De dagen van 4 tot 8 december vóór de crossing doen we in Mindelo, Kaapverdische eilanden de laatste voorbereidingen. We gaan oversteken van Mindelo, Kaapverdische eilanden naar Kourou in Frans Guyana.
Op 5 december gaan we op de ankerplaats bij Mindelo nog een keer onder de boot door met de duikslang op de fles die in de achter store staat. Heerlijk relaxed. De anode op de schroef is na 6 maanden op de fixatiepunten zodanig weggevreten dat ik hem maar vervang. Anders gaat onderweg misschien los zitten. Met de hand veeg ik de sporadische aangroei van de huid. De hele reis al netjes bijgehouden dus zo goed als geen aangroei. De zonnetent bergen we op. Die heeft zijn functie al meer dan waargemaakt. Het houdt de hitte aardig uit de boot.
Voor de rest een rustige dag. We ontbijten trouwens meer aan de grote buiten tafel dan verwacht. Met z’n zessen is alles snel opgezet. Onze Italiaanse Monica eet voor het eerste een boterham met pure hagelslag!
5 december, 2023 Mindelo
We hebben samen besloten dat we de laatste dagen in de jachthaven willen doorbrengen. Rustig de overgebleven voorbereidingen treffen. En nog een uitstapje maken. Om 11 uur gaan we eerst langszij het bunkerstation. Totaal verbruik sinds 6 november (Puerto Mogan) 89 liter diesel! Inclusief het motoren rond de Canarische eilanden en laten draaien van de generator tijdens de 5.5 dagen oversteek naar de Kaapverdische eilanden. Not bad! Na het bunkeren meren we in de jachthaven. De boodschappen lijst hebben we deze week samen gemaakt. Het is een gigantische lijst voor zes personen. Ook omdat bijna iedereen geen concessies wil doen op luxeproducten. Ach ze betalen het zelf en hebben het zelf in de hand. Eerst nu de genua wisselen. We halen de nieuwe eraf en zetten op advies van mijn vriend en solozeiler Jean Michel de oude erop. Altijd je oudste zeilen gebruiken op een oversteek. Die avond is het weer gezellig in de Marina bar. De sfeer is heerlijk. Allemaal vertrekkers die zich klaar maken voor de voersteek.
6 december, 2023, Mindelo
Vandaag gaan we op tour over het eiland Sao Vincente. Voor we vertrekken haalt de dame van de wasserette al het wasgoed op. Gewoon bij de boot. Ze lopen elke morgen over de steigers op zoek naar werk. We laten alles wassen, van beddengoed tot privé kleding en kleden. Makkelijk en goedkoop. €70 voor 35 kg. We hebben een busje laten regelen door een van de lokale mensen die we hebben leren kennen. De gids is “de Generaal”, Reggae man en lokale bekendheid. We toeren met het busje over het eiland en bezoeken wat mooie punten waaronder een badplaats, een bekende surf plek en de top van een van de bergen op het eiland. Sjark heeft eenzelfde drone als ik dus die laten we natuurlijk even vliegen. Kan ik mooi die van mij hier vandaan opsturen naar DJI voor reparatie.
Aan het begin van de middag gaan we met het busje ook boodschappen doen. Een paar van ons gaan naar de supermarkten en ik ga met de Generaal op zoek naar shag en kip. We zoeken stad en land af maar nergens te krijgen. En zeker geen Drum. Wel vinden we de lang gezochte kip. Ook iets wat niet op veel plaatsen te koop is. Vis wel, maar kip? Alleen diepgevroren. We nemen 3 kilo mee. Bij terugkomst aan boord komen ook de anderen met de boodschappen. Een hele berg maar we krijgen alles makkelijk weg gestouwd in de kastjes en onder de luiken. Wat een ruimte toch op deze boot.
7 december, 2023 Mindelo
Deze ochtend gaan we de mast in voor de laatste rig check.
Skip haalt de genua blokken uit elkaar om de lagers te checken en met silicone spray in te smeren. We halen de vlotter uit de bilge en reinigen deze na 6 maanden weer eens grondig. Hij ziet er bijzonder netjes uit. Voornamelijk omdat we geen vet door de gootsteen spoelen. Dat scheelt heel veel en het gaat ook niet zo snel stinken. Samen schrobben Bram en ik het dek. De dames halen samen de verse boodschappen. De boot zit nu wel nokkie vol. In de middag ga ik naar de immigratie voor de uitklaring, breng ik de drone naar het postkantoor voor verzending naar DJI in Nederland. Ook haal ik de drie mahonie slingerplanken op die ik heb laten bewerken en vernissen. Voor €75 van ruwe planken naar afgewerkte en geverniste slinger planken van elk 2 m. Hoe erg worden we in Nederland belazerd. De Gamma heeft geen eens mahoniehout! Terwijl ik onderweg ben maken Skip en Sjark de romp boven water ook nog schoon. Bij terugkomst halen we de buitenboordmotor en de bijboot aan dek. Na een laatste dag hard werken zijn we er klaar voor. De dag van vertrek nadert. We hebben er allemaal erg naar uit gekeken. Er hangt een positieve spanning en ook een gevoel van opluchting in de lucht.
Tegen de avond hoor ik van mijn tennismaatje Rinus dat Frans in Mindelo is aangekomen met zijn zeilschip Bluewhale. Dat is leuk. Al maanden houdt Rinus me op de hoogte en ook Frans van onze positie. Het was alleen nog niet gelukt om elkaar te ontmoeten. Nu wel! Ik moet even zoeken op de steigers maar dan zie ik hem liggen. Frans is al ruim een jaar onderweg en heeft 3 leuke opstapsters bij zich. Het wordt een gezellige avond in de Marina bar. Daarna gaan we, de bemanning van Abayomi, met z’n allen nog een keer lekker uit eten bij de plaatselijke Chinees. Een echte traktatie. Super goed chinees eten. De Chinese eigenaren eten er zelf ook met de hele familie. Een kabaal van jewelste. Er is er blijkbaar een jarig en er komt een gigantische taart op tafel. We zingen vrolijk mee voor de jarige en krijgen als dank een derde van de taart aangereikt.
8 december, Mindelo, dag van vertrek naar Frans-Guyana
Deze ochtend ons laatste ontbijt voor vertrek met vers brood en donuts van de plaatselijke bakker
De laatste boodschapjes worden gedaan. Het moment is daar. Om 10:30 maken we klaar voor vertrek. Iedereen is in een hoerastemming. De muziek staat hard. Kenny B met “Paramaribo”. Onze team song die we al een tijdje hebben geoefend. Alhoewel we eerst naar Frans-Guyana gaan toch gekozen voor deze team song. De hoorn wordt geblazen! De bemanningen van de andere schepen en Frans van Bluewhale met zijn drie dames zwaaien ons uit. We zij vertrokken! Het is vrijdag 8 December, 2023 11:00 uur! Wauw. Na 2 jaar voorbereiden! De vibe is geweldig! “It geht on!”
Nog voor we de jachthaven uit zijn staan de zeilen. 15 minuten motor is genoeg. Hopen dat hij niet meer bij hoeft voor aankomst Kourou, Frans-Guyana. Nog 1800 nautische mijlen te gaan. De reis begint goed. Lekker windje bft 5 en vol zeil. We blijven netjes uit de wind schaduw van Sao Antao. Geen gebrek aan wind. Na 5 uurtjes het eerste probleempje. De liggende koelkast blijkt niet te koelen en de compressor is zeik heet. Shit! Dat kunnen we niet gebruiken. Als ik alles open haal blijkt de fan niet te draaien. Die had ik in Lagos nog vervangen. Goedkope Chinese rommel. Gelukkig heb ik er nog een reserve. En deze is ook groter. Na wat sleutelen draait hij weer. Pfff gelukkig. Sjark maakt Duitse pannenkoeken met zucchini. Zeer aangenaam. Wat een teamwork. Alles loopt op rolletjes.
Als ik echter s ’Avonds naar boven kijk zie ik de radarreflector niet meer!? Die had ik in Nederland nieuw gemonteerd. Al meerdere malen was de ballooner val achter de steun beugel blijven hangen. Maar die beugel is gemaakt van zeer dun en licht aluminium. Zo’n dure radarreflector en zo’n goedkoop steuntje. De radarreflector is overboord. In zijn val heeft hij waarschijnlijk ook het stoomlicht van zijn fundatie getrokken. Die bungelt nog aan zijn elektra draad. Lekker begin zo. Pffff.
9 december, 2023 noon 15-58N 027-26W
De eerste nacht was rollerig. Iedereen moet nog in slingeren en zijn beste slaappositie in zijn kooi vinden. De Twee S’en, Sjark en Skip slapen samen in de voorhut. Bram slaapt in de pilot hut en Irene en Monica slapen bij mij in de achter hut. Nooit durven dromen dat ik de Atlantische oversteek zou gaan maken met twee Italiaanse schonen in mijn hut😊 Nou het blijft bij slapen alleen hoor! 😊We zitten ook in andere wachten. Oh ja ons wacht schema!
WATCH SYSTEM ATLANTIC CROSSING 2023
Week 1
22-24 Enricotuttobene
00-02 Bob der Meister
02-04 Sjark
04-06 Yochurt girl Irene
06-08 Monica
08-10 Skip
10-12 Enricotuttobene
12-14 Bram (Bob der Meister)
14-16 Sjark
16-18 Yochurt girl Irene
18-20 Monica
20-22 Skip
Week 2 (Fri 15/12/23 Noon)
22-24 Sjark
00-02 Skip
02-04 Yochurt girl Irene
04-06 Monica
06-08 Bram (Bob der Meister)
08-10 Enricotuttobene
10-12 Sjark
12-14 Skip
14-16 Bram (Bob der Meister)
16-18 Yochurt girl Irene
18-20 Monica
20-22 Enricotuttobene
Deze ochtend is gelijk druk. Eerst de mast in om de kapotte (scherpe) beugel van de radarreflector te verwijderen en het stoomlicht te redden. Het moet wel want anders kunnen we de ballooner niet gebruiken. Hij zou scheuren op de scherpe verbogen beugel. En het loshangende stoomlicht. De laatste maak ik vast met tie-raps. Even afwachten of dat zo blijft zitten. We starten de generator en de watermaker. Die heeft al 8 dagen niet gelopen en moet nodig gespoeld worden om te voorkomen dat er algen in de Osmose filters gaan groeien, Ook hebben we maar beperkt drinkwater ingenomen in Mindelo. Ons eigen gemaakte water is veel zuiverder. Irene maakt deze middag de warme maaltijd. Rijst met kip. Zo leuk. Iedereen maakt zijn beste gerecht. Met vier verschillende landen vertegenwoordigd zijn er veel nieuwe gerechten. Om 12 uur hebben we 156 nm afgelegd. 6,3 gemiddeld. Dat is een perfecte eerste dag. Een drukke dag ook. Veel al te repareren. Zal het een keer rustig worden? S ‘Avonds eten we broodmaaltijd. Maar net zoals op de grote vaart is er toch altijd wel iets warms. Deze keer maak ik Huevo Ruveltos. De avond valt en we volgen het wacht schema netjes. De avonden zijn leuk. Veel intieme gesprekken. We komen snel meer over elkaar te weten. Wat een leuke groep. Ik bof toch maar. De nachten zijn wel donker. Er is geen maan. De sterrenhemel geeft ons echter aardig wat licht samen met de bioluminescentie micro-organismen. Het lijkt alsof we door het heelal vliegen over de Milcky Way. Waanzinnig mooi gezicht. En het zog van de boot is ook helemaal verlicht.
10 December, 2023 noon 14-41 N 029-13 W
Ook deze dag begint zoals gewoonlijk voor mij met een kop koffie en een sigaretje. Monica heeft de 06-08 wacht. De wacht van de zonsopkomst. Heerlijk om even samen te zijn. Het wordt echter weer een drukke dag. De wind is iets gaan liggen en de ballooner kan erop.
Er zit een klein scheurtje op de onderkant van het voorlijk naast de pees. Niet ernstig maar toch beter om te repareren voor we hem hijsen. Samen met Skip maken we een mooie sterke repartie. Ook de rand van het onderlijk van de genua is losgekomen. Het is al een oude genua en de stiksels zijn blijkbaar vergaan door de uv straling van de zon. Om geen snelheid te verliezen door het naar beneden halen van de genua hijsen de mannen me met de val en wat extra lijnen buitenboord. Bram zet z’n gewicht er nog even bij en ik hang redelijk stabiel buiten de boot voor de half ingerolde genua. Terwijl ik de rand buiten de boot stik doet Skip dat met het stukje wat binnen de boot komt. Na een uur hebben we de tijdelijke reparatie af. De definitieve reparatie moet maar ergens in de Caribbean bij de zeilmaker onder een goede naai machine. We kunnen weer vlinderen met de ballooner. Daar is deze boot voor gebouwd. We leggen iets minder mijlen af deze dag. 137 met een gemiddelde van 5.7 kn. Ook omdat we de hele ochtend met de ballooner en genua bezig zijn geweest. Irene en Monica maken deze middag Pasta Tonna en Insalata Pomodore Lentique. We kunnen gezellig aan de grote buitentafel eten.
We proberen natuurlijk ook te vissen maar het wil maar niet lukken. Sinds ik vertrokken ben nog geen vis gevangen! Pfff! De ene na de andere nep-aas verliezen we. Vandaag hadden we weer een keer beet maar weer lijn gebroken. Zo raken we wel door onze net-aas heen. Morgen gaan we de lijn vervangen. Die is misschien gewoon te oud en de breekbaar geworden door de uv. Het aantal vliegende vissen is overweldigd. Ze schrikken op wanneer Abayomi door de golven klieft en vliegen dan wel 200 meter over de golven. Best wel een raar gezicht om tegelijkertijd vogels en vliegende vissen te zien vliegen. Want vogels zitten er ook veel. In de middag kiest ieder zijn eigen bezigheid.
Sommige lezen een boek, andere doen een work-out, weer andere doen een lekker tukkie in de zon of juist in de schaduw. Of gewoon voor je uit staren en van de oneindige oceaan genieten. Daarna lekker douchen aan dek. Rond vier uur is het Happy Hour. We maken wat toastjes of een chippie en natuurlijk een lekker drankje,
Gin-Tonic, een biertje of een cola. Uiteraard galmt er Jeanny van Falko of een Italiaans nummer door de speakers. Deze avond is het soep met knakworstjes tijdens de broodmaaltijd. En zo is er alweer een dag om. De dagen vliegen voorbij. En de mijlen ook. De weerberichten zijn ook onveranderlijk goed. Minimale wind 10 kn en tot wel 23 kn toe. De hele reis beloofd de weerman voorlopig wind en alles voor de wind! Om de dag zetten we even de starlink aan en downloaden de grip files waarmee je een weerbericht op de computer kan projecteren. Daarnaast gaan er ook de nodige appjes en e-mails heen en weer. De starlink is een beetje onstabiel maar komt wel elke keer terug online.
11 December, 2023 noon 13-28 N 031-42 W
Deze ochtend ga ik eerst eens even wat spare part online bestellen via het internet. Leven Starlink! Goede vriend Dennis Steens komt in Januari naar Suriname om een paar weekjes mee te varen. Die kans grijp ik met beide handen aan om wat onderdelen mee te laten nemen. Een nieuwe radarreflector, een paar nieuwe anodes voor de buitenboordmotor, een TDS meter om de ppm’s in het drinkwater te meten. En een paar nieuwe scheepsjournaals via Datema. We zijn aan de tweede begonnen. Ze zijn duur maar geven toch een officieel tintje aan de reis. Net of ik weer op de Happy Buccaneer ben. Ondertussen hebben de ventilator fans het in onze achterhut begeven. Weer een klusje extra. Houdt het nou nooit op? Nee! Gelukkig ook hiervoor nog een paar reserve. Ik vervang een van de twee in serie geschakelde 12V fans en dan doen ze het samen weer. Mooi, het wordt nu toch ondertussen wel langzaam steeds warmer. Zo’n 30 graden op de middag. Omdat we hoofdzakelijk voor de wind varen komt er dus maar weinig doorstroming in de hutten. Een fannetje is dan wel erg fijn. Ik zweet ondanks dat toch als een jekko. S ’morgens is mijn hele kussen drijfnat. Bram maakt vandaag peen en uien stamppot. Ook lekker ondanks de hoge temperaturen 😊In de middag begeeft net voor het avond eten de downhall van de genua het ook nog even. Een nieuw dynema lijntje is snel ingesplitst met het slips-setje dat ik van Joris heb gekregen 😊 Voor het donker halen we de ballooner naar beneden. De wind is dusdanig toegenomen tot boven de 17 knopen dat dat te veel is voor deze licht weer ballooner. Op alleen de genua gaat het echter met 16 knopen ook hard genoeg. Het rollen is wel iets om aan te moeten wennen. Er is niet een duidelijke deining maar er zijn er meerderen. Vooral s ’nachts is het moeilijk om de meest comfortabele koers te kunnen bepalen. En wordt zo wie zo een beetje zigzaggen om niet iedere keer pal voor de wind te varen. Dan is het rollen het ergste. We maken wel wat meer mijlen maar het is een stuk comfortabeler. Skip maakt bij de avondbrood maaltijd nog wat fried rice met de overgebleven resten van de dag ervoor. Met een volle maag kunnen we de volgende nacht in. De tijd gaat zo snel. Alweer een dag voorbij.
12 December, 2023 noon 12-56 N 034-07 W
Vandaag is Bram jarig. Tweeënveertig wordt hij. Na het opstaan en de dagelijkse kop koffie met sigaretje gaan we een cake bakken als verrassing. Nou ja verrassing, op een boot is een beetje lastig. Een mixer maakt nogal wat lawaai. Maar het wordt een mooie cake en de vreugde is er niet minder om. Na het ontbijt zetten we een kop koffie en wordt de cake aangesneden na een happy birthday zang in vier talen.
Na het feestje gaat de generator bij. Even stroom draaien en water maken. Met het eerste water om de filters te spoelen maken we met het hele team gelijk ook de boot aan dek een beetje zoutvrij. We draaien drie wassen en maken 250 liter drinkwater. De tijd gaat zo snel. Het is alweer lunch. Deze keer een echte Italiaanse risotto gemaakt door de Amsterdammer Skip onder deskundige begeleiding van onze Italiaanse Monica.
Na de middag toch nog een keer de mast in want het stoomlicht is niet blijven zitten met tie-raps. Dan maar definitief proberen te maken door de behuizing weer vast te zetten met popnagels. Dat is een heel karwei op 14 m hoogte met slingerend schip. De popnagel tang is een meter lang. De eerste popnagel zit vrij snel maar de tweede lukt niet. Ik besluit om het hele stoomlicht er maar af te laten. We zeilen toch alleen maar. Geen motor en dus ook geen stoomlicht nodig. Ergens in de toekomst weer een klus voor op het anker. Toch niks te doen😊 Vandaag een mooi gemiddelde 145 nm in 24 uur. 6.0 knopen. Vandaag ook het eerste keer een uur de klok terug. We gaan naar GMT-2. Voor aankomst Frans-Guyana nog een uurtje de klok terug, naar GMT-3
13 december, 2023 noon 11-43N 036-10 W
Vandaag is de dag van de vishengel. We moeten nu toch echt eens vis vangen. We benutten de potentiële mogelijkheden voor verse eten niet echt goed. Op z’n zachts gezegd. Gisteren is ook het handsvat nog eens afgebroken. McGuyver aan het werk. We zagen de handle af en boren een gat in de as voor een nieuwe tap M6. Prachtige tap, boutje erin en Hoppa klaar! Hij doet het nu beter dan voorheen. Ook wordt de vislijn vervangen. Nu moeten we toch eindelijk eens vis gaan vangen!
De dames hebben een nieuwe bezigheid gevonden. Alle boutjes, moertjes en ringetjes in de dozen uitzoeken en op maat leggen. Dat wil ik al 2 jaar lang doen maar het kwam er maar niet van. De dames zijn er nu eindelijk mee van start gegaan. Zal het ze lukken voor aankomst Frans-Guyana? Ik maak ondertussen Chili-Con-Carne wraps.
Ze vallen weer zeer in de smaak. Jammie! ’s Avonds eten we soep met brood. Eigen gemaakt brood nu! De broden lukken goed. Wel hebben we er dagelijks eigenlijk twee nodig met zes man bemanning. We zullen dus aardig moeten doorbakken😊 Ook de yoghurt wordt elke dag opnieuw door het Yoghurt meisje Irene gemaakt. Zo leuk om te zien dat iedereen z’n favoriete taak gevonden heeft. In de middag hebben we beet. Met veel enthousiasme proberen we de vis binnen te halen. De fotocamera’s zijn er al klaar voor…….Maar dan volgt weer de teleurstelling. De vis laat los. Gelukkig zit het lokaas er nog aan. Het is onze laatste. De constante banen van zeegras (soort Zaragoza zeegras) bemoeilijkt de laatste dagen het vissen ook. Steeds komt er gras in de haken en moeten we de aas weer binnen halen. We houden de moed erin. Het gaat toch wel een keer lukken? De wasabi en Sushi roller liggen er klaar voor.
14 December, 2023 - 5pm, literally in the middle of the Atlantic Ocean
We zijn zo goed als op de helft. Om 1500 uur nog 900 Nm te gaan. Midden op de Atlantische oceaan nu. De tijd gaat zo hard. Irene weet het goed te beschrijven:
Irene (30 yr Italiaanse uit Milaan)
As we cross the middle point of our journey, time has started to feel unreal, distorted. Hours go by, mile after mile. Days go by, day shift after night shift after day shift again. The sun rises from our port aft side and sets by diving right in front of our bow, as Abayomi sails towards the West, with no rest and no hesitation. The view all around us alternates the blue of the Ocean with the blue of the sky, following the rhythm of the waves. At night, a million stars light up the sky, and as many bioluminescent micro-organisms light up the waves. Life on passage feels at time too busy, at time too slow, always a bit on hold from the rest of the world. Things get repaired, meals cooked, dishes washed, logs noted. Emotions and thoughts get amplified. If you let them, they resonate with the immensity of the blue around and, sometimes, come back with increased clarity. Abayomi slows down, then accelerates again, following the changes in the wind, the sails, the current. It feels like a lifetime ago that we started this journey as six complete strangers, so different from each other. I like to think that each one of us, in their own way, will bring this journey with us for life.
Deze dag laten we ‘s ochtends de generator weer lopen. De laatste twee dagen is het bewolkt. Dat merken we gelijk in de batterijen. Zeker met twee koelkasten draaiende. We maken ook weer drinkwater. Aan het einde van de ochtend de batterijen van 14% naar 92% en in de watertank 250 liter erbij. Zo goed als vol op 900 liter. We gaan zorgen dat we bij aankomst in Frans-Guyana helemaal vol zitten. Moet lukken. We laten ook de drogers een uurtje draaien in de voor- en achterhut om het vocht uit de bedden te halen. We zweten als een jekko nu het constant 30 graden is. ‘s Middags maken Bram en Irene een heerlijk maal met kikkererwten-hamburgers en tomatensalade met puree. Weer een culinair hoogstandje op een constant rollende boot. Het went een beetje dat slingeren maar eigenlijk ook niet. Zeer vermoeiend. Vooral als de donkere nacht valt is het moeilijk om de beste koers te zoeken tussen de kruisdeiningen. Het blijkt dat de boot dan het beste op een oor kan liggen met een 130 à 140 graden windhoek. Dat brengt ons wel wat van koers maar biedt iets meer comfort tijdens het slapen. Een mooie gedachte maar het wil zeker niet elke keer lukken. We zitten echt in de passaat route. De wind komt dus bijna constant vanachter. De boot is erop gebouwd maar wij zeker niet. Het vergt veel geduld en mentale acceptatie! Pfff, Dat is dus moeilijk voor mij😊! Wie heeft er bedacht dat de passaat route de ideale route is om rond de wereld te zeilen? Ik begin zo mijn twijfels te krijgen! Dat constante rollen!?
Het is 2130 en Skip zit op wacht. Hij heeft de wacht overgenomen van Monica. We doen ieder twee uurtjes achter elkaar. Per dag twee keer. We hebben een gebakken eitje gehad met het avond eten. Het brood wordt gebakken en de yoghurt staat te rijpen. Tijd voor de nacht. En hopelijk een goede rust met niet al te veel rollen. Ik zit deze blog weer aan te vullen maar neem even pauze. Boven is het pikkedonker. Het is bewolkt en heeft vanmorgen en ook vanavond even een beetje geregend. Geen maan en geen sterren. De zee is wel vol met bioluminescentie micro-organismen. Het is alsof we door het heelal voortrazen met 7 knopen snelheid op alleen een genua en bazaanzeil. En dan gebeurt het! Dolfijnen! We horen ze eerst alleen. Dan zien we ze als witte pijlstrepen door het water scheren. Alleen de bioluminescentie micro-organismen verraden hun aanwezigheid. Magisch!
15 December, 2023, Noon 10-01 N 040-21 W
Een gebroken nacht. Om 0300 eruit geweest omdat het allemaal wel erg klapperde. Sjark had het moeilijk om de juiste tuning te vinden met de kruisdeiningen. Het is lastig moet ik toegeven. En dan ook nog eens op een vreemde boot. Aan kennis van zeilen ligt het bij hem niet. Hij is van Kiel naar Faro gevaren deze zomer met zijn vriendin en haar zoontje. We zullen Abayomi maar weer eens op een (1) oor proberen te leggen met wind 130 graden van bakboord. Dan maar iets zuidelijker. Als ik in de ochtend om 0730 boven kom staan daar twee Italiaanse dames me met een grote glimlach en koffie te verwelkomen. De kuip is netjes aan kant gemaakt. Mooier kan ik het me niet wensen. Al snel zakt de wind onder de 15 knopen en wordt het tijd om de ballooner weer te zetten. Irene, Sjark, Skip en Bram zetten hem zo goed als zelf met wat kleine laatste aanwijzingen. Dan een lekker ontbijt met omelet. Aan uitgebreid eten geen gebrek deze oversteek. Na het ontbijt wordt het tijd om toch echt weer eens wat klusjes te doen. De dames gaan verder met uitzoeken van de moertjes en boutjes.
Skip en ik gaan de tijdelijk geplaatste fan van de liggende koelkast op zijn definitieve plaats zetten en ook de control knoppen verplaatsen. Bram maakt vanmiddag Spaghetti Boulognes op z’n Vlaams. Met goedkeuring van de spaghetti door onze Italiaanse crew eten we om 1300 heerlijk samen buiten aan de grote tafel.
We zijn al over de helft van de oversteek. Meerderen zien het snelle einde met enige teleurstelling tegemoet. Het gaat veel te snel. Kunnen we een stukje verder varen zodat we nog niet aankomen? Nog 4.5 dag en we zijn al in Frans-Guyana. Ongelofelijk!
Hier last but not least een bijdrage van Sjark
Sjark/Tjark (27 yr Hamburger)
Hello hello, I am the newest crewmember on Abayomi. After 5 months of traveling with my own boat, I left kid, girlfriend and boat in Portugal for this one mission I dreamed of for 5 years: to be on a sailboat in the middle of the Atlantic Ocean so far away from home like never before. It’s one month ago that I called Eric for the first time, and I was a bit afraid of this idea, to be separated from my family, on a boat for fourteen days, with people I never met before. After 1000 NM in the keel water, I can say this is the best crew for this journey I could imagine. So heartful, openminded and friendly from the beginning. Nice talks, good music and some workouts creates a peaceful atmosphere and gives me the feeling to be a part of the team so quick. But time flies and the forecast is looking good, so we will arrive in 5 to 6 days. The End comes closer and I am sure, I want more of this. To feel the width of the ocean, away from the rest of the world, to keep calm and relax caught me like nothing before. And there is still this one open point in my bucket list… catching some tuna by our own.
Tot Later Xoxo