Toau, Apataki, Rangiroa & Tahiti. Mooie en moeilijke tijden (Blog 102)

Maandag 20 Oktober, 2025 Dive SE - pass Otugi

Om 0900 verzamelen we om te duiken. Paulo en Jen zijn de dinghy Uber zodat we als een groep duiken kunnen. We moeten tot 0930 wachten voor het echt doodtij is. Alles voorbereid gaan we met twee van de drie dinghy’s naar de buitenkant van de Otugi  ZO pass. De derde leggen we aan de binnenzijde ten anker. Het plan is om op de rand van de atol in één keer af te zakken. Vier van de zes duikers zijn zo beneden. We missen echter Kurt en Michele. Elke en Rick gebaar ik om niet terug om hoog te gaan. Elke begrijpt het, Rick niet. Het heeft geen zin en is ook gevaarlijk om van 30 m zo snel terug te willen. Als er twee missen is het ok. Je kan ervan uitgaan dat die samen zijn. Rick gaat toch terug, begrijpelijk maar niet verstandig. Samen met Elke, John en Shannon zak ik verder op de wand. Het stikt van de haaien dit keer. En vele scholen met vis, grote Napoleons. Prachtig. De wand is indrukwekkend. Het koraal gezond. De stroom neemt echter sneller toe dan gisteren. We vinden een kom waar geen stroom staat. Vandaar uit banen we ons een weg terug naar de wand. Met z’n vieren houden we vast en genieten van het uitzicht into the deep. De stroom is al sterk dus we moeten echt vasthouden. Na een 10 minuten laten we los en stijgen langzaam van 20 naar 10 m. We laten ons op de stroom helemaal mee naar binnen nemen. Elke houdt aan mij vast. Shannon blijft bij John. We schieten over het koraal terug naar binnen. Als John en Shannon uit het zicht verdwijnen laat ik de signaal ballon op. Al snel zien we de dinghy’s boven ons terwijl wij onze safety stop maken. Een geweldige duik. Terug aan boord even in het zonnetje uitrusten.

Wat een top duik!

In de middag vaar ik met Kurt & Elke en Rick & Michele naar de Polynesiër Charles. Ik geef hem een fles rode wijn. We krijgen vers gegrilde papagaai vis en een stuk tonijn.

Wat een gastvrije man. We wandelen over de motu naar de oceaan kant door een bos van kokosbomen. Een prachtig uitzicht. Terug bij Charles nodigt hij ons uit om woensdagavond wanneer de maan weer zichtbaar opkomt om 1800 op kreeften jacht te gaan. Die afspraak wordt met veel enthousiasme ontvangen. Op de terugweg hebben we een sundowner bij John & Shannon aan boord. Natuurlijk met een smoked whisky van John. We krijgen daar bezoek van de andere boot die twee tonijnen heeft gevangen en aan het uitdelen is. Nog meer verse tonijn! 

Terug op Abayomi verdeel ik de tonijn over drie delen en leg ze in de vriezer. Voor later. Vanavond eet ik de tortilla’s met saus die ik uit de vriezer had gehaald.

Dinsdag 21 Oktober, 2025 Dive SE - pass Otugi

Ook deze morgen duiken we weer op de Otugi ZO pass van Toau. We weten nu precies wanneer we moeten afzakken. Om 0945 laten we ons in de deep blue afzakken en zwemmen vanuit de Big Blue naar de drop off. Deze keer niet zoveel haaien maar de verwondering is niet minder groot. We zijn op het perfecte moment beneden. Geen stroom. Even dalen we langs de wand naar 41 m. Een giga grote Manta doemt op als we terug op 20 m zijn.

Hij draait rondjes om ons heen. Hij heeft duidelijk geen last van ons 6 duikers. Minutenlang kijken we toe hoe hij het plankton vist met z’n open bek. Het koraal is hier fantastisch mooi en gezond. https://www.facebook.com/share/r/1L7aU3K3f2/?mibextid=wwXIfr

In de middag heeft Elke Sushi gemaakt met de tonijn die we hebben gekregen. Een gezellig samenzijn met John, Shannon, Elke en Kurt. En natuurlijk spelen we UNO en maken zeilplannen voor de komende weken.

Woensdag 22 oktober, 2025

Vandaag nog een laatste duik op de Otugi pass. Ik werp me op als Taxichauffeur samen met Michelle zodat iedereen tegelijk op de pass kan duiken op doodtij. Als iedereen afgezakt is naar de drop off trek ik mijn vinnen aan en snorkel boven de groep met ze mee. Geweldig om te zien. Het zicht is waanzinnig goed. Meer dan 30 m. Halverwege zie ik van bovenaf een groep van drie Manta’s over ze heen komen. Even later zie ik zelfs een grote Manta richting de groep komen voor zij hem zien. Door 14 m naar beneden te zwemmen kan ik ze waarschuwen. Zo leuk. De stroom is nihil. Dat maakt het mogelijk om bijna de hele duik boven ze te blijven. In de middag mag ik mee eten met Kurt en Elke. Lekker. Daarna halen we om 15 uur mijn dinghy en buitenboordmotor alvast aan dek. Morgen gaan we heel vroeg naar Apataki. Om 1730 vaar ik met Kurt mee naar Charles. De visser en coprah boer heeft ons uitgenodigd om op het buitenrif te gaan vissen en kreeften vangen. Om 1840 lopen we gewapend met een kapmes en een hoofdlampje naar de buitenkant van de motu. Daar gaan we vissen met een speer en met de handschoen. Charles vangt met de speer 4 papegaaivissen. Het tij is helaas nog niet hoog genoeg om de kreeften te bewegen het ondiepe rif op te komen vanuit de diepte. Over vier dagen zouden we meer kans hebben maar dan zijn we alweer verder getrokken. Na 1.5 uur zoeken geven we het op. Vier papagaai vissen is ook genoeg. Twee ervan roostert en rookt Charles voor ons op een kokosnoot schillen vuurtje.

Die moeten we morgen opeten. De andere twee zijn voor hem en de hond. Om 2130 komen we moe aan boord en duiken snel onze kooi in. Morgen vroeg op om 0500.

Donderdag 23 oktober, 2025 Zeilen naar Apataki

Met een slaperige kop maak ik om 0515 de boot vaarklaar. Genua schoten uitleggen, navigatieapparatuur aan. Om 0530 gaan we anker op. Carisma is als eerste buiten gevolgd door Intotheblue en mijzelf. In de pass staat een heftige deining met hoge staande golven. Stroom tegen wind. We hebben stroom mee en de wind komt op de kop. Na vijf minuten stampen zijn we door de pass en kalmeert de zee. De wind laat nog even op zich wachten. Nadat we langs de Toau atol zijn gevaren begint de wind wat toe te nemen. Voor de wind koersen we op Apataki af. Als de wind richting gunstig draait zet ik de ballooner erbij. Prachtig. 

Ik schiet al snel Intotheblue en Carisma voorbij. Not bad in mijn eentje. Tijd om de vislijn uit te zetten. Zal eens tijd worden dat ik wat ga vangen. De tocht naar Apataki is prachtig. Top windje 16 kn. Net niet te veel om de ballooner op te houden. Hier doen we het voor. Om 1130 haal ik hem weg en steek wat op, halve wind naar de pass. Net voor de pass strijk ik de zeilen en draai op de motor de pass in. Een 50 m brede pass met 20 m waterdiepte. Prima te doen in mijn eentje.

Het is prachtig in de pass. De wind staat wat ongunstig om dicht bij het dorp te ankeren. Iets verder aan bakboord ligt een ondiepte waar achter het iets rustiger is. Niet optimaal rustig maar genoeg voor een nachtje en niet te ver van het dorp. Om 1230 lig ik ten anker. Wel veel bommies dus hang ik drie stootwielen als drijvers aan de ketting. Ik controleer het anker op 12 m diepte. Die ligt achter een rots. Ik duik naar het anker en verplaats hem 2 m naar het zand. Hij graaft zich gelijk in. Voor lunch maak ik macaroni met saus uit de vriezer. Als ook Carisma en Intotheblue naast me ten anker liggen varen we met twee dinghy’s naar het dorp in de pass. Alles ziet er netjes onderhouden uit.

Veel broodvrucht bomen. We wandelen het dorp rond en wachten tot de supermarkt om 1630 opengaat. Ik koop wat tomaten, sinaasappels, zonnebloem olie, frisdrank en koekjes. Terug aan boord doe ik de rest van de avond rustig aan. Ik was al om 0500 op en ben moe. Carisma besluit deze avond om 1730 door te varen naar de volgende atol, Rangiroa, 80 mijl verder. De wind staat niet echt gunstig om hier in de Apataki atol lang te blijven. Ik wil eerst een nachtje goed slapen. Intotheblue ook.

Vrijdag 24 oktober, 2025 We gaan door naar Rangiroa

Als ik mijn koffie en ontbijt op heb maak ik een nieuwe yoghurt. 3/4 l Melk, drie eetlepels poedermelk en een klein yoghurtje. In de Easyjogi thermoskan met heet water om de container en 6 uur laten staan. Vanmiddag is tie klaar. Ook haal ik een 6 kleine bananen uit de vriezer om vanmiddag een bananenbrood te bakken. Na de regenbuien komt om 1200 Kurt me even in de mast hijsen. Het lampje van het mastlicht hangt los. De sluiting is gebroken. Met Sikaflex lijm ik hem weer vast. Zodra er iemand uit Nederland komt ga ik hem vervangen. Voorlopig doet hij het nog gelukkig. Ik gebruik hem toch niet echt veel. Als lunch maak ik een grote pan chili con carne. Met aardappelen eet ik een deel op. De rest verdeel ik in drie vacuüm zakken en gooi ze in de vriezer voor een andere keer. Ik zet de watermaker bij en maak daarna een bananenbrood. In 1.5 uur heb ik 280 liter water gemaakt en is de tank weer vol. Alles op de accu’s. Geen generator bij gehad. Kost 18% batterij capaciteit. Nu nog meer dan genoeg, 70%. Het bananenbrood is na 45 minuten klaar. Lekker. De rest van de middag probeer ik wat te rusten. Slapen wil niet echt lukken. Om 1700 maak ik de boot klaar voor vertrek. Nog even bij het anker kijken. De ketting haal ik achter een bommie vandaan op 12 m diepte. Gaat net met snorkelen. Zo weet ik zeker dat ik makkelijk anker op kan. Na een frisse douch haal ik om 1730 het anker op. Samen met Intotheblue ga ik naar Rangiroa. Een tochtje van 15 uur, 85 mijl. Overnight. We hopen rond 0900 in de NE pass te zijn. Om 1800 zijn we buiten, net voor het donker. De wind komt pal vanachter. Ik boom de genua naar stuurboord samen met de bezaan. Het groot zeil over bakboord op de bullytally. Met 5.8 kn varen we de nacht in. De eerste 40 mijl gaan lekker en pal voor de wind. Ik probeer wat hazenslaapjes te doen nadat ik twee tosti’s heb gemaakt.

Zaterdag 25 oktober, 2025 Rangiroa

Rond 0100 zijn we de volgende atol, Arutua voorbij en komen uit de luwte. De oceaan deining krijgt ons in zijn grip als we in de straat tussen Arutua en de zuidoosthoek van Rangiroa komen. Een vervelende hoge kruisdeining. De stroom valt weg en de wind wordt minder. Heel onprettig. Het ging zo lekker. Ik probeer allerlei zeilvoeringen maar we slingeren als een gek. Uiteindelijk zet ik de genua over bakboord en trek het grootzeil profiel in de mast. Zo is er iets meer versterking in de mast om de klappen van de genua via de passaat bomen op de mast op te vangen. Het blijft de achilles van het ontwerp die me iedere keer als de genua terug klapt me angst inboezemt. Als we de straat door zijn en langs de Rangiroa atol de laatste 30 mijl varen wordt het iets beter. Waarschijnlijk veroorzaakte de stroom richting in de straat de extra hoge deining. De stroom begint ook langzaam weer mee te lopen. Ik probeer weer een half uurtje te slapen maar wil niet echt lukken. We varen aan de windzijde van Rangiroa met aan stuurboord de open oceaan. Met verschillende deiningen. Ik trek het grootzeil in de mast zodat het profiel in de achterkant van de mast zit. De genua heeft zo de volle wind en klapt niet meer in. Ik stuur een beetje hoger. Zo loop Abayomi beter over de deining. Ik heb deze passage de 20000 mijl gepasseerd sinds ik Abayomi in juni 2023 heb overgenomen. Een hele mijlpaal. Om 0500 begint het licht te worden. De snelheid zit er goed in en we komen zo precies op doodtij om 0715 in de Tipula pass. Prachtig.

Goed getimed. Intotheblue zit 4 mijl achter me. De pass is altijd spannend. Zal er veel stroom of staande golven staan? Als het goed is heb ik nog een klein beetje stroom mee naar binnen. Met de wind mee dus dan zou er geen staande golfen moeten zijn. Zo is het ook. Ik gijp net voor ik de pass indraai. Mooi op het zeil naar binnen. Vlak zeetje. Top. Om 0800 kom ik ten anker voor het dorp en vlak bij Carisma. Ik gooi er een paar kettingdrijvers uit en het anker lijkt goed te houden. Toch even kijken met snorkelen. De ketting blijkt om een bommie te zitten. Het anker ligt wel in het zand maar heeft zich nog niet ingegraven. Ik span de ketting op met de drijvers en duik naar de ketting op 10 m om hem achter de bommie vandaan te halen. Als hij vrij is trekt het anker zich netjes in het zand. Mooi, nu lig ik eindelijk goed ten anker. Tijd voor een dutje na meer dan 24 wakker zijn. Het was een mooie maar vermoeiende tocht. John en Shannon zullen stokbrood voor me meenemen als ze aan de wal gaan. Om 1100 schrik ik wakker als John en Shannon langsrijden komen met het brood. Twee uurtjes geslapen. Nu eerst een ontbijtje met vers stokbrood en de kwalificatie voor de Grand Prix in Mexico kijken! In de middag maak ik de dinghy sjorringen los en hijs hem in het water. Ik repareer het elastiek van de kraanlijn van de bezaan. Die zat vast ik het katrol en spande zich daardoor niet aan. Een klapperend kraanlijn als gevolg. Om 1630 komt Kurt langs en samen hijsen we de Yamaha 15 pk op de dinghy. Klaar voor gebruik. Het is prachtig weer. Morgenochtend maar eens een paar wassen draaien. Vanavond vroeg naar bed. Even bijslapen.

Zondag 26 oktober, 2025

Als ik wakker word gooi ik er gelijk een was in. Mooi zonnig en aardig wat wind. Na twee wassen te hebben gedraaid gaan we even aan de wal om de pass te verkennen.

Het is behoorlijk ruw met de uitgaande stroom tegen wind. Staande golven waarin de dolfijnen spelen. Samen met Elke en Kurt nemen we wat te drinken en eten op een prachtige plek aan de rand van de pass. Een duik in de pass lijkt een beetje te heftig voor onze dinghy’s. Terug aan boord kijk ik naar de Grand Prix van Mexico. Een spannende race waarin Max uiteindelijk knap 3de wordt. Een virtual safety car weerhoudt hem net om tweede te worden. In de middag gaan we duiken op het eilandje vlak bij de pass. Net iets rustiger. Ook Yves, de dokter die ik in mei in Gambier had ontmoet gaat met ons mee. Helaas is het zicht erg slecht. Veel meer dan 5 m is het niet. Wel veel vis en prachtige bommies om tussendoor te zwemmen. Het zicht maakt het echter niet erg aantrekkelijk. Morgen hopelijk beter. In de avond gaan we aan wal om een pizza te eten. Zoals altijd is het gezellig met z’n zessen.

Maandag 27 oktober, 2025

Deze morgen komt vroeg in de morgen het cruiseschip en supply schip Aranui aan.

Ik ben vroeg wakker want we liggen aardig te rollen op de deining. Beetje onrustig geslapen. Na een koffie krijg ik ene appje van Yves dat er fruit verkocht wordt op de kade. Dan maar even naar de wal om te kijken wat ze hebben. Ik koop een tros bananen en een zak met 11 pompelmoezen voor 18 euro. Redelijk. Gelijk even langs de supermarkt voor wat kaas, jam en melk.

Eieren hebben ze helaas niet. Terug aan boord belt mijn Neef Marco. Gezellig even bijkletsen. Altijd leuk en fijn. De rest van de dag doe ik heel rustig aan. Een beetje verkiezingsdebatten kijken en nieuws. Om 1550 komt Kurt langs dat ze toch nog willen proberen te duiken op het buiten rif. De stroom is inkomend dus zou moeten kunnen. We gaan met twee dinghy’s naar buiten. Er staat een behoorlijke deining. Onverstandig om maar een Surface man te hebben die ook nog een dinghy moet slepen. Ik besluit niet te duiken. John en Shannon gaan morgen verder zeilen dus ik neem de tweede dinghy. Zo hebben we vier paar ogen. Zeker beter nu de zon bijna onder gaat. John, Shannon en Elke maken een super duik van 50 minuten. Voor ons aan de oppervlakte een zenuwslopende tijd om te wachten. Als ze maar niet in de volle stroom terecht komen. Ondertussen springen de dolfijnen om ons heen het water uit. Fantastisch. Daar staat deze duikspot om bekend. Die zien ze hopelijk. Na 40 min zie ik gelukkig de oranje drijver aan het oppervlak verschijnen. Ze zitten nog buiten de sterke stroom. Dat is een opluchting. Net voor de sterke stroming hebben we ze terug aan boord van de dinghy’s. Het was een van de mooiste duiken ooit. Duiken met dolfijnen. Waanzinnig.  Zie bijgaande Elke's instagram video DIVING WITH DOLFINS https://www.instagram.com/reel/DQV2Wl3D_nL/?igsh=NTI0dzhkZHR6YTVw 

We surfen terug de pass door op de golven. Een prachtig gezicht. Op de boot neem ik snel een douche en eet een nasi goreng die ik uit de vriezer heb gehaald. Vanavond hebben we een afscheidsfeestje aan boord van Carisma met z’n zessen. John en Shannon gaan met de boot naar Raiatea waar zij het wateren uit moeten voor wat kleine reparaties. We moeten helaas afscheid nemen voor een poosje. Misschien een maand of twee. Maar niet voor altijd. Daarna komen ze weer terug onze richting uit. In de avond spelen we Spoons aan boord bij John en Shannon. Ik kijk ertegenop om ze een tijd niet om me heen te hebben. Het voelt vertrouwd, gezellig en geruststellend om ze naast me te hebben. Voor het slapen gaan app ik met Valia. Zoals het er nu uitziet komt ze einde van November. Donderdag hoor ik het definitief. Nog ver weg maar het is niet anders. Liever een maand alleen dan nu nog weer een andere bemanning die ik alles weer moet uitleggen.

Dinsdag 28 oktober, 2025

Het plan was dat Kurt, Elke en ik deze morgen op de pass gaan duiken met de dolfijnen. John & Shannon zouden de dinghy’s nemen. Er staat echter erg veel wind. Ook is het een doodtij van in naar uitgaande. Ik ben erg moe. Beter en veiliger om een andere keer deze duik te maken. Het is een unieke duik maar moet wel veilig zijn. Met onze dinghy’s door de staande golven is gewoon niet verstandig. We komen hier terug dus even geduld. We besluiten om fietsen te huren en de motu te gaan verkennen. Ook leuk. We fietsen helemaal naar de noord pass. Eigenlijk een rechte weg maar langs allerlei dorpjes. Kurt zijn achterband loopt langzaam leeg. We kopen een fiets pomp en houden hem zo aardig vol. Af en toe lucht bijpompen.

Alles is netjes onderhouden op de motus. Op de terugweg eten we een heerlijke Fish & Chips langs de weg. In het grote resort een ijsje met uitzicht op onze boten. Een prachtig gezicht. Blij dat we op de boot leven.

De toeristen moeten een vermogen betalen om hier een weekje te verblijven. John en Shannon gaan om 1730 anker op. Op weg naar Raiatea om daar een week het water uit te kunnen voor wat reparaties. Hopelijk zien we ze over 1.5 maand weer in Tahiti of Moorea. In de avond eet ik wat overgebleven nasi goreng en kijk naar het verkiezingsdebat. Benieuwd wat er morgen uit de bus komt.

Woensdag 29 oktober, 2025 verkiezingsdag in Nederland

In de ochtend maak ik een bananenbrood en een yoghurt. Even voorbereiden voor de oversteek naar Papeete, Tahiti morgen. Een tocht van 204 mijl. Zo’n 34 uur is de eerste verwachting. Afgelopen nacht heeft het veel geregend. Erg onstuimig weer. Dat melden John en Shannon ook over de eerste nacht op zee vannacht. Hopelijk is het morgen wat constanter. Mijn bananenbrood is goed gelukt. Mooi.

Ik kijk op het internet naar de uitslagen van de verkiezingen in Nederland. Daar moet wat van te maken zijn. Om 1200 ga ik met Kurt en Elke mee de wal op. Nog even in het restaurantje bij de pass genieten van een lunch terwijl de dolfijnen in de brekende golven spelen.

Daarna nog een heerlijk ijsje in het resort met uitzicht op de boot. Prachtig. Hier komen we nog wel terug want we willen nog met de dolfijnen duiken. Terug aan boord haal ik met hulp van Kurt de Yamaha en de dinghy aan boord. Klaar voor vertrek morgen vroeg. Ik top de drinkwatertank ook nog even op. Dat gaat nu snel met de nieuwe membranen, 180 liter per uur. En genoeg batterijen dus weer geen generator nodig. De accu’s zakken van 91% naar 74%. Meer dan zat. Vroeg naar bed vanavond. Morgen om 0530 anker op.

Donderdag 30 Oktober, 2025 Sailing to Papeete, Tahiti

Om 0515 ben ik al wakker. Ik maak een kop koffie en bereidt de boot voor om anker op te gaan. Intotheblue is iets vroeger weg. Om 0600 ga ik anker op en de Tipula pass door. Het is redelijk rustig. Geen staande golven. Om 0630 ben ik buiten en vaar ik voor de wind langs Rangiroa. Na twee uurtjes heb ik de noord punt van de atol gepasseerd en gaat het halve wind in een lijn naar Tahiti. Een straf windje, 20 knopen. Ik loop 7.5 a 8.6 kn. Prachtig. In de beschutting van de atol is het een vlak zeetje. Ik neem een yoghurt ontbijt met muesli en bananen. De kam bananen die ik gekocht heb begint al aardig te rijpen. Morgen maar een paar vacuüm zakken met banaan in de vriezer gooien. Daar maken we later bananenbrood mee. Na twee uur komen we uit de beschutting maar de deining komt schuin vanachter. Met deze wind zou dit een snelle mooie oversteek kunnen worden. Ik kijk nog snel wat nieuws voor we in open zee komen en meer dan 12 mijl uit de kust zijn. Dan stopt de Starlink als ik hem niet op oceaan mode schakel. Even 20 uur geen internet. Prima. Als alles loopt probeer ik wat te slapen.

Vrijdag 31 oktober, 2025 Culture shock

De nacht verloop goed. Lekker bakstag windje 16 tot 20 knopen. Abayomi loopt fantastisch. Ruim 7, 8 knopen. Soms zelfs over de 9. Ik kan redelijk slapen. Iedere keer een half uurtje. Een enkele keer zelfs 45 minuten. Om 0500 komt de zon op. Totaal geen squalls gehad tot dan toe. Dat scheelt ook. Een constante wind maakt het een stuk makkelijker in mijn eentje. Als we dichter bij Tahiti komen komt er toch een heftig buitje over. Scheelt weer met ontzouten. De bergtoppen van Tahiti zijn op 3 uur afstand al zichtbaar.

Ik loop nu ook langzaam in op Intotheblue. Om 0800 zitten we onder het eiland en valt de wind helemaal weg. Op de motor varen we de baai binnen. Een tocht van 204 nm in 26.5 uur. 7.7 knopen gemiddeld. Top. Ik had eerst gerekend met 6.5. Dat scheelt aardig wat uren.

Intotheblue probeert om in Papeete Marina een plek te vinden. Ik vaar vier mijl verder rond het vliegveld. Daar ligt het vol met cruisers op boeien. Het lijk Martinique wel. Geen duizenden schepen maar zeker honderd. Ik vind een boei vlak bij de andere Marina. Het is wel ver van Papeete stad en erg eenzaam. Niet heel aantrekkelijk. De jongen van de boot naast me komt langs en vertelt dat ik waarschijnlijk weggestuurd zal worden omdat het een meerboei van een vaste ligplaatshouder is. Zeker als ik niet gereserveerd heb. Ik kan het op het jachthaven kantoor proberen. Daarom maar gelijk de dinghy in het water met de kleine buitenboordmotor eraan. Kurt laat weten dat er voldoende plek is in Papeete jachthaven en dat de prijs meevalt. €23 per nacht als ik een week blijf. Ik besluit dan toch maar 4 mijl terug te varen en in de jachthaven in de stad te gaan liggen. Dat gaat prima. Ik heb een van de betere plekken. Net iets verder van de drukke weg. De laatste keer dat ik in een jachthaven heb gelegen was in Panama City in februari. Lang geleden. Kan ik de boot mooi schoon schrobben en makkelijker boodschappen doen. Het is wel een cultuurshock in vergelijking met de afgelopen maanden rust achter het anker. We liggen midden in de stad. Overal lawaai, heel veel auto’s, ambulances die langsrijden met sirenes. Overal is het druk en veel herrie op straat. Pfff dat is even wat anders en behoorlijk wennen. Ik weet niet of ik het hier lang uithoud. Als alles goed ligt neem ik voor het eerst geen douch op het achterdek maar in de jachthaven doucheruimte. Nou geef mij maar het achterdek. Het is ook erg warm in de haven. Geen wind en een drukkende zon.

Ik wandel de wal op en neem wat te eten in een restaurantje. Te moe om zelf te koken. Om 1800 is de batterij leeg en slenter ik doodmoe naar huis. Ik duik al snel mijn kooi in. Morgen een nieuwe dag. Deze week moet ik goed gaan benutten al ben ik nu doodmoe.

Zaterdag 1 November, 2025

Zoals gewoonlijk toch weer vroeg wakker. Na een koffie en yoghurt ontbijt wandel ik wat door de stad. Alles is helaas dicht omdat het een nationale feestdag is, Allerheiligen. Ik wandel door naar de werf waar Peter met zijn Jonkert 2200 op de wal staat. Een giga schip van 22 m met een diepgang van 4 m. Vanuit Fakarava is hij hier naartoe gesleept nadat hij daar op het rif terecht was gekomen. Zijn ankerketting was gebroken in een storm. Roer en schroef waren onherstelbaar beschadigd.

Na 3 maanden werd hij eindelijk naar Tahiti gesleept toen de verzekering toestemming had gegeven. Alleen het slepen koste al 85000 dollar. Nu staat hij op de wal en hebben ze een eerste inspectie gedaan. Na 4 weken is alleen de schroefas en het roer verwijderd. Echt uitzicht op reparatie is er niet. Een eindeloos drama voor Peter maar hij blijft er verbazingwekkend positief onder. Binnenkort gaat hij waarschijnlijk voorlopig weer het water in. Zonder reparatie. De verzekering ligt dwars en de werf is waarschijnlijk niet in staat om het goed te repareren. Een trieste bedoening. Terug in de jachthaven ga ik langs bij Kurt en Elke. Daar mag ik mee eten. Heel fijn. Ik voel me niet op m’n best. Futloos en zonder inspiratie. Ik zie op tegen het alleen doen van alle boodschappen. En voor hoe lang. Echt een definitieve datum voor wanneer de nieuwe crew komt heb ik nog steeds niet. Ik twijfel dus of ik nu al alle boodschappen in mijn eentje moet gaan doen. Terug op de boot kijk ik het journaal als er ineen een hele ploeg douane langszij staat. Ze willen de boot doorzoeken. Waarschijnlijk op zoek naar drugs. Die zijn niet aan boord dus no problem. Ze doorzoeken de hele boot en halen van alles overhoop. Zelfs met camera’s zoeken ze in de kleinste ruimtes. 

Heel vervelend. Uiteindelijk zijn ze 1.5 uur bezig. Ik ben al sinds April in Frans-Polynesië en dit is de eerste keer dat ze aan boord komen. Beetje laat zou ik zeggen. Behoorlijke inbreuk maar nu heb ik een getekend formulier. Aan het einde van de middag ga ik met Kurt samen de wal op. Elke is met een andere cruiser dame op stap. We wandelen langs de boulevard en nemen wat te eten aan het water. Ook Peter komt langs. Samen genieten we ‘s avonds in Trois Brasseries van een leuke zes koppige Tahitiaans gitaarband. Voor we het weten is het 0100. Gezellig 

Zondag 2 November, 2025

Alhoewel ik heel laat ging slapen ben ik om 0600 alweer wakker. Het lukt gewoon niet om uit te slapen. Ik maak een ontbijtje en maak de koelkasten schoon. Ontdooien laat ik voor later. Dan zet ik me ertoe om de boot te schrobben. Eerst de kuip van binnen en dan de kuiptent van buiten, het dek en als laatste de romp. Ik ben er de hele morgen mee bezig. Gelukkig is het bewolkt en niet al te heet. Eigenlijk de perfecte ochtend ervoor. Om 1330 mag ik weer met Elke en Kurt mee eten. Heel blij mee want helemaal geen puf om zelf te koken. Iedere keer alleen voor mijn zelf koken. Ik word er terneergeslagen van. Na het eten terug aan boord krijg ik een berichtje van Karin en Eric van sv Marelief. Ze zijn in Tahiti geland en komen aan het einde van de middag even op visite. Leuk om ze weer te zien. Zij hebben de boot in Hiva Oa, Marquises op de wal gezet en gaan een paar maanden naar hun zoon in Amerika en naar Nederland.

Maandag 3 November, 2025 Onderdelen zoeken

Vandaag ga ik met Elke en Kurt op pad onderdelen kopen. Eerst gaan we met de taxi naar de andere Marina. Tien minuten rijden. Ik koop vier gastenvlaggen, Tonga, Fiji, Cook Islands en Nieuw-Zeeland. Daarna nemen we de bus terug naar Papeete. Vandaar wandelen we naar de winkel voor vriezer onderdelen. Dicht tussen de middag. Dan eerst naar een van de andere jachtwinkels. Elke is het al zat en na enig gemompel tussen beiden gaat Elke terug naar de boot. Ze hebben een beetje mot. Met Kurt struin ik nog een heel aantal winkels af. Een paar flessen thinner, een nieuwe 3 mm duikpak, vers stokbrood, een paar nieuwe bergwandelschoenen, zonnebril. Dan weer naar de vriezerwinkel voor een nieuwe thermostaat. Onderweg komen we al heel wat mangobomen tegen waar rijpe vruchten aan hangen. Dat ondanks dat er in een industriegebied lopen. Ik koop er drie bij iemand privé voor €5. Op de Grote Markt kosten ze €4 per stuk. We beginnen op ons tandvlees te lopen en om 1430 strijken we uitgeput bij restaurant n Trois Brasseries eer om wat te eten. Een vermoeiende dag.

Dinsdag 4 November,2025

Deze morgen ga ik verder met spullen zoeken en winkelen. In mijn eentje. Kurt is met een monteur met zijn vriezer bezig. Elke is een tatoeage aan het laten zetten. Een kleine Manta op haar schouder. Eerst koop ik de juiste naalden en garen voor de naaimachine. Top dat ik die hier kan vinden. Dan zoek ik naar teenslippers. En een paar bootschoenen. Wat batterijen, een vliegenmepper en theelepeltjes. Zo ben ik weer de hele ochtend aan het slenteren. Vermoeiend en ik heb erg weinig plezier in mijn eentje. De bemanning wil ook maar niet lukken op korter termijn wat me een er niet vrolijker op doet worden. In de middag ga ik op zoek naar onderdelen voor de Yamaha buitenboordmotor. Daar zit ergens een lekkage van waterdeel naar de gearbox. Ik loop er aardig wat winkels voor af maar zelfs de hoofdimporteur van Yamaha heeft niet alle onderdelen die ik wil. Heel frustrerend. Ik heb nog wat verse groente voor macaroni dus om weer uit eten te gaan is een beetje duur. Ik moet me ertoe zetten want eigenlijk heb ik helemaal geen fut of zin. Ik zit erg te twijfelen wat ik nu moet doen. Ik zie er tegenop om nog weer zo lang alleen te varen. Morgen eindelijk naar de tandarts om m’n kroon te laten vastzetten. Hopelijk heeft hij het juiste gereedschap ervoor. Alison en Dan blijken ook in Papeete te zijn maar ik mis ze net omdat ik boodschappen aan het doen was. Ik maak met het restant aan groente een macaronisaus. Dan en Alison komen toch nog even langs voor ze naar het vliegveld gaan. Zo leuk om ze weer te zien. Die hebben nog steeds een berg aan problemen op hun boot. Te veel om op te noemen. En ze blijven zo positief samen. Bewonderingswaardig. Ik zou me niet zo druk moeten maken en positiever moeten zijn. Zoveel grote problemen heb ik niet. Toch voel ik me echt niet lekker in mijn vel. Zij gaan 6 weken naar Amerika. We gaan elkaar dus zeker weer zien. Hun boot ligt in Nuka Hiva op de Marquises. Daar wil ik ergens eind December ook weer zijn. In de avond kijk ik een film.

Woensdag 5 November, 2025 Tandarts

In de morgen vervang ik de vriezer thermostaat. Als ik de vriezer een uurtje laat lopen wordt hij echter niet kouder. Ook op de koelkast thermostaat stand gebeurt er niets. Wat nu weer. Kurt laat weten vanmiddag samen wel even te willen kijken. Ik ga de voorraadruimtes in de vloer maar eens schoonmaken en inventariseren. Niet dat ik daar nu echt veel zin in heb maar het moet gebeuren. Ik moet mezelf echt dwingen deze dagen. Om 1130 loop ik langs de telefoon winkel om te kijken of ze mijn iPhone kunnen nakijken. De knoppen blijven hangen. De eerst winkel heeft pas morgen tijd. Dat komt niet uit. De tweede denkt dat het alleen vuil is en maak de knoppen van buitenaf gratis schoon. Ze lijken het weer te doen. Hopelijk is dat genoeg.

Bij de tandarts krijg ik slecht nieuws. Hij kan het schroefje niet voldoende aandraaien omdat de metalen basis beschadigd is. We nemen via de e-mail contact op mijn tandarts in Nederland om te kijken of hij de referenties kan geven voor de juiste schroef en metalen basis. Als dat niet lukt wordt het een hele dure zaak. Dan moet hij een hele nieuwe kroon en bevestiging set bestellen en maken. Dat gaat twee weken duren en kost minimaal €1100. Zonder kroon verlaat ik zwaar teleurgesteld de tandarts. In afwachting van een snelle positieve reactie van mijn Nederlandse tandarts  Het maakt me nog neerslachtiger. Ik zie het ff niet meer zitten. De kosten beginnen zo ook erg op te lopen. Niet te denken aan wat er volgend jaar allemaal voor grote dingen moeten gebeuren in Nieuw-Zeeland. Nu ik geen crew heb moet ik ook alle boodschappen alleen betalen. Niet dat ik zo veel zou moeten kopen als voor twee. Hier in Tahiti is het echter een stuk goedkoper en is er veel meer te krijgen. Zeker alle houdbare producten zal ik toch hier moeten kopen voor de komende 4 a 5 maanden

Donderdag 6 November, 2025

Deze morgen komt er een giga Cruiseschip binnen. Sapphire Princess. Langzaam komt hij om 0700 achter ons langszij. Het lijkt wel of we ineens tegen een hoog flatgebouw aankijken.

Zelfs vanuit Papeete zie je het schip overal tussen door. Ik voel me mentaal nu echt in een dip. De mogelijke nieuwe bemanning gaat hem ook niet worden. Ondanks dat ik de kosten al vanaf het begin duidelijk uitgelegd had begint de dame nu weer met allerlei vragen. Ook blijft ze maar veranderen van mogelijke vluchten. Eerst 14 december. Toen weer 29 november en nu 26 december. Het is weer een teleurstelling. Het blijft allemaal erg vaag en het lijkt erop dat ze ook niet echt financieel onafhankelijk is. Het leven in de Zuid-Pacific is niet gratis. In tegendeel. Ze heeft ook nog drie jonge kinderen dus ik begrijp zo wie zo niet hoe ze voor langere tijd weg zou kunnen blijven. Geen zin in allerlei problemen. Ik hak de knoop door. Dan maar alleen voorlopig. Ik kijk op tegen al het werk dat in het verschiet ligt. Alle boodschappen, onderhoud, schoonmaken, eten maken, lange stukken zeilen. Alles alleen doen. Ik trek het ff niet meer. Morgen zou ik hier ook weer uit de haven moeten. Dan zou ik naar de afgelegen ankerplaats moeten. Daar zie ik ook tegen op. Ik besluit nog een week te blijven. Dicht bij Elke en Kurt. Die moeten ook op allerlei dingen en onderhoud wachten. Als ik op het havenkantoor langsga blijkt dat ik gelukkig nog een week blijven op deze ligplaats. En omdat het laagseizoen is begonnen kost het maar €100 voor 7 dagen. Dat is relatief goedkoop voor deze omgeving. Als ik bij Kurt en Elke langsga barst ik in tranen uit. Ik trek het gewoon ff niet meer alleen. En zonder goede vooruitzichten zinkt de moed me in de schoenen. Ze zijn zo lief voor me. Ik moet er niet aan denken wat ik zonder hen zou moeten op dit moment. Na de koffie besluiten we ons wasgoed allebei bij de wasserette te brengen. Kost ook een hoop geld maar ik heb geen puf om het zelf te doen. Zeker de kleden van de banken en het beddengoed zou al snel zes wassen zijn. Dat kost veel water uit de drinkwatertank. Die ik wil ik hier in de haven niet bijvullen. De watermaker laten lopen is ook niet verstandig. Nu is het morgenochtend klaar. Kurt maakt noedels en mag ik weer mee eten. Zo fijn. Ik ben ze erg dankbaar. Na het eten proberen we samen nog naar mijn bank koel-vriezer te kijken. De thermostaat alleen was niet de oplossing. De compressor is oud. Dat wist ik al lange tijd. We proberen wat extra 134a gas in het systeem te stoppen.

Hij gaat het iets beter doen maar eigenlijk zit er nu te veel gas in. De compressor is gewoon te oud. Daarom had ik in Panama ook de Dometic gekocht, gelukkig. Het was mooi geweest als ik de verse groentes en fruit kon koelen. Nu ik voorlopig alleen ben moeten we het hier maar mee doen. Ik laat vanmiddag sinds drie weken de generator weer eens lopen. De zonnepanelen hebben de batterijen de afgelopen weken goed bijgehouden. Hier in Papeete is het echter een stuk bewolkter door de hoge bergen. Ook gelijk de airco’s even laten lopen, de koelsystemen met zoetwater doorspoelen, de boiler even bij en de droger in de voorhut. Wat is next.

Vrijdag 7 November, 2025

Als ik wakker word is het pas 0500. Waarom kan ik nou niet wat langer slapen. Het lukt gewoon niet. De cruiseboot is vannacht toch vertrokken maar als ik aan de koffie zit komt de volgende, de Zaandam van de HAL binnen. Leuk.

Ik krijg een e-mail dat mijn tandarts in Nederland pas 12 november weer bereikbaar is. Dat is een grote tegenvaller. Pfff. Houdt het dan niet eens op met tegenvallers? Ik heb niet de tijd om zo lang hier te wachten. Er zit niets anders op dan een hele nieuwe kroon te laten maken. Ik stuur daarvoor snel een mail naar de tandarts hier. Hopelijk dat het niet al te lang gaat duren maar minstens twee weken ben ik hier zeker voor kwijt nu. En weer een grote hap uit mijn spaarcenten. Ik haal gezamenlijk met Kurt en Elke de was op. Snel maar giga duur. €100 voor vier wassen, drogen en vouwen. Nog meer slecht nieuws? De lokale opticien vraag ik of hij mijn brilglazen kan polijsten. Er zitten allerlei vlekken op die ik er niet af krijg. Het blijkt de beschermende laag te zijn die aangetast is. Hij kan het niet verbeteren. Een nieuwe vario-focus bril kan ik me nu zeker niet veroorloven en dat duurt ook weken. Die maken ze hier niet. Dan maar wat vlekken op m’n glazen. Terug bij de boot ruim ik de was op. Ik help Kurt vervolgens met installeren van een elektromotor voor de dinghy davits. Dat gaat eigenlijk best snel en een bevredigende reparatie. Blij dat ik hem nu kon helpen. Op de boot kijk ik de kwalificatie voor de F1 sprintrace in Brazilië. Max start op de 6de plaats. Niet best maar het is de sprint race. Wie weet wat er morgen gebeurt. Gelukkig mag ik weer mee eten met Kurt en Elke. Ik heb zelf ook nog maar heel weinig aan boord. Ik moet echt snel naar de supermarkt. Morgen gaan we een auto huren voor twee dagen. Ik behandel weer wat nieuwe aanvragen voor crew. Een aantal zijn voor pas in Januari of later. Misschien eentje voor op korter termijn. Afwachten. Dat is het woord van de dag. Veel geduld moet ik opbrengen. Moeilijk. Het maakt me niet vrolijker. Gelukkig krijg ik veel steun van Kurt en Elke. Ik moet er niet aan denken dat zij er niet waren nu. De laatste dagen zijn zwaar. Ik hoop snel wat positiever en leuker nieuws te kunnen brengen. Het plan is dat we een deze dagen ook over het eiland gaan verkennen. De stad is deprimerend.

Later xoxo