Zaterdag 16 December, 2023 Noon 09-10N 042-52W
Vandaag is een speciale dag geworden! Een emotionele dag. Mijn wacht is nu in de tweede week van 08-10. Ik werd echter om 0545 wakkergemaakt door Monica. De ballooner had de hele nacht opgestaan maar nu bouwde de wind op tot 17 à 18 knopen. De ballooner moet er dan wel af. Toen ik met m’n slaapdronken kop boven kwam hebben we eerst het grootzeil erbij gezet zodat de ballooner enigszins in de luwte is. Omdat Bram om 0600 op zou komen hebben we hem ook gewekt zodat we met z’n drieën de ballooner konden strijken. Zodra hij echter boven was nam de wind weer wat af tot 14 knopen. We besloten om hem te laten staan. Omdat ik tegen deze tijd klaarwakker was nam ik maar een sigaretje in het gangboord. En toen gebeurde het!
Ik zag tot mijn verbazing het ZUIDER KRUIS. Het Zuiderkruis?
Is dat zo bijzonder dan zou je denken. Nou ik kan je vertellen, Ik barste in tranen uit! Het Zuiderkruis is toch zeer symbolisch. Eerder in de week had ik het er met Skip over, onze 20-jarige Amsterdamse zeilinstructeur. We bestudeerden al dagen samen de sterren. De kans dat we het Zuiderkruis zouden gaan zien was klein volgens de berekeningen van de starwalk app. Daarvoor zouden we toch een stuk zuidelijker moeten zitten. Die app zat er gelukkig naast. Om 0630 zag ik het Zuiderkruis met de ster Acrux. (De poolster van het zuidelijk halfrond) Voor een bewoner van het Noordelijk halfrond iets van “een ver van mijn bed show”. Ik had hem natuurlijk in mijn professionele carrière al vaker gezien aan boord van de grote vaart. Nu echter symboliseerde het veel meer voor me. Na bijna drie jaar intensieve voorbereiding en meer dan 8000 mijl was ik nu zover gekomen op mijn reis dat ik het Zuiderkruis zag! Op mijn eigen schip! Wauw!! Een belangrijke mijlpaal na een lange reis. Een heel emotioneel moment. Ik kon het deze ochtend eerst delen met Monica en Bram.
Later die ochtend tijdens het ontbijt vertelde ik het de anderen, Irene, Skip en Sjark aan het ontbijt. Het is en was moeilijk om uit te leggen wat het voor me betekend maar de emotie maakte denk ik genoeg duidelijk. Voor mij is dit een grote mijlpaal. En ook heb ik gelijk een ander gevoel over deze oversteek. Er is ineens veel meer gemoedsrust en ontspanning. Ik voel me een ander mens. Voor mijn gevoel is er veel verandert na dit moment. Meer berusting. Wonderwel is ook het rollen minder geworden. De deining is constanter en geleidelijke. Of is mijn perceptie veranderd? We ontbijten met z’n alle buiten in de kuip aan de grote tafel. Het is heerlijk om dit met deze groep te delen. Na het ontbijt dan wel nog even aan het werk met z’n allen. We besluiten de wekelijkse schoonmaak te doen. We starten de generator en de watermaker. Met het eerste water vullen we de emmers om het dek te ontzouten. Tegelijkertijd maakt Skip de wc’s schoon. We draaien ook weer drie wassen en laden de accu’s op. We maken alvast een nieuw brood met de brood machine. Ook neem ik met de Platz al het houtwerk af. We zweten ons kapot maar het wordt lekker schoon en ruikt weer naar bloemetjes. Met vereende krachten gaat het snel. Voor het eten ga ik lekker scheren en douchen op het achterdek. Alles weer fris en fruitig. Net zoals het schip en de bedden. Om 12:00 begint Sjark aan het middag eten. Deze keer een geweldige schnitzel met zeemanssalade en gebakken aardappelen. Het is hier net een hotel.
We hebben het gevoel dat we de hele dag aan het eten zijn😊Aan luxe geen gebrek. De generator, wasmachine, batterijen en de watermaker doen het gelukkig allemaal prima. Wat een top schip! Iedereen aan boord kan het beamen. Veel beter dan dit kan niet. Ik kan er trots op zijn. Na de lunch is er tijd voor ontspanning. De ene doet een dutje de ander leest een boek. Ik ga lekker op het voordek liggen op de comfort stoel in het zonnetje en lees verder in het boek van Rob Biersma. Zijn reis van Nederland naar Suriname. In de overzeiler die ik van hem kreeg in Rhoon (de jachthaven waar hij ook lag) houd ik onze noon positie bij. Zijn noon posities staan er ook nog in. Leuk om onze track naast die van hem te zien ontstaan. Ondertussen deint Abayomi op de oceaan deining. Dan weer wordt zij opgetild en surft de deining af om vervolgens achterover te vallen van de deining. Het is een eindeloos mooi ritme. Af en toe verstoort door een kruisdeining uit het noordoosten of uit het zuid oosten. Om 1600 worden de meeste weer actief en is het tijd voor de happy hour. Gin-tonic voor mij. De ander een biertje of gewoon water. Lekker muziekje erbij en we lachen veel. Voor we het in de gasten hebben is het als weer 1800 en tijd voor de vondmaaltijd. Een verse eigen gebakken boterham om nog wat spaghettisaus van gisteren. Ook aan tafel liggen we weer dubbel van het lachen. En de wind blijft gunstig. 15 tot 20 knopen met van stuurboord in. Ons dag gemiddelde de afgelopen 24 uur was 6.1 kn. We zijn benieuwd wanneer we de Noren van Nordlys inlopen. Die zijn vier dagen eerder vertrokken. Onze schatting is dat we ze een dag voor aankomst zullen inlopen. Met alleen de genua en de bazaan lopen we tussen de 5.5 en 7.4 knopen. Frans-Guyana here we come. En een nieuw dag record zit er morgen wel in.
Zondag 17 December, 2023 Noon 08-14N 045-28W
Vandaag is het zondag dus doen we rustig aan😊 Wel maken we brood en yochurt.
Abayomi niet heeft geen zondagsrust, die vaart gewoon door voor het lapje met 6 à 7 knopen. En de vliegende vissen blijven ook als zwermen bijen wegvliegen zodra ze Abayomi aan zien komen. Bijna de hele dag. Sommige vliegen wel 200 m en maken op de toppen van de deining nog even extra snelheid met hun staartvin. Een verlaat ontbijt, Sjark maakt omelet. Die gaat er goed in. Na de 1200 positie geplot te hebben komen we op een nieuw record. 156 nm in 24 uur! 6.3 gemiddeld. Not bad! De wind neemt iets af dus tijd om de ballooner er weer op te zetten. De snelheid neemt gelijk toe tot 6.7 kn. Maar dan is het tijd voor wat afwisseling! We halen alle zeilen binnen en nemen een duik in de oceaan. Heerlijk een stukje zwemmen. De boot loopt zonder zeilen nog 3 knopen. De passaat boom hijst ons een voor een op de deining uit het water. Bram maakt er zelfs een salto onder. Het onderwaterschip ziet er top uit en glijdt door het water als een orka. Geen enkele aangroei. Netjes egaal zwart. De topconditie zorgt voor hoge gemiddelde snelheden. Iedereen geniet van de duik in de oneindig diepe blauwe oceaan. Het is hier tussen de 4 en 5000 m diep.
Na de zwempartij nemen we een lekkere borrel met toastjes en eigen gemaakte krabsalade. De rest van de middag relaxen. Om 1600 krijgen we bericht dat onze vrienden van zeilschip Nordlys nog 141 mijl voor ons zitten. Dat wordt krap om ze nog in te halen. Veel verschil zal er in aankomsttijd echter niet zijn. Aan het einde van de middag een lekkere Gin-Tonic en de dames maken weer een Italiaanse pasta. Deze keer met fagioli. (Bonen dus). Als Sjark en ik aan het afwassen zijn komt het volgende hoogte punt. We hebben eindelijk beet. Er hangt iets aan de vislijn. En het moet een behoorlijke vis zijn want de hengel staat krom. We halen de zeilen binnen om vaart te minderen en halen de lijn langzaam binnen. Wauw wat is het? Een blauw vin tonijn, Nee die zou wat dikker zijn. Een barracuda is het ook niet. We zoeken hem op en denken dat het een Wahoo is. Ook goed te eten. Hij is wel een meter lang en weegt naar schatting 10 kg. Met vereende krachten fileren Skip en ik de vis.
Met de kennis die we opgedaan hebben van Ole de Noor. Not bad. We hebben heel wat file bij elkaar. Zeker drie grote maaltijden voor zes personen. De helft leggen we zo in de koelkast. De andere helft vacuüm eren we gelijk. Dat toch eindelijk onze eerste catch. Iedereen zit bij te komen in de kuip, nog vol met adreline. En tegelijk is men aan het fantaseren wat er nog meer op de wensen lijst staat deze reis. Dan horen we ze weer. De dolfijnen. Ja hoor een hele groep. Zichtbaar door de bioluminescentie in het water. Als pijlen schieten ze door het water. Door de nieuwe maan is het wat minder duidelijk maar nog steeds zichtbaar. Wat een dag! Nog 3 dagen en dan zijn we er. Sommige realiseren zich dat ze dan al naar huis moeten.
Maandag 18 December, 2023. 09-10 N 042-52 W
Het is al weer de 10de dag dat we op zee zitten. Het is alsof we net een par dagen onderweg zijn. Wat brengt deze dag. Het wordt in ieder geval warmer en vochtiger. Dat is duidelijk te merken. Slapen wordt wat meer zweten. We hebben een paar fannetjes maar als we voor de wind varen is er weinig doorstroming. Na het ontbijt begin ik met het instaleren van een extra fan in de passage way bij Brams kooi. Die heeft het moeilijk gehad vannacht. Kijken of dit scheelt. Ik moet een extra draad trekken naar de 12V transformator want de fan is 12V. Alle verlichting is bij ons 24V dus daar werkt hij niet op. Uiteindelijk staat er rond de middag een mooi fannetje bij.
Tijd voor sashimi!! Skip is de fileerder. Vanaf nu dus S-kip-file. De wahoo is een tonijnachtige en met wasabi en sojasaus is het heerlijk. We hebben meer dan genoeg voor wel drie maaltijden. Geeft een hele andere betekenis aan “all you can eat” 😊 Echt weer een top lunch met daarbij rijst en zeemanssalade van kool. Na het eten maak ik de lang geplande barrière op het aanrecht in de kombuis. Het water van de afdruipbak loopt bij slingeren naar de diepe kast waar we de pasta’s en zo in hebben opgeslagen. Nu een plankje ervoor met een kit-randje. Ook weer gebeurt. Tijd voor een douch want ik zweet wat af zo.
Monica maakt een paté met tofu, gedroogde tomaten en zwarte olijven. Op een gegrild boterhammetje een super lekkere snack bij de borrel. De tijd gaat hard. Alweer een dag voorbij. Wat lezen en op het internet wat pagina’s over Frans-Guyana downloaden. Voor het avondeten maakt Bram een groente soepje en bakt hij de overgebleven rijst met een eitje. Een mooie maaltijd. De nacht valt en we varen de maan tegemoet. Nog 278 mijl en dan zijn we er al. Ik geef de wacht om 22:00 over aan Sjark en ga lekker slapen. Morgen weer een dag in het paradijs.
Dinsdag 19 December, 2023, 06-21 N 049-13W
De afgelopen nacht was ons laagste gemiddelde 116 nm in 24 uur. Hopen dat de wind toeneemt zoals voorspeld want anders komen we morgen in het donker aan. Niet echt een probleem maar aankomst bij daglicht is leuker en makkelijker. Vandaag maar weer eens de generator laten lopen. Om 0830 zet ik hem bij. Mooie tijd want het ontbijt wordt steeds later als we iedereen maar laten uitslapen en dan komen we in de knel met de lunchtijd en het avond eten. Ik probeer de grote vaart discipline aan de houden. Dan is het voor iedereen duidelijk. We laden de accu’s wat meer op en maken weer water. Het wordt bewolkter en warmer. De zonnepanelen leveren dan wat minder kW’s overdag. Toch houden we het met zes en alle onze consumptie wel 4 dagen uit op de batterijen. Er komen ook meer Squalls (geconcentreerde plaatselijke buien) Ze ontstaan o.a. door de grotere plaatselijke verdamping. Er kan een poep wind in zitten of de wind valt weg. Afhankelijk aan welke kant je van de buien zit. Iedereen is op zijn hoede. Met de watermaker proberen we voor aankomst de watertank (1000 ltr) vol te maken. Dan hebben we voldoende water voor zeker de komende 10 dagen. Ook vervang ik de anode van het koelsysteem van de generator. Precies op tijd want als ik hem eruit haal breekt hij door z’n broosheid. Deze middag maken Bram en Skip de in de pan gebakken Wahoo. Net zoals je Tonijn bakt op het velletje! Super. Met een peen en uien. De vis wordt goed gebruikt. Nog een maaltijd in de koelkast in vacuümzak. Ik leg hem maar in de vriezer. Dan kunnen we op een later moment nog een keer van sashimi of sushi genieten. Met Kerst? Ja! Kerst komt eraan. Als we in Frans-Guyana zijn tuigen we de Kerstboom op. Nu bewegen we te veel. Nog een volle dag op zee morgen. Dan zijn we alweer aan het einde van deze eerst Atlantische oversteek met Abayomi. Zoals voorspeld gaat het sneller dan we willen. In de avond neemt de wind toe tot 18 kn. Volgens de weerberichten zal de wind tot aankomst zo blijven. De ballooner moet eraf. Niets te vroeg want de wind neemt snel toe. En er komen verschillende squalls over. Eerst rond 2230 als ik nog boven ben. We nemen even de genua een stukje in.
Opeens begint mijn linkerknie te zwellen.? Pijnlijk dik wordt hij. Hij voelt erg warm aan. Hoe kan dit nou weer? Met een coldpack en de kip die ik net uit de vriezer heb genomen probeer ik te koelen. Voor het slapengaan neem ik een Ibrufen. Ergens tegenaan gestoten maar geen idee wanneer. Later deze nacht word ik om 0230 wakker gemaakt als de wind tot boven de 25kn. De regen komt achter de squall aan. De wind neemt aanzienlijk toe. Als ik boven ben zie ik 27 knopen en meer. De boot ligt voor de wind als een huis en surft met 8 tot 9 knopen vooruit. Wauw! 9.3 knopen zie ik zelfs. Supergaaf. Irene en Skip hebben de kuiptent al dichtgemaakt. We nemen de genua en grootzeil in tot 1/3 en de boot loopt nog 7.5 knopen. De regen komt achter de squall aan, dan neemt ook de wind weer af. Om 0320 ga ik weer mijn kooi in nadat ik nog even een foto heb gemaakt van het Zuiderkruis! Nog 129 mijl te gaan. Het zal in de late avond worden als we aankomen.
Woensdag 20 December, 2023, 05-39 N 051-36W
Vannacht is de klok het laatst uur achteruitgegaan, naar GMT-3 voor Frans Guyana. Uurtje langer slapen voor de meesten. In de morgen doen we een lekker ontbijt met omelet à la Bram. Na het ontbijt zien we dat de stiknaden op het achterlijk van de oude genua het nu ook aan het begeven zijn. Gewoon oude stiksels vergaan door de uv en het klapperen. De harde wind van vannacht heeft het stiksel de nekslag geven. Nu de spanningslijn in het achterlijk ook los wappert wordt de kans op onherstelbare schade aan de genua te groot. Hij moet gewisseld worden. Mijn knie is nog steeds pijnlijk en gezwollen. Erg blij dat we dit met z’n zessen kunnen doen. We draaien de genua in halen de passaat boom aan bakboord naar binnen. Draaien 180 tegen de wind en laten de genua zakken. Binnen een 40 minuten is hij eraf, gevouwen en staat de nieuwe genua er weer op. Strakke samenwerking. Het loopt gesmeerd en om 12:10 zijn we weer op koers. Alles zonder de motor te starten. Sterker nog toen ik hem bij wilde zetten wilde hij niet starten. Weer een klusje voor aankomst, pfff Nog 65 mijl. Met deze snelheid rond 2100 a 2200 ten anker. Het wordt spannend of we Nordlys nog voor ten anker gaan in zicht krijgen. Deze middag maakt Skip Thaise curry met kip. Al uitgevonden dat de start accu voor de hoofdmotor en generator bijna leeg is. Waarschijnlijk werkt de dynamo van de generator niet of niet goed. Met de acculader via de 230V laad ik hem weer en start de hoofdmotor weer prima. Klusje generator dynamo checken erbij voor later. Tegen de avond neemt de wind weer toe en iedereen is gespannen wanneer we land zien. Rond 2000 uur zien we de vuurtoren van Ile Royale. In eerste instantie wilden we tussen Ile Royale en Ile Josphe doorvaren maar in het donker is dat niet verstandig. Nog een paar gijpen en rond 21:30 zitten we ten zuiden van Ile Josphe. De laatste gijp en halve wind varen we naar de ankerplaats. Er ligt een jacht ten anker. Nordlys., Yes. We cirkelen om ze heen en begroeten elkaar met gejuich! Ook trots op Nordlys. Zij zijn deze ochtend aangekomen rond 10:00. Twaalf uur eerder dan wij. We halen de zeilen binnen en laten op 60 m van Nordlys het anker vallen. WE ZIJN ER! WE ZIJN DE ATLANTISCHE OCEAAN OVERGESTOKEN MET ABAYOMI! Een eitje eigenlijk. 1819 mijl in 12 dagen en 13 uur. Een gemiddelde snelheid van 6.04 kn. Not bad. Allen bij vertrek en aankomst hebben we de motor bijgehad. Constante NE of E wind tussen de 10 en 25 knopen. Super oversteek! We openen de Prosecco en het wordt een dolle avond. Iedereen is moe maar voelt zich trots in wat we bereikt hebben. Morgen worden we wakker naast een verrassing van een eiland!
Donderdag 21 December, 2023 Ile Royale French Guyana
Het uitzicht is overweldigend bij het wakker worden. Wauw! Een groot tropisch paradijs, allemaal palmbomen! De omslag van de kale vulkanische Kaapverdische eilanden naar deze dicht begroeide tropische eilanden is toch groter dan verwacht.
Om 10:00 komt de Nordlys crew aan boord en is er een warme hereniging. Zo leuk dat we hier samen zijn. Ze vertellen dat ze gisteren al op het eiland zijn geweest. Veel aapjes, en tropische dieren, En Mango’s en kokosnoten, mango’s in overvloed voor het oprapen Na het ontbijt maken we de dinghy klaar met de kleine motor. Mijn knie is helaas alleen maar verder opgezwollen.
Zo vervelend op dit moment. Al 1.5 dag slik ik diclofenac met paracetamol. De zwelling wil alleen nog niet echt minder worden. De vader van de Noorse Helen is kniespecialist. Hij heeft aangegeven dat ik de juiste dosis neem en gewoon rust moet nemen. Rust ja. Net nu we het eiland willen verkennen. Maar we hebben krukken aan boord meegenomen. Dat wordt dus het eiland rondhuppelen op krukken😊Ook Rinus heeft weer de nodige goede advies gegeven. Komt goed. Om 13:00 gaan we in twee ritjes met de dinghy naar de wal. De Iles de Salut zijn voormalige gevangenis eilanden van de Fransen vanaf rond 1892. Het bestaat uit Ile Royale, Devils island en Ile Josphe. Er is dus heel wat gebeurd hier. Er is veel leven, aapjes, ginnypig en vogels. Ook vinden we overal mango’s, hoopjes mango’s. De meeste moeten nog wat doorrijpen. Mooi in onze netten. We lopen het hele eiland rond in een uurtje. Ik op mijn krukken. Het gaat prima. Aan de andere kant vinden we ook de kokosnoten. Met een groot mes pellen we ze en drinken de melk en eten het vruchtvlees. Een tropisch paradijs. Op de terugweg komen we in de dinghy een Franse solozeiler Niel tegen. Hij wordt gelijk uitgenodigd aan boord voor het eten tezamen met de bemanning van Nordlys.
Het wordt weer een topfeestje. We eten spaghetti en maken de biervoorraad op. Ook zetten we met z’n alle de Kerstboom op en laten de kerstverlichting door de kuip lopen. Een geweldige atmosfeer.
Het is wel de tropen. De vochtigheid neemt toe en ‘s morgens en ’s avonds trekken er tropische buien over. We moeten om de haverklap de luiken en kuiptent weer dichtmaken om het vocht buiten te houden.Even wennen maar met al het goede komt dit als mindere kant. We zitten nog in het korte regenseizoen tot half januari. Live with it!
Vrijdag 22 December, 2023 Ile Royale French Guyana
Deze nacht was een warme vochtige nacht. Misschien komt het bij mij door de anti infectie medicijnen maar ik zweet als een otter. Na een half uur is mijn kussen drijfnat en moet hem draaien. Het was weer heel gezellig gisterenavond. Het is toch zo leuk om met alle medecruisers over onze ervaringen te praten. De Fransman Niel is al 2.5 jaar onderweg en heeft veel tijd in Senegal en Brazilië doorgebracht. Nu is hij naar het Noorden gekomen en zoals het ernaar uitziet gaat hij ook wel mee richting Suriname. Gaaf. Misschien straks wel met vier boten de Suriname rivier op. Na het ontbijt waarbij ik weer eens de eieren bakker ben relaxen we en om 12:30 gaan we met z’n allen koffiedrinken bij Niel. Nou ja wij maken de koffie en starten voor we naar zijn boot gaan de generator en watermaker. Zo hebben we vanaf morgen weer even genoeg water en stroom om in Kourou te verblijven. Al twee dagen denk ik iedere keer huisvuil te ruiken in de kuip. Maar ik zie niks liggen. Als ik het luik van de motorruimte opentrek en achter de rand kijk zie ik eindelijk wat ik rook. Een dode vliegende vis ligt hier al zeker een week te rotten. Oorzaak gevonden en opgelost!
Na de koffie relaxen we en eten nog wat terwijl de generator en de watermaker loopt. Om 15:00 zijn de tropische buien denken we wel over te gaan tot de verovering. We vallen met drie dinghy’s het eiland Ile Joseph aan. Abayomi, Nordlys en Flinderreef. We komen tot de conclusie dat het een van de hoofdeilanden is waar de gevangen vanaf 1892 hebben gezeten. De cel complexen zijn nu in handen van het regenwoud. De bomen en hun wortels groeien door de gangen en cellen. Het echter nog steeds helder onder wat voor omstandigheden de gevangen hier hebben moeten leven. Erbarmelijk, heet, vochtig en vol met ongedierte. Ook nu kruipen de mieren nog over het terrein en slepen de bladeren op hun rug naar het nest. Overal liggen kokosnoten. Niet een beetje maar echt overal. Je moet zelfs oppassen dat ze tijdens het lopen niet op je hoofd vallen. Als we aan de windzijde zijn komen we erachter dat de laatste tropische stortbui nog moest komen. Iedereen stopt z’n kleren in de waterdichte zakken en we lopen in de stromende regen naar het strand. Ik op m’n krukken dan want mijn knie is nog steeds niet over. We plukken kokosnoten en genieten zelfs in de regen van dit prachtige tropische landschap. In Nederland hadden we nu de hele volgende week in bed gelegen met griep. Hier is de stort regen warm. Het is een heel avontuur. En in zo’n mooie omgeving. We voelen ons net Columbus.
Terug aan boord maken Bram en Skip Spaghetti Bolognese. De rest van de avond chillen we in de kuip en schrijf ik de blog af. Morgen gaan we de rivier op naar Kourou, Bram en Irene gaan daar naar huis. Het afscheid zal moeilijk worden. Zulke mooie mensen. Met de rest gaan we Frans-Guyana verkennen en naar de Ariana Space center.
Later xoxo