ISAEUS ! San Blas : East & West Coco Banderas, Nalunega , Nargana en Cayes Holandes (Blog 77)
- Eric
- 23 dec 2024
- 16 minuten om te lezen
Maandag 16 December, 2024 Isaeus to the rescue from Holland!
Ik ben vroeg wakker want ik heb met Barry van Isaeus afgesproken om te kijken of we erachter kunnen komen wat er mis is met de computer. Via whatsapp video maken we contact. Al snel lijkt het erop dat de computer geen echt hardware probleem heeft. Dat is een grote opluchting en geeft veel meer mogelijkheden om te kijken wat er aan de hand is. Als snel hebben we een VPN-verbinding en kunnen de mannen van afstand in mijn computer kijken.
Ongelofelijk wat een techniek. Met de starlink verbinding gaat het supersnel. Het lijkt erop dat de processor het gewoon te druk heeft door alle programma’s en drivers die opstarten bij aanzetten van de computer. De mannen gooien in overleg alle rommel eraf die zich in 5 jaar heeft opgebouwd. Hierdoor lijkt het voorlopig opgelost te zijn. Ik krijg nog een appje om de temperatuur in de gaten te houden. Die moet ruim onder de 80 graden blijven. Ook adviseren ze om de laptop op blokjes te zetten zodat er meer ventilatie onder de laptop door kan. Ik ben voorzichtig maar het ziet er positief uit. Geweldig zoals de mannen van Isaeus me op zo’n grote afstand vanuit Nederland kunnen helpen. Binnen een uur lijkt alles opgelost. Wauw! Ik ben zo blij en opgelucht. Nogmaals heel erg bedankt mannen. En mensen! Als jullie een computerexpert nodig hebben! Isaeus is it!! Suzanne is ondertussen ook wakker. We nemen nog een kop koffie. Als we in de kuip zitten komt er een kano met twee Kuna dames die Mollas verkopen. Mooie borduurde kleden. Sommige molas doen ze 3 maanden over. Ook kralen armbanden en enkelbanden in alle soorten, kleuren en maten. Suzanne koopt twee Molas en ik een armbandje.
Ook willen ze graag het vuil meenemen. Dat is top. Het is alweer 0930. Eerst eens ontbijten. Na het ontbijt maken we de boot klaar om een stukje verder te gaan. Kurt en Elke liggen met sv Intotheblue aan de west kant van Coco Banderas. Een twee mijl verder op. We wachten tot 1130 op de SRV-man met onze bestelling brood, komkommer, peentjes en nog wat kleine groentes en fruit. Maar die komt maar niet. Dan moet hij maar iets verder varen. We gaan anker op en zeilen 40 minuten verder. Als we net ten anker liggen komen Elke, Kurt en hun bemanning Stefan en zijn vrouw al in de dinghy aanvaren. Of we mee gaan snorkelen rond het zand eilandje aan stuurboord van ons. Tuurlijk. We trekken de dinghy op het zandeilandje. De laatste drie palmbomen op dit zandhoopje hebben het ook begeven. We zien weer van alles, ballon vissen, barracuda’s, een kleine schildpad en zelf een uit elkaar gevallen wrak. Het koraal ziet er redelijk uit al zien we ook wel wat dood koraal. Als we uit gesnorkeld zijn varen we naar het grotere eiland met een gigantisch aantal kokosnootbomen. De Kuna man komt naar ons toe en nodigt ons uit om samen een kokosnoot te drinken. Ik geeft hem een flesje rum. Die hebben we speciaal in Cartagena gekocht om cadeau te geven. Er komt een groep toeristen van de vast wal die zij moeten entertainen. Hij verzoekt vriendelijk of we willen vertrekken als ze komen. We praten wat koetjes en kalfjes en de dames kijken even op het eiland rond. We krijgen allemaal een geopende kokosnoot om te drinken. De Kuna man pelt met zijn hakmes een aantal van de kokosnoten om de kokos te kunnen eten.
Ik vraag toestemming of we een dezer dagen een duik mogen maken op een van de riffen van het eiland. Geen probleem. Top. We hebben dus officieel toestemming om te gaan duiken denken we. Als de groep toeristen komt varen we terug naar de boot. Even het onderwaterschip een beetje schoonkrabben. Dan neem ik een soepje en wat crackers. Suzanne heeft geen honger. Ik besluit om zelf maar weer eens te proberen een brood te maken met de brood machine. Dat is heel lang geleden. We gaan ervoor. Om 1700 komen Elke, Kurt, Stefan en Anita aan boord voor een sundowner. We hebben een gezellige zonsondergang. Na zoveel hapjes hebben we geen zin meer om eten te koken. Het brood is redelijk gelukt. Nog niet optimaal gerezen maar niet slecht voor een eerste poging. Helaas scheurt het brood open als ik hem uit de bakvorm haal. Het nieuwe schoepje blijft hangen. Ach een nieuwe poging morgen.
Dinsdag 17 December, 2024, Check in bij Isla Porvenier
We halen om 0940 het anker op en varen op het zeil de baai uit. Een tochtje van 4 uurtjes naar Porvenir voor de check in. Halve wind met 11 knopen wind. Ondanks de zware dinghy die we slepen lopen we tussen de 5 en 6 knopen. Not bad. Rond 1400 komen we aan bij Isla Porvenir, het vliegveld eilandje waar de immigratie en het Congresso Generale San Blas zit. Daar gaan we inklaren. Als we ten anker liggen varen we met de dinghy naar de steiger.
Er zijn drie witte huisjes. We kunnen hier de navigatie permit voor San Blas en onze immigratie stempel halen. De douane inklaring (Zarpe) zal later in Panama geregeld moeten worden. Alles is binnen een half uur geregeld. De navigatie permit voor een heel jaar kost US 115 (75 voor de boot en 20 per persoon). Later zal er nog de navigatie permit voor Panama bijkomen. We worden gelijk geholpen door Nestor. Een Kuna die een beetje Engels spreekt. We hadden van Kurt en Elke al over hem gehoord dus dat zit wel goed. Hij is hier op het eiland om de toeristen te helpen en natuurlijk om iets te verdienen. We besluiten na het inklaren om hem en zijn vrouw en dochter mee te nemen aan boord. Samen zeilen we naar zijn eiland Nalunega, 2 mijl verder op. Hun kano hangen we achter de boot. Ze vinden het prachtig.
en de dames maken gelijk gebruik van de Starlink. Nestor wijst ons de weg door de riffen. Als we tussen Nalunega, Smithsonian en Wichubhuala ten anker liggen spreken we af dat we om 16 uur met de dinghy naar zijn huis komen. Zijn vrouw zal voor ons koken. Wat een geweldige omgeving. We zijn vanmorgen verschillende eilanden met vele cruise zeilboten tegengekomen maar dit is veel leuker. We liggen als enige vlak bij het eiland. Nog geen 50 m van zijn huis. Om 1600 varen we met de dinghy naar zijn huisje. Er liggen drie kano’s waar we naast kunnen liggen. We maken eerst kennis met zijn vrouw Naomi. Een hutje met een dak van palmbladeren en muren van bamboe. Binnen hangen enkele hangmatten. Maar er liggen in verschillende compartimenten ook twee tweepersoonsmatrassen. Overal hangen er kleren te drogen. Een kast hebben ze niet dus ook alle droge kleren hangen aan lijnen. Nestor heeft 7 kinderen. Heel gewoon in dit dorp waar totaal 550 mensen wonen. Wauw, het eiland is slechts 240 x 110 m groot.
Er staan overal hutjes maar ook een paar stenen gebouwen. Nestor leidt ons trots rond. Er staan ook best wel veel bananen en broodvruchten bomen. We kopen een machete voor USD9 in een klein winkeltje. Terug bij zijn huis laat ik de drone op om ze het eiland van boven te laten zien. Binnen een minuut heb ik 15 kinderen en mannen om me heen. Zo leuk om ze te zien genieten. Dan is het tijd om te eten. We krijgen een gebakken vis met rijst, plantanen en bonen. Smaakt prima. Ook een van de drie lokale stamhoofden komt langs om kennis te maken. Wat een mooie ervaring weer. Net voor het donker varen we om 1800 terug naar de boot. Het was weer een dag vol met indrukken. Prachtig. Hier zijn we voor op reis gegaan.
Woensdag 18 December, 2024, Nalunega naar Nargana. Suzanne baking day!
Deze morgen na een yoghurt en koffie komt Nestor met zijn dochter Clara aan boord om de foto’s van de drone te downloaden. Ze zijn er blij mee. Nestor gaat daarna mee naar het andere eiland om ons even rond te leiden en te laten zien waar we brood en verdere boodschappen kunnen kopen. Ze hebben best veel. Peentjes, komkommers, selderij, cola, wat groentes, tomaten en bier. Niet slecht voor zo’n klein eiland. Wat opvalt is dat ze overal mooie recycle Kerstbomen hebben staan. Dat is nog eens een duurzame boom!
Misschien hadden we geluk dat de bevoorradingsboot net was aangekomen. In de bar waar we het bier kopen nodigen we de lokalen uit voor een Kerst biertje. Als we alles aan boord hebben nemen we afscheid van Clara en Nestor. Een vriendelijke, gastvrije en behulpzame man. Het was prachtig om ze allemaal te ontmoeten.
We hebben een heel aantal rijpe bananen over. Voor we weggaan zet Suzanne daarom bananenbrood in de oven. Jammie! We lichten het anker en varen op het zeil weg. De wind is een lekkere 12 tot 16 knopen. Onderweg maakt Suzanne broodjes tonijn met de verse broodjes die we bij de bakker gekocht hebben. Het is wel de bak dag van Suzanne.

En dat terwijl zij een hekel heeft aan koken. Haar vrienden en familie zullen verbaast staan. Het is een mooie tocht van 4 uurtjes naar Nargana. Hier zullen we morgen een dinghy tocht over de rivier Rio Diablo maken door het vasteland van Panama. Alsof het nog niet genoeg is maakt Suzanne ook nog het avond eten. Een pesto pasta met kip. Ik voel me een bofkont. Al moet ik wel leren omgaan met het feit dat Suzanne de hele tijd tegen zichzelf praat als ze de recepten aan het bereiden is 😊 En haar Amerikaanse engels vind ik soms moeilijk om te verstaan. Sons geen idee dus of ze tegen mijn praat of tegen zichzelf😊 Als of ze er ineens niet genoeg van kan krijgen wil ze per se vanavond ook nog bananen muffins maken. Oh oh. Ze gaat ervoor.
Donderdag 19 December, 2024 Rio Diablo Nargana
Vandaag beginnen we uiteraard met bananenbrood en bananen. We moeten ons nu een ons eten om de snel rijpende bananen te verwerken. Dan nog een yoghurt met cruesli en bananen😊
We gaan vanmorgen vroeg met de dinghy op pad. Eerst even de brandstoftank van de dinghy bijvullen. Ze bieden hier zelfs mengsmering aan. (1:50). Dan varen we om 0930 naar de Rio Diablo. Aan de monding van de Rio Diablo moeten we tussen alle drijvende bomenstammen en takken. Ze liggen half onder water. Althans dat doet Suzanne.
Daarna kunnen we tegen de stroom in met de motor verder varen. De rivier begint breed maar wordt langzaam steeds iets smaller. Ook hier moeten we goed opletten voor net onder het wateroppervlak drijvende en gestrande boomstronken. Overal om ons heen kokosnoot, bamboe en andere tropische bomen. Af en toe een kleine bananenplantage. Ook komen er veel kano’s de rivier op en af. Sommige roeiend, sommige met een Yamaha twee-takt. Allemaal hebben ze hun bootje vol met waterflessen. Later komen we op de terugweg Jezus tegen. Hij vertelt dat het dorp op het eiland Nargana geen stromend water heeft. Ze hopen dat het er over ongeveer een jaar komt. Tot die tijd halen ze voor het koken water uit deze snelstromende rivier. Het ziet er helder uit. Als het gekookt wordt zal het zeker prima zijn. Hoe verder we de rivier op komen hoe vaker komen we stroom versnellingen tegen. De omgeving is prachtig.
Soms moeten we uitstappen en de boot met motor omhoog over de ondiepere stukken trekken. Daar stroomt het water nog harder. Onderweg zien we veel vogels. Helaas geen krokodillen. Die zijn er zeker wel vertelt Jezus. Alleen moet je hier dan heel vroeg om 0500 in de ochtend of later in de middag rond 1700 zijn. Als we op een gegeven moment niet meer verder kunnen leggen we de dinghy aan de kant op een zandbank. We nemen een heerlijke duik in het frisse zoete water. Dat is even wat anders dan de zee die we elke dag om ons heen hebben. Die is zout en rond de 28⁰C. Zo lekker om nu eens in zoet en koel water te zwemmen. We proberen de drone op te laten maar dat lukt helaas niet. Het gebied valt onder autorisatie en opstijgen is geblokkeerd. Het lukt me meestal wel om het te deblokkeren maar dat moet via internet. Hier in de jungle geen ontvangst signaal. Na het zwemmen drijven en roeien we een groot stuk op de stroom terug richting de monding. Dat gaat zo lekker. Zonder motor horen we heel veel vogels. Suzanne heeft de Merlin app en daarmee kunnen we er een heel aantal identificeren
We zakken toch zeker 2 uur de rivier af op de stroom. Onderweg komen we Jezus tegen die al zijn plastic 5 liter flessen in het midden van de rivier aan het vullen is. Een hele kano vol. Ik stap uit en we maken een praatje. Hij spreekt een beetje Engels want hij heeft vroeger in de keuken gewerkt van de Amerikaanse legerbasis bij het Panamakanaal. We praten zeker een half uur met z’n drieën en leren weer heel veel over de Kuna indianen. Als we verder de rivier afzakken wordt deze weer breder en zetten we de motor weer bij. Af en toe scheren we over de rivier. Wel steeds oppassend voor de boomstronken. Ook aan de mondig weten we nu ongeveer waar we wel en niet kunnen varen. Terug aan boord kleden we ons om en gaan we het Kuna eiland Nargana op. Dit is een hele andere gemeenschap. De meeste hebben de Kuna gebruiken en cultuur achter zich gelaten. Het eiland of eigenlijk twee, verbonden door een brug heeft een hele andere sfeer.
We lopen wat rond, kopen een paar paprika’s een krop sla en 12 eieren. Dan eten we in een lokaal restaurantje een lunch van heerlijke gebraden kip met rijst en linzen. Op de terugweg komen we langs nog een paar winkeltjes. Ze verkopen zelfs kerstmutsen😊 Met sneeuw poppen erop.

Grappige is dat onder de mutsen de ventilator staat te draaien vanwege de warmte. We vragen retorisch of de dames wel eens sneeuw gezien hebben? Nee, nog nooit.! Wel kan het hier s ‘avonds koud zijn. Wel 18 graden! Dan zetten ze de baby’tjes een warme muts op. Ik stel de vrouwen voor om een paar A4tjes te verknippen en dan voor de ventilator te houden. Dan hebben ze in ieder geval het idee van sneeuw. Ze moeten er hartelijk om lachen. We besluiten dat we liever een uurtje verder varen dan hier nog een nacht voor anker te blijven. Hier is het een stuk minder helder en schoon. Terug aan boord maken we om 1525 de boot klaar en gaan anker op. Onderweg langs het eiland zien we sv LULU liggen. Die kennen we uit Curacao. Daar hebben we een aantal keer mee gedoken. We spreken af dat we elkaar later in Cayes Hollandes met de Kerst weer zien. Wij varen nu door naar Ogodobudup. Een eilandje bij Green eiland. Als we proberen te ankeren wil het anker maar niet houden. Wel vier keer proberen we het. Dit is geen goede houdgrond. Te veel koraal en of zeegras. We proberen het iets verderop langs het eiland. Daar houdt het anker wel in een keer. Dit is veel beter en zekerder. Eerst het anker zelf even laten houden, dan 1000 rpm achteruit, dan 1500 en nog even 2000. Als ik later bij het anker ga kijken heeft deze zich helemaal ingegraven. Top. Tijd voor een biertje.
Vrijdag 20 December, 2024 Isla Ogosibudup
Vandaag is het wasdag. Even alle beddengoed, de hoezen van de kuipkussen, handdoeken en wat kleren wassen. Alles bij elkaar toch vier wassen met onze kleine wasmachine van 3.5 kg. Maar het weer zit mee. De zon schijnt goed. Als de derde was erin gaat is de eerste al droog. Ik maak ondertussen met een sopje de kuip schoon. Suzanne geeft de kombuis een goede buurt. Na de kuip doe ik de binnenkant en de tubes van de dinghy. Even de strepen eraf halen. Mijn mooie nieuwe dinghy! Even proberen voorlopig netjes te houden. Ook de romp van Abayomi bovenwater heeft een polijst en poets buurt nodig. Dat moet wachten tot begin Februari wanneer ik de boot in Shelter Bay uit het water haal om een nieuwe laag anti-fouling aan te brengen. Voor nu wel de ergste paar zwarte strepen wegpoetsen. We nemen een lunch en gaan daarna snorkelen op het rif bij het eiland. Voor we wegvaren zet ik de generator en de watermaker bij. Even de watertank optoppen na de vier wassen.
We snorkelen op een prachtig gezond rif aan de rand van het eiland. Ik probeer nog een kreeftje te vangen maar deze kleintjes zijn zo snel. Ik krijg het niet voor elkaar. Wel weer een grote krab te pakken. Als we hem later in de dinghy zien liggen is hij echter kleiner dan verwacht. Te veel werk voor 8 krabben pootjes. We laten hem nog een beetje groeien. Aan boord halen we de was binnen en laten de watermaker nog een uurtje draaien tot de tank vol is. Ik maak ondertussen een nieuw brood. De gist is een beetje te oud misschien. De broden willen niet echt goed rijzen. Ik kan me nog herinneren dat op de Atlantische het brood bijna de deksel optilde zo goed rees het. Nu blijft het erg laag. We blijven proberen. Vanavond maak ik gebakken aardappelen met een verse salade. Dat blijkt Suzanne’s lievelingskostje te zijn. Ik vind het ook heerlijk. De rest van de avond doen we rustig aan. Beetje internetten en een film kijken. Morgen gaan we een paar eilanden verder naar de populaire Cayes Holandes.
Zaterdag 21 December, 2024 Ogosibudup naar BBQ-eiland Cayes Holandes
Na een koffie en een yoghurt met cruesli en banaantjes maken we de boot klaar om verder te varen. Het is 8.5 mijl naar Cayes Holandes. Er wordt gezegd een van de meest populaire eilandengroepen in San Blas. Er zullen zeker veel meer cruisers liggen. Maar voor de Kerst wel zo gezellig. De weersvoorspellingen zeggen dat er weinig wind is. Als we anker op gaan om 0930 valt dat echter best mee. We varen halve en aan de wind 5 to 6 knopen met 9 tot 12 knopen wind. Perfect. Om 1100 zijn we er alweer. Ook sv Lulu komt eraan. Via de VHF hebben we contact. Leuk. We laten het anker vallen achter BBQ eiland, in wat ze de swimming pool noemen. Er zijn hier in 2019 nog krokodillen gezien. Het anker houdt gelijk perfect in zand. Diepte 1.9 m onder de kiel. Twintig meter ketting is dan wel genoeg. We snorkelen even op het anker en zien dat deze helemaal in het zand is verdwenen. Perfect! Een tosti en even de blog bijwerken in Word. Helaas valt de computer weer opnieuw uit. Shit. Weer een blauw scherm. De hele week heeft hij het goed gedaan nadat de mannen van Isaeus ernaar hadden gekeken en hadden opgeschoond. Heel vervelend dat het weer terug is. Even aankijken. In de middag gaan we snorkelen op het buitenrif. Er schijnt hier ook een grot te zijn. Die moeten we eens proberen te zoeken. In twee dinghy’s varen we samen met Magnus & Jodi van sv LULU en Mark & Cecilea naar het buiten rif. Het is een prachtig rif met overhangende rotsformaties. En heel goed zicht. Voor het eerst in San Blas. Het beste tot nu toe. We snorkelen zeker twee uur.
We zien veel vis en zelfs twee gigantische roggen. Ook een paar krabben en een kreeft. Die zijn net even te slim om ze te pakken te krijgen. Een bijzonder mooie snorkel tocht. Nog maar een fractie van wat er hier allenmaal te zien is. Het is een regenachtige dag. Maakt niet veel uit als je aan het snorkelen bent. Om 1700 hebben we sundowner aan boord bij Mark & Cecilea. Een Engels/Noors stel wat al drie keer de Atlantic overgestoken is. Een leuk stel met veel verhalen. Ook de Zweden Magnus & Jodi van sv LuLu zijn er. Het is een gezellige zonsondergang. Deze avond hoeven we na alle popcorn, cakejes en nootjes geen avondeten meer. Een tosti voldoet.
Zondag 22 December, 2024 Cayes Holandes. Klusjesdag
De Kerst nadert en we blijven even een paar dagen hier. Er is genoeg te doen en te snorkelen. Wel is het sinds een paar dagen zwaar bewolkt en regenachtig. De zonnepanelen krijgen zo te weinig zon. Vanmiddag maar weer stroom draaien met de generator. Deze ochtend staan er verschillende klusjes op het programma. Nu het regent maar eens de binnen klusjes. Eerst de naaimachine tevoorschijn halen. De rugzak van Suzanne repareren. Dan de Amerikaanse courtesy vlag.

Die begint na zoveel gebruik met Amerikaanse crew te rafelen. Hij is uiteindelijk wat korter maar kan zo nog wel even mee. De Nederlandse vlag is ook alweer aan het rafelen en totaal verkleurd. Het was ook geen nieuwe. Uiteindelijk besluit ik om mijn laatste nieuwe Nederlandse vlag in te zetten.

Als de mannen uit Nederland komen kunnen die mooi een paar nieuwe reserve vlaggen meenemen. De oude hangen we morgen in de bar op het eiland. Naai klussen klaar voor nu. Er is een LED-lampje in het halletje voor kapot. Die eerst vervangen. De luik handles iets aandraaien. In het halletje voor lekt hij als het hard regent. Ik vervang ook gelijk het LED-lampje in de kuip boven de instrumenten. Deze keer een die zowel rood als wit licht kan geven. Dat is een stuk fijner tijdens het zeilen. Ondertussen een nieuwe yoghurt maken en weer een brood proberen. Het wil maar niet meer lukken met de broodmachine. Ik weet niet wat ik fout doe. De gist lijkt wel goed te zijn. Van Cecilea hoor ik dat ik het kan testen in een bakje met warm water met een klein beetje suiker. Dat moet ik dan maar eens proberen. Ook hoor ik dat je de gist beter in de koelkast kan bewaren. Ook maar proberen. Om 1000 nemen we een verlaat ontbijtje. Dan herinner ik me dat ik met Ethan zou bellen. Een Amerikaanse jongen van 26 die heel enthousiast is. Het is ondertussen 1030 maar hij pakt gelijk op als ik bel. Ik laat de boot zien. Hij vertelt dat hij druk bezig is met alle blogs lezen. Dat klinkt heel positief. Met de computerbrowser kan hij alles vertalen. Soms komen er wat rare vertalingen uit maar over het algemeen is het goed te volgen. We hebben een lang gesprek en ik heb er een goed gevoel over. Als alles meezit zou hij eind Januari al willen komen. Nog voor we het water uit gaan in Shelter Bay. Daar zou ik heel erg mee geholpen zijn. Een paar extra handen kan ik wel gebruiken. Zoals het er nu uitziet komen Joost, Peter en Raimundo ook voor de kanaal passage. Suzanne blijft ook tot na de kanaal passage. Dan zou ik een volledige crew hebben voor de passage. Dat zou top zijn. Na het kanaal gaat Suzanne waarschijnlijk weer aan het werk. Er zijn nog twee andere mannen die serieuze interesse hebben voor de Pacific oversteek. Daar spreek ik binnen kort weer mee. Nu nog twee dames en dan zijn we voor de grote oversteek ook compleet. Alles maar even afwachten. De voorwaarts kijkende dieptesonar doet het ineens niet meer. Daar baal ik als een stekker van. Onderwater lijkt de sensor scheef te staan. Hoe kan dat nou? Als ik er langer over nadenk vermoed ik dat we een boomstam ofzo hebben geraakt. Er drijven er hier veel rond. Ik bekijk de sensor aan de binnenkant van de romp en zet hem op gevoel weer in de goede richting. Verder zie niet iets geks. Weer een probleem erbij. PFFF Morgen onderwater kijken of ik iets meer zie en of hij nu wel recht staat. Het scherm geeft geen grafiek en de digitale dieptemeter blijft op het scherm op nul staan. Het is hier 5 m diep dus dat moet hij nu wel aangeven. Om 1400 gaan we met z’n zessen lunchen in het restaurantje op het eiland. Voor we wegvaren zet ik de generator bij om de accu’s op te laden. Ook zet ik een droger bij. Door het natte weer is de vochtigheid behoorlijk opgelopen. Helaas doet de tweede droger het niet meer. Moet ik ook weer een nieuwe voor proberen te vinden. Lastig want alles is hier 110V. De eigenaar van het restaurantje heeft door het rif een route uitgezet met takken om veilig naar de steiger te kunnen komen. Wat een toplocatie met uitzicht op onze boten.
Een drie gangen menu voor USD20. Een Ceviche vooraf, kreeft met rijst en een curry met aardappelen en groente. Als toetje een kokos taartje. Heerlijk. Na het eten lopen we naar de andere kant van het eiland waar een barretje is en nog veel meer cruiser zeilboten liggen. Dit is ook een mooie plek. Als de zon weer gaat schijnen komen we hier zeker nog een keer terug met de zitjes en hangmat in het water.
Terug aan boord blijkt mijn brood weer niet veel gerezen te zijn. Pfff. Ik ben het spoor bijster. Suzanne probeert een andere methode met een brood in de oven. Na een paar uur blijkt dat beter gelukt te zijn deze keer. Ik blijf het proberen. De computer heeft helaas nog steeds kuren. Het probleem is toch nog niet verholpen. Het is erg wisselend. Dan weer om de 3 minuten en dan weer een hele tijd niet. Het blijft wel tobben vandaag. Het zit niet mee. Hopen dat we snel weer wat meer zon krijgen. Dat lost alles op. Met kunst en vliegwerk zet ik de blog online. Nog even en het is Kerst! En 2025. Oh jee! De tijd gaat zo snel! We hebben een drukke week gehad en veel gezien. Nu hier een paar dagen wat rustiger aan doen en van de Kerst genieten. Ik wens jullie alvast allemaal FIJNE KERSTDAGEN. Voor het einde van het jaar kom ik natuurlijk nog met Blog 78.
Later xoxo
machtig verslag en prachtige photos. mooie eenvoudige wereld ben er jaloers op die ervaringen jck
Heerlijk om te lezen!!
Hele fijne dagen voorpublicatie!!
Wat beleven jullie toch veel. Fijne feestdagen en groetjes uit Davos,
Marjolijn
Fijne kerstdagen Eric 🎄
Hallo Eric,
Leuk om telkens je blogs te lezen. Ik wens je fijne feestdagen en een goede jaarwisseling.
groeten,
Frank van Dam