Watermaker issues, Tattoo, Jumping Dolphins (Blog 96)

Maandag 21 Juli,2025 watermaker onderhoud en reparatie

Vandaag zet ik me ertoe om de hogedrukkoppelingen, pluggen en hogedrukslangen van de watermaker te gaan vervangen. Josie helpt vol belangstelling. Ook de drukregelaar moet een nieuwe veer en zuiger krijgen. Ik krijg de druk niet meer hoger dan 48 bar terwijl ik 55 bar moet hebben. Na een 1.5 uur eerst de veer en zuiger vervangen en testen. Pfff géén verschil. Lekker! Ik kom nog steeds niet hoger dan 48-49 bar. En de saliniteit wordt steeds hoger en slechter. Ik begin eerst aan het verwijderen van de membraanhouders om alle koppelingen en slangen te kunnen vervangen. We zijn er de hele dag mee bezig. Van het ene in het andere probleem. Nu blijken de nieuwe pluggen weer minder diep te zijn waardoor ze niet ver genoeg over de membranen heen zakken.

Daardoor is het geheel te lang om de borgplaatjes in de groeven te laten glijden. Uiteindelijk besluit ik om 3 mm van het RO-membraan einde af te slijpen. Dat lukt. Om 1700 stoppen we er mee. Genoeg voor vandaag morgen verder. Om 1900 ga ik de wal op om naar de missverkiezing te kijken in het buurthuis van Hanavave, Fatu Hiva. Deze blijkt echter uitgesteld te zijn omdat er te weinig kandidaten waren. Volgende week is de nieuwe planning. Jammer want dan zijn we al op weg naar Hiva Oa. De rest van de avond rustig aan.

Dinsdag 22 Juli, 2025 watermaker, porpoises (bruinvissen).

Een nachtje slapen doet goed. Met frisse moed gaan we verder met het in elkaar zetten van alle koppelingen van de twee membraanhouders en slangen. Rond de middag zit alles in elkaar en kunnen we de houders weer onderdeks terughangen. Zodra alles weer aangekoppeld is testen. Maar één klein lekje op de verbinding naar de drukregelaar. Voor de rest alles lekvrij. Dat is al een hele prestatie. Het probleem van de druk is echter nog niet opgelost. Ik heb geen idee. Ik schrijf een e-mail naar de fabrikant Echotec in Trinidad, Ik hoop dat zij me kunnen helpen. Het is frustrerend, € 1200 aan nieuwe spullen en nog is het probleem niet opgelost. We hebben watermaker echt hard nodig.

In de middag worden we beloond voor het harde werk met een bezoek van een grote groep porpoises (bruinvissen). Een soort dolfijn, maar dan met een bolle kop. Ik duik het water in en volg ze al snorkelend. Geweldig. https://www.instagram.com/p/DMcWIgCJqgC/ En passant komt er nog een haai voorbij. Hij loert naar de jonge porpoises denk ik. Aan het einde van de middag even langs bij onze buurman Harvey. Misschien heeft hij een idee over de watermaker. Samen gaan we naar de Polynesiër Simon. Ik om te kijken of het graveren van de paddel klaar is. Harvey om de kettingzaag die hij gerepareerd heeft aan Simon terug te brengen. We worden uitgenodigd morgen bij het slachten van twee varkens te helpen. De paddel gravering is prachtig maar Simon wil ook nog de bootnaam en zijn naam erbij graveren. Morgen terugkomen. In de avond gaan we met Harvey, zijn kinderen en Simon in de dinghy vissen op redt snapper. De jonge dochter van Harvey vangt de meeste. Ik heb er drie aan de haak. De grootste ontsnapt. Ook vang ik met mijn grote zee hengel de kleinste  Leuk. 

Woensdag 23 juli. Paddel, onderwaterschip, watermaker

Ik begin met het vervangen van de capacitor van de lagedruk boosterpomp. Om te kijken of dat het probleem van de watermaker is. Niet dus. Weer verder denken en hopen dat de Echotec techneut snel reageert. Na twee dagen nog steeds geen reactie. Dan naar de wal met de bedoeling mijn paddel op te halen. Als ik aankom bij Simon zijn zijn neef en zoon al begonnen met het slachten van het eerste varken. Ook de bemanning van de andere twee boten is erbij. Josie blijft liever aan boord en poets de vinyl ramen van de kuiptent met de speciale spray en ze geeft een van de achterkajuit kussens een wasbeurt. Fijn dat ze wat wil doen. Erg leuk en interessant om met de mannen de varkens te slachten en te zien wat er allemaal bij komt kijken. Het varkensvlees komt dus niet van de supermarkt.

Het is zo wie zo een drukte van belang bij Simon want hij laat ook een nieuwe terreinmuur metselen.

De paddel moet nog een dag wachten of is vanmiddag laat klaar. Simon zal ook mijn kapmes vlijmscherp slijpen. Top. Vanmiddag om 1600 ga ik hem er mee helpen. Nu is hij druk met het bereiden van stukken varken. Terug aan boord heeft Josie een heerlijke lucht gemaakt met tonijn salade. Jammie. Na de lunch is het tijd om het onderwaterschip schoon te maken. Niet voordat ik het deeg voor een brood heb gemaakt. Dat moet een uur rijzen en dan nog een keer kneden en nog eens een half uur rijzen voor het de oven in gaat. Het onderwaterschip is aardig aangegroeid met een dunne groene laag. Heel voorzichtig met een spons veeg ik alles schoon. Na 1.5 huur ben ik kapot en wordt het te koud. De hele romp gedaan behalve de kiel. Die doe ik morgen. Josie heeft de tweede keer het deeg gekneed maar niet gelijk in de vorm gedaan. Bovendien is alweer een uur verstreken. We gooien het snel in de vorm en in de oven. Niet goed uitgelegd. Alles staat in het Nederlands. We gaan het zien. Het is alweer hoog tijd om naar Simon te gaan. Ik neem nog een oude genua schoot voor hem mee als tegenprestatie. Nu heeft hij 42 m lijn gekregen. Mooie deal. De gravering van de paddel is klaar. Heel mooi. We slijpen het kapmes vlijmscherp.

Gewoon met de haakse slijptol. Simon is alweer bezig met nieuwe paddels voor de Marquises roei kano’s. Die worden prachtig. Net voor het donker ben ik terug aan boord. Een mooie zonsondergang met een green flash. Weer een dag voorbij. Als ik maar snel de watermaker weer in goede conditie kan krijgen. Nu eerst onze eigen gevangen vis bakken. Jammie. Morgenochtend komen Karin en Eric van sv Marelief aan. Vrijdag de kwalificaties voor de Formule 1 sprintrace van de Grand Prix van België.

Donderdag 24 juli, 2025 aankomst Marelief, watermaker Echotec overleg, verse pepers, bananen en pompelmoes

Ik heb vannacht slecht geslapen. De problemen met de watermaker maken me veel zorgen. Zonder goede watermaker kunnen we niet comfortabel naar de Tuamotu atollen. Ik heb al meerdere e-mails naar Echotec, de fabrikant gestuurd maar die komen maar niet terug naar me. Als ik om 0600 nog niks gehoord heb bel ik Leon van Echotec op via de whatsapp. Hij reageert gelukkig gelijk en verontschuldigt zich dat hij nog niet gereageerd heeft. Ze hebben het razend druk. Als ik hem de situatie duidelijk maak neemt hij gelukkig alle tijd om me te woord te staan. Na een half uurtje heb ik een lijst van dingen om te checken. Ze zijn gelukkig eenvoudig om te doen. Eerst de flow van de lagedruk booster pomp controleren. Die blijkt buitengewoon goed en hoog. Voor en nadelen maar die is in ieder geval niet stuk. Dan de kwaliteit van de twee membranen afzonderlijk testen. Wat slangen omleiden en dan kan de watermaker aan om te testen. Al snel blijkt een van de membranen een veel te hoge saliniteit te hebben. Die is dus duidelijk aan vervanging toe. De andere is gelukkig nog ok. Dit houdt in dat ik nu een van de membranen moet afkoppelen. Niet moeilijk maar omdat de cilinders onderdeks in een hoek hangen moeten we alles weer uit elkaar halen om bij de andere kant te kunnen komen. Omslachtig en in een onmogelijke houding. Na 3 uur werk hebben we alles weer in elkaar gezet, klaar om te testen. Het werkt. Dat is een hele opluchting! De opbrengst is wel gehalveerd. I.p.v. 140 liter maak ik nu nog maar 70 liter per uur. Beter dan niks. Ondertussen is sv Marelief met Karin en Eric aangekomen vanuit Gambier. Fijn dat ze er zijn. Ook niet zonder problemen. Een van hun diamant verstagingen tussen de eerste en tweede zaling brak onderweg bij de terminal. Eric had gelukkig een reserve bij zich en heeft hem op zee vervangen op een rollend schip. Knappe prestatie van hem (Zal niet zijn leeftijd verklappen hoor, lol) Rond de middag komen ze even langs om bij te praten. Heel gezellig op het voordek want ik heb de generator en de watermaker draaien om alles op te toppen. Als ze weer naar hun boot zijn halen Josie en ik de stabilisatoren binnen. Niet voordat ik ze in het water van aangroei ontdaan heb. Kunnen ze na afspoelen met zoet water en drogen zo de hoezen in. Om 1500 varen we met z’n vieren naar de wal om hen snel wat wegwijs te maken en afscheid te nemen van de Polynesiërs die we hier hebben leren kennen. Simon en zijn vrouw Sissy en nog vele anderen. Een voor een allemaal hele geweldige mensen, gastvrij, open voor interactie met de cruisers. Zo vriendelijk en lief. Hier komen we hopelijk nog terug. We kopen voor USD 10 een hele tros bananen, 

en 10 pompelmoezen bij een van de andere Polynesiërs. We mogen ze zelf uit de tuin plukken. Daarna maken we een wandeling richting de bergen op zoek naar rode hete pepers.  Josie gaat een sambal maken. Zo uit de natuur. Prachtig.

Onderweg komen we langs Johannes die bezig is met maken van Tiki’s. Hij vertelt graag over alle houtsoorten die hij gebruikt. Rozenhout, Toa, en nog veel meer. Hij laat alle bomen zien in zijn tuin. Prachtig. Het is een verrijking om zoveel van deze mensen te leren. Ik zou hier zo nog wel een paar maanden kunnen vertoeven. Morgen gaan we naar Hiva Oa. Op de terugweg lopen we langs Simon en Sissy. We zijn ze dankbaar voor de gastvrijheid. Simon is blij met zijn 42 m genua-schoot. Als we naar Ua Pau gaan moeten we een speciale steen in de bergen zoeken, de bloemen steen. Daar maakt hij prachtige steen voorwerpen van. We beloven te zoeken als we er heen gaan. Terug aan boord hangen we de bananen op en gooien de nieuwe pompelmoes (grapefruits) in de netten. We eten vanavond Chili Con Carne met aardappelen. Lekker. Om 1900 realiseer ik me dat ik nu pas even rustig kan zitten. De hele dag druk geweest en geen moment rust genomen. De komende dagen maar eens even proberen te genieten zonder reparatie …. Het is afwachten of dat lukt.

Nu vroeg naar bed. Morgen moet er ook nog veel gebeuren voor we kunnen vertrekken.

Vrijdag 25 juli, 2025 Fatu Hiva naar Hiva O.a.

We zijn vroeg wakker om 0600. Voor de koffie halen we eerst de Yamaha en de dinghy aan dek. Op zo’n dagtocht als deze over open oceaan, beter aan dek. In totaal is het 46 mijl naar Hiva Oa. Het is prachtig weer. Karin en Eric komen nog even koffie doen om 0700. Jammer dat ze er net zijn en wij alweer verder gaan. Maarja, we willen kijken of we voor Josie een long stay visa kunnen regelen. Dat moet waarschijnlijk op Hiva Oa of Nuka Hiva. Om 0745 nemen we afscheid. We gaan elkaar zeker weer zien. Om 0800 halen we het anker op. Tegelijk maak ik in het water de ketting schoon met een borstel en schuurspons. Alle aangroei er gelijk vanaf. Er staat een prachtig windje die ons halve wind langs de hoge noordoostelijke bergtoppen van Fatu Hiva leidt.

Wat een geweldig eiland met mooie mensen. De zeiltocht verloopt heerlijk. Champagne sailing. 15 tot 18 kn, bakstag windje. Even proberen we de bezaan ballooner maar daar staat net te veel wind voor. Ook gaat hij niet snel genoeg omhoog en komt er een klein winkelhaak scheurtje in doordat hij achter de giek van het grootzeil blijft steken. Het scheurtje, een winkelhaak, repareren we gelijk met zeiltape. Misschien later nog even op de naai machine extra vastnaaien. Om 1545 laten we het anker vallen in de baai van Hiva Oa bi Atuana.

Dan en Alison zijn de vorige dag aangekomen. Nadat wij de dinghy van dek in het water hebben gelegd en de rol stoppers aan de passaat bomen hebben gehangen komen ze om 1800 aan boord voor een borrel en een hapje. Alison heeft pizza gemaakt. Heerlijk. Zo fijn om ze weer te zien na zoveel maanden. De laatste keer was Curaçao. We hebben een geweldige avond met natuurlijk veel verhalen over en weer. 

Zaterdag 26 Juli 2025, boodschappen, tatoeage. Miss & Mister Hiva Oa verkiezing

In de ochtend even langs bij Dan en Alison. Misschien kan ik ze helpen met een Raymarine autopilot die ik reserve heb. Verder spreken we af samen een auto te proberen te huren. Om 1030 gaan Josie en ik naar het dorp om boodschappen te doen. Ze hebben echt van alles. Zoveel meer dan we in Fatu Hiva of Gambier konden krijgen. We kunnen weer eens goed inslaan. Melk, groentes, bier en zelfs beschuit hebben ze. Fantastisch. Alleen de prijs is heftig. Voor drie volle tassen boodschappen, twee tray bier en een fles rum betalen we 417 dollar. Sjing sjing, kassa. Pfff. Ze rijden ons wel naar de haven met de auto. 

Lol. Nadat we alles opgeruimd hebben nemen we een lekkere lunch met vers stokbrood, croissants en een chocolade broodje. Jammie. Een luxe lunch voor ons. Om 1430 ga ik de kant op om me te laten informeren over het zetten van een echte traditionele Polynesische tatoeage. Josie blijft liever aan boord. Dan en Alison wandelen met me mee want die moeten zich nog inklaren. Bij de gendarmerie krijg ik van de agent een e-mailadres waar we kunnen proberen om een long stay visa aan te vragen voor Josie in Papeete. We gaan het proberen. De tatoeage artiest Kaha heeft woensdag morgen tijd. Ik krijg huiswerk mee om de Polynesische symbolen te selecteren die voor mij veel betekenis hebben Uit een gigantisch boek van 50 pagina’s.

We wandelen naar de begraafplaats om het graf van Jacq Brel en Paul Gauguin te bezoeken. De graven liggen op een heuvel met schitterend uitzicht op de baai en de oceaan.

Terug in het dorp kopen we een biertje bij de supermarkt €3.2, altijd nog goedkoper dan de €7,5 in het restaurant. We wandelen naar het stadion waar vanavond de Miss en Mister Hiva Oa verkiezing wordt gehouden. Het hele eiland is uitgelopen. Zeker vijf honderd mensen zijn er. Heel gezellig. Er zijn vijf dames en vijf heren kandidaten. Ze treden op in traditionele Polynesische kleding, hebben een dans of zang act en de strandkleding show. 

Er zijn kraampjes met eten en drinken. Een leuke avond. Om 2100 is het tijd om terug te wandelen. We moeten nog de hele baai rondlopen voor we met de dinghy naar boord kunnen varen. Een drukke maar leuke dag.

Zondag 27 juli, 2025 Tour rit over Hiva Oa

Samen met Dan en Alison hebben we een auto gehuurd om een rondrit te maken over het eiland Hiva Oa

Eerst rijden we naar de Oost punt om de grootste Tiki van Frans-Polynesië te bewonderen. Onderweg maken we halverwege een stop bij een kleiner Archeologische site van de Tiki Souriant. . Gelukkig is er een gids met een groep die er iets meer over kan vertellen, lol. 

.

Daarna rijden we 1,5 uur over kronkelende berg wegen naar het Oosten. Een prachtige rit. Onderweg eten we in een dorpje bij het lokale restaurantje. Allemaal verse gerechten. (

. Tonijn, broodvrucht, gestoofde bananen, kip en salade met alles drankje een flesje koude kokosmelk. Na de lunch rijden we naar de site met de grootste Tiki, Takaii en vele anderen 

Later in de middag rijden we terug naar Atuana waar we aan het strand met een biertje genieten van het uitzicht en de locals surfers. En een heerlijk vers ijsje. Omdat we nog wel tijd hebben nemen we een zijweg die blijkt uit te komen bij een van de grootste archeologische sites van het eiland.

Ensemble ceremonieel Ta’a Oa 

Naast de site vinden we ook een avocado  boom. Yehhhh! Daar weten we er 4 van te plukken. Samen met een berg pompelmoezen en limoenen zit de auto al snel vol. Een prachtige dag op een mooi eiland. Terug aan boord nemen we er nog een drankje op. Alison heeft er een lekker aardappel pastei met kaas bij gemaakt.

Maandag 28 Juli, 2025 Zeilmakerij Alison & Eric

Nadat ik om 0800 de auto heb teruggebracht, stokbrood gehaald en 8 kg was hebben afgegeven gaan Alison en ik zeilen maken op het voordek van Equus. Alison heeft een Sailrite naaimachine. De beste in de maritieme cruisers wereld. Een waarmee je zeilen kan repareren. Eerst de genua van Dan en Alison. De hele onderhoek is eruit geschuurd. Dan gaat ondertussen aan het werk met de transmissie handle die vastzit. Josie gaat in haar eentje de wal op om wat rond te kijken. Het is snik heet maar rond 1300 hebben we de genua gerepareerd en hangt hij weer fier aan het voorstag. Dan is het de beurt aan mijn grote genua. Geen moeilijke scheur maar 70 m2 zeil is moeilijk te plooien.

Het lukt en ook de kleine winkelhaak in de bezaan ballooner is zo gedaan. Als laatste de scheur in het onderlijk van het grootzeil. Ook die weten we heel mooi te repareren. Om 1700 na 7 uur zeilen maken op het voordek in de zon nemen we voldaan een ijskoud biertje. Een top dag. De grote genua vaar ik in een volle dinghy terug naar Abayomi waar ik hem samen met Josie mooi op kan vouwen. Josie maakt een heerlijke salade met verse sla en paprika en nog veel meer die ze in het dorp heeft gevonden. Een drukke maar dag met grote voldoening.

Dinsdag 29 juli 2025, Autopilot Equus, Tsunami Rusland

In de morgen halen we de was op. Alhoewel het niet goedkoop is hebben we het maar keer door de wal laten doen. Alles weer schoon en fris. Gelijk vul ik de jerrycans met benzine voor de buitenboordmotoren. 18 liter in 4 weken verbruikt. Aan boord verdiep ik me in de Marquise tatoeage symbolen. Vijftig pagina’s. De meest van toepassing zijnde selecteer ik. Als ik alles op een rijtje heb, vaar ik naar Dan en Alison om ze te helpen met uitbouwen van de autopilot die stuk is. Ze hebben de laatste 650 mijl van de grote oversteek van de Galapagos naar Hiva Oa op de hand moeten sturen. Een hele prestatie. Met veel moeite krijgen we de autopilot gearbox en ram uit een onmogelijke hoek.

In de middag proberen we te snorkelen achter het eilandje buiten de baai. Helaas is het water troebel van de overslaande deining en is er ook weinig koraal. In de avond maak ik Nasi Goreng. Heerlijk. Rond 1900 komt er een bericht van alle kanten dat er een aardbeving in Rusland is geweest en er Tsunami over de Pacific aankomt. In eerste instantie niet erg verontrustend als je op een boot zit. We liggen aan de Zuidkant van het eiland Hiva Oa in een baai. Vrij beschut. Het is echter ondiep in de binnen baai. Voor de Tsunami aankomt zal eerst het water wegtrekken. Met 4 m waterdiepte zouden we wel eens aan de grond kunnen komen te zitten. Als we horen dat in 2011 de hele havenkom leeg trok besluiten we allemaal buiten de strekdam van de haven op dieper water van 15 te ankeren. Alle 12 cruiser boten gaan de havenbaai uit. Ook twee zeilboten waar niemand aan boord is worden door de plaatselijke havenautoriteiten naar buiten gesleept en ten anker gelegd. Met de rolstoppers is het prima te doen. De andere mono hulls zien we tekeergaan als een gek. Wat ben ik blij dat ik die rolstoppers in Linton Bay, Panama van iemand heb overgenomen voor USD 100. Op het internet maken ze elkaar allemaal gek over de Tsunami met 4 m hoge golven en wat nog meer. De whatsapp groepen draaien hoogtij. De een weet het nog beter dan de ander. Als we echter denken dat we zo rustig de nacht door kunnen komen hebben we het mis. On 2300 komt de Gendarmerie langs alle boten. We worden gesommeerd om de baai te verlaten omdat men bang is dat we bij krabbende ankers de glasvezel en stroom kabels beschadigen. De stad Atuona zou dan zonder stroom en internet komen te zitten. Er blijft niets anders over dan vannacht op zee door te brengen. Eerst echter moet de buitenboordmotor en de dinghy zelf aan dek halen. Ook de rolstoppers en de bomen halen we weg.

Donderdag 30 Juli, 2025. Dobberen op zee

Precies om middernacht varen we de baai uit. Allemaal, behalve de twee zeilboten waar niemand aan boord is. Op zee staat er bijna geen wind en draait hij ook nog eens constant. We proberen bij te gaan liggen (Heave to) Dat lukt echter niet echt omdat er geen wind staat en al helemaal niet met een constant richting. Het wordt een lange nacht. Om 0200 stuur ik Josie naar bed. Allebei wakker blijven heeft geen zin. Ik moet er toch bij blijven met al die schepen om ons heen. Op de deining liggen we soms heftig te slingeren. De rolstoppers durf ik niet uit ze zetten tijdens het varen. Dat zou voor te veel onbekende krachten op de passaat bomen kunnen zorgen. Soms zeilen we met 1.3 kn, meestal liggen we stil en te slingeren als een dobber. De motor op langzaam vooruit is niet goed voor de motor en luidruchtig. Om 0500 ben ik het zat. Er lijkt weinig reden om niet op diep water te kunnen ankeren. De andere twee verlaten boten liggen er nog steeds prima. Over de VHF kondigt de Coast Guard aan dat de havenkom tot na de middag gesloten blijft. Daar mogen we dus nog niet in. Het zetten van mijn tatoeage heb ik via de app kunnen uitstellen naar morgen. Daar zou ik deze morgen om 0830 moeten zijn. Dat gaat hem niet worden. Kaha begrijpt het en vindt het prima. Ik start de motor en vaar terug om bij daglicht weer ten anker te gaan. Om 0600 liggen we ten anker en hebben we de passaatbomen en rolstoppers weer gesteld. Eindelijk kan ik naar bed. Doodmoe. Ik slaap tot 1000. Een kleine 4 uurtjes. Om 1130 komen er meer boten in de buitenbaai. Ook de kleine ferry die heen en weer vaart naar onder andere Fatu Hiva is de hele nacht op zee gebleven. Nu ankert hij ook in de buiten baai in afwachting van het opengaan van de haven.

https://www.ioc-sealevelmonitoring.org/station.php?code=hiva

Een luier dag wordt het. Om 1200 wordt de binnen baai vrijgegeven. Of dit nu is voor ons of omdat het bevoorradingsschip Taporo IX binnenkomt. Wel erg toevallig. (

We verkassen naar de binnenbaai. Daar liggen we met de rolstoppers nog rustiger omdat we nu niet meer stampen op de hoge deining. In de middag schuur ik de paddel en zet hem een eerste keer in de twee componenten lak. Samen zetten we de dinghy weer over boord en ik hang de kleine 2.5 pk buitenboord eraan. Is die klaar voor morgen vroeg. Dan gaan we naar de Polynesische traditionele tattoo artiest Kaha Autuche. Josie maakt Mexicaanse tortilla’s. Ik ben doodop. In de afgelopen 24 uur 3 uur geslapen. Na het eten rustig nieuws en filmpje kijken. Ook in Nederland is de aardbeving en de Tsunami onderwerp in het NOS-journaal. Het viel in de Marquises achteraf erg mee.

Donderdag 31 juli, 2025 Mijn eerste traditionele Polynesische tatoeage.

Vanmorgen vroeg kwam om 0230 het passagiersschip de Aranui 5 binnen. Toen hij zijn anker liet vallen schrok ik wakker. Hij passeerde op 8 m achter ons langs.

Alles ging goed maar toch even eruit om in de gaten te houden dat hij ons niet weg zou zetten met het gebruik van zijn boegschroef. Vandaag is de grote dag. Ik ga een Polynesische traditionele tatoeage laten zetten door Kaha Autuche van Tikoeinui Tattoo. https://destinationmarquises.com/fiches/tikoeinui-tatoo

We moeten er vroeg zijn. Om 0830. Josie gaat mee want die heeft veel ervaring met het laten zetten van tatoeages. Het geeft vertrouwen dat ze in de gaten houdt dat het geen prutser is. Ik heb de afgelopen dagen alle Polynesische symbolen bestudeerd en een selectie gemaakt van diegene die ik in de tatoeage verwerkt wil hebben. Kaha is een vriendelijke gozer van 34 die al 12 jaar zijn tattoo shop heeft. Hij neemt alle tijd om mijn levensverhaal aan te horen en te verwerken in de tatoeage. Het wordt een Manta met daarin alle symbolen. De Manta staat voor beschermer van de man en voor wijsheid. Verder symboliseert het voor mij het gewichtloos zijn tijdens het duiken. Alsof je in het heelal vliegt. Zo voelt het als je aan het duiken bent. De Manta is een meester in het zweven onder water. Dat hebben we in Fatu Hiva ook weer gezien. Geweldig. Een mooier symbool van vrijheid kan ik me niet voorstellen. Kaha zet met pen een schets op mijn schouder. Mijn linker omdat ik linkshandig ben. Na twee uur en vele subtiele aanpassingen zijn we het eens over de vorm. Wat slanker, wat puntigere, meer gebogen vleugels, iets langere staart. Kaha vult daarna de Manta in met alle symbolen die we hebben geselecteerd. Ik moest uiteindelijk meer dan de helft van de symbolen laten vallen want anders had hij mijn hele rug nodig, lol. Rond 1130 staat alles in schets op mijn schouder.

Dan begint het echt werk pas. Als de eerste lijnen er opstaan is er geen weg meer terug. Altijd was ik tegen tatoeages zetten. Nu ik echter na twee jaar op deze bijzondere plek ben aangekomen heeft een tatoeage echte betekenis voor me.

Een levensverhaal uitgebeeld op de traditionele Polynesische wijze. Elke tatoeage hier heeft een diepere betekenis. Dat is wat anders dan een paar plaatjes denk ik. Het tatoeëren zelf valt erg mee. Het doet helemaal geen pijn. Fijn dat Josie alles goedkeurt. Hoe verder hij is hoe enthousiaster zij wordt. Ze vindt hem echt super goed tatoeëren. Dat is geruststellend. Zelf kan ik halverwege even kijken als we een pauze nemen. Het ziet er veel belovend uit. Om 1400 is hij klaar. In totaal is hij meer dan vijf uur bezig geweest. Mijns inziens voor een zeer schappelijke prijs. Het is prachtig geworden.

Nu mag ik alleen een week niet in zee zwemmen. Twee keer per dag met drinkwater wassen en insmeren met vaseline. De rest van het jaar moet ik er daarna factor 50 op smeren om te voorkomen dat hij niet vervaagd. Dat wordt het lastigste maar Josie zorgt ervoor dat ik me er goed aan houdt. Prachtig. Heel fijn dat zij erbij was.

Na de tatoeage zetten doen we nog wat boodschappen. Terug aan boord komen om 1800 Dan & Alison op visite en even later ook Marie, Clementine en Camille. Drie dames die samen vanuit Tahiti zijn vertrokken op 38’ zeilschip Pukeke. Leuk. De dames hebben een pizza meegebracht en Alison een bananenbrood. Heerlijk. Een leuke avond samen na een bijzondere dag. 

Vrijdag 1 Augustus 2025 Whatsapp video met Elianne!!!!

Na de koffie app ik met Elianne. Ze is natuurlijk verbaasd dat ik een tatoeage heb laten zetten. Na wat appjes bel ik haar op en ze neemt zowaar op. Heel fijn. Ik ben erg blij dat ik haar eindelijk weer zie en hoor. We hebben een lang en mooi gesprek. Ze is natuurlijk helemaal into de mode en kopen van dure merkkleding. Het zal de leeftijd wel zijn. En andere invloeden. Hopelijk komt ze er snel achter dat het zonde is om daaraan zo veel geld uit te geven. Ze heeft het zoals gewoonlijk erg druk met van alles. Natuurlijk vraag ik weer of ze naar Frans-Polynesië wil komen. Een unieke kans mijns inziens. Hopelijk komt ze in de volgende zomervakantie. Om 1000 hebben we vers stokbrood gehaald en de boot klaar om een stukje verder te varen. We gaan naar het naburige eiland Tahuata. Eerst naar de baai Tanatefui. Daar hebben de drie Franse meiden dolfijnen rond de boot gehad. Verder zijn er nog een paar mooie witte zandstrand baaien en een paar leuke dorpjes. Na 2,5 uur zeilen zijn we er en laten het anker vallen. Het is prachtig zonnig weer met een lekker windje. Ik mag helaas niet zwemmen  Dat wordt nog het lastigste van de tatoeage laten zetten. Een week lang mag ik niet in zee zwemmen. We nemen een lunch van vers stokbrood met kaas en tonijn salade. Josie snorkelt wat maar het zicht is niet fantastisch. In de avond houden we een bioskoop avond. De nieuwe HDMI-kabel zorgt ervoor dat we het grote televisiescherm weer kunnen gebruiken.

 Zaterdag 2 Augustus, 2025 Dinghy Tour naar Hapatoni & Pakatea. Dolfijnen speeltuin

We hebben nog een hoop klussen te doen. Er komt deze dag echter niet veel van want we gaan samen met Alison & Dan een dinghy tour maken. Wel weet ik nog even een nieuwe clip aan het stuurboord cockpit venster te naaien. Die was gebroken. Ook de Nederlandse vlag krijgt een extra zoompje. Om 1000 gaan we met onze dinghy eerst naar Hapatoni. Een dorpje aan de andere kant van de baai waar we ten anker liggen. In het kleine vissershaventje leggen we de dinghy met een extra hekanker aan de kade. Er staat aardig wat deining. Zou blijft de dinghy vrij van de kade. Tot onze verbazing zijn er aardig wat toeristen in dit afgelegen dorpje. Daar hebben de lokale Polynesiërs rekening mee gehouden. In het openbare huis is een marktje opgezet met kraampjes vol met Polynesisch houtsnij werk.   Sommige dingen zijn echt prachtig maar waar moet ik het allemaal laten op de boot. Wel koop ik een mooie sarong met Tahuata motieven. Het is een prachtig rustiek dorpje aan de voet van torenhoge bergen, geheel begroeid met kokospalmen en andere tropische vegetatie.

Bij een van de lokale Polynesiërs worden we thuis uitgenodigd om naar nog meer houtsnijwerk te kijken. Hij maakt zelfs Didgeridoo’s. Wat voor mijn broer Paul. Geen idee of ze net zo goed klinken als die van de Aboriginals. Geen houtsnijwerk maar wel nemen we graag wat pompelmoezen mee. De rugzak zit er weer helemaal vol mee. Ook vindt Josie weer hete pepers. Nog meer sambal maken. Als we de pompelmoezen aan boord hebben gebracht varen we daarna naar Paketea. Zo’n 3 mijl verderop in een van de andere baaien. Een behoorlijke tocht met de dinghy. Als we de baai van Paketea binnenvaren worden de dames hysterisch. Dolfijnen!!!! Hele groepen spelen in de baai. Sommige maken viervoudige flips. De dames gaan uit hun dak.

https://www.facebook.com/reel/1075266124718016/?s=single_unit

https://www.facebook.com/reel/1075266124718016/?s=single_unit

De dinghy moeten we aanleggen op een heftige deining. Gelukkig ligt hij met het hekanker netjes vrij van de kade. Het is weer een mooi dorpje.

De dames komen bij van alle opwinding tijdens een heerlijke lunch bij Chez Jimmy. Een giga boordt met patat en biefstuk in roquefort saus of sashimi met rijst. Erg lekker. Op de terugweg naar onze eigen baai moeten we natuurlijk nog tien rondjes rond de dolfijnen varen. Het is een prachtig gezicht.

Terug aan boord halen we de dinghy gelijk langszij uit het water zoals we dat elke avond doen. We hebben geen plannen meer om nog weg te gaan. Aan boord nog genoeg te doen. Eerst de tas van de reddings-band naaien. Dat moet op de hand. Als ik er mee bezig ben zie ik echter een hele groep dolfijnen onze baai inkomen. Het dolfijnen alarm gaat. Ik besluit om de dinghy maar weer in het water te gooien. Ik mag helaas zelf niet zwem i.v.m. de tatoeage. De dames wel natuurlijk. Dus ik haal Alison op terwijl Josie haar lenzen weer indoet. Met z’n drieën planeren we de baai uit naar zee waar de dolfijnen zijn. Ze maken er weer een mooie show van. De dames laten zich in het water glijden. Alison met een beetje twijfel. Er zitten hier toch geen haaien hè. Kunnen we wel met dolfijnen zwemmen. Vallen ze ons niet aan. LOL. Al snel is ze over haar angst heen. Deze kans wil ze toch niet voorbij laten gaan. De dames zien de dolfijnen van zeer dichtbij. Op een paar meter afstand. Wel valt op zodra de dames het water in gaan de dolfijnen gelijk aan hun stutten trekken. Apart. Als ze weer terug zijn in de boot komen de dolfijnen ineens weer tevoorschijn. Halverwege begint helaas de 15 pk buitenboordmotor te sputteren. Vol gas lukt niet meer. Hij lijkt te verzuipen of zo. Pfff niet weer een extra klus please!!!!. Op een langzame snelheid blijft hij het gelukkig doen zodat we veilig terug kunnen komen bij de boot. Anders hadden we heftig naar Dan moeten gaan zwaaien voor we de oceaan op zouden drijven. Ik vervang de bougies maar het probleem is nog niet weg. Dan vermoed vuil in de carburateur. Eerst freubel ik nog wat aan de slang naar de tank. Dan blijkt dat de slang er niet goed opzit. Waarschijnlijk is hij losgekomen door het vele lange en vol gas over de deining stampen vandaag. Gelukkig dus geen lange extra Hongarije. Was ik bijna vergeten met al die commotie vandaag. Morgen gaan we een paar baaien verder naar hagelwitte zandstranden. Kan ik in ieder geval pootje baaien. Binnen een kleine week zullen we naar de Tuamotus gaan.  Deze grote groep atollen staat bekend om hun kraakheldere water en grote groepen met haaien. Daar hopen we ook weer samen te zijn met onze goede cruiser vrienden Carisma en Intotheblue. Meer in de volgende blogs.

Ik kijk uit naar jullie commentaren en vragen.

Later xoxo