valt niet mee te praten. Hij zegt ook nog dat HIJ nu IN CONTROL is. Excuse me? Deze meneer wil ik zeker niet meer op mijn boot. Ik hang op. Vervolgens krijg ik een heel epistel via de e-mail waarin hij USD 310 eist. Ik word gewoon gechanteerd! Hij heeft zelfs mijn cruiser vrienden John en Shannon in gekopieerd om me zwart te maken. Ik bespreek het met Ethan en die vindt het gelukkig ook van de zotte hoe deze man tekeergaat. Ik had al mijn twijfels maar nu ben ik zeker. Deze man gaat zeker niet mee over de Pacific. De man heeft een dubbele identiteit. De zeilervaring die hij zei te hebben begin ik nu ook in twijfel te trekken. In de dagen aan boord was er weinig van zichtbaar. Dit moeten we maar snel afsluiten. Ik stuur hem een mail dat ik het geld zal overmaken. Hier ga ik voor usd 180 verder geen energie aan besteden. Die energie heb ik er nu niet voor. Veel te druk met het onderhoud. Nadat ik hem een antwoord heb gestuurd via de mail nemen Ethan en ik nog een drankje en gaan naar onze kamer. Morgen weer een nieuwe drukke dag.

Zondag 2 februari, 2025, Linton Bay haul-out day 4

Zondag of niet, we staan om 0545 op om weer aan de slag te gaan. Eerst een koffie en een eitje met spek aan boord. Ethan begint met schoonmaken van de gemorste verf op de ankerschalmen en wil de middelste schalm zwart verven. Helaas is de zwarte Hamerite uitgehard. Ach de witte schalmen zeggen genoeg.  Jose gaat verder met polijsten van het dek. Zijn neef komt er morgen bij zegt hij nu. Ik ga aan de gang met de bakboord voorzijde. Er zitten toch echt weer osmose plekjes op de romp. Ik besluit na overleg met meerderen om de puntjes eerst uit te slijpen met een Dremel.

Nu de anti fouling er nog op zit zijn de plekjes beter te lokaliseren. Daarna schuren we de antifouling (zelf slijpende en harde) weg en brengen we een laag epoxy aan. Daarna vijf lagen osmose werende primer van Interlux Inter Protect 2000E (ik denk hetzelfde als Gelshield van International) Interlux is ook van AkzoNobel alleen in Amerika op de markt gebracht. Zelfde eigenschappen volgens de instructies. Er zitten gvd meer dan 250 speldenpuntje die ik moet bewerken. Heb ik daar in Nederland zoveel geld voor een behandeling voor betaald? Daar ben ik nog niet mee klaar. Ethan is ondertussen aan de onderkant van de kiel verdergegaan. Daar halen we alle loszittende verf nu eens weg. Daar kon ik de laatste keer in Nederland in 2022 toen ik op de wal stond onvoldoende bij. Voor het overgrootste deel nu wel. Omdat het zondag is stop Jose om 1200 met polijsten. Hij geeft aan dat hij het hele dek heeft gedaan. Ook heeft hij alles weer schoon gewassen. Morgen beginnen ze met schoonmaken van de romp boven water. Daarna polijsten. Als dat allemaal gedaan is de hele boot nog drie keer in de was zetten. Om 1330 nemen we een lunch bij het Colombiaanse restaurantje op de werf. Een paar varkenslapjes met rijst, salade en bruine bonen. Prima. We gaan even langs bij de ijzerwerker voor de schroef. Hij kijkt ernaar en zegt dat hij wel een nieuwe tap kan maken in de hub. Mooi. Morgenmiddag klaar zegt hij. Dat zal een zorg minder zijn. Al heb ik er weer een bij. De nieuwe lip-seals die ik om de schroefas heb gezet blijken te lekken. Ik zie een paar kleine druppeltjes olie langs de as lopen?! Nee hè! Ik kijk het nog even aan maar als het zo doorgaat moet ik alle olie weer aftappen en het hele proces opnieuw doen. Met weer nieuwe lip-seals. Het zit niet echt mee. Ik maak de bakboord kant van romp voor af. In totaal zeker 350 plekjes. Ethan gaat nog even door met de kiel. Dan schuur ik de opgebouwde epoxy op het roer en de skeg op. Het wordt mooi. Nog een (1) keer met vezels opbouwen en dan kan ik het morgen of overmorgen afschuren. Ethan gaat verder met het wegschuren van de antifouling op de bakboord voorkant.

Ik maak het schuren van de kiel af. Althans het grove gedeelte. Van de week voor we alle geschuurde plekken in de primer zetten moeten de kale staal plekken nog even opgeschuurd worden om de nieuwe oxidatie te verwijderen. Samen met Akko zet ik daarna nog een tweede laag epoxy vezels en velletje ply op de reparatie plekken van het roer en de skeg. Hopelijk kunnen we dat morgenmiddag afschuren. De tijd vliegt voorbij, het alweer 1730. Tijd voor een biertje met Akko, Liza en Ethan. Gezellig om zo samen aan onze boten te werken. Ik had er niet aan moeten denken dat ik alles helemaal in mijn eentje had moeten doen. Nu voelt het toch als gedeelde smart en kan ik veel meer sparren over mijn onzekerheden. We ruimen alle gereedschap op en halen het aan dek voor de nacht. Met de batterijen gaat het goed. Nog 86% aan het einde van de dag terwijl we veel geschuurd hebben met de machines. De zonnepanelen houden het aardig bij. We nemen snel een douch op onze kamer van de motelboot. Dan wandelen we naar Don Rodrigues om een pizza te eten met Liza en Akko. Gezellig. Veel en mooie verhalen. Ethan heeft het ook erg naar zijn zin. Als we op de werf terugkomen blijkt er een feestje bij Abraham. Hij heeft een 40’ container waarvan uit hij drank en sigaretten verkoop. Vanavond is het open huis. Er zij veel locals en andere cruisers die op de wal staan voor onderhoud. Een leuke gemeenschap zo. Om 2200 knijp ik er tussenuit. Nog even mijn blogdag bijwerken en morgen is het om 0545 weer een nieuwe werkdag. Nog veel te doen. Het schema is krap en we houden onze vingers gekruist dat het niet gaat regenen. Niet ongewoon in dit gebied.

Maandag 3 Februari, 2025 Linton Bay, Haul-out dag 5

Schuren, schuren, schuren. Na een kop koffie en een yoghurt gaan we aan de gang met schuren van de bakboord voorkant over 6 m. Alle anti fouling halen we eraf nu de osmose plekjes zijn opengeschuurd.

Als ik de rest van de zelf s;ijpende antifouling aan bakboord kant wat opschuur komen er nog meer osmose plekjes tevoorschijn. Dit is van de pot gepleurd. Heb ik daar zoveel geld tegen aan gegooid om alle osmose professioneel te laten behandelen. Dit is ongehoord. Na overleg met enkele anderen besluit ik de bakboord voorkant zoveel mogelijk te behandelen. Het is ook een mooie proef om te zien of het zin heeft. Alle antifouling eraf, dan een laag epoxy op de plekjes, dan een hele laag epoxy. Dan alle plekjes vijf keer met Interprotect 2000E primer. Voor we beginnen met schuren eerst de schroefas lipseals opnieuw doen. Die blijft toch een beetje olie druppelen. Dat mag niet en daar kunnen we niet mee het water in. Dat moet helemaal opnieuw gedaan worden. Eerst alle 8.5 liter gear olie die ik er nieuw in gedaan had weer aftappen. Een zenuwslopende klus want ik heb geen extra reserveolie meer. Die moet ik later in Panama City zeker nog bijkopen voor ik de Pacific in ga. De wear-bushing en de seals eruit. Helaas moeten er dus ook weer nieuwe seals en o-ring in. Als de seals eruit zijn, alles nogmaals netjes opschuren met P500. Jose begint ondertussen met het schoonmaken van de romp met zuur en water voor hij kan gaan polijsten. Met veel meten met de schuifmaat stoppen we nu een voor een de nieuwe lipseals weer rond de schroefas. Deze keer nog meer secuur dan eerder deze week. Uiteindelijk zit alles er weer op en vullen we de olie opnieuw bij. Voorlopig geen lekkage op de as deze keer. Even afwachten maar het ziet er goed. Ethan gaat aan de gang met schuren van bakboord kant. Ik schuur de epoxy reparatie op het roer en de skeg. Het wordt mooi. Alleen nog wat gaatjes plamuren en dan ziet het er als nieuw uit. Na het roer ga ik samen met Ethan verder met schuren. We hebben eigenlijk maar een (1) goede schuurmachine. Van Akko kan ik een 110V schuurmachine overnemen. Moet ik nog wel een 110V verlengsnoer regelen. Die vind ik gelukkig bij een Spaanse cruiser die ook op de wal staat. Nu kunnen we met z’n tweeën schuren. Een zware klus. Ik ben zo blij dat Ethan me wil helpen. Niet alleen fysiek maar ook mentaal is hij een hele steun. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik er nu alleen voor stond. Echt top. Een geschenk uit de hemel. Om 1200 gaat de stroom ervan af op de werf. Een vervanging van de schakelkast. Dan gaan we gelijk maar even eten bij tentje van Karla. Tijdens het eten kom ik de eigenaren van de winkel tegen. Ze hebben de nieuwe voorraad vallen en lijnen binnen. Die ga ik gelijk even kopen. Twee Hercules vallen en nog een iets minder sterke. Verder nog wat lijntjes om takelingen mee te maken. USD 640. Hoppa. Ik berg ze voorlopig nog even op. In ieder geval heb ik nu goede reserve vallen voor de Pacific tegen een redelijke prijs. Nergens anders te krijgen. En zeker niet van deze kwaliteit. Terug verder met schuren. Aan het einde van de middag helpen Akko en Liza me om een laatste beetje plamuur op de skeg en het roer te zetten.

Morgen afschuren en dan is het klaar om te verven. Ethan en ik proberen daarna de laatste stukken op de bakboord kant te schuren. Om 1730 geven we het op. Nog een halve vierkante meter over die tot op de primer kaal moet. En dan de rest van het onderwaterschip even grof opschuren en wassen voor we kunnen gaan verven. We zien er niet uit. Helemaal zwart van het schuren.

We nemen eerst een lange douch en gaan dan wat eten bij het jachthaven restaurant. Zeker niet de beste en goedkoopste maar we zijn kapot van het schuren. Het was weer een lange dag maar ook veel gedaan.

Dinsdag 4 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 6

Ik ben vroeg wakker, om 0500. Er gaat te veel door mijn hoofd. Er moet nog zoveel gebeuren. Om 0600 loop ik alvast naar de boot om koffie te maken. Ook maak ik gelijk een volle pot yoghurt. Om 0620 is Ethan er. Even rust en koffie. Dan bespreken we het plan voor de dag. Ethan schuurt de laatste halve vierkante meter op de bakboord voorkant romp. Ik begin met licht schuren van de rest van de hele boot. Alleen het vuil eraf schuren. Op het grootste deel gaan we alleen de zelf slijpende anti fouling zetten. Het bakboord voorstuk ga ik als proefstuk opnieuw zoveel mogelijk behandelen. Over twee jaar kijken of het zin heeft gehad. Het is te vluchtig eigenlijk maar ik heb geen keuze. Anders duurt het te lang. Een betere behandeling ga ik pas doen als ik afspraken met de werf in Nederland heb gemaakt. Ik heb tenslotte vijf jaar garantie gekregen. Als Jose komt om te beginnen met polijsten begint hij al snel te klagen over het schuren. Daar heeft hij natuurlijk wel gelijk in maar dat moet nu eerst even af. Hij moet even twee uurtjes op ons wachten. Als we om elf uur klaar zijn met schuren wassen we de hele boot. Eerst de romp boven water, dan het onderwaterschip. Een natte klus. Ach, zijn we eindelijk ook zelf gewassen. We zien er natuurlijk niet uit na al dat schuren. Zwarte Piet is er niks bij. Als we klaar zijn met wassen zetten we de tape op de antifouling onder de rode streep zodat Jose en zijn neef ook de rode band kunnen poetsen. Dat gaat gelukkig goed. Die hoef ik dus niet te schuren en opnieuw te lakken. Dat is een hele opluchting en scheelt veel werk. Als we bezig zijn met de plakband stort de tafel waar ik op sta in elkaar. Later zal blijken dat ik toch mijn linker pols iets heb verzwikt. Dat is niet zo best. Hopelijk gaat het morgen beter. Als we de tape netjes hebben gezet is het alweer tijd om te lunchen. We gaan een soort pokebowl bij Karla’s tentje eten. Na de lunch even bij de ijzerwerker langs om te kijken of de schroef al klaar is. Helaas hij heeft nog steeds de juiste veiligheid bout niet. We hebben nog tijd. Na de middag schuur ik de laatste plamuur op het roer en de skeg af. Klaar om in de primer te zetten. Tussendoor moet ik helaas de poetsers corrigeren. Ze gaan veel te snel en polijsten veel te weinig. Na wat aanwijzingen hoop ik dat ze het beter doen. Toch lastig want ze spreken geen woord Engels. Hopelijk komt het goed. Ethan ruimt de spullen op zodat we ze om hoog op de boot kunnen zetten. Beneden laten vind ik toch te riskant. We kijken met een biertje naar wat we vandaag allemaal gedaan hebben. Top. Heel veel. Na een grondige douch om alle schuurstof weg te wassen nemen we voor om maar weer in het meest onvoordelige restaurant te gaan eten op de jachthaven. We zijn zo moe dat we geen zin hebben om ver te lopen. In het restaurant komen we de Spanjaard Victor tegen waarvan we eergisteren een 110V kabel hebben geleend. Ik geef hem een Gin-Tonic en we nemen er zelf ook een. Nou meer een Tonic dan G&T. Als ik er over klaag krijgen we met veel moeite toch een extra shot. Mooi. Victor spreek gebrekkig Engels maar met een combo van Spaans en Engels komen we er wel. Hij is al vier maanden met een boot bezig die hij hier gekocht heeft. Er is veel mis mee maar hij gaat stug door. Hij kent ook Casa X van Hans en wil ons dolgraag met zijn dinghy meenemen. Na de G&T varen we met zijn Zodiac met 5 pk buitenboord naar Hans. Hij is blij om wat te kunnen kletsen met ons. Alleen is maar alleen. We nemen alle drie een Indonesisch achtig wok. Het is bij Casa X veel beter eten en ook nog eens stukken goedkoper. Victor slaapt in een motel in het dorp dus hij stelt voor om even een vriend te vragen ons terug te rijden naar de Marina. Top. Echt te moe om dat hele eind nog te lopen. Het is 2130 als we op onze kamers terug zijn. Even de blog in het klad bijwerken en dan stort ik in. Morgen weer vroeg dag. Ik hoop dat het met mijn pols dan beter gaat. Het doet verrekte zeer. Echt verzwikt.

Woensdag 5 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 7

Dit is alweer dag 7. Al zes dagen volop aan het werk. Ik hoop dat we 12 of 14 Februari het water weer in kunnen. Na de koffie en een yoghurt ga ik om 0730 snel bij Akko langs. We wilden eerst de kiel afschuren en in de epoxy primer zetten. Ik realiseer me echter dat de plekjes in de romp aan bakboord kant toch echt met epoxy laagje moeten worden gevuld. Als ik dat niet vandaag doe loopt het schema in het honderd. Ik vraag Akko en Liza of ze nog wat epoxy filler en epoxy willen aanmaken voor me.  Gelukkig zijn ze heel behulpzaam. Echt geweldig. Ik barst in huilen uit van geluk dat ze me willen helpen. Ik betaal hem de usd 50 voor de schuurmachine en geef hem nog 30 extra voor de epoxy filler en epoxy. Zij gaan vandaag naar de stad. Voor ze gaan maken ze alles voor me klaar. Gelukkig valt de verzwikking aan mijn pols mee. Ik voel er eigenlijk nog maar wieing van. Vlor de zekerheid heb ik een drukband om mijn pols gelegd. Had ik nog van mijn tennis elleboog. Het lijkt goed te werken want ik voel geen pijn meer. Ondertussen help ik Ethan op weg om alle gereedschap klaar te zetten om het houtwerk dat we willen vernissen te kunnen schuren. Van Victor mogen we de 110V kabel weer lenen. Wat zouden we voor elkaar kunnen krijgen zonder mede cruisers. Ik ga aan de gang om alle putjes in de bakboord kant te vullen met epoxy filler. 

 Het plan is om in de middag de epoxyhars over het hele deel te zetten als de filler is uitgehard. Ondertussen is Jose verdergegaan met zijn neef om de romp te polijsten en poetsen. Al snel krijgen we door dat ze er een haast klus van willen maken. Ze hebben op een gegeven moment al de tape weggetrokken om te voorkomen dat de anti- fouling geraakt wordt bij het poetsen van de rode streep. Als ik er langs loop zie ik alleen nog steeds allerlei aanslag strepen. Ze moeten echt beter en langer polijsten. Ze proberen er onderuit te komen door de vertellen dat ze het altijd zo doen. Niet bij mij dus. Dat zijn niet de afspraken. Jose zou alle gelcoat polijsten en poetsen en de rvs-stootrand ook. Hij begint terug te krabbelen en geeft in eerste instantie aan dat vandaag zijn laatste dag is. Nou dat kan maar dan krijgt hij voor 4 dagen betaald en niet zoals beloofd geld voor 8 dagen. Hij blijft boos en gaat met tegenzin verder. Hij heeft gezegd dat hij zijn neef erbij gebruikt en dat ik niet meer hoef te betalen maar dat was niet onze afspraak. Terwijl ze mokkend en met veel pauzes doorwerken ga ik Ethan helpen met schuren van het houtwerk. 7 traptreden, het dolfijnen zitje, de vlaggenstok en een gevonden ovale houten schaal. Om 1300 is alles geschuurd en gaat Ethan bij het tentje van Karla de bowl halen als lunch. Ik blijf bij de boot want anders maken de poets mannen er helemaal een potje van. Ondertussen zet ik de eerste laag vernis op het houtwerk.

We hebben het mooi onder het afdak van de werkplaatsen achter ons kunnen hangen. Helaas staat er wel wat wind dus kan ik alleen maar hopen dat er niet te veel stof opwaait. Wachten en het vernissen later aan boord doen is echter veel lastiger. Nu kunnen we allemaal lekker laten hangen. Iedere dag een keer lakken en dan is het klaar voor we in het water gaan. Alles monteren kunnen we daarna wel doen. Jose draait langzaam bij en als ik hem zeg dat hij het ook over een paar dagen mag afmaken zoals we afgesproken hadden vindt hij dat prima. Hij belooft zondag terug te komen om het dek nog in de was te zetten en de inox te poetsen. Eind goed al goed hopen we. Hij heeft de romp met twee lagen was gedaan. Een derde laag was zetten we zelf wel op als we tijd hebben of hij doet het zondag. Als we controleren of de epoxy filler al uitgehard is blijkt dat niet het geval. Logische eigenlijk. Een epoxy laag eroverheen rollen is niet verstandig. Dat maakt het schuren van de plekjes alleen maar lastiger. De epoxy kunnen we er beter na het schuren opzetten. We kunnen zelfs de eerste epoxy primer vrij snel erachteraan opzetten. Dat hebben ze in Nederland in 2023 ook gedaan zodat de epoxy primer en de transparante epoxy versmelten. Wat next? Terug naar het planboord, het is 1530. Hoeveel dagen hebben we nog nodig en wat moet nu eerst. Als we de volgorde strak aanhouden zouden we zeker tot 11 Februari nodig hebben voor alle lagen (Epoxy. 5x Epoxy primer, harde antifouling en de zelf slijpende anti fouling.   Nu maar hopen dat we genoeg verf hebben. Als we de twaalfde ‘s’ middags in de kraan kunnen hangen dan kunnen de laatste plekken doen en kan alles uitharden tot de middag van de 13de. Een erg strak ambitieus schema maar niet onmogelijk. Om 1630 besluiten we toch nog de steiger bij de achtersteven te zetten en de achter bumper te schuren. Die zouden we het beste nu kunnen doen terwijl we op de kant staan. In het water veel lastiger. Met de steiger kunnen we er heel goed bij. Ethan reikt me de benodigde gereedschappen aan en ik doe het schuren. Morgen even plamuren en dan nog een aantal lagen gelcoat. Die heb ik nog als het goed is. Het afschuren en polijsten doen we dan maar in het water. Daar zullen we wel geen tijd voor hebben op de wal. Om 1730 lopen we naar de ijzerwerker.

Helaas is de schroef nog steeds niet klaar. Iedere keer wat. Dan heeft niet de juiste bout. Geen snijolie om het gat groter te maken. Dan weer geen juiste lengte tap om de nieuwe schroefdraad te tappen. Iedere keer wat. Gelukkig hebben we nog even. De schroef moet echter ook nog opgeschuurd worden en in de speciale primer en coating gezet worden. Het is allemaal hectische maar we verzetten ook een gigantische hoeveelheid werk. Eerst een lange douch. Als we even langslopen bij John, de eigenaar van de motelboot zijn hij en Kevin druk aan het koken. Het is een heel eenvoudig keukentje in een uit plywood opgebouwd hok maar alles is er. Kevin is een van zijn medewerkers en die is ook nog kok. Dat ruikt heel lekker! En ziet er veel aantrekkelijker uit dan dat onaangename restaurant boven het jachthaven kantoor. We mogen best mee-eten. Er is genoeg. Dat aanbod slaan we niet af. Ik stel voor dat wij bij de containerwinkel van Abraham even wat bier en wijn kopen. Dat is erg goed geprijsd. Zo wordt het een hele gezellige avond. Veel leuker dan in het restaurant. En het blijkt dat Kevin een zeer bijzondere man is. Een van origine Zuid-Afrikaan die zeer ongepland op vele plekken in de wereld terecht is gekomen. Van Afghanistan, naar Texas, Ierland, dwars door Europa, Antwerpen, München, Larvik, Oslo. Wakker geworden op een Russisch schip dat op weg is naar Moermansk. Door Rusland gereisd naar de Zwarte Zee en via Moskou weer naar Ierland en Panama. Daar net voor de COVID tijd gewerkt als kok op een mega jacht dat terug moest naar Miami maar strandde in Costa Rica door de COVID beperkingen. Uiteindelijk via via weer naar Panama weten te komen waar hij de COVID moest uitzitten. Uiteindelijk hier gestrand. Tussendoor online zijn Master gehaald in geschiedenis. Een wandelende encyclopedie. Ongelofelijk. Van alle werelden thuis met ook veel kennis over de Amerikaanse en Europese politieke spelletjes die er allemaal gespeeld worden. Prachtig, wat een interessante vent. Als we morgen niet om 0600 weer verder zouden moeten hadden we er tot in de late uurtjes nog gezeten.

Donderdag 6 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 8

Alhoewel er nog heel veel moet gebeuren wordt het wel overzichtelijker en lijkt het zeker mogelijk om de deadline te halen. Als we 13 of 14 Februari het water ingaan moet het goed komen. Elke dag eerder zou ons meer tijd geven om op te ruimen en te rusten voor de hockeymannen arriveren. Na de koffie en een yoghurt laten we alle gereedschap weer zakken van de boot naar de grond. We gaan samen aan de gang met schuren van de epoxy plamuurplekken op de bakboord romp voor want de boel moet toch met water worden gewassen na het schuren. Als dat gebeurd is laten we de boel drogen. Ik schuur snel de vernis stukken op en zet ze in de tweede laag vernis. Ethan loopt even terug naar het motel en kijkt bij de schroef. Nog niet klaar. Ik zet daarna de bakboord kant in de epoxy.

Ethan begint aan de kiel. Als ik klaar ben met de epoxy gaan we om en om de kiel voor de laatste keer opschuren met de haakse slijper. Eerst met een staal schijf. Daarna met een schuurschijf.

Tussendoor goed afnemen met Aceton zodat alle roest van het staal is. Helaas geen tijd voor rust nog.

We zetten de kiel gelijk in de eerste laag epoxy primer zodat er geen vliegroest kan ontstaan. Ideaal is als de kiel een keer wordt gegrit straalt. Eerst eens even kijken wat dit voor resultaat geeft. Ook de epoxy aan bakboord is voldoende gedroogd om een laag epoxy primer te krijgen op de plekjes alleen. Nou ja, alleen. Als het klaar is staan er vijfhonderd plekjes aangestipt. Bij de volgende laag kunnen we net zo goed met de roller het hele bakboord voordeel doen. Beter ook want dan kan het verbinden met de epoxy laag die we opgezet hebben. Dan nog de reparaties op het roer, de boegschroef en de C-Drive. Om 1400 staan alle stukken in de eerste laag epoxy primer.

Een hele prestatie. Tijd voor lunch. We nemen weer een bowl bij Karla’s. Daar komt de Engelsman John voorbij. Die ken ik uit Curaçao. Leuk om hem weer te zien en een praatje te maken. Maar we moeten verder. Het schema roept. Terug bij de boot zet ik de achterbumper in de plamuur.

Morgen afschuren en in de gelcoat. Dan is het even wachten op het drogen van de epoxy primer. Na 4 uur kunnen we de tweede laag aan brengen. Het is ondertussen 1600. Moet kunnen. We maken deze keer iets minder primer aan maar dat is een vergissing. De bakboord kant zetten we nu helemaal in de primer i.p.v. alleen de plekjes. Al snel blijkt dat we niet genoeg hebben aangemaakt. Ethan maakt bij en ook dat blijkt al snel niet voldoende. Nog een keer bijmaken. Het is niet anders. We moeten wel iedere keer 15 minuten wachten tot we de aangemaakte primer kunnen opbrengen. De verf dampen hebben duidelijk invloed op ons gedrag. Om 1815 hebben we alles voor de tweede keer in de primer staan.

Top. Made it! We zijn en blijven op schema. Geweldig. Morgen verder. Tijdens een biertje aan boord halen we tevreden een voor een weer een aantal post-it’s van de want. Langzaam slinkt het aantal. Na een douch nemen we een Fish en Chips in het restaurant. Alleen omdat het zo makkelijk is. De eigenaresse is een zeer chagrijnig Française. Zelfs een Fish en Chips weet ze niks van te maken. Bovendien is ze heel gierig met patatjes. Als we om extra vragen moeten we usd 5 betalen voor een (1) extra portie. Overal moet omgevraagd worden. De service is vreselijk. Het restaurant is natuurlijk bijna altijd leeg. De mensen die er komen zijn er meestal voor het eerst.  Het is zo jammer want er ligt een hele jachthaven aan haar voeten. Voor gezellige avonden in de bar of lekker eten. Als we haar vertellen dat we ontevreden over het eten en de service zijn worden we uitgemaakt voor dronkaards. 🤣 Ja! Duh! We hebben twee biertjes op. Hier gaan we heel snel weg en komen nooit meer terug. We gaan snel naar de containerwinkel van Abraham. Daar is het heel gezellig. Een paar camping stoelen en bier voor een dollar. We zouden de hele avond willen blijven maar morgen is het weer vroeg dag. Hopelijk 3 keer epoxy primer, de achter bumper schuren en in de gelcoat zetten, het houtwerk schuren en de was doen. Een vol schema. We gaan ervoor.

Vrijdag 7 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 9

Om 0545 gaat de wekker, 0610 koffie. De yoghurt is op. Morgen maar nieuwe maken.  Dan een tosti zonder ham. Nu eerst naar mijn overals zoeken. Snel gevonden. Had ik gelijk moeten gebruiken. Nu zijn er twee goeie T-shirts verziekt. De overals is een stuk makkelijker en zo worden je kleren ook niet vuil. We gaan eerst de 3de laag epoxy aanmaken. Twintig minuten wachten voor het opgebracht kan worden. Ethan gaat aan de gang met de epoxy primer. Ik begin met schuren van het hout werk. Daarna in de 3de laag vernis. Tussendoor maak ik extra primer aan voor Ethan. Om 0930 staat alles in de eerste laag. Ethan gaat onze werkkleren wassen. Ik loop naar de ijzerwerker om te kijken of de schroef klaar is. Hij is eraan bezig. Gelukkig alleen nog het boutje op lengte maken. Vanmiddag kunnen we de schroef schuren en in de speciale anti aangroei menie en coating zetten. Ik loop langs de jachthaven winkel om wat extra rollers en een nieuwe buiten douchslang te kopen. Terug bij de boot schuur ik de achter bumper nadat ik de tweede epoxy primer heb aangemaakt. Om 1200 zet Ethan de vierde laag primer op en ik schuur de bumper.  Die moet nog een keer in de plamuur voor we kunnen gelcoaten. Als om 1400 alles in de primer staat komt Louis de schroef brengen. Mooi die kunnen we na de lunch schuren. We eten weer een bowl bij Karla. Snel, goede maaltijd en goede prijs-kwaliteitverhouding. Na de lunch maak ik alles klaar om de schroef te schuren en in de primer te kunnen zetten. 

Ethan hangt de was op in de motelboot. Als hij terug is ben ik al druk met schuren en polijsten van de schroef. Om 1500 maken we voor de laatste keer epoxy primer aan om de vijfde laag te zetten. We zijn weer in volle gang. Ondertussen appen Shannon en John me dat ze vanuit San Blas naar Linton komen. Leuk om ze even te zien. Ze hebben vrienden bij zich die meegaan door het kanaal. Als wij eindelijk klaar zijn met schroef en primer is het alweer 1730. Top resultaat.

John en Shannon eten ondertussen bij het jachthaven restaurant waar wij niet meer heen gaan. We lopen wel even bij ze langs. We spreken af bij de pizzeria Don Rodeques. Na de douch lopen Ethan en ik er alvast heen en bestellen twee pizza’s. Niet veel later zijn John en Shannon er ook met hun vrienden. Het is weer een gezellige avond.

Na de pizza nog even bij Abraham langs voor een laatste biertje. Het was weer een lange dag. De voldoening is echter groot. Er is weer zoveel gedaan.

Zaterdag 8 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 10

Na de koffie en het maken van een nieuwe yoghurt laat ik al het gereedschap zakken van de boot naar de grond terwijl ik wacht tot Ethan er ook is. Vandaag gaan we de twee lagen harde anti-fouling op de bakboord kant, de kiel en het roer zetten. Om 0800 beginnen we met de eerste laag. We gebruiken de grote roller. Het droogt snel dus werken we met z’n tweeën tegelijk. Om 0930 staan alle plekken in de verf. Top. Ik ga vervolgens aan de gang met de schroef in de speciale schroef anti-fouling zetten. Het blijkt ook zwart te zijn. Ethan hangt de was op bij de motelboot die we voor de tweede keer hebben moeten wassen. Zo vies was de werkkleding. Om 1200 gaan we vroeg lunchen bij Karla zodat we daarna de tweede laag harde anti fouling kunnen zetten.

Dat is om 1330 klaar. Ik begin vervolgens met schuren van het houtwerk. Op een gegeven moment komt Liza langs die een handgeschreven briefje van de Panamese Valery. De naaister van de canvas/ kussen werkplaats. Net naast onze standplaats op de werf. Ze wil graag met me op date! Oh? Dat komt even “out of the blue!” Wat een verrassing. Ze heeft haar whatsapp nummer gegeven. Ik stuur haar een berichtje dat ik het natuurlijk hartstikke vind om met haar wat te gaan drinken. Het blijkt echter een stuk lastiger dan gedacht. Haar huidige vriend Hector werkt ook in de werkplaats en die is van de jaloerse kant. Ingewikkeld. We stellen voor om later die avond in de poolbar af te spreken met Akko en Liza in Puerto Lindo. Ik ga verder met de tweede laag coating van de schroef. Dat wordt mooi en de Spaanse eigenaar van de watersport zaak geeft aan dat hij goede ervaring heeft met deze Spaanse Velox coating. We gaan het zien. Na de schroef verder met schuren van de achter bumper. Geen moment van rust. We jakkeren nog even door. Als alles geschuurd is halen we de benodigde spullen uit de boot en sluiten af. Voor we teruggaan om te douchen de achterbumper nog even in de gelcoat zetten. Het is een twee componenten product waarbij er een harder toegevoegd moet worden in 1 of 2 ml. Met een injectienaald proberen we het zo nauwkeurig mogelijk te doseren. Ik heb er geen ervaring mee dus het blijft proberen. Als ik het met de kwast op breng gaat het bij de eerste twee halen goed. Al snel echter hard de gelcoat uit en wordt onsmeerbaar. Mislukt. Shit. Morgen alles weer opnieuw schuren en nog een keer proberen. We stoppen ermee voor vandaag. Het was weer een lange dag. Na de douch lopen we naar het dorp Puerto Lindo, op 15 minuten van de werf en jachthaven. Eerst kopen we nog wat boodschappen bij de supermarkt. En wat verfrollers. We eten lekker met Akko en Liza bij Casa X. Ik trakteer. Liza en Akko hebben me op vele momenten geholpen met wat plamuur en Epoxy. Ook omdat ze er zelf mee bezig zijn op de romp van hun boot. Echt een heel fijn. Het zorgde dat ik veel meer projectjes in korte voor elkaar heb kunnen krijgen. De schade reparaties aan het roer en de skeg. De plekken op de achterbumper. Top. Na het eten lopen we terug naar de poolbar en spelen een heel aantal wedstrijdjes pool.

Op een of andere manier staat de stereo in Zuid en Midden-Amerika altijd op vol volume. Veel ruimte voor gesprekken is er dus niet. Ook Valery komt een paar spelletjes meedoen. Praten lukt echter niet. In de eerste plaats door de muziek maar ook omdat haar vriend Hector erbij is. Geen idee hoe die situatie is maar ik zal het later wel horen. Ze komt de 14de langs op de boot als we weer in het water liggen. Het is een gezellige avond in de poolbar. Om 2300 brengen een paar jongens ons met hun auto terug voor usd 5. Te moe om te lopen. Morgen wordt weer een zware dag.

Zondag 9 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 11

Zondag of niet. Het is gewoon weer een lange werkdag. Na een koffie en yoghurt gaan we de laatste lagen zelf slijpende anti-fouling zetten. Het hele onderwaterschip moet nu gedaan worden. Vanuit Nederland heb ik twee blikken van 5 liter meegenomen. Hiermee zou ik het onderwaterschip 2.5 keer moeten kunnen doen is me verteld. We hebben nog geen idee wat de viscositeit is dus laten we ons verrassen als het blik opengaat. In eerste instantie lijkt het vrij dun. Na een 30 minuten rollen blijkt al snel dat ook deze verf snel stroperig wordt. Holi Moli dit wordt een probleem. Zo gaan we nooit twee lagen kunnen zetten. Laat staan 2.5. Het zit niet mee. Het begint ook nog eens een beetje te regenen. De paniek slaat toe. We besluiten snel eerst de kiel en het roer te doen. Die blijven wel droog. Gelukkig is het maar een klein buitje. Als de kiel en het roer klaar zijn kunnen we terug naar de romp. Het volgende probleem zijn de rollers. Die zijn weer eens niet van de beste kwaliteit. Oh oh oh. Uiteindelijk hebben we door om de beurt te rollen om 0930 de bakboord kant met een blik gedaan. Dat worden geen twee lagen dus. Eén is al kantje boord maar dat moet lukken. Het is een monniken werk. We zijn nu al kapot. Ondertussen is Jose er weer om verder te gaan met poetsen. Hij zet de romp boven water nog een derde keer in de was. Ook het dek. Hij heeft er niet veel zin meer in. En ik ook niet. Hij raffelt alles veel te snel af. Echt supergrondig wordt het niet gedaan. Nouja, duur was het ook niet en wij hebben er gewoon geen tijd voor. De plekken waar we niet tevreden over zijn moeten we zelf nog maar een keer doen. Na een half uurtje besluiten we verder te gaan met de andere kant van de romp. We proberen een andere soort roller. Ook die begeeft het al snel en gaan we verder met de vorige soort. Daar hebben we er gelukkig nog meer van. Dan maar een aantal keer een nieuwe. Om 1200 staat het onderwaterschip in de anti-fouling.

Best wel snel eigenlijk maar we zijn helemaal kapot. We hebben het gered maar op ons tandvlees. Meer tijd hadden we gewoon ook niet want de verf droogt onder je roller. Eerst eten we bij het Colombiaanse restaurantje. Lekker en goede prijs. Na het eten toch weer verder. Ik gelijk schuur de achter fender weer glad. Ethan schuur het houtwerk op met P240. Als ik klaar ben met schuren zet ik de schroef voor de laatste keer in de coating. Ziet er top uit. Ik help vervolgens Ethan met het houtwerk. Afnemen met thinner en in de vernis zetten. Dan is het alweer 1630. We ruimen alle gereedschap op en sluiten de boot af. Het grote moment is daar. Gaat het nu wel lukken om de achter fender in de gelcoat te zetten. Ik maak het opnieuw aan maar nu met 1% harder. Het blijft deze keer vloeibaar. Even afwachten wat het resultaat wordt morgen. Vanmiddag hebben we warm gegeten. Vanavond maakt Ethan tosti’s in de recreatieruimte van de motelboot. We hebben het allemaal voor ons alleen. Na een biertje storten we in en gaan vroeg naar bed. Schuren is zwaar maar de hele boot in de anti- fouling zetten is veel zwaarder en stressvoller. Morgen wat leuke jobjes.

Maandag 10 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 12

Vandaag beginnen we met wat technische zaken nadat we ons ochtendritueel afgewerkt hebben. Eerst de boegschroef terugplaatsen.

Schroef op de as, alles schoonmaken en nieuwe olie erin. Het is maar 300 ml. Dan maken we onze eerste fout. We draaien de verkeerde schroef los en de spacer ring zakt naar beneden in de bui. Om hem eruit te krijgen moeten we de boegschroef constructie weer omdraaien en loopt de olie er weer uit. We vangen hem op en kunnen zo zien hoeveel nieuwe olie we weer moeten bijvullen. Met een speciale tool plaatsen we de boegschroef terug in de boeg. 

Ik trek heb de schacht in met een conische houten cone aan de lijn. Dan plaats ik secuur alle boutjes terug met voldoende Corrosion X vloeistof tegen het roesten. De veiligheidsklep band erom heen en de seal terug op zijn plaats. Een korte test lijkt aan te geven dat alles goed is gemonteerd.

Vervolgens plaatsen we de voortstuwingssysteem schroef terug. Met de nieuwe borg. Een beetje de speciale coating bijstippen en de anode erop.

Klaar is Kees. Dan nog de twee anodes op het roer terugplaatsen. Na de lunch bij Karla zetten we eerst de nieuwe transducer in de romp. Als we de oude kabel connector losmaken blijkt al snel dat de nieuwe stekker niet past. Het blijkt dat ik een generatie 1 transducer heb en dat de nieuwe een generatie 2 is. Shit, paniek. Ik probeer de leverancier in Denemarken te bellen maar het is al 1900 daar.

Ethan vindt op het internet bij SVB in Duitsland een adapter kabel. Euro 90! Geen kattenpis. Ethan gaat beginnen met schoonmaken en poetsen van het beslag op de boeg bij het anker. Ik schuur het houtwerk en zet alles voor de 6de keer in de vernis. Morgen nog een keer. Als de kraan baas Kevin langskomt overleggen we over de mogelijkheden om de boot een dag in de kraan te laten hangen zodat we de laatste stukjes onder de kiel kunnen schuren en in de verf kunnen zetten. Daarnaast moeten natuurlijk ook de delen onder de zij-supports nog een laagje anti-fouling krijgen. Als alles meezit kan Kevin ons morgen rond de middag oppakken. Dat is mooi. Dan gaan we woensdag middag 12 Februari al het water in. Het geeft ons 24 uur de tijd om de laatste stukken te doen. Eerst schuren op de plekken onder de kiel waar de boot nu op staat. Dan gelijk een primerlaag. Twee uur wachten om te drogen. Dan een harde antifouling. De volgende dag doen we dan een tweede laag harde anti fouling. Die droogt sneller. Ik schat dat we dan ergens om 2200 klaar zijn. Wordt dus weer een lange dag. Als ik klaar ben met het hout probeer ik de achterbumper te schuren. Het blijkt echter dat de gelcoat nog niet uitgehard is. Ik stop ermee en help tot 1800 Ethan met polijsten en in de was zetten van een stuk rvs-stootrand. Dan geven we er de brui aan. Een biertje bij het tankstation en een douch. We willen tosti’s maken op de motelboot maar het gas is niet aangesloten. We besluiten terug te gaan naar de boot. Daar maken we de beste tosti’s. Nu ziet Ethan ook het verschil met tosti’s uit de pan🤣 Ik werk de klad blog bij en we plannen de laatste twee dagen van de haulout. Een Grand Marnier en we sluiten af voor de dag. Morgen weer een volle drukke dag. Maar we zien het licht aan het einde van de tunnel. We snakken naar een paar dagen rust voor de mannen komen.

Dinsdag 11 Februari, 2025, Linton Bay haul-out dag 13

Na de gebruikelijke koffie en een sigaretje gaan we gelijk aan de gang. We gaan de rvs-stootrand polijsten en poetsen. Daarvoor hebben we een grote steiger nodig. Zonder moeten we over de rand liggen. Nu vanaf de steiger gaat een stuk makkelijker. Zeker met z’n tweeën. We hebben alleen de ochtend want vanmiddag komt de kraan. Als we om 1000 de bakboord kant klaar hebben maakt Ethan een gebakken eitje met ui en tomaat. Lekker ontbijtje. Daarna snel verder met de stuurboord kant. Om 1300 is alles gepoetst. Een super prestatie. 

We gaan gelijk even eten bij Karla. Om 1400 komt Kevin met de Travellift. Het gaat gebeuren! We gaan in de hijsbanden. Wat een prestatie. In 12 dagen hebben Ethan en ik een gigantische hoeveelheid werk verzet. We zijn aan het einde van ons latijn en mijn portemonnee is ook leeg. Alles bij elkaar duizenden euro’s. Maar de boot ziet er weer top uit. Hopen dat alle werk een langdurig resultaat heeft. De boot wordt opgetild en we verzetten de blokken.

Nu kunnen we de laatste twee plekken onder de kiel schuren, in de primer en in de harde anti fouling zetten. Na een half uurtje schuren zetten we de eerste epoxy primer. Tegeijk zet ik de laatste plekken zelfslijpende antfouling op de romp en de scherpe plekken

Na 3 uur drogen de tweede. Ethan heeft ondertussen een was gedraaid op de motelboot. Die hangen we nog even op. Via Akko koop ik een stel stabilisatoren. Die kunnen we in de Marquesas goed gebruiken tegen het slingeren op de ankerplaats. Tijd voor een biertje, douche en eten. We lopen naar de pizzeria van Rodrigues maar die blijkt dicht. Gelukkig is het Colombiaanse restaurantje nog wel open. Daar hebben we een heerlijke maaltijd. Na het eten om 2130 kunnen we de eerste laag harde antifouling zetten. Dan morgen om 0700 nog een laatste. In de middag gaan we dan het water in. Eindelijk weer terug op ons bootje in het water. Zo fijn.

Woensdag 12 Februari, 2025, Linton Bay haul-out day 14 Splash Day!

Om 0630 bij eerste daglicht zet ik de laatste laag harde antifouling. Die moet nog 6 uur drogen voor we het water in kunnen. Nadat we het meeste gereedschap hebben opgeruimd laat ik de drone vliegen. Even een beeld vanuit een andere hoek. Leuk. Ik ruim de boot binnen verder op en geeft alles een sopje. Ethan knipt ondertussen een groot oud dekbed overtrek in stukken om weer poets lappen te hebben. Die gaan heel hard de laatste twee weken. En nergens hier te krijgen in balen. Dan doet hij er nog een was in op de motelboot. Heel fijn dat we van de eigenaar John zijn wasmachine mogen gebruiken. We hebben geboft met de motelboot. Dichtbij en voor USD 25 per nacht per persoon hadden we een goed bed, airco en een fijne douch. Heel makkelijk en zo hielden we de boot zelf schoon van alle schuurstof. Ondanks dat we uitgebreid douchen zit al dat stof nog in je poriën. Als alles schoon is proberen we nog even de achterfender te polijsten met P220 en P600. Dat gaat redelijk maar al snel blijkt er toch nog een laag gelcoat overheen gelegd moet worden. Dat moet dan later maar in het water. Het is alweer 1245 dus eten we snel even wat bij Karla want om 1400 gaan we het water in. Weer een heerlijke pokobowl met kip. We hebben een wereldprestatie neergezet. Zoveel werk verzet in 12 dagen. Om twee uur is Kevin er en tilt de boot van de blokken. Ik laat de drone op. Prachtige beelden.

Om 1440 liggen we in het water. Ik controleer alle overboordafsluiters en de nieuwe transducer. Gelukkig zie ik geen lekkages. Als de kraan uit de weg is verhalen we gelijken naar de tanksteiger. 200 liter diesel voor Abayomi en 33 liter benzine voor de dinghy. We verhalen naar de B steiger en liggen om 1530 geheel gemeerd. Ethan gaat nog een was doen. Ik schrob de kuiptent en de kuip. Alle schuurstof eraf en nu kunnen we eindelijk de kuipkussens weer buiten neerleggen. De boot ziet er fantastische uit.

Tijd voor een biertje. We proosten op de volbrenging van een zeer succesvolle haul-out. Er is nog veel te doen voor de mannen komen maar de grootste stap is gezet. De enige schaduwzijde is dat ik ontdekt heb dat de boot zeker nog niet osmose vrij is. Daar moet ik een ernstig gesprek over gaan voeren met de werf in Nederland. Om 1830 wandelen we naar Casa X. Daar nemen we een heerlijke maaltijd. Na afloop loop ik naar Valery. Ze had gevraagd of ik langs wilde komen om te bespreken of ze als crew meekan. Ik hoor haar levensverhaal aan. Een sterke dame. En ook met zeilervaring. Leuk. We spreken af dat ze een paar dagen meevaart tot in Panama City. Daar kijken we of het klikt en of ze misschien wel meegaat naar de Marquesas. Een hele grote stap. Het wordt zo ook gezellig druk op de boot 🤣😳🙃 Met de hockeymannen in aantocht en Ethan erbij zullen we straks een week met z’n 7en zijn. Als we door het kanaal gaan komt daar de Panamese kanaal adviseur(loods) ook nog bij. Vol bootje. Gezellig. Om 2230 stap ik moe maar voldaan in bed. Morgen weer een volle dag maar eerst uitslapen.

Donderdag 13 Februari, 2025, Linton Bay Marina.

Wat is het toch fijn om weer op de boot te kunnen slapen en eten. Alles bij de hand. Relaxed. We doen deze ochtend rustig aan. Wat spulletjes opruimen. We nemen rond 1100 een lekkere brunch, gebakken ei met spek, tomaat en ui. Het is ongelofelijk maar sinds halverwege de nacht is het bijna constant aan het regenen! Ook de hele ochtend regent het. Wat een mazzel hebben wij gehad de afgelopen 14 dagen met het weer. Het heeft iedere dag wel even 5 minuten of ‘s nachts geregend maar dan scheen de zon weer en was alles zo droog. Vandaag regent het onafgebroken sinds 0430. Van die vervelende zware miezer regen. Zelfs van Akko krijg ik een appje erover. Die staan al maanden op de kant en kunnen eigenlijk pas sinds 3 weken goed doorwerken omdat het minder regende. Vandaag zouden ze beginnen met het onderwaterschip in 6 lagen epoxy te gaan zetten. Dat hebben ze gecanceld want het zal de komende 3 dagen veel regenen wordt voorspeld. Wat heb ik een mazzel gehad. Al die tijd dat wij aan het (onderwater)schip hebben gewerkt is het droog geweest. Eén keer moesten we 10 minuten stoppen met anti-fouling en vreesden we het ergste. We verplaatsten even naar de kiel i.p.v. de romp. Uiteindelijk duurde dat buitje maar 10 minuten en was het zo weer droog in de zon. We hebben echt mazzel gehad en geen vertraging door het weer. De boot ligt wel weer behoorlijk te bewegen en te rukken aan de meerlijnen op de deining die de jachthaven binnen loopt. Erg onrustig. In deze jachthaven blijven we alleen nog om op de hockeymannen te wachten. Daarna snel verder. Linton Bay is een prima plek voor onderhoud maar de ankerplaats en de jachthaven zijn op veel momenten erg oncomfortabel door de constante deining. In de loop van de ochtend hangen we de dinghy over de zij zodat we de rest van het dek nog een sopje kunnen geven. We lopen nog even langs onze standplaats op de wal om het laatste afval op te ruimen en het verse geverniste houtwerk op te halen. Het is prachtig geworden. Op de terugweg naar de boot betaald ik de haul-out en de dagen op de wal staan. Ethan gaat aan de gang met soppen van het laatste deel van het voordek. Ik zet de plankjes op de zwemtrap terug, poets de preekstoel zodat ik het dolfijnenzitje terug kan plaatsen.

Als kers op de taart kan de Nederlandse vlag weer wapperen aan een mooie vers gelakte vlaggenstok. Als laatste vandaag sluiten we de nieuwe dek douch slang aan. Het doet me herinneren aan de moeite die ik moest doen om in Mindelo op de Kaapverdische eilanden een slang te vinden met de juiste maat koppel stukken. Die slang gaat eraf. Die was erg dik en begon nu plakkerig te worden en rubber af te geven op dek. De nieuwe slang is een stuk dunner en ook weer wat langer. Als we het gereedschap aan het opruimen zijn komen Akko en Liza langs voor een biertje. Heel leuk om hen te ontvangen op een schone boot. Na de Happy Hour maken we onze eerste avondmaaltijd aan boord. Mexicaanse Tortilla’s. Heerlijk. De tijd gaat snel. Om 2130 lopen we nog even bij de Drankwinkelcontainer van Abraham langs om de grote bestelling te doen voor de komst van de hockeymannen. En een deel van onze eigen bevoorrading voor de oversteek en verblijf in de Zuid-Pacific. Bier, wijn, gin, rum, cola, sap, ice tea, tonic. Het hele rattenplan. Abraham biedt het zo goed als tax free aan en brengt het bijna bij de boot. Dat scheelt veel tijd en gesjouw. Morgen weer een dag.

Vrijdag 14 Februari, 2025, Linton Bay Marina.

Deze morgen wat regulier onderhoud doen. Eerst de boiler schoonmaken, ontkalken en de anode controleren. 

Die is half. Toch maar vervangen. De oude bewaar ik voor noodgevallen. Dan de bilge schoonmaken. Altijd een vuil werkje. Ethan helpt mee tot de groente truck komt. Hij haalt wat groente en fruit. Het is altijd druk bij de truck dus gaat hij er op tijd heen. Ik maak de bilge af en poets daarna de kuiptent ramen op met een speciaal kunststof spray Vuplex. Als Ethan terug is wassen we de groentes en stoppen een eerder gekocht uienstokbrood in de oven. Met Paturain heerlijk. Na de late lunch vervangen we de traplampjes in de achtersteven trap. 

 Daarvoor moet heel de achter opslag leeg. Een heel werk. Als het klaar is ziet het er weer prachtig uit. Voor het donker laten we de dinghy te water en hangen de buitenboordmotor erachter. Nu kunnen we naar Casa X over het water. Een stuk sneller met makkelijker. We eten samen met Akko, Karin en Eric. Die hadden we eerder in Panamarina ontmoet.

Na het eten spelen Akko, Ethan en ik nu een paar potjes pool in het dorp. Nog 2 dagen en dan komen de hockeymannen. Ik kijk ernaar uit.

Zaterdag 15 Februari, 2025, Linton Bay Marina.

Nadat we rustig wakker zijn geworden met een koffie gaan we alle voorraad luiken een voor een opentrekken, schoonmaken en met bleek bewerken.

 Op zoek naar bugs. In een van de kruiden containers vind ik nog weer een briefje van de Italiaanse Irene die ze voor haar vertrek in Frans Guyana verstopy had in December 2023. Geweldig. Het geeft veel goede herinneringen. ( Zie blog.. ) Alle zakken controleren en gelijk de voorraad opschrijven voor later. In Panama gaan we de voorraad aanvullen voor een half jaar. Alles gaan we volstouwen met eten. In Frans-Polynesië is alles minimaal 3x zo duur. Een fles olijfolie kost daar USD 15. Een biertje USD 3.5. In het tweede luik vinden we 4 pakken bloem met een paar meeltorretjes. Gelukkig zitten ze in zak, zoals alles, waardoor we niet de hele voorraad hoeven weg te gooien. Na de voorraad met eten komen de luiken met drank. We halen alles eruit want vanmiddag komt de nieuwe bestelde voorraad. Na deze morgen eerst een paar tosti’s. In de middag doen we de voorraad luiken in de kombuis. De hoeveelheid beestjes was bijna nihil. Gelukkig. Een paar in de bloem en een paar in wat potjes met kruiden. Die zijn van boord verbannen. Na een biertje lopen we naar Abraham. Hij heeft het meeste van de bestelling al klaar staan. Twee grote kruiwagens vol met bier, wijn, cola, gin, Cointreau, sap en ice tea.

Een ander deel van het bier en de wijn komt maandag. Terug aan boord stouwen we alles weg. Weer een klus afgevinkt. We maken chili con carne met aardappelen en een wijntje. We sluiten af met een Grand Marnier met pure chocolade. Weer een dag voorbij. De tijd gaat zo hard. Morgen het online brengen van mijn blog voorbereiden.

Zondag 15 Februari 2025, Linton Bay Marina. De laatste klusjes.

Vandaag na het ontbijt eerst de blog en foto’s editen en klaar maken om te publiceren. Daar ben ik de hele dag mee bezig. Twee weken uitzoeken van foto’s. Een monniken werk. Ethan begint in de middag met poetsen van de roestvrijstalen railing en gangway. Vandaag gaan de hockeymannen vliegen vanuit Nederland. Nog een dag en we zijn met z’n zessen aan boord. Misschien zelfs met z’n zevenen als Valery ook meegaat. Dat is nog niet zeker. Het waren drie hectische weken. Aan een stuk door gewerkt. Trots op het resultaat en dankbaar voor de onafzienbare steun en hulp van Ethan.

En ook voor de hulp van Akko en Liza. Een periode voor de geschiedenisboeken. Nu op naar nieuwe avonturen. Een week met de hockeymannen aan de Atlantische kust van Panama. We staan gepland om op 23 Februari door het Panamakanaal te gaan. Er zijn verschillende webcam camera’s waarop je ons live door het kanaal kan zien gaan.

https://multimedia.panama-canal.com/

https://multimedia.panama-canal.com/Webcams/gatun.html

https://multimedia.panama-canal.com/Webcams/miraflores.html

We zullen een uitgebreide blog maken over de kanaal passage in de volgende blogs. Tot snel

Later xoxo

Ik begrijp van verschillende kanten dat er geen automatisch attentie bericht meer via de e-mail komt als er een nieuwe blog uit is gekomen. Ik weet nog niet goed waardoor dat komt. Iedereen die zich op mijn website aangemeld heeft in het verleden voor nieuwe blog berichten gaarne nog een keer opnieuw inschrijven via de contact pagina van de website.