05 augustus 2023, Postermen
De wind raast over het land maar wij liggen super beschut in de baai van Postermen.
We houden (volgens Eric) een paar rustige dagen maar zodra hij vanmorgen zijn ogen open deed stond hij alweer op standje “aan” . Er werden wieltjes aan de dinghy bevestigd (zodat je het bootje het strand op kan rollen i.p.v. tillen) , er werd rubber vervangen waar de ankerketting overheen rolt. Bakskisten opengezet om te luchten en drogen dus ook de spullen die daar in staan eruit en later weer ingeruimd, popnagels in het profiel van de Genua furler werden vervangen omdat ze los zaten. Enfin …druk druk druk.
Ik had een off day, baalde ervan dat er geen moment van ontspanning was om iets met zijn tweeën te doen. Het is iets waar ik blijkbaar nog aan moet wennen, dat het geen vakantie is wat ik houd maar een levensstijl die ik aan ga met een drijvend huis waar altijd wel iets op/aan te klussen valt.
06 augustus 2023, Fort de Cornouaille
Na onze ochtendduik en ontbijt zijn we met de dingy naar de wal gegaan.
We hebben een wandeling van bijna 3 uur gemaakt, dankzij mijn pillen had ik er geen moeite mee (nog steeds heel blij mee) Het was een enorm leuke route, met hele mooie paden en weggetjes die ons langs prachtige kliffen voerden, door dorpjes heen, langs velden met hele mooie bloeiende heide in allerlei kleuren! Ik dacht op een gegeven moment even te gaan zitten op die heide maar dat viel tegen, deze heide was keihard en met stekels! Dus dat was de stekels verwijderen en verder lopen.
We kwamen op een punt waar een grote rotsformatie uit zee stak. Daar boven op was een oud fort,gebouwd; Fort de Cornouaille met een loopbrug uit 1800. Het was net een sprookje. Je kon er helaas niet komen..
Het pad was te gevaarlijk maar van bovenaf was het ook prachtig om te zien.
Op de terugweg met het bijbootje nog rond de eilandjes Ile des Morts & Ile Treberon gevaren. Dit waren vroeger quarantaine eilandjes voor mensen die aan lepra leden.
De gebouwen erop waren nog te zien. Wat een ellende moet dat toen geweest zijn voor die mensen!
07 augustus 2023, Les Tas de Pois
Om 08.00 op en onze ochtend duik gedaan. Eric ging even zwemmend om de boot heen met een sponsje om het ergste vuil van de boot te halen maar bleef daardoor te lang in het water. Het water is nog erg koud hier. Hij kwam er bijna onderkoeld uit. Niet gezond en het duurde zeker 2 uur voordat hij weer op temperatuur was. We vertrokken rond 10.15 uur. Onze bestemming is LES TAS DE POIS ( vertaling:“ Een berg erwtjes” ). Een baai om de hoek van een rots formatie. Maar eerst voeren we natuurlijk langs het fort dat we gisteren van grote hoogte gezien hadden. Nu vanaf het water in onze eigen boot, heel bijzonder.
Onze tocht van vandaag zal ongeveer 4 uur duren, er stond een klein windje en de zon scheen lekker. Bij LES TAS DE POIS aangekomen was het de bedoeling om tussen de rotsen door te varen en we zaten er bijna tussen totdat…!!! We voeren op de motor i.v.m. de weinige wind en in ene zegt Eric: “Ik ruik iets vreemds, er is iets niet goed, stop de motor!” Ik stop de motor, Eric doet het luik van de machine kamer open en er komen dikke wolken waterdamp naar boven. Eric begreep eigenlijk meteen wat er aan de hand was. Tijdens de onderhoud beurt van gisteren aan het koelwatersysteem was hij vergeten de zeeinlaat van het koelwater systeem weer open te zetten. De motor was dus aan het droogkoken en alles was gloeiend heet. Door de rook/waterdamp wolken en het getier van Eric (op zichzelf; hoe kon ik nou zo stom zijn!!) werd ik, van schrik, ter plekke 50 tinten grijzer. Maar dan in m'n haar en niet op de manier zoals E.L.James het in haar boek beschreef….... Ik kreeg meteen flashbacks van de brand (zie blog no 1 op 30 Juni 2021) die we in Sevilla in 2021 hebben gehad. We konden de motor nu niet meer gebruiken dus zeilden we de baai van Pen Hir binnen. Met behulp van een beetje zeil en wind zijn we voor anker gegaan. Een leuke baai met veel activiteiten om ons heen maar helaas….... nu moest Eric eerst de machinekamer in om het euvel te verhelpen. Omdat hij daar nu toch mee bezig was
kreeg de hele hoofd motor een service beurt (impellor vernieuwen, koelvloeistof, olie en filters verversen). Dit duurde tot 18.00 uur. Daar werd ik zwaar chagrijnig van want de boot was meteen 1 werkplaats, geen tijd om wat leuks te gaan doen. Achteraf natuurlijk wel heel blij dat Eric alles weer gemaakt en nagekeken heeft.
08 augustus 2023, Ile de Sein
Vandaag na het ontbijt vertrokken met bestemming Ile de Sein, een kleine eilanden groep voor de Franse kust van Bretagne. Daar voor anker en aan wal gegaan om te verkennen.
Schattige huisjes en leuke Franse cafés. Er komt en gaat ieder half uur een ferry afgeladen met dagjes mensen. Toen wij aan wal gingen vertrok net de laatste en werd het meteen een stuk rustiger. Het zonnetje scheen en langs de kade was het super gezellig met lokale mensen. We hebben wat gedronken op een kademuur en zijn toen uit eten gegaan. Dat was heerlijk. Vooral het toetje! We hebben besloten om 1x per maand uit eten te gaan. Dit keer beschouwen we nog voor de maand Juli :-)
09 augustus 2023, Sharmi
Het zou vandaag prachtig weer worden maar we werden wakker in dikke mist en deze trok pas rond 16.00 uur op. Er was ondertussen nog een Amel jacht voor anker gegaan en toen de mist weg was en de zon scheen zijn we met de dinghy naar het strand gegaan en hebben onderweg even gedag gezegd tegen de mensen die er aan boord waren. Bleek een Nederlands gezin te zijn met 2 kinderen en twee honden. We spraken meteen af om ’s avonds even langs te komen. Op het eiland hebben we heerlijk gewandeld. Het was bijna magisch mooi. Er stond een oud kerkje, een vuurtoren en afzettingen van gestapelde stenen die de vrouwen van vroeger gemaakt hadden om ze als een soort (moes) tuintje te gebruiken. Eric had de drone bij zich en heeft weer mooie opnames gemaakt.
De Amel Super Maramu met de naam Kerpa (Paul en Kerstin) liggen hier ook en Eric wilde nog even bekijken wat Paul in zijn boot gemaakt had. Ik bleef aan boord en heb bijna een uur gebeld met mijn lieve vriendin Nanda. Ik was blij haar stem te horen en mis haar erg. Zij is blij dat ik 30 oktober voor 10 dagen even terug in Nederland ben, er worden al vele plannen gemaakt wat we dan allemaal gaan doen. ’ s Avonds zijn we bij de familie van de andere Amel op bezoek gegaan. Zij hebben een Amel Sharki en de boot heet Sharmi. Eigenaren zijn HJ en Marjolijn, de kinderen Marlijne en Daan. Het werd heel gezellig en we gingen om middernacht terug naar onze Abayomi.
10 augustus 2023
Weer wakker in dikke mist. De familie van de Sharki gaat vandaag verder, terug richting Nederland maar kwamen nog even koffie drinken rond 12.00 uur. Na hun vertrek zijn wij weer de wal opgegaan, de mist trok op en de zon scheen. We zijn naar het Maritiem museum geweest. Onvoorstelbaar hoeveel wrakken er rond deze eilanden liggen! Honderden waaronder ook een aantal Nederlandse galjoenen uit de 17e eeuw.
Na een heerlijke crêpe gegeten te hebben gingen we weer terug naar de boot.
’s Avonds fijn even met mijn dochter Daphne gebeld, het gemis is groot..
11 augustus 2023, Iles de Glénan
En ja hoor! Weer dikke mist maar vandaag gaan we toch echt vertrekken.
We gaan nu het Franse deel van de Golf van Biskaje in! De bestemming is Iles de Glénan, een tocht van ongeveer 8 uur. Volgens de informatie op het internet zijn dit de Canarische eilanden van Frankrijk. We vertrokken rond 11.30 uur en dat is vreemd varen zeg! In dikke mist varen was nieuw voor mij. Eric heeft de radar aangezet, dit zag ik ook voor het eerst. Kon ik mooi nu kennis mee maken want ik zal dit later nog vaak moeten gaan gebruiken. Er stond helaas geen wind, we hebben daardoor (voor het eerst) de hele reis op de motor gevaren! Wel met alle zeilen bijgezet, hierdoor voeren we gemiddeld 8 knopen en deden we er uiteindelijk slechts 6 uur over.
We hoopten nog dat, net als vorige dagen, de mist weg zou trekken rond een uur of 4 maar dit gebeurde niet. Het regende ook de hele dag en het was continu turen in de mist of er niet in ene een (vissers) bootje opdoemde die niet op de radar te zien was.
Onderweg kwam er een groepje van 5 dolfijnen voorbij zwemmen. Onze eerste dolfijnen deze reis! We kwamen uiteindelijk aan in een baai bij Ile Saint Nicolas en zijn daar ten anker gegaan. ’s Avonds rond 22.00 trok de mist op en kon je pas goed zien dat we te midden van vele boten lagen, dicht bij de kust met een groot wit strand.
Morgen gaan we met de bijboot het strand op om te verkennen. Na deze mistige regenachtige dag kwam er toch nog een prachtige zonsondergang. Iedereen op de schepen om ons heen stonden ook aan dek. We blijven nog zeker een goede week aan deze mooie Franse kust en gaan daarna oversteken naar het Iberische schiereiland. Spannend!
Tot de volgende keer! xoxo