Tahuata, Hiva Oa & Makemo (Blog 97)

Zondag 3 Augustus 2025 Tahuata baie Hanamoenoa

Deze morgen slaap ik uit tot 0800. Gisteren tot laat met de blog 96 bezig geweest. Met een ontbijtje kijk ik de Grand Prix van Hongarije. Ondanks dat dit niet een wedstrijd van Max is, wordt het spannend tussen Noris en Piastri. Ook Alonso doet het goed. Voor ik de race kijk zet ik eerst de generator en de watermaker bij. Even stroom draaien en water maken. Het is regenachtig deze morgen. Er zijn ook weer dolfijnen en schildpadden om ons heen. Om 1400 gaan we anker op. Ik doe het anker en Josie vaart de boot. Ze begint het langzaam steeds beter onder de knie te krijgen. Binnen een uurtje liggen we alweer ten anker. In Baie Hanamoenoa. Een prachtige baai met hagelwit strand.

De manta’s zwemmen vlak bij ons. Josie kijkt of het anker goed ingegraven is en snorkelt met de manta’s. Helaas mag ik nog niet zwemmen. Nog 4 dagen. Ik ga even langs bij Alison en Dan en ook bij Pedro en Fabiola. Dan komt het mooie bericht dat Elke en Kurt uit Nuka Hiva zijn vertrokken. Ze verwachten morgen hier te zijn. Zo blij om ze weer te zien. Morgen BBQ!

Maandag 4 Augustus 2025 Weerzien van Elke en Kurt

Als ik wakker word zijn ze er al! Elke en Kurt, sv Intotheblue. Ze zijn gisteren vanuit Nuka Hiva hierheen gekomen.

Het wordt een warm weerzien na vier maanden. De laatste keer was in Bahia Honda in Panama. Na ons ontbijtje gaan we op de koffie. Heel fijn om elkaar weer te zien en samen te zijn. Josie kan het al snel goed vinden met Elke dus dat is leuk. Het is echter maandag dus werk roept. Eerst maar eens kijken of ik de drukregelaar van de watermaker kan schoonmaken. Hopelijk helpt dat. Josie geeft ondertussen de rug kussen in de kuip een schrob beurt. Er beginnen kleine schimmel-plekjes in te komen. Ook maakt ze binnen in de kombuis de flessen rekken schoon. Heel fijn. Zo doen we veel kleine dingen. Als Elke en Kurt langskomen om te snorken met de Manta’s gaat Josie mee. Ik mag helaas nog niet. Meer tijd voor klusjes. Ik schuur de paddel met 400 nat en zet hem nog een keer in de twee componenten lak.

Dan even de romp boven water aan stuurboord eens boenen. Morgen de bakboord kant. Zo zijn we tot 1430 druk. Na terugkomst van het snorkelen maakt Josie een salade voor de BBQ vanmiddag op het strand. Ik maak de Nasi Goreng. Om 1530 nemen we de dinghy en halen Sharon op. Zij is samen met Kurt en Elke met de haar eigen Amel 54, sv Solar Punk meegekomen. Leuke meid. Solo zeilster met een Amel 54. Tuff Lady. Net als iedereen met veel onderdelen die kapotgaan. De klik en het wederzijdse begrip is er dus gelijk. Samen varen we naar het strand. We zijn met zo’n 10 boten in de baai en iedereen komt voor de sundowner en sommige blijven voor de BBQ.

Leuk om ook weer nieuwe cruisers te ontmoeten. Alison en Dan hebben Hot Wings en Mac & Cheese. Wij salade en Nasi Goreng. Het is een heerlijke avond met een prachtige bijna volle maan. Het doet me aan de vele sundowners en BBQ ‘s in de Carieb denken. Dat is een tijdje terug.

Lekker weer en veel cruisers. Top. Om 1900 varen we terug naar boord. Een warme douche om het zand af te spoelen. Wat gaan de dagen toch snel.

Dinsdag 5 Augustus, 2025 drukregelaar watermaker. Engine room issues Sharon

Deze morgen na de koffie wil ik eerst de drukregelaar van de watermaker terugplaatsen. Die heb ik een nachtje laten weken in fosforzuur om alle corrosie aanslag en verontreiniging te laten oplossen. Zou een uurtje werk moeten zijn. Alles maak ik nauwkeurig schoon.

Ondertussen komen Kurt en Elke even langs want ze willen snorkelen. Ik mag nog niet i.v.m. met genezen van mijn tatoeage maar Josie wel. Als ik alle onderdelen keurig schoon heb en alle draadeinden netjes bekleed zijn met gasdraad tape zet ik alles in elkaar. De hele bakboord bank moet weer ontruimd worden om de druk regelaar terug te plaatsen en alle koppelingen weer aan te sluiten. Als alles vast zit testen. De spanning stijgt. Voorheen kon ik de druk niet hoger krijgen dan 48 bar terwijl ik 55 bar nodig heb. Als alle pompen bij staan draai ik de drukregelaar op. Er gebeurt niks. Nu heb ik helemaal geen druk!!! De paniek schiet in mijn lijf. Dadelijk kan ik helemaal geen water meer maken!!!! Wat doe ik fout? Ik haal alles weer uit elkaar. Een half uur verder en alles is uit elkaar. Wat doe ik fout? Geen idee! Ik ben ook een grote klootzak. Was ik er nu maar vanaf gebleven! Om een kort verhaal lang te maken. Ik zet alles nog 3 keer in elkaar en uit elkaar en heb geen idee wat ik fout doe! Ik bel Leon van Echotec op als ik ten einde raad ben. Gelukkig neemt hij op. Via de video call laat ik hem de druk regelaar zien met alle onderdelen op volgorde. Al snel wordt duidelijk dat ik een giga amateur ben. Ik heb de zuiger verkeerd in de zitting zitten. Hij moet 180 graden gedraaid worden. Ok! Gelukkig een makkelijke oplossing zou je zeggen. De (net nieuwe) zuiger zat alleen vast omdat ik hem er verkeerd ingezet had. Om hem eruit te krijgen moest ik er een grip tang op zetten. Nu heb ik daardoor wel krassen gemaakt in het precisie uiteinde. Dat deel wat juist niet beschadigd mag worden. Pffff amateur ten top. Met veel moeite (en na drie keer de boel weer in elkaar en uit elkaar te halen) weet ik het vlak van het zuigertje weer netjes te vlakken met een 400 grid schuurpapier. Ik zet alles in elkaar en vraag me tegelijk af of er niet een kogeltje op het einde van de drukregelaar spindel moet zitten? Out of the blue schiet dit door me heen. Ach kan geen kwaad om het te proberen. In mijn reserveonderdelen heb ik wel wat kogellagertje voor de stootblokken. Als alles weer in elkaar zit en ik het kogeltje aan het einde van het spindel heb geplaatst, testen we de watermaker ………

Verdomd! Na 6 uur stressen en paniek aanvallen draait de watermaker weer!!!!!

Ik bel Leon en vraag hem of er misschien een kogeltje aan het einde van het spindel hoort te zitten?? Jazeker! Mijn klomp breekt! 6 uur en veel paniek aanvallen later zet ik uit frustratie een kogeltje van 5 mm aan het einde van het spindel, out of the blue! En dat is het hele probleem. Jezus!!!!! De opluchting is echter groot want als ik dit niet had op kunnen lossen hadden we zo 6 weken in Hiva Oa vastgezeten om op onderdelen te wachten. De rest van de middag moet in bijkomen van de spanning. Pffff. Om 1400 ga ik langs bij Kurt. Die wilde graag een 40A breaker overnemen. Die kosten zo’n €450. Ik heb er een die ik niet meer nodig heb omdat ik een andere watermaker heb. Tegelijk zou ik graag een 10A en 25A breaker reserve hebben. Een mooie ruil. Sharon is bij Elke en Kurt aan boord. Ze heeft veel technische problemen met haar prachtige Amel 54. Het neusje van de zalm. Als alles werkt en goed onderhouden is. De lijst van issues is heftig. Samen met Kurt willen we er een paar proberen op te lossen. So much voor de rustige middag maar mechanische problemen zijn leuk. Eerst de fundatie van een blok van de grootzeil traveller herstellen die uit dek is gekomen. Daarvoor moeten we een beetje epoxy ingieten. Terwijl dat uithardt maar even in de machinekamer kijken! Er is een bevestigingsbout van de dynamo afgebroken. Heel apart. De reparatie die aan de dynamo is gedaan is ook niet best. De kap van de interne regelateur zit nog half los. De boutjes zijn gewoon te lang. Kurt zoekt naar de juiste boutjes terwijl ik de afgebroken bout vervang. Dan valt mijn oog op het expansie vat van de C drive. Zo goed als leeg? Die moet minimaal halverwege het vat staan. Als ik hem opvul valt er een schroef uit de ophang beugel! Ook die dan maar vervangen. Als ik alles af heb en de motor wil testen valt mijn oog op het afvoerwater manifold. Die lekt ernstig zout water. De issues zijn oneindig …. Ondertussen is het al 1830 en heb ik nog geen moment tijd gehad om Josie te informeren dat ik wat later ben. Zij is met Alison en Dan het eiland op om limoenen te plukken. Die schijnen er in overvloed te zijn. Kurt heeft ondertussen de Leak Hero bij mij aan boord gehaald terwijl ik de motor afmaak. Met de Leak Hero weten we het lek in het manifold tijdelijk te dichten. Kurt heeft onlangs ditzelfde probleem gehad. Hij heeft het manifold al vervangen. De oude heeft hij zodanig gerepareerd dat we die morgen als vervanger bij Sharon kunnen plaatsen. Zo komen allemaal de winter door. Koop een boot en werk je dood! Om 1900 vaar ik voor de dag terug naar Abayomi en Josie. Het is een schat. Ze heeft rijstnoedels met Tonijn steak gemaakt.

Ik kan zo aanschuiven! Het maakt de dag volmaakt! Wat een dag maar veel bereikt. Met zweet en tranen. Maar met resultaat! Om 2100 val ik moe op de bank. Ik begon om 0800 geloof ik! Once again het zeker niet alleen feesten en champagne sailing!

Woensdag 6 Augustus 2025, Volvo onderhoud en dinghy cover prep

Na de koffie en yoghurt ontbijt vaar ik naar Dan en Alison. Zij hebben het patroon voor de dinghy covers. Ze hebben warempel zo goed als dezelfde dinghy. Ik heb al twee jaar het Sunbrella doek aan boord liggen. Het moment is nu. Alison, de ‘lieve schat wil me helpen om hem op haar Sailrite machine te naaien. Geweldig. Ook vaar ik even langs bij Kurt en Elke waar ik natuurlijk een echte George Clooney espresso krijg. Heerlijk. Zij willen nog naar Fatu Hiva. Wij gaan liever direct naar de Tuamotu. Naar Makemo. Dat scheelt een paar dagen, dus komt goed. Ik lever het broodnodige manifold van Kurt af bij Sharon. Die kan zij prima zelf monteren. Samen met Josie moet ik eerst de Volvo een grote beurt geven. Brandstof, oliefilter en olie verversen. Ik doe het eerst Racor filter na de tank.

Josie het secondaire brandstof filter, het olie filter en de olie wissel. Alles netjes schoon en weer ververst. Josie maakt een heerlijke verse soep. Als we die ophebben gaan we aan de gang met het uitleggen van het patroon voor de dinghy cover. Het blijkt toch een beetje aangepast te moeten worden. Met de harde wind is het niet eenvoudig maar we moeten het nu echt doen anders komt het er weer niet van. Met de hot knife snijden we daarna een voor een de patroondelen. We zijn er de rest van de middag mee bezig. Om 1800 komen Elke, Kurt en Sharon voor een Sundowner. Gezellig. Sharon heeft het als solo zeilster ook ff moeilijk. Van alles moet gerepareerd worden en het houdt maar niet op. Been there! Sterker nog. Het gebeurt mij en iedere andere cruiser ook elke dag. Het moeilijkste is hoe er mentaal mee om te leren gaan. Vooral als je overal alleen voor staat. Ik weet het maar al te goed nu Josie aan boord is. Het is toch fijner om alles te delen. The good and the bad. Het wordt daardoor iets dragelijker als het weer tegenzit. Het verzacht de pijn. Ook wij zijn de hele dag bezig geweest en weer is er een dag voorbij. Ik kan nu niet zwemmen i.v.m. met de nieuwe tattoo die moet helen. Dat geeft even meer ruimte voor klussen. Al zou ik het liefst ook onder de boot schoon maken. Dat versloft nu al een week. De ketting, de schroef, de anodes en de kiel moeten nodig gepoetst worden. Volgende week.

Donderdag 7 Augustus 2025, Terug naar Hiva Oa, dinghy cover naaien

Deze morgen gaan Kurt en ik langs bij Sharon. Ze heeft aardig wat issues met de motor en veel andere technische problemen. We denken allebei dat het beter is als ze probeert de belangrijkste in Hiva Oa op te lossen. Daar is de meeste kans op een goede monteur. Om 1200 gaan we anker op. Niet voordat we alle roll stoppers en passaatbomen hebben weggehaald.

We moeten terugkruisen naar Hiva Oa. Josie maakt ook de ankerketting schoon terwijl we anker op gaan. Zo blijft de ankerbak schoon. Op het zeil varen we op vol zeil de baai uit. Altijd leuk om zonder motor te vertrekken. Al snel moeten we wat reven. Er staat een straffe 18 kn wind met vlagen tot over de 20 kn. Als we Tahuata verlaten hebben breekt ineens het dubbele blok van de genua traveller. We kunnen gelukkig doorvaren op het zeil maar optimaal is de stand van de genua niet. We lopen wel lekker 7 kn. Met twee slagen komen we door de straat tussen Tahuata en Hiva Oa. Halve wind varen we de baai van Atuona in. Heerlijk zeilweer. Het is al snel voorbij in de baai van Atuona. De wind valt weg waardoor we de laatste 2 mijl op de motor de baai binnen varen. Het ankeren kost deze keer wat meer moeite. We hebben een mooie plek, diep in de baai op ondiep water maar het anker wil in eerste instantie niet houden. Na drie pogingen hebben we het toch voor elkaar.

Alison en Dan liggen vlak achter ons. Eerst baguette halen. Ik heb honger. Alleen een yoghurt gegeten vanmorgen en het is al 1400. Als we in de dinghy stappen komen Dan en Alison ook net langs. Even samen de wal op om wat te eten en in de watersportwinkel te kijken Het stokbrood is uitverkocht maar wel zijn er belegd stokbrood en spring rolls. In de watersport winkel koop ik een nieuwe Frans Polynesische vlag. Ook hebben ze er een dubbel blok voor de genua traveller. Terug aan boord zetten we de Passaat bomen en de rol stoppers weer uit. Dat ligt toch een stuk rustiger. De rest van de avond even chillen. Morgen gaan we de dinghy covers naaien. Spannend!

Vrijdag 8 Augustus ,2025 Dinghy cover day

Deze morgen eerst vers stokbrood en brie halen. Ook twee dubbele blokken voor de genua travellers. Gelijk € 150 lichter. Na het ontbijt breng ik Josie aan de wal. Zij gaat een beetje wandelen terwijl ik met Alison de dinghy covers ga maken. We halen de buitenboordmotor eraf en de dinghy bij hen aan dek. De naaimachine is 110v dus we kunnen het niet bij mij aan boord doen. Het is een hele klus. Zo blij dat Alison me wil helpen. Een schat van een vrouw. En zeer getalenteerd schrijfster. Jullie moeten zeker haar boek SEVEN ( Te koop op Amazon) lezen.  Zeer goed geschreven. Om 1700 hebben we na veel passen, meten en covers erop en eraf alle grove werk klaar.

Tijd voor een biertje. Morgen verder. Josie maakt macaroni. Top. Na zo’n lange dag aan dek ben ik helemaal op. De avond doen we rustig aan. Morgen weer een volle dag.

Zaterdag 9 Augustus 2025. Vervolg dinghy covers

Na een ontbijtje met eieren en stokbrood komt Dan me ophalen om verder te gaan met de dinghy covers. Daniel brengt Josie aan de wal omdat mijn dinghy bij hem aan boord staat. Josie gaat wat boodschappen doen. Alison en ik zijn de hele dag bezig met de dinghy covers. Alle details eerst uit knippen en passen. De hot knife van Alison begeeft het. De resterende details moet ik bij mij aan boord uitsnijden. Als alle patches klaar zijn naaien we ze op de covers. Alles ziet er top uit. Wel een hele dag werk. Josie maakt voor ons allemaal avondeten. De schat. Ik kan me bijna geen betere bemanning wensen. Dan en ik gooien de dinghy te water terwijl Alison de laatste hand legt aan de covers. Samen met Josie hijs ik de dinghy aan boord van Abayomi zodat we de Velcro op de rand kunnen lijmen. Nu 48 drogen en de covers kunnen op de boot. Om 1830 komen Dan en Alison mee-eten als bedankje voor het helpen met de covers maken. Josie heeft heerlijke Skip Jack straks gemaakt met noedels.

Als toetje heeft Alison lemon cake gemaakt. Een fantastisch einde van een zware maar met veel bewerkstelligd. Morgen even pauze.

Zondag 10 Augustus 2025 Vandaag is rustdag. 

Josie maakt verse granolla in de oven. Beter dsn cruesli. Top!

Gisteren gebuffeld met de dinghy cover. Nu even niks. Alhoewel. We gaan naar het strand van Atuona. Een zwart lava zandstrand. Twintig minuten lopen. Ze hebben er heerlijke BBQ-kip met patat. Eindelijk mag ik zwemmen. De tatoeage is mooi genezen. Geen problemen mee gehad. In de middag spelen we Jeu de Boulle. Dan en Josie winnen van Alison en mij. Een leuke dag uit. Terug aan boord nemen we wat left-over Macaroni en een hamburger. Een rustige gezellige dag.

Maandag 11 Augustus,2025. Klaar maken voor vertrek naar Raroia

Na de koffie eerst mijn witte lange mouwen shirt uitwassen. Die heeft in de Vanish gestaan. Het heeft het grootste deel van de nacht geregend. Langzaam wordt het nu droog. De overtollige stof knip ik van de dinghy cover. De Velcro die we op de Dinghy hebben geplakt is aardig gedroogd. Wel op sommige plekken niet helemaal vast doordat het zo vochtig was vannacht. We gaan het eerst maar eens proberen. Ik haal de motor op die nog bij Dan en Alison aan het hek hangt. Dan gaan we de laatste boodschappen doen. Wat vlees, bier, en andere verse producten. Heen kunnen we liften en terug krijgen we een lift van de supermarkt. Ook even langs bij Kaha om te laten zien dat de tatoeage netjes geheeld is. Ondertussen heb ik een samenvatting van de betekenis van alle symbolen in de tatoeage gemaakt

Terug aan boord trekken we de motor weer aan dek en ook de dinghy. De dinghy covers passen perfect. Prachtig. Nu alleen nog de binnen strippen met Velcro plakken en laten drogen. In de Tuamotus zetten we de cover er dan definitief op. Ook ga ik nog even in de mast omhoog voor een rig-check. Alles ziet er goed uit. De blokjes met silicone spray behandelen en dan is de dag weer voorbij.

Ondertussen is Sharon ook aangekomen met Solar Punk. Vanavond komt ze bij ons eten. Gezellig. Ik maak Nasi Goreng. Net als ik alles voorbereid heb stuurt Sharon een berichtje. De koelkasten zijn ermee gestopt. Een probleem met de koeling. Ik heb helaas de dinghy al aan dek dus kan niet naar haar toe om te helpen. Twee in de machinekamer is toch te veel. Helaas komt het er niet meer van. Ze wil eerst minimaal een koelkast weer aan de gang krijgen. Het is op andere boten dus niet anders. Zelfde problemen en van de een naar de ander. We gaan vroeg naar bed. Morgen vertrekken we naar Raroia in de Tuamotu. Onze eerste echte atol. Kurt en Elle komen er ook heen. Daar willen we twee dagen blijven en dan door naar Makemo. Nog een dagje verder. Daar wachten John en Shannon op ons.

Dinsdag 12 Augustus, 2025 Vertrek naar Raroia

Ik ben vroeg wakker, al om 0500. De hanen hier aan de wal kraaien zich een ongans. En niet één maar tientallen. Om 0600 stap ik uit mijn kooi. Na een bak koffie sjorren we de dinghy vast aan dek. Daarna de rol stoppers binnen halen en de passaat bomen inklappen. Dan komt me om 0700 even oppikken om de laatste jerrycan benzine voor de dinghy ook te vullen. Alles vol. We kunnen er even tegenaan. Om 0730 als we willen vertrekken komt er een hoosbui over. Even wachten dan. Om 0800 is het droog en maken we klaar om anker op te gaan. Alison, Dan en Sharon zwaaien ons uit. Jammer dat ze niet mee kunnen. De nodige motor reparaties doen ze de das om. Maar we gaan ze zeker later weer zien. Sharon hopelijk al binnen een week of twee. Dan en Alison in December of Januari.

We varen deze keer op de motor de baai uit. Even alles rustig opstarten. Oost van Tahuata langs en dan met een directe koers van 209 naar Raroia. Zo’n 425 mijl, drie dagen. We hebben een heerlijk backstag windje 14 tot 18 knopen. We lopen als een tierelier, 7, 8 soms 9 kn met 2 knopen stroom mee. Dat gaat erg hard. De hele dag relaxt zonnen en genieten van de heerlijke zeildag. Ik probeer na de lunch wat te slapen maar na een uurtje geef ik het op. Aan dek poets ik wat scepters in het zonnetje en zet de terminals van de stagen in het schapenvet ter voorkoming van inwateren met zeewater en roesten. In de furler koppeling met de gearbox ontdek ik twee gebroken boutjes. Shit. Er zitten er gelukkig 8 in. De rest van het draadeinde zal ik eruit moeten tappen. Secuur werkje dus zal moeten wachten tot Raroia. In de avond eten we voor de zon ondergaat chili con carne met aardappelen. Josie gaat daarna slapen en zal om 2200 op wacht komen. Tot die tijd is het mijn wacht. We gaan zo hard, 8 tot 9 kn dat ik besluit om de genua en het grootzeil een beetje te reven. Anders komen we veel te vroeg aan. Zo is het ook wat rustiger voor Josie in de nacht.

Woensdag 13 Augustus,2025 Champagne sailing

Van 2200 tot 0300 heeft Josie de wacht. Halve wind en het gaat lekker. Ik kan prima slapen. Om 0500 wordt het al licht. Geweldig, we lopen als een trein. Twee knopen stroom mee. We komen wel veel te vroeg in Raroia aan. Ook met alle zeilen gereefd lopen we nog over de 7 kn. Nog maar even aankijken. De laatste dag zou er minder wind moeten komen. Na een yoghurt ontbijtje is om 0700 Josie alweer wakker. Ze moet nog wennen aan een nieuw slaappatroon. We genieten van het prachtige weer, zonnetje en 18 kn wind. Josie leest veel. Ik controleer de boutjes in de genua furler. Ze komen iedere keer los. Goed in de gaten houden. Een beetje zonnen op t achterdek. De hengel staat alweer uit sinds 0530. Om 1200 hebben we beet. Snel de genua inrollen. Het is weer een knoeperd van een vis. De hengel staat helemaal rond en de lijn loopt als een razende uit. Tot plots de spanning weg is. Volgende lure kwijt. De lijn is doorgebeten. Pff, het zit niet mee met vissen. De genua kan weer bij en we zetten er maar weer een nieuwe lure aan. Ik begin aan het verwijderen van een afgebroken boutje in het handvat van de Yamaha buitenboordmotor. Een stuk draadeind zit er nog in Die moet ik eruit zien te krijgen. Met de boormachine boor ik een pilot gaatje. Heel voorzichtig. Met veel snijolie en langzaam boren. Dat gaat goed. Dan een linkse tap erin en het draadeindje eruit tappen. Door de galvanische corrosie tussen aluminium en rvs zit het draadeinde muurvast. Ook een beetje warm stoken met de föhn helpt niet. Te hard draaien is niet verstandig. Dan breekt de linkse tap af en ben ik verder van huis. Een beetje WD40 erop en morgen nog maar eens proberen. In de middag maakt Josie een salade. Met een panini erbij hebben we een lekkere lunch. We gaan nog steeds te snel. Zo komen we voor middernacht aan. Niet handig want dan moeten we gaan bijliggen tot de volgende morgen 0800. Met deze snelheid komen we beter uit voor Makemo, 75 mijl verder. Na overleg met Kurt besluiten we door te varen naar Makemo. Daar zijn ook John en Shannon al die op ons wachten. Raroia kan ik ook nog zien op de terugweg naar Marquises in Oktober. We verleggen de koers 15 graden naar Makemo. Bakstag windje en we liggen ook lekkerder op de deining. Josie maakt een soep met een tortilla en gebraden worst. Lekker. Helaas gaat Josie haar soepkom omver op de deining. Soms is het lastig met koken op een rollend schip. We delen de soep die over is. Om 1800 gaat Josie slapen. Ik neem de wacht tot 2200. Ik lees verder in het boek Seven dat Alison geschreven heeft. Het leest lekker. Zelfs in het Engels. Om 2200 komt Josie op wacht en kan ik lekker slapen. Met dit bakstag windje gaat dat prima.

Donderdag 14 Augustus 2025 boutje Yamaha, the ballooner is up again

Deze morgen bij zonsopkomst eerst de ramen ontzouten. Dan een yoghurt ontbijt. Na de koffie ga ik verder met het proberen te verwijderen van het tapeinde van de Yamaha. Het vraagt het uiterste maar na 4 uur heb ik er een nieuw draad in het gat getapt. Josie maakt een stokbrood gezond met ei, ham, tomaat en sla. De hele boot overhoopgehaald om al mijn gereedschap tevoorschijn te halen voor een 2 cm lange afgebroken tapeinde. Als alles opgeruimd is zakt de wind weg naar 12 kn. Eindelijk tijd voor de ballooner!!!  De laatste keer was op de Pacific oversteek waar de ballooner twee keer in het water kwam nadat de haak twee keer brak. Nu ik een nieuwe haak heb en de tophoek gerepareerd is kan hij eindelijk weer omhoog. Een grote triomf  Dank Yves voor het afstaan van de ballooner haak voor een prikkie. Dank Karin voor het helpen met het repareren van de tophoek van de ballooner. Hij vliegt mooi.

Vrijdag 15 augustus 2025 aankomst eerst Atol in de Tuamotu

Bij het wisselen van de wacht gisterenavond viel de wind om 2200 weg. Om toch om 1100 bij de atol te zijn en om klappen van de zeilen te voorkomen dan maar even de motor bij. Slaap ik ook een stuk rustiger. Het harde klappen van de zeilen met de passaatbomen uit gaat me door merg en been. Zeker met in mijn achterhoofd de druk die op de mast komt bij het terugslaan van de genua. Om 0300 kom ik weer op wacht en is de wind terug met 8 tot 10 kn. Net genoeg om met een 4.5 mijl te zeilen. Genoeg om op het doodtij in de pass van Makemo te zijn. Onze eerst echte atol! Mooi op tijd komen we om 1030 aan bij de pass. Het is een brede pass. Mooi als eerste atol. Ondanks de breedte staat er een behoorlijk zeetje door de tegenstroom.

Eerst hebben we 2 knopen stroom mee maar in de pass ineens 1,5 tegen. Ondanks alle getijde tafels is er geen peil op te trekken. De ene tabel zegt 0900 doodtij, de andere 1100. Om 1030 gaan we door de NO-pass. Passé Arikitamiro. Prachtig.

Binnen in de atol is het water net zo vlak als op de Kralingse plas. Wel wat stroom maar geen golven of deining meer. Bij het dorpje Pouheva komen we ten anker tussen de koraal brokken. Met een paar stootwielen houden we het grootste deel van de ketting boven het koraal.

Josie is helaas een beetje ziekjes. Keelpijn en algemene misère. Het zal voor het grootste deel wel komen door de vermoeidheid en verminderde weerstand. Ze moet nog erg wennen aan het onregelmatige slapen. Verder heeft ze het prima gedaan op de oversteek. Ik heb toch iedere dag 5 uur geslapen. Ik check het anker en de drijvers. Had beter gekund maar voldoet wel voorlopig. We draaien de dinghy en leggen voor het eerst de dinghy covers erop. Ze passen perfect. Niet alle Velcro heeft goed gehouden op het Hyperlon. In de komende tijd opnieuw vastlijmen. Als de boot in het water ligt zetten we de grote Yamaha erop. 

Josie probeert wat te slapen. Ik zet de zonnetent op en houd contact met Kurt en Elke. Die komen rond 1600 aan. Ik duik nog een keer in het water. Kraakhelder. Even de boot onderwater inspecteren en voor een deel al schoonmaken. Door het zetten van mijn tatoeage ben ik twee weken niet onder de boot geweest. Hoogste tijd dus. Het is niet veel maar het hele onderwaterschip moet schoongeveegd worden. Vandaag de waterlijn, de boeg, het roer de skeg en de schroef. In de komende dagen doe ik de rest. Om 1730 gaan we met z’n drieën de wal op om wat te drinken en eten. Josie gaat niet mee want die voelt zich nog niet lekker. We wandelen wat door het dorpje terwijl de zon onder gaat. Een nieuwe sfeer. Fantastisch.

In een eenvoudig restaurantje eten we heerlijke gebraden kip met patatjes. En mayo! We zijn alle drie moe van de 3,5 dagen oversteek en varen om 1930 met de dinghy. Terug naar de boot. De sterren fonkelen aan de hemel. In het licht van de zaklamp springen de naaldvissen alle kanten op als we doorkraak heldere water terugvaren.

In de dekverlichting rond Abayomi zien we de bodem onder de boot. Het water is zo helder dat we zelfs terwijl het donker is de bodem op 15 m diepte zien. Waanzinnig. De tocht hierheen was relaxed en dit is een mooie afsluiter van de dag. De kers op de taart. 

Zaterdag 16 Augustus, 2025 Een wandeling door Pouheva. Weerzien met Carisma

We zijn allebei om 0545 al wakker. De hele nacht heerlijk geslapen. De boot ligt als een huis binnen de atol terwijl de deining aan de buitenzijde op de motu kapot spat. Deze morgen eerst 3 wassen draaien. Er staat bijna geen wind maar de zon schijnt sterk. Als de derde was om 0800 in de machine zit is de eerste al droog. We gaan samen met Elke en Kurt de wal op. Even rondkijken en zien of ze stokbrood hebben. Dat blijkt om 0930 al uitverkocht te zijn. Het is een prachtig rustiek dorp. Hele vriendelijke mensen die allemaal zwaaien en gedag zeggen als we elkaar passeren. Zo mooi om te zien.

Als we wat kleine boodschappen hebben gedaan varen we terug naar de boot. De laatste was kan opgehangen worden. We maken de boot klaar om 18 mijl verderop in de atol onze goede vrienden John & Shannon weer te zien. Op de computer heb ik meerdere satellietfoto’s van Google Earth in de kaart gedownload. Geen nautische diepte kaarten beschikbaar. Alles ongesurveyd gebied. Op de satellietkaarten varen we tussen de bommies door die overal verspreid liggen De diepte tussen de bommies is 35 tot 20 m. Prima te doen. In het begin staat Josie nog voorop op uitkijk voor bommies maar die liggen vrij ver uit elkaar. Het is prima te doen. De voorwaarts kijkende sonar laat ook veel zien. Onderweg maken we ook nog twee uur drinkwater. Alles tegelijk. Om 1315 komen we naast Carisma ten anker. Na 4,5 maanden zijn de drie boten weer samen 

Ze komen gelijk even langs om ons te verwelkomen. De laatste keer dat ik ze zag was in april in Bahia Honda, Panama. Zij gaan met een paar andere boten een duik maken. Wij moeten nog even wat eten en dingen afronden. Het duiken komt morgen wel. Ik zet onze track weer op Noforeignland. Ik controleer het anker en pas de hoogte van de vier drijvers wat aan. Het water is kraakhelder. De bommies zijn goed zichtbaar. We liggen recht boven eentje met nog twee meter ruimte tussen de bommie en de kiel. Josie voelt zich nog steeds niet lekker maar gaat toch even snorkelen. Regelmatig komt er een haai voorbijzwemmen. Het koraal is niet erg begroeid maar vissen zijn er genoeg. Om 1630 ga ik samen met Elke en Kurt bij John & Shannon langs voor een biertje. Josie blijft liever nog even aan boord want ze is bang om de anderen ziek te maken. Hopelijk is het ergste morgen over. Eén van hun dochters, Kelsey is sinds drie dagen ook aan boord. Het is een fijn weerzien met allemaal. De ervaringen vliegen heen en weer. We hebben elkaar veel te vertellen. Top om weer samen te zijn. Morgen gaan we om 1100 duiken. Na een behoorlijke partij bier is het om 2000 tijd om terug te gaan. We zijn nog lang genoeg samen. Weer een prachtige dag in een waanzinnig gebied.

Zondag 17 Augustus 2025 Onze eerst duik in de Tuamotu, sundowners op het strand

Deze morgen is het bewolkt en fris. Wachten maar even met draaien van een was met de kussen hoezen. Ik werk aan de volgende blog. Om 1200 gaan we met z’n alle duiken. Elke& Kurt, John, Shannon en Kelsey en Nora & Paulo. Het is een leuke duik in heel helder water. Het koraal en de kleuren zijn schaars. Wel erg veel grote schelpen, zeekomkommers en een aantal rif haaien.

Ook zie ik voor het eerst de cocon waarin een jonge haai groeit. Had ik nog nooit gezien. Ik dacht dat haaien ook zoogdieren waren. Niet dus.

Haaien cocon

Elke en John maken weer prachtige onderwater beelden. Na de duik van ruim een uur op 10 tot 12 m diepte kan ik met het restant van de lucht mooi even de kiel en een deel van het onderwaterschip schoon maken. Was hard nodig. Voor sundowners varen we naar de dichtstbijzijnde motu waar we met een grote groep cruisers van de zonsondergang genieten. We ontmoeten nieuwe cruisers Tim en Leanne en Paulo en Norma. Heel gezellig.

Net voor het donker is varen we met de dinghy tussen de bommies door terug naar de boot. Josie maakt Japanse noedels. Lekker. In de avond breng ik de blog online en doe verder rustig aan. De komende dagen en weken hebben we veel nieuw avonturen en veel duiken. In een paar weken zijn we komen we in Fakarava. Een plek waar we allemaal naar uitkijken voor de duik met de “Wall of sharks”.  Vele tientallen haaien. Dat voor een volgende blog.

Later xoxo