Trouble in Paradise - Ilses Gambier Part IV (Blog 93)

Woensdag 11 Juni, 2025 Eerste dag weer alleen aan boord

Vandaag is voorspeld dat het een zonnige dag wordt. Ik lig hier achter Taravai lekker rustig.

Wel een beetje wind maar geen deining. Tijd dus om een aantal wassen te draaien. Alle beddengoed en de kuipkussenhoezen krijgen een beurt. Een hele uitdragerij. Ik zet de generator bij om stroom te draaien en de drinkwatertank op te toppen. Gelijk even de hele boot stofzuigen. Zo ben ik wel weer de hele dag bezig. Het is lekker zonnig. Heel fijn want dan droogt alles snel. Tegelijk breng ik blog 92 online. Alle tijd nu om even terug te kijken. Nu even weer een tijdje alleen aan boord. Prima voor de afwisseling. Het is een mooie baai waar ik lig. Een ander cruiser schip. Tegen het einde van de middag gaat ook deze verkassen en ben ik helemaal alleen in de baai. In de directe omgeving van 5 km geen andere mensen. Alleen helemaal aan de andere kant van Taravai wonen Hervé en Valerie. In de middag komt er meer wind opzetten. Een van de kleine kuipkussen hoezen is blijkbaar over boord gewaaid. Hè Zonde! Ik probeer nog met de lange duikslang om op de bodem te kijken. Het is hier 15 m diep en er staat wat stroom. Grote vissen en zelfs een wit punt rif haai die komt kijken. Prachtig. Helaas geen hoes. Jammer, ik heb deze stof niet meer. Gelukkig is het een van de kleine hoezen. S ’avonds eet ik een portie Thaise noedels die ik eerder had gemaakt en kijk een leuke film. Ook weer leuk whatsapp contact met Josie. Nog ruim twee weken en dan komt ze aan boord. Ik kijk ernaar uit.

Donderdag 12 Juni, 2025 Crewpagina op de website

Zoals voorspeld is het al sinds vannacht aan het regenen. Zo blij dat ik de was gisteren heb gedaan. Het blijft de hele dag regenen. Een van de weinige dagen die ik binnen doorbreng. Eindelijk maak ik de crewpagina op de website wat ik al zo lang van plan was. Een hele uitzoekerij wie wanneer aan boord was. Met alle blogs met foto’s die ik heb geschreven kan ik het gelukkig redelijk makkelijk terugvinden. Al met al kost het me een hele dag. Met dit als resultaat.  https://www.svabayomi.nl/team-4 . Vanavond maak ik een heerlijke verse salade met daarnaast gebakken aardappeltjes. Jammie. Voor ik het weet is de dag alweer voorbij.

Vrijdag 13 Juni, 2025 Drama en paniek!

Na een kop koffie eet ik een yoghurt ontbijt met vier kleine banaantjes en een appeltje heerlijk in het zonnetje op dek. Wat een vrijheid en relaxt. De bananen tros begint nu snel te rijpen. Als ze bruin worden maak ik wel weer een bananenbrood. De appeltjes die ik nu gebruik zijn nog van Panama. Drie maanden oud en nog super. De yoghurt is op dus maak ik gelijk een nieuwe. Zes uurtjes in de thermoskan en we hebben weer een liter yoghurt voor de komende drie dagen. Ik zit lekker op dek te genieten van mijn ontbijtje als ineens de Starlink uitvalt. Wat nu weer? Als ik binnen kijk is ALLE stroom afgeschakeld. Er is een foutmelding dat de bakboord batterij leeg is.

Dat kan helemaal niet! Een uur geleden stond hij nog op 50%. Het moet een aansturing zijn die niet goed is. De 220V omvormer krijgt daardoor ook een foutmelding en schakelt de 220V af. Holi Moly! Het is dus toch vrijdag de 13de voor mij. Ik raak even in paniek. Ik heb veel te weinig verstand van elektra! Ik lig in mijn eentje in de middle of fucking NOWHERE-land. Ik heb zelfs geen 24V. Ik kan helemaal niks! Als ik de generator start blijk ik wel 220V te hebben en kan ik de Starlink aanzetten om hulp vragen via de Gambier groep whatsapp. Er is een Franse elektricien in Rikitea. Op 1.5 uur varen! Moet ik wel eerst de 24V terug zien te krijgen anders heb ik geen instrumenten en geen navigatie etc. Helemaal niks. Als ik naar Rikitea terug wil moet ik in de atol tussen de binnen-riffen door. Lang verhaal kort. Ik weet 24V terug te krijgen door de battery protector te kortsluiten. De batterijen zijn zeker goed maar in de aansturing is iets niet in orde. De batterijen laden gewoon op de generator al zie ik dat voor de bakboord batterij niet op het scherm. Ik moet dit oplossen maar daarvoor eerst naar Rikitea voor hulp. Als ik de ankerwinch wil bedienen doet deze het ook niet. En de elektrische furlers en outhaul van de zeilen ook niet. Ook aansturing. Er zit niks anders op dan het anker met de hand op te halen, 55 meter. Nog nooit gedaan maar het lukt. De laatste 15 moet wel snel want dan is het anker van de grond en begint de boot naar het rif te drijven. Met brute kracht trek ik de laatste 15 m met de hand omhoog. De zenuwen gieren door mijn lijf. Gelukkig staat er niet al te veel wind en heb ik nog wat ruimte om te drijven voor ik op het rif zou komen. Op de motor vaar ik terug want de furlers en outhaul krijg ik niet werkende. De wind is zo wie zo tegen dus zeilen was toch niet het snelste. Als ik alle riffen veilig ben gepasseerd en aan kom varen op de Rikitea ankerplaats roept de elektricien Marc al dat hij mijn berichtje heeft ontvangen. Hij wil kijken of hij het kan vinden. Eerst veilig ten anker komen. Ik laat het anker nu met de hand vallen. Hopelijk houdt het anker gelijk want anders moet ik hem weer met de hand ophalen. Beetje meer ankerketting, beetje achteruit, beetje meer ketting. Het anker lijkt te houden. Ik geeft 50 m ketting en zet de snubber erop. Dan nog paar keer goed vermogen geven om het anker goed in de grond trekken en zeker te zijn dat het houdt. Ik blijf op dezelfde plaats, gelukkig! Een hele opluchting. 

Ik pak de dinghy en vaar naar de Franse elektricien. Hij spreekt een beetje Engels. Niet makkelijk maar hij wil wel kijken of hij het probleem kan vinden. Terug aan boord laat ik hem alles zien en we proberen samen te analyseren wat er aan de hand is. Ook Karin, Eric en Lars komen kijken of ze kunnen helpen. Zo fijn om al die steun te krijgen. Ik voel me hopeloos en onthand. Ik kan voorlopig even op de Starlink van Lars meeliften. Die ligt dichtbij genoeg om een redelijk signaal te geven. Om een lang verhaal kort te maken. Na drie uur denken we dat we het gevonden hebben. De Victron VE.BUS BMS lijkt niet te werken.

Zo’n beetje niets krijgt daardoor het juiste signaal. Die moet besteld worden. Morgen proberen in Tahiti. Marc heeft daar contacten. Ondertussen bijpassen we een paar stuurschakelingen om in ieder geval weer prik op de ankerlier en de furlers te hebben. Allemaal tijdelijk maar het werkt allemaal weer. Met dank aan Marc en de andere cruisers. Om 1900 vaar ik moe naar Lars en Isabel. Ik bestel voor de zekerheid alvast een VE.Bus in Amerika. Die kan Josie meenemen. Als ik er een in Tahiti vind is die een reserve. USD117 inclusief opsturen naar Los Angeles. Valt mee. Bij Lars en Isabel kom ik een beetje tot rust. En mag mee eten. Wat zou ik zonder mede cruisers moeten!

Zaterdag 14 Juni, 2025, extra omvormer en van Rikitea naar Taravai

Ik heb nog geen 220V omdat de Victron Quattro omvormer een verkeerd signaal krijgt dat er een lege batterij is. Dat is helemaal niet zomaar omdat de VE-bus waarschijnlijk kapot is klopt er niks meer in de signalen. Vermoeden we! Daarom zegt de omvormer nu terecht dat hij geen 220v kan leveren. De koffie moet ik maar met de hand zetten. Dat is lang geleden. Eric en Karin hebben stokbroden besteld en komen er twee langs brengen. Heel fijn. Na een stokbrood ontbijt vaar ik naar Marc. Hij belt met Tahiti waar ze wel een VE BUS BMS kunnen leveren. € 412!!! Holi shit! Maar ja. Dan is hij er dinsdag met het vliegtuig. Toch maar doen. Ik vertrouw niet dat dit het probleem is dus hoe sneller ik het weet hoe beter. In dat geval kan ik nog andere stappen ondernemen. Ondertussen heb ik nog een 2000W omvormer gevonden die op de 24V kan worden aangesloten.

Zo heb ik voorlopig toch een beetje 220V voor de Starlink, laptop en voor koffie zetten etc. De juiste dikte kabels en sockets vind ik diep ik in de boot ook nog. Om 1230 heb ik alles aangesloten en draait de Starlink weer. Een hele opluchting. Zo heb ik in ieder geval internetcommunicatie. Om 1330 besluit ik toch maar om ook naar Taravai te zeilen.

Morgen is er de BBQ met alle cruisers. Even iets leuks doen. Daar ben ik tenslotte voor hier. Op het zeil vaar ik de baai uit. Even de motor bij om tegen de wind een stukje tussen het rif door te gaan. Anderhalf uur varen. Halve en voor de wind. Om 1500 kom ik in de baai bij Taravai weer ten anker. Eerst iets te dicht bij het rif. Na een korte regenbui besluit ik toch maar even iets verder op te ankeren. Iets dieper maar ook iets verder van het rif.

 We liggen in totaal met 9 boten verspreid in de baai. Gezellig morgen. De rest van de middag tot rust komen met het kijken naar de kwalificatie van de formule 1 Gran Prix van Canada. Max start morgen als tweede. Ik zet mezelf ertoe om eten te maken. Een laatste keer salade voorlopig met gekookte aardappelen. Halverwege het koken belt Josie. We hebben een geweldig urenlang gesprek over van alles en nog wat. Wauw. Erg fijn. Een opkikker na de stress van de afgelopen anderhalve dag. Ik heb er een goed gevoel over en kijk er naar uit. Ik hoop dat ik alle Elektra problemen voor die tijd heb opgelost. Nog ruim twee weken.

Zondag 15 juni, 2025 Taravai BBQ, Vaderdag

Deze morgen kan ik met de tijdelijke omvormer weer koffiezetten met de koffie machine. Lekker. Ik voel me mentaal nog steeds niet top maar doe mijn best om het positieve in te blijven zien. Het huilen staat me soms nader dan het lachen met alle dingen waar ik me druk over blijf maken. Ik probeer mezelf op te peppen. Om twaalf uur is de BBQ bij Hervé en Valerie. Ik besluit om alvast een grote salade van gerapte peen en witte en rode kool stripjes te maken. Met mijn beroemde salade saus en rozijnen. Die zal zeker in de smaak vallen. Daarna kijk ik om 0900 eerste de Grand Prix van Canada. Mooie wedstrijd. Max wordt tweede. Niet slecht onder de omstandigheden. Na afloop is het alweer tijd om naar de BBQ te gaan. Ik voel me niet al te best. Gewoon veel zenuwen in mijn buik met de elektra zaken en van alles. Ik hoop dat de BBQ mijn een positieve draai kan geven in mijn hoofd. Even mijn gedachten verzetten. Eerst ga ik even bij Karin en Eric langs op Marelief. Ik krijg veel steun van ze. Heel fijn. Als ik mijn gevoel uit kan ik het echter niet laten om in snikken uit te barsten. Dat doet me wel goed. Ff alles eruit. Lucht op. Met positieve moed gaan we naar de BBQ. Het is een drukte van belang. In totaal zijn er wel 10 boten en ik denk zo’n 35 cruisers. Heel gezellig. Iedereen heeft wat gemaakt. Eten genoeg.

De Polynesiërs Valerie en Hervé zijn zulke gastvrije en lieve mensen. Ook ontmoet ik het nieuwe Nederlandse stel Koos en Wilma van de X-to-Go. Ze vertelt dat ze mijn blog actief volgt. Heel leuk om te horen.

Ik ken ze ergens van maar weet niet meer waarvan. Uit Nederland zou ik bijna denken. Dat lijkt onwaarschijnlijk als ik het vraag want ze komen uit Groningen. Als we er verder over nadenken komt Wilma er eindelijk op. We hebben elkaar deze reis al eerder ontmoet. In San Blas. Met Kerst. Zij zaten alleen aan een andere tafel en wij waren met een grote groep dus hadden we die avond niet heel veel contact. Grappig hè. Het wordt een leuke middag en dat doet me goed. Koos heeft ook een Victron systeem dus heeft er aardig mee leren werken. Wie weet kom ik er van de week met hem uit als het niet de VE. Bus is. We gaan het zien. Ik moet het nu even los laten. We spelen Jeu de Boulle en volleybal.

Lars speelt ook nog een paar nummers op de accordeon. Een topmiddag. Het is niet altijd de plaats waar je bent maar wel de lieve en gelijkgestemde mensen die je ontmoet. Doet me goed.

Terug aan boord is er weer de andere realiteit. Ik laat me niet deprimeren nu. Als ik de Starlink weer bijzet heb ik zelfs een WhatsApp van mijn dochter Elianne voor Vaderdag! Mijn dag kan niet meer stuk. Wel mist ze me en wil dat ik naar huis kom. Dat is iets nieuws voor mij en niet zo eenvoudig. Ik zou zo graag willen dat ze een paar maanden meevaart. Dé kans van haar leven om in de Zuid-Pacific te komen. Ik heb het al zo vaak gevraagd. Ze slaapt nu dat ik het berichtje lees al. Ik stuur haar een berichtje terug of ze me wil bellen als ze wakker wordt dan kunnen we er over praten. Ik hoop dat ze snel belt.

Maandag 16 t/m woensdag 18 Juni 2025. Elektra

Maandag vaar ik aan einde van de ochtend terug naar Rikitea. Niet voordat ik bij Hervé een nieuwe tros bananen heb gekocht. Helaas heeft hij geen avocado’s meer. Die waren zo goed. Wel heeft hij nu verse sla. Dat is ook een unicum. Top. Het is tegen de wind in terug naar Rikitea. Met alle spanning rond het elektra probleem vaar ik maar eens even op de motor terug. Om 1500 lig ik weer ten anker.

De zenuwen blijven door mijn lijft gieren. Ik ben echt een beetje overspannen van al dat gedoe met iedere keer weer wat. Ik wil me voorbereiden op de komst van Josie en haar een goed werkende boot kunnen bieden. Dit is niet wat ik daarbij in gedachten heb. De 220V werkt nu wel maar met een zeer luidruchtige tijdelijke omvormer met maar twee stopcontacten. Een voor de Starlink en een voor een verlengsnoer waar de rest op moet. Koffiezetten, stofzuiger, tandenborstels, laptops, etc. Natuurlijk kan het allemaal maar daar heb ik al die systemen niet voor aan boord. Ook heb ik twee koelkasten en een vriezer draaien. Als ik geen 24V heb bederft alles. Kom hier maar eens aan al dat eten wat nog in de vriezer zit. Als ze al iets hebben is het giga duur. Allemaal veel te onzeker. Dat vreet aan me. En als ik dan alleen aan boord bent draaien al die gedachten constant in mijn hoofd in een cirkeltje rond. Veel steun heb ik van Karin en Eric. En ook van de anderen, maar toch. Ik kan het niet loslaten al die onzekerheden. Dat is niet waar ik hiervoor ben. Ik wil van de eilanden en de omgeving genieten. Niet constant bezig zijn met problemen oplossen. Het leven van een cruiser. Constant trouble shooting and maintenance in Tropical Paradise. Ik bel ‘s middags met Jean Michel. Hij is in vijf jaar in zijn eentje de wereld rondgevaren. Bij hem kan ik mijn ei ook kwijt. Zo’n top gozer. Altijd positief. Ik wou dat ik dat ook kon. Hij woont alweer 1.5 jaar in Nederland en is met een prachtig project bezig. Hij heeft een oude kerk gekocht en maakt er een top feest locatie en B&B van. Het is al bijna middernacht bij hem maar hij neemt alle tijd. De gesprekken gaan diep en het brengt me een enigszins tot rust. In de avond waren ook Karin en Eric nog langs geweest voor een sundowner en toen had ik genoeg afleiding om goed te kunnen gaan slapen. Ik had mezelf gedwongen om aardappelen te koken en met chili con carne uit de vriezer iets te eten. De volgende dag, dinsdag komt het vliegtuig aan het einde van de ochtend. Ik hoop in de middag de nieuwe VE. Bus BMS van Victron te kunnen installeren. Ik ben er echter helemaal niet zeker van dat dat het probleem is. Ik kan het niet beredeneren maar heb sterkt mijn twijfels. Wel € 412. Ik moet zo snel mogelijk dit probleem verhelpen en uitvinden wat het is. Als ik wakker word gieren de zenuwen alweer door mijn lijf. In de ochtend ga ik met Karin en Eric wat boodschapjes doen ter afleiding. Beetje lopen en wat spulletjes kopen voor de avond. Karin gaat deeg maken voor pizza. Weer iets nieuws om zelf te kunnen maken. In de middag vaar ik naar de kade en wacht met de Elektricien Marc op het pakketje. Om 1400 hebben we het. Voor we eraan beginnen doen we eerst koffie bij een ander leuk Frans stel Thierry en Brigitte. Ze zijn allemaal heel positief. Het zal wel goed komen Eric! Om 1500 beginnen we aan de spannende klus. De VE.Bus BMS er in zetten is zo gebeurd.

Al snel wordt duidelijk dat het probleem niet opgelost is. Mijn wereld stort in! En mijn spaargeld ook. Weer €411 uitgegeven zonder resultaat. En ik heb ook nog een extra reserve besteld die onderweg is naar Los Angeles! HOLI MOLI! Samen met Marc zoek ik verder. Het kan niet anders dan in de BMS-pcb boards zitten. 

Daar moet het probleem zitten. Ergens in de communicatie. Die schakelt van alles af. Ik besluit om 1800 een bericht voor hulp naar de fabrikant van de BMS in Nederland te sturen. Het is daar al bijna woensdag. Vervolgens besluiten Marc en ik morgen verder te kijken. Nu is het donker en we moeten op hulp uit Nederland wachten. Marc is een goede elektricien maar heeft ook geen kaas gegeten van zo’n ingewikkeld en elektronisch gestuurd systeem. De moderne tijd. Vooruitgang? Ja aan m’n likmeversie! Net zoals met moderne auto’s. Je kan niks meer zonder een computer of elektronica kennis. Ik had beter moeten weten. Of zelf een andere studie moeten volgen voor dit soort ongein. Bij Karin en Eric kom ik enigszins tot rust. Ze proberen me te kalmeren en een hart onder de riem te steken. De zelfgemaakte pizza is geweldig.

Zo blij dat ik niet echt alleen ben in deze situatie. Ik weet nu ook zeker dat ik niet een persoon ben om echt alleen te zijn of een solo reis te maken. Ik zou er gek van worden. Terug aan boord om 2230 zie ik het eerste mailtje binnenkomen van 123 Smart BMS Electric. Ze hebben het beleid alleen via mail te assisteren. Geen video call ondersteuning. Wel krijg ik een aantal tips met aangrijpingspunten. Er zou een Inbetween bms pcb-board kapot kunnen zijn. Eerst alle communicatie draadjes controleren. Ja, dat hebben we al gedaan. Maar de Pcb’s controleren op een live systeem? Daar word ik nog zenuwachtiger van. Het is allemaal zulk gevoelig spul en de verbindingen zijn zo fragiel. Dat durf ik niet alleen aan. Ik stuur Ben van het bedrijf PUREACELL een appje. Hij heeft de batterijen geleverd en in elkaar gezet. Hij zou me wel kunnen helpen. Om middernacht krijg ik de verlossende reactie. Hij wil maar al te graag helpen. Zo’n tof bedrijf en gozer. Had ik daar maar eerder aan gedacht. Had ik mezelf €600 mee kunnen besparen. We spreken af dat we morgen in de ochtend voor mij en avond voor hem bellen. Dan kan ik nu om 0050 gaan slapen. Dat heb ik wel nodig. Als hij echter weer direct reageert kan ik niet anders dan hem even bellen om wat meer gegevens te sturen. Ook de mails van 123 Smart Electric stuur ik door zodat hij ze kan bestuderen. Hij is gelukkig heel enthousiast. Dat geeft me hoop. Ik stuur nog wat vragen naar 123 Smart Electric. Het is 0200 voor ik naar bed ga. Ik ben kapot. Als ik wakker word en m’n koffie op heb ga ik eerst de stokbroden halen voor mij en sv Marelief. Om 1030 kan ik met Ben bellen. Dan is het bij hem 2130. Ik heb weer een mail van 123 Smart Electric gehad met nog een aantal suggesties waaronder een manier om alle Pcb’s te resetten door de negatieve stroom van de Begin-pcb te halen. Als ik de broden ga ophalen zijn ook Marc en de andere Fransen op de wal. Marc beloofd om 1000 langs te komen om te helpen. Hij is ook heel nieuwsgierig. Hij voelt hij zich ook wat schuldig dat ik de VE-bus BMS’en voor niks heb gekocht. Ach dat hoeft niet. Het is mijn fout dat ik er geen snars van begrijp en met deze systemen vaar. Niet zijn fout. Als ik de broden bij Karin en Eric breng biedt Eric ook gelijk aan om te komen helpen. Deze community is zo hard verwarmend. Dat zie je nog maar op weinig plekken in de Nederlandse dagelijkse maatschappij. Ook van Josie krijg ik over de what’s app heel veel bemoedigende steun. Dat doet me nu al erg goed. Het geeft me een heel positief gevoel over haar komst. Marc en ik besluiten om de reset alvast te proberen voor we met Ben de Inbetween Pcb’s een voor een zouden moeten gaan lostrekken. Dat moet echt met iemand gebeuren die dat eerder gedaan heeft. Ik heb een tweetal reserve Inbetween boards maar that is it! Geen begin of end board. De spanning loopt op. Heel, heel voorzichtig trekken we de negatieve spanningsdraad van het begin board. We openen het klemmetje met een fittingsschroevendraaiertje. Wachten, zoals de fabrikant heeft gezegd ruim 10 seconden. De Pcb’s gaan allemaal uit op de bakboord cellen. Als we hem terugplaatsen gebeurt er eerst niets. Bijna zakken we in elkaar van teleurstelling als ineens de VE BUS tot leven komt en alle systemen aangaan.

We slaan in plaats van in elkaar te zakken, stijl achterover van verbazing. Is dit het probleem? Een harde reset lost alles op? On, on, onvoorstelbaar! Geen kapotte pcb’s, geen kapotte VE bus? Ik begrijp er niks van! Als ik een half uur later met Ben van PUREACELL bel en hem in een uur bijpraten alles voorleg komt hij tot de conclusie dat misschien het geheugen van de Pcb’s vol was. Afijn uiteindelijk kunnen we nu alle overbruggingen op de ankerwinch relais, op het relais van de furlers en de batterij protectors weer ongedaan maken. De extra inverter kan ook ontkoppeld worden want de grote 5000W Quattro inverter is automatisch weer 220v gaan leveren. De opluchting is heel groot. Ik moet er echt een aantal uur van bijkomen en sla het voorstel van Karin en Eric af om mee te gaan wandelen en frambozen plukken. Eerst even de boel aan kant brengen, opruimen en een frisse douch nemen, scheren en uitblazen. De laatste 5 dagen zijn me niet in mijn koude kleren gaan zitten. Nadat ik alles opgeruimd heb neem ik een duik. Gelijk nog even het roet van de generator van de bakboord romp wassen en een lichte schoonmaak van de aangroei van de romp. Dat moet ook bijgehouden worden voor het uit de hand loopt. Terug aan boord neem ik een lekkere hete douch en scheer me weer eens. Dat frist lekker op. Ik besluit Marc zijn vrouw en de andere Fransen, Thierry & Brigitte en ook Karin en Eric uit te nodigen om morgen Nasi Goreng te komen eten. Als bedankje voor alle hulp en steun. Even wat leuks om te delen. Iedereen reageert enthousiast. De rest van de middag en avond doe ik rustig aan. Ik schrijf de blog in klad en kijk een documentaire over de oorlog in Gaza. De oorlog tussen Israël en de Palestijnen houdt me veel bezig. Ongelofelijk hoe dit zich ontwikkelt. Wat een verwoesting en wat een leed. Dit is toch genocide? Onvoorstelbaar hoe tegelijkertijd Hamas ook maar door blijft gaan. Nu ik veel Amerikanen aan boord heb gehad begrijp ik ook dat de Israëliërs die in Amerika wonen de oorlog in Gaza zeer intensief financieren. Dat ook diezelfde mensen eigenlijk de macht hebben in Amerika. Alles wat we zien aan onderhandelingspogingen is voor de bühne en om support te krijgen van de wereld. Tegelijk zijn ze het vuur alleen maar aan het aanwakkeren en op zoek naar het totaal overnemen van al het grondgebied in Israël. Ongelofelijk hoe ze daarbij met opzet de Palestijnse bevolking proberen te verdrijven. Dit moet toch een keer een halt toegeroepen worden? Dit is niet goed te praten met als argument wat ervoor verschrikkelijks en weerzinwekkends er in de 2WO gebeurd is? Of omdat Hamas terroristische aanslagen pleegt. Dit is toch hetzelfde doen met een volk wat je zelf is overkomen en waartegen iedereen inclusief de Joodse bevolking zich heeft uitgesproken? Dit mocht toch nooit meer gebeuren? En wie doet het nu? Religies! Niets slechter dan religies en de interpretatie van die religies door hun volgers. Schande en diep triest. De verwoesting en de omvang van het aantal onschuldige slachtoffers is ongelofelijk. En gewoon doorgaan met nederzettingen bouwen, die volgens internationaal recht illegaal zijn! Ik kan er met mijn pet niet bij dat dit door de internationale gemeenschap wordt geaccepteerd en met open ogen wordt aangezien. Zonder met de ogen te knipperen. Waanzinnig. Ja! Hamas is een moordzuchtige terroristische organisatie. Maar daarvoor hoef je niet een heel groot deel van de onschuldige bevolking voor uit te moorden. Sterker nog daarmee drijf je die alleen maar in handen van Hamas. Ik stop met schrijven hierover. Het is te vreselijk voor woorden.

Donderdag 19 Juni,2025

Het enige voordeel dat ik zo druk was de afgelopen dagen met die vreselijke elektra is dat het nu al 19 juni is. Het zijn nog minder dan twee weken voor Josie komt. Ik kijk er erg naar uit. Zij ook geloof ik. We hebben al veel over de video en app gesproken. Als ze er is laat ik haar zeker nog een aantal mooie plekken in Gambier zien. Daarna gaan we echter snel naar de Marquesas. Het is hier echt winter aan het worden. De dagen zijn erg kort. Van 0700 tot 1800. Het viel me op toen ik gisteren met Ben sprak. Bij hem was het 2230 en het nog licht buiten. Hier zijn de temperaturen prima als Nederlander zijnde. Maar ik vind het toch echt een beetje te fris worden nu ik gewend ben aan de tropen en warm water. Het enige voordeel is dat je ‘s nachts niet meer ligt te zweten in bed. Dan is het 22°C. Zelfs al fris soms met alleen een lakentje. Het zal voor Josie erg fris zijn daar het in Houston altijd behoorlijk heet is in dit jaargetijde. Snel naar de Marquesas. Daar wachten Kurt & Elke en John& Shannon. Die mis ik ook erg. Aan het einde van de ochtend begin ik met de voorbereidingen van de Nasi Goreng. Kan het maar klaar hebben. Tussen door video bel ik met Cor en Marianne in Nederland. Fijn om even met elkaar te praten. Ik draai er geen doekjes om. Ik zit in een behoorlijke dip door al dat gedoe met dingen die continue onverwachts kapotgaan. Cor en Marianne zijn zelf ook zeilers en begrijpen het. Fijn om er even over te praten. Aan het einde van de middag maak ik nog de satésaus. Iedereen komt rond 1645. Het wordt een gezellige sundowner met Karin, Eric, Lars, Isabel, Marc, Thierry en Brigitte. Iedereen heeft iets meegenomen voor de sundowner. Daarna geniet we van de Nasi Goreng met satésaus. Karin heeft ook een taart met vers geplukte frambozen gemaakt.

Zo fijn om cruisers om me heen te hebben. De vele verhalen en ervaringen zijn mooi en leerzaam. We spreken af dat we de 24ste, als het bevoorradingsschip komt, allemaal een deel van een 200 liter vat benzine te nemen. Ik besluit ook de diesel op te toppen want het volgende schip komt dan pas weer rond 14 Juli. Zoals het er nu naar uitziet ben ik samen met Josie dan al onderweg naar de Marquesas. Het eerstvolgende bevoorradingsschip moet ik dus zoveel mogelijk inslaan. Werk aan de winkel. Om 2100 zoekt iedereen zijn boot weer op. Morgen geeft Lars zijn tweede Dinghy concert. Ook weer een leuke happening

Vrijdag 20 juni, 2025 Filou de Mer/Lars Dinghy concert 2

Gisterenavond werd het laat. Nog een film gekeken. Deze morgen word ik wakker omdat er iemand aan de boot klopt om 0800. Het is Eric die al vroeg nieuwe stokbroden heeft gehaald. De bakker service. Geweldig. Lekker vers stokbrood. Ik neem een kop koffie en word rustig wakker. Veel steun ook over de app van John, Shannon, Kurt, elke en Dan & Alison. Veel gesprekken over hoe je met de steeds weer onverwacht kapotgaande spullen om moet gaan. Het is niet dat het kapot gaat en hoe moeilijk het is om te maken. Nee het is hoe je er mentaal mee omgaat.

Dat is voor mij de grootste valkuil. De steun van de anderen die precies hetzelfde overkomt. Allemaal! Die steun is geweldig en geeft houvast. Zelfs Kurt en Elke die nog onderweg zijn op de Pacific, bellen me via de app op. Het geeft veel kracht. Het geeft een gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Na het ontbijt eerst eens kijken hoeveel benzine en diesel ik nodig heb. Het volgende schip komt dinsdag. Dat kan wel eens de laatste zijn voor we tweede week van juli verder varen. Dan heeft Josie het hier net een beetje kunnen bekijken. Ik denk dat zij het ook niet erg vindt om gelijk verder te gaan want in de Marquesas is het toch een stuk warmer. Nadeel daar is dat er meer deining staat op de ankerplaatsen. Alles heeft voor- en nadelen. De eilanden daar zijn het in ieder geval waard om te bekijken. We kunnen ook proberen om alsnog een Long-stay visa voor haar te regelen. Dit alles heeft tot gevolg dat we 99 % zeker moeten vertrekken voor in juli het volgende bevoorradingsschip in Gambier komt. Aanstaande dinsdag dus alle tanks volmaken en zoveel mogelijk verse groente en vlees inslaan. Werk aan de winkel. Eerst maak ik de dinghy tank vol. Uiteindelijk kan ik precies 30 liter extra benzine gebruiken. In de 53 dagen hier in Gambier komt neer op 0.6 liter benzine verbruik per dag. Echt veel grote afstanden hebben we niet met de dinghy afgelegd. Dat zal straks als we weer meer gaan duiken wel toenemen. De diesel uit de jerrycans gooi ik in de tank. Totaal 90 liter verbruikt in 46 dagen. Twee liter per dag. Dat is voor 31 uur generator en 16 uur hoofdmotor. Grotendeels de generator doordat de zon per dag maar zo kort schijnt. De hoofdmotor gebruikte ik op een paar uitzonderingen na alleen om ten anker te komen. De benzine en diesel kopen we met een groepje cruisers per vat van 200 liter. Alles is al afgesproken. Komt goed. In de middag besluit ik dan ook maar de kleine vriezer van de deurkoelkast nog eens te ontdooien en schoon te maken. Alles in de grote vriezer van de Dometic. Alleen het kleine deel van deze als koelkast naast de deurkoelkast. Om 1430 alles weer netjes. Zo maken we vorderingen. Om 1600 hebben we dinghy concert dus nu niks meer. Even relaxen. Er is weer een plan voor de komende week. Nu nog proberen de reparatie van de ballooner te doen. Nog maar eens vragen of iemand een Sailrite naaimachine heeft. Aan het einde van de middag naar Lars zijn Dinghy concert. Ik probeer op de kade in mijn beste Frans de folders uit te delen aan de lokale bevolking want Lars heeft ook een Polynesisch nummer voorbereid. Om 1645 komen alle cruisers in hun dinghy. Helaas geen lokale bewoners. Lars schittert weer zoals vanouds. Supermooi. We zijn met tien dinghy’s. Een groot succes. Het is een prachtig concert op piano en ook een paar nummers op accordeon.

Fantastisch. Om 1830 is het afgelopen. Iedereen gaat weer zijn weg en ik klets nog wat na met Lars en Isabel. Om 1900 vaar ik terug. Als avondeten maak ik chili con carne met aardappelen. Ik kijk wat nieuws en een film.

Zaterdag 22 Juni 2025 Windgenerator en ballooner reparatie

Om 0900 staat Eric al op springen. Ik ben net wakker. Het heeft de hele nacht geregend. Keihard. Zelfs onder de kuiptent is alles nat. De ritsen beginnen toch te lekken met zulke harde regen. Ook de kuipkussens zijn nat. Heel vervelend. Het is hier wel erg regenachtig. Ik ben blij als Josie er is en we naar de Marquesas kunnen. Daar staat wel meer deining op de ankerplaatsen maar er schijnt al minder regen te zijn en een stuk warmer. Eric is er omdat ik graag de windgenerator uit de bezaan mast naar beneden wil halen. Ik vermoed dat de aslagers vernieuwd moeten worden. Deze ochtend is het windstil en droog. Een ideaal moment. We maken alles klaar en dan hijst hij me over elektrische lier omhoog. Ik ben zo boven. Als ik aan de wieken draai gaat het eigenlijk heel soepel. Ik hoor geen moeilijk lopende lagers. Er is veel wind op komst en er is weinig zon. Ik besluit om hem te laten zitten. Hij brengt niet veel op maar elke constante ampère is meegenomen. Als ik beneden ben verteld Eric dat zij een Sailrite naaimachine hebben maar dat hij ver weggeborgen zit en het vrij lastig is om hem tevoorschijn te halen. Als ik nou een was voor ze draai dan kunnen we met z’n drieën proberen de ballooner te repareren. Dat aanbod sla ik niet af. Geweldig. Als Eric terug is op de boot en overlegd heeft met Karin roept hij dat ik beter gelijk kan komen. Super! Zo fijn dat ze me willen helpen. Ik pak alles bij elkaar en vaar naar Marelief. Samen maken we alles klaar en proberen we het.

 Het stiksel rond de pees gaat makkelijk. Halverwege begint het ineens weer te hozen. Ik heb alles open staan op de boot om te drogen. Snel spurt ik in de dinghy terug. Alle kussen nu echt zeiknat. Shit! Nadat ik alle kuiptent flappen heb dicht gedaan vaar ik terug naar Marelief. De pees zit in de hoes. Als we hem daarna op de tophoek willen naaien slaat zelfs de Sailrite vast met een zigzag stiksel. Toch TE dik. Als we daarna een recht stiksel proberen gaat het net. Een hele opluchting. 

Zo geweldig. Het is een provisorische reparatie maar die houdt voorlopig wel. Alleen het vastzetten van de pees in de hoes moet ik met de hand doen. Het begint ondertussen heel hard te waaien uit het zuiden. Met veel regen. Ik neem nog een kop thee met bananen brood. Als het even droog is vaar ik terug naar Abayomi. Daar zet ik de pees met veel moeite met een aantal stiksels vast in de hoes zodat hij niet naar beneden kan zakken. Zonder hamer krijg ik de naald niet door de pees. Uiteindelijk zit hij met een steek of zes vast. Daar moet het maar mee. Ik had ondertussen de droger achter aangezet om de hut en een aantal van de kuip kussens te drogen. De accu’s beginnen nu wel wat leger te worden want de droger vraagt 25 A. De generator bij en gelijk wat water bijmaken. Er blijkt weer een speldekop gaatje in de sifon van het koelwater systeem van de generator bijgekomen te zijn. Pfff! Nog een Duck-tape, rubber en slangen klem dan er maar op. Josie komt geen week te vroeg met de nieuwe sifon. Zo zijn we weer de hele dag bezig. Ik moet ook nog een video editen van het concert. Genoeg te doen. Het blijft maar regenen. De komende twee dagen worden donkere dagen. Pas dinsdag wordt het weer zonnig. De vooruitzichten voor de eerste week van juli zijn wel goed. Om 1500 belt ineens Elianne op. Het is bij haar echt al 0230?!. Ze belt vanaf een festival of uit een discotheek Grappig. Niks van te verstaan natuurlijk. Eén groot Trance feest. Ziet er naar uit dat ze zich vermaakt. Top. En er zal best wel een paar wijntjes of cocktails in zitten. Dronken vrouwen spreken de waarheid  Fijn dat ze toch dan aan me denkt. Ze belooft morgen terug te bellen zodat we elkaar kunnen verstaan.  Om 1800 is de drinkwatertank vol en zet ik de watermaker af. Nog even doordraaien met de generator en de droger. Zo zijn alle kussens ook zo goed als droog. Zo kan ik ze binnen opbergen voor de komende dagen. Het gaat nog meer regenen. Deze avond maak ik de video van het concert af. De zondag gebruik ik om deze blog online te brengen.  Nooit een saai moment. Zou bijna zeggen helaas. Maarja dan heb ik niks te schrijven aan jullie.

Ik hoop dat het allemaal nog interessant is. De volgende blogs komen er weer meer nieuwe en wat leukere verhalen hoop ik.

Later xoxo